Ο κορονοϊός και η ελευθερία του τύπου

.

Νικόλαος Παναγιωτόπουλος Καρδιολόγος

Πριν από χίλια πεντακόσια χρόνια ήρθες να διδάξεις στους ανθρώπους την ελευθερία.
Μα εμείς, αφού τους υποδουλώσαμε, τους κάναμε να πιστεύουν πως είναι ελεύθεροι,
αν και φέρανε την ελευθερία τους και την ρίξανε στα πόδια μας.

Φ. Ντοστογιέφσκι
(Ο Μεγάλος Ιεροεξεταστής στο Χριστό)

Κορονοϊός και ελευθερία τύπου.

(άρθρο για πανδημία: Κορονοϊός και ελευθερία τύπου) Τις τελευταίες ημέρες στο ΜΜΕ γίνεται στα ψιλά μια ιδιότυπη μάχη. Η με έδρα τη Γαλλία ΜΚΟ «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» κατέταξαν την Ελλάδα στην 108^η θέση, τελευταία στην Ευρώπη, στην ελευθερία του Τύπου. Τα εγχώρια μέσα αντιδρούν κατηγορώντας την οργάνωση αυτή υπεραμυνόμενα του καλού επιπέδου της ενημέρωσης στη χώρα μας. Όλοι εμείς που τα τελευταία χρόνια ζήσαμε ένα ιδιότυπο καθεστώς «ελευθεροτυπίας» μπορούμε νομίζω να έχουμε τη δική μας άποψη.

Κορονοϊός και ελευθερία τύπου. Η χρηματοδότηση των ΜΜΕ με δικαιολογία τις καμπάνιες κατά του κορονοϊού .

Yπάρχει πραγματική ελευθερία λόγου, στη ‘’Δημοκρατική Δύση;’’

.

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

Η ελευθερία λόγου (έκφρασης και τύπου) είναι κατοχυρωμένη στο άρθρο 14 του Συντάγματός μας. Περιέχεται επίσης στην Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Τα άρθρα 18 και 19 αναφέρουν.  

΄Αρθρο 18 :  Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας…. ΄Αρθρο 19 : Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Δεν θα κρίνω την κατάσταση της ελευθερίας λόγου στα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα χρειαστεί, διότι τα καθεστώτα αυτά λόγω του αυταρχισμού που τα διέπει, δεν επιτρέπουν πραγματική ελευθερία λόγου και την περιορίζουν. Θα θίξω όμως την κατάσταση ελευθερίας λόγου στις ‘’Δημοκρατικές χώρες’’ της Δύσης, οι οποίες καυχιούνται ότι τη σέβονται. Ισχύει όμως αυτό ; Δυστυχώς όχι, διότι ήδη έχουν προωθηθεί νομοσχέδια και έχουν δοθεί οδηγίες σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, τα οποία πράγματι την περιορίζουν.

Τα παρακάτω γεγονότα, δίνουν μία εικόνα παραβίασης ή περιορισμού της ελευθερίας λόγου :

Λογοκρισία και Άσκηση Ελέγχου

.

Φωτεινή Μαστρογιάννη

Διαβάζουμε συνεχώς για το πως το Facebook και άλλα κοινωνικά μέσα λογοκρίνουν αναρτήσεις που δεν είναι σύμφωνες με τη δική τους πολιτική ατζέντα (μην ξεχνάμε ότι στις ημέρες μας είναι οι εταιρείες και όχι οι πολιτικοί που καθορίζουν την πολιτική πραγματικότητα). Η ελευθερία έκφρασης, λοιπόν, έχει περιορισθεί και περιορίζεται δραματικά. Πέραν όμως της λογοκρισίας έχουμε και την αυτολογοκρισία στον λόγο των πολιτών και κυρίως στον δημοσιογραφικό λόγο.

Η αυτολογοκρισία είναι αποτέλεσμα εξωτερικών παραγόντων π.χ. πολιτικών, οικονομικών, κοινωνικών αλλά και ψυχολογικών όπως είναι η προσωπικότητα του δημοσιογράφου και η στάση του μέσου.

Οι συνθήκες που προκαλούν αυτολογοκρισία είναι αρκετές. Μία συνθήκη είναι το οικονομικό κίνητρο το οποίο μπορεί να αφορά είτε την απλή επιβίωση ενός εντύπου ή τη μεγιστοποίηση των κερδών ενός ήδη κερδοφόρου εντύπου. Άλλα κίνητρα είναι το πολιτικό ή ακόμα και κίνητρα όπως είναι η διατήρηση της θέσης εργασίας κτλ.

Ο Marlin (1938), υποστηρίζει ότι υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα στα οποία μπορεί να ασκηθεί λογοκρισία ένα από αυτά είναι η αυτολογοκρισία ενώ ένα άλλο επίπεδο είναι όταν οι επικεφαλής ενός μέσου αποφασίζουν να μην δημοσιευθούν/προβληθούν κάποια κείμενα των δημοσιογράφων.