Άγνωστοι Φιλέλληνες: Federico Krutwig Sagredo και η επιρροή της ελληνικής στον παγκόσμιο λόγο

Φωτογραφία από:elladatora.org

Η Ελληνική γλώσσα έχει αποτελέσει και αποτελεί  αντικείμενο θαυμασμού από επιστήμονες όλου του κόσμου, που έχουν αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής τους στην μελέτη της. Δυστυχώς, όμως, δεν εκτιμάται, όσο τουλάχιστον θα της άρμοζε, εντός συνόρων.

Οι συνήθεις γνωστοί – άγνωστοι καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να αλλοιώσουν και ενδεχομένως  να αφανίσουν αυτό το υπέροχο «διαμάντι» του πολιτισμού μας.

Δεν έχουν όμως αντιληφθεί ότι είναι τόσο βαθιές οι ρίζες της στον χρόνο που δεν «ξεριζώνεται» τόσο εύκολα όσο οι ίδιοι θεωρούν.

Η  γλώσσα μας είναι «η μητέρα» κάθε άλλης γλώσσας, κάτι που αναγνωρίζεται από την συντριπτική πλειοψηφία της παγκόσμιας  επιστημονικής κοινότητας. «Φωνές» από κάθε γωνιά του κόσμου κραυγάζουν  πως είναι απόγονοι των Ελλήνων, πως η γλώσσα τους προέρχεται από την ελληνική, κλπ. Εμείς φυσικά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων,  ηθελημένα ή αθέλητα, επιμένουμε να τους αγνοούμε.

Η «δουλεία» δεν έχει πατρίδα την Ελλάδα…

Ελένη Γεωργακάκη, φοιτήτρια Φιλολογίας

Το ερέθισμα για το παρόν πόνημα μου δόθηκε σε μία διάλεξη που παρακολούθησα  όταν σε μία από τις τοποθετήσεις  και μάλιστα εκπαιδευτικού υποστηρίχθηκε ότι η αρχαία Ελλάδα και κυρίως η Αθήνα και η Σπάρτη συγκαταλέγεται στα ιστορικά παραδείγματα φαινομένων ρατσισμού σε σχέση με τους δούλους.

Ήταν όμως όντως ρατσιστές οι αρχαίοι Έλληνες ως προς τους δούλους; Τους αντιμετώπιζαν και αυτοί ως πράγματα «res», όπως οι Ρωμαίοι τους σκλάβους, οι οποίοι, όπως είναι γνωστό, δεν δίσταζαν να τους ρίξουν ακόμη και ανθρωποφάγα ψάρια, προκειμένου να ψυχαγωγηθούν οι ίδιοι;

Η έρευνά μου με οδήγησε αρχικά σε μία φράση του Οδυσσέα που περιέχεται στην ραψ. ο 373 της Οδύσσειας: «Ἒφαγόν τε, ἒπιόν τε καὶ αἰδοίοισιν ἒδωκα» (= έφαγα και ήπια και έδωσα και στους αιδοίους).  Ο Οδυσσέας στο συγκεκριμένο χωρίο αναφέρεται στους υπηρέτες του παλατιού, αποκαλώντας όμως «αιδοίους» δηλαδή σεβαστούς (<αἰδώ=σεβασμός).