«Υπόμνημα περί Σλαυομακεδόνων υποβληθέν εις την Επιτροπήν Ερεύνης»

.

Στην ιστοριογραφία της περιόδου 1946-1949 οι συγκρούσεις μεταξύ Ελληνικού Στρατού και Δημοκρατικού Στρατού έμειναν γνωστές ως «εμφύλιος πόλεμος». Το πόρισμα της Ειδικής Επιτροπής του ΟΗΕ ωστόσο το 1947 έκανε λόγο ξεκάθαρα για «συμμοριτοπόλεμο».

Είναι γνωστή η βοήθεια που έλαβε το ΚΚΕ από βαλκάνιους και όχι μόνο συντρόφους του. Αρχεία άλλων χωρών που την εποχή εκείνη ανήκαν στο σοβιετικό μπλοκ και που τώρα είναι προσβάσιμα αποδεικνύουν την απόλυτη εξάρτιση του ΔΣΕ από την προσφορά τους.

Από την άλλη και το επίσημο κράτος ενισχύθηκε από τη Δύση και τις ΗΠΑ. Η διαφορά ωστόσο έγκειται στο ότι η μια βοήθεια ήταν στο πλαίσιο ενίσχυσης μεταξύ επίσημων κρατών ενώ στην άλλη περίπτωση αυτό δεν συνέβη. Για την άποψη του γράφοντα στο εν λόγω ζήτημα μπορείτε να δείτε εδώ.

Στο παρόν άρθρο θα ασχοληθούμε με την βοήθεια και τη συνεισφορά Σλαβομακεδόνων στις τάξεις του ΔΣΕ. Για την ακρίβεια θα παρατεθεί αυτούσιο το υπόμνημα-απάντηση του Αχιλλέα Κύρου στις αναφορές Γιουγκοσλάβου αντιπροσώπου στον ΟΗΕ περί Σλαβομακεδόνων. Ο Μάρκος Βαφειάδης δεν δίστασε μετά από αρκετά χρόνια να ομολογήσει πως από το 1948 και έπειτα η πλειοψηφία του ΔΣΕ ήταν «ένα τσούρμο αλλοεθνών αυτονομιστών»!

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΠΗΛΕΙΑ

 Η προσπάθεια απαξίωσης της επετείου του «Όχι» από αυτούς που εκμεταλλεύονται την κοινωνική αφασία

Από τον Γιάννη Κουριαννίδη*

Ναι, πράγματι! Οι Ελληνες εορτάζουν την έναρξη και όχι τη λήξη των εθνικών αγώνων τους. Την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου… Διότι αυτές οι ημερομηνίες είναι ορόσημα μνήμης αλλά και δικαίωσής τους στην Ιστορία. Είναι οι στιγμές που η πίστη γίνεται βίωμα· που υπερασπίζονται τις αξίες τους με την ίδια τους τη ζωή. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία για τον Ελληνισμό από την υπεράσπιση της ελευθερίας του.

Αυτό ακριβώς τιμούμε αυτές τις ημέρες· ότι είμαστε δηλαδή άξιοι των ιδανικών μας· ότι και αυτά και εμείς αξίζουμε. Γι’ αυτό και η υπεράσπισή τους έχει αποτελέσματα νικηφόρα. Και στη μάχη, αλλά κυρίως στη διατήρηση των δεσμών μας με την Ιστορία και τον προορισμό μας. Γι’ αυτό και είναι διπλά ολέθριο αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας. Επειδή ξεχάσαμε αυτό το χρέος, της υπεράσπισης της ελευθερίας μας…

Γι’ αυτό κι αυτές τις μέρες βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να απαξιώσουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Το προσπάθησαν και στο παρελθόν, όταν αποπειράθηκαν να μας πείσουν ότι την 25η Μαρτίου ξεκίνησε μία… ταξική επανάσταση! Γελοιοποιήθηκαν σύντομα…

Νικόλαος Χατζής: «Γιατί εγκατέλειψα το ΕΑΜ και τον Βελουχιώτη από το 1942»

.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γεωργίου Χ. Κόντου «Ιστορικαί αλήθειαι για την Εθνικήν Αντίστασιν των Ελλήνων»

Ο Νικόλαος Χατζής υπήρξεν πρωτοπόρος αγωνιστής του Άρη Βελουχιώτη και έλαβεν μέρος στο σαμποτάζ του Γοργοποτάμου ως ομαδάρχης με το ψευδώνυμο «Καραφωτιάς» και διεκρίθη δια την δράσιν του.

Στο τμήμα του Βελουχιώτη υπήρχον τότε δέκα ακόμη Χωροφύλακες διότι είχαν παραπλανηθή από τις ψευδολογίες του Άρη διότι ούτος παρουσιάσθη ως Ταγματάρχης του Ελληνικού Στρατού.

Γνώστης των πραγματικών γεγονότων της εποχής εκείνης αφηγείται τα κάτωθι:

Ήμουν από τους πρώτους αντάρτες του Άρη Βελουχιώτη από αρχάς του έτους 1942 μαζί με δέκα ακόμη άνδρες της Χωροφυλακής.

Ο λόγος που κατετάγην στον Βελουχιώτην και το ΕΑΜ ήταν η απελευθέρωσις της πατρίδος από τους Κατακτητάς.  

Δεν παραλείπω να αναφέρω ότι ο Άρης παρουσιάστηκε ως Ταγ/ρχης Πυροβολικού του Ελληνικού Στρατού και μαχητής του έτους του 1940.

Τον Νοέμβριον του 1942 επληροφορήθημεν ότι ήλθεν ο Ζέρβας από την Ήπειρον για κάποια επιχείρηση στην Σιδηροδρομικήν Γραμμήν Λαμίας – Αθηνών με την συνεργασίαν μιας ομάδος Άγγλων, οι οποίοι ευρίσκοντο σε τοποθεσίαν της Γκιώνας κρυμμένοι. 

Ο Ναπολέων Ζέρβας (12 Δεκεμβρίου 1957) και ο ΕΔΕΣ

.

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο, συγγραφέα

Η ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΔΕΣ: Ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) υπήρξε μια πατριωτική ελληνική αντιστασιακή οργάνωση στη διάρκεια της τριπλής κατοχής της Ελλάδας. Ιδεολογικά ανήκε στο φιλελεύθερο δημοκρατικό στρατόπεδο, σε αντίθεση με το [φιλο-]κομμουνιστικό ΕΑΜ, που επιδίωκε και την αλλαγή του καθεστώτος. Ιδρύθηκε στις 15/10/1941 και είχε ως πολιτικό αρχηγό τον Κομνηνό Πυρομάγλου ενώ στρατιωτικός του αρχηγός ήταν ο Ν. Ζέρβας. Ο ΕΔΕΣ συμμετείχε στην επιτυχή ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου, που οργανώθηκε από Άγγλους στρατιωτικούς και στην οποία συμμετείχαν δυνάμεις και του ΕΛΑΣ.

Αργότερα το ΕΑΜ και το στρατιωτικό του σκέλος, ο ΕΛΑΣ ήρθε σε σύγκρουση με τον ΕΔΕΣ διότι το ΕΑΜ διέδιδε ψευδώς ότι μαχητές του ΕΔΕΣ συνεργαζόταν με τον κατακτητή. Από την πλευρά του ο ΕΔΕΣ αντιλαμβανόταν ότι η πραγματική αίτια της σύγκρουσης ήταν η προσπάθεια των κομμουνιστών να μονοπωλήσουν την Εθνική Αντίσταση, όπως έκανε και ο Τίτο στη Γιουγκοσλαβία, και να καταλάβει βιαίως την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών εγκαθιδρύοντας καθεστώς σοβιετικού τύπου.

Ο ΕΔΕΣ στα τέλη της κατοχής κυριαρχούσε στη Δυτική Ελλάδα ενώ εκκαθάρισε τη Θεσπρωτία από τις ένοπλες δυνάμεις Γερμανών και προδοτών Τσάμηδων συνεργατών του. Έδωσε περισσότερες από 100 μάχες και συμπλοκές εναντίον Ιταλών, Γερμανών και Αλβανοτσάμηδων. Όταν στα Δεκεμβριανά ο ΕΔΕΣ τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Παπανδρέου και της δημοκρατίας και αφού δέχτηκε ισχυρή επίθεση από τον ΕΛΑΣ, αναγκάστηκε να υποχωρήσει από την Ήπειρο στην Κέρκυρα.

Στρατιωτικόν Σύμφωνον Γερμανών- ΕΛΑΣ «Λειβάδι 1 Σεπτεμβρίου 1944»

.

«Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι 1) Καπετάν Κίτσος Διοικητής 2^ου  Τάγματος 31^ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, ενεργώντας ως αντιπρόσωπος της Ο.Μ.Μ. (Ομάδος Μεραρχιών Μακεδονίας) με εξουσιοδότηση του μεράρχου ΧΙ Μεραρχίας Λασσάνη και 2) ταγματάρχης Έριχ Φένσε διοικητής της μονάδος 31756, ως εκπρόσωπος των ενόπλων γερμανικών δυνάμεων της στρατιάς Αιγαίου, συνελθόντες σήμερα την 1^η  Σεπτεμβρίου 1944 στο χωριό Λειβάδι περιφερείας Θεσσαλονίκης συνεφωνήσαμεν τα παρακάτω:

1^ον ) Ο ΕΛΑΣ αναλαμβάνει την υποχρέωσι να μη εμποδίση την υποχώρησι του γερμανικού στρατού στην περιοχή της Ο.Μ.Μ. μπαίνοντας σε κάθε εκκενούμενο τμήμα μετά την αναχώρησι και του τελευταίου γερμανού στρατιώτου.

2^ον )Παράλληλα η γερμανική Α.Σ.Δ.Μ.Α. υποχρεούται να διατάξη την αποχώρησι των ταγμάτων ασφαλείας από την πόλι της Θεσσαλονίκης την οποίαν και θα παραδώση στον εφεδρικόν ΕΛΑΣ και στην πολιτικήν οργάνωσι του ΕΑΜ σύμφωνα με λεπτομερειακό σχέδιο που τα δύο συμβαλλόμενα μέρη (Ο.Μ.Μ.-ΕΑΜ και Γ.Α.Σ.Δ.Μ.Α.) θα καθορίσουν.

3^ον ) Ο ΕΛΑΣ εγγυάται για τη ζωή των Γερμανών στρατιωτών που προσχώρησαν εις τα τάξεις του, φτάνει να υποσχεθούν πως θα πολεμήσουν στο πλευρό του ενάντια σε οιονδήποτε εχθρόν του Λαϊκού Στρατού.

Ασίνη Αργολίδος 1944

.

αποσπάσματα από το βιβλίο του Στέλιου Περράκη
ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

που αλίευσε ο  SXOLIASTHS

Στη διάρκεια αυτών των επιχειρήσεων πολλά χωριά που βρέθηκαν στο δρόμο των γερμανικών στρατευμάτων μεταπήδησαν ομαδικά από τo ΕΑΜ στα Τάγματα Ασφαλείας. Μερικές από αυτές τις μεταστροφές ήσαν εθελοντικές, ενώ άλλες έγιναν με το ζόρι. Και στις δυο όμως περιπτώσεις οι αλλαγές στρατοπέδου είχαν ολέθρια αποτελέσματα για τα μέλη του ΕΑΜ. Η Ασίνη ήταν ένα από αυτά τα χωριά, που προσχώρησε στα Τάγματα με τη θέλησή του το Μάιο του 1944. Ο Θανάσης Λιαλιάτσης μάς έδωσε μια πολύ καλή περιγραφή των γεγονότων στο χωριό, τα οποία ήξερε πολύ καλά γιατί και ο πατέρας του και ο θείος του έπαιξαν σημαντικό ρόλο σ’ αυτή τη μεταπήδηση, από το ΕΑΜ, με το οποίο συνεργαζόντουσαν μέχρι τότε, στα Τάγματα Ασφαλείας..

Η Ασίνη, όπως άλλωστε και τα περισσότερα χωριά στην Αργολίδα, ήταν κάτω από την εξουσία μιας μυστικής επιτροπής του ΕΑΜ ήδη από το καλοκαίρι του 1943. Το Μάιο του 1944 προσχώρησε με ενθουσιασμό στα Τάγματα, συμμάχησε με τους Γερμανούς, και συνέβαλε στις εκκαθαριστικές με μια πολιτοφυλακή από 56 χωριανούς, που είναι ένας τεράστιος αριθμός για ένα μόνο χωριό. Οι λόγοι για μια τέτοια μεταστροφή είναι πολλαπλοί. Η τοπική επιτροπή του ΕΑΜ είχε μάλλον καταπιεστική συμπεριφορά, υποχρεώνοντας τους κατοίκους να έρχονται μια φορά την εβδομάδα σε συγκεντρώσεις στην εκκλησία για να ακούνε προπαγανδιστικούς λόγους.

Η επιτροπή είχε οργανωθεί από έναν «ξένο», ένα μέλος του ΚΚΕ που ήταν από τον Πειραιά, αλλά είχε παντρευτεί μια Ασινιώτισσα και ζούσε στο χωριό. Ο πιο σοβαρός λόγος, όμως, για τη μεταπήδηση ήταν μια σειρά από πολιτικές εκτελέσεις που είχαν γίνει από το ΕΑΜ και το ΚΚΕ στην περιοχή το φθινόπωρο του 1943, για τις οποίες δεν υπήρχε καμία δικαιολογία. Μια από αυτές τις εκτελέσεις ήταν ενός Ασιναίου που ήταν επιστάτης της περιουσίας ενός πλουσίου συγχωριανού του, και που εκτελέστηκε γιατί δεν επέτρεπε στο ΕΑΜ να κάνει κατάσχεση στην περιουσία που φύλαγε.

Κορυφή του παγόβουνου, η αποκάλυψη του κυκλώματος παρακρατικών δουλεμπόρων στην ΕΥΠ;

Εικόνα από:www.sport24.gr

Αποκλειστική αποκαλυπτική συνέντευξη του πρέσβυ ε.τ. κ. Ιωάννη Κοραντή

Η υπόθεση δεν είναι σημερινή. Πάει αρκετά χρόνια πίσω, αλλά από πρόσφατα δημοσιεύματα του Τύπου ήρθε στη δημοσιότητα και «τάραξε τα ήρεμα νερά» δημιουργώντας πλήθος ερωτήσεων σχετικά με τον ρόλο υψηλά ισταμένων ειδικών κρατικών υπηρεσιών, που εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους «παραβιάζουν ανοιχτές θύρες» για ίδιον όφελος και δημιουργούν μείζονα προβλήματα στην ασφάλεια της χώρας.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Αν και η υπόθεση φαίνεται πως έχει πάρει το δρόμο της Δικαιοσύνης και έχει εντατικοποιηθεί ο εσωτερικός έλεγχος για την δράση συγκεκριμένης ομάδας (αλλά και προσώπων) που φέρονται να συνεργάζονταν με τούρκους διακινητές λαθρομεταναστών (κύκλωμα που προωθούσε και κάλυπτε την παράνομη είσοδο, παραμονή και διέλευση από την Ελλάδα προς τρίτες χώρες, λαθρομεταναστών που μπορούσαν να ικανοποιήσουν τις χρηματικές απαιτήσεις του κυκλώματος) φυσιολογικά θα βρεθεί αντιμέτωπο με κατηγορίες σύστασης και διεύθυνσης συμμορίας, δουλεμπορίας, παράβασης καθήκοντος, κατάχρησης εξουσίας και ενδεχομένως (εάν αποκαλυφθούν σχέσεις των τούρκων διακινητών με τις μυστικές υπηρεσίες της Τουρκίας) και για κατασκοπεία εις βάρος της χώρας…

Επιπλέον η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου ερευνά την «τύχη» δικαστικής έρευνας για τη σχέση ΕΛ.ΑΣ.- ΕΥΠ και δουλεμπορικών κυκλωμάτων που είχε διαταχθεί επίσης από το 2013 και η οποία… εξαφανίστηκε στη συνέχεια.

Νταλαμάνι: Ένας τόπος θυσίας και οδύνης…

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΚΟΓΚΑ

* Στον μικρό ναό του Αγίου Γρηγορίου, στην ερημική περιοχή με την ονομασία Νταλαμάνι, θα τελεστούν και εφέτος οι ετήσιες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής από τους συγγενείς των αδικοσφαγμένων συμπατριωτών μας από τον Τζουμερκιώτη και  την παρέα του το 1945.

Πέρασαν από τότε 68 χρόνια ακριβώς και όμως η τρισμέγιστη εκείνη θυσία μένει στη μνήμη όλων ζωντανή και γεμίζει τις ψυχές φρίκη και αποτροπιασμό. Ιδού τι είχε συμβεί: