Το καρκίνωμα της πολιτικής δημαγωγίας στην εκπαίδευση

.

Γράφει ο Χρήστος Χατζηλίας

Στον παρών άρθρο θα αναφερθεί η επιρροή που ασκεί η πολιτική δημαγωγία στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα και στις συνέπειες που έχει αυτή τακτική στην ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και στην πολιτική παιδεία των νέων.

Ο τίτλος του ίσως φανεί υπερβολικός, αλλά δυστυχώς η πολιτική δημαγωγία μοιάζει πολύ με τον καρκίνο, αφού κι αυτή εισχωρεί στο υγιές εκπαιδευτικό σύστημα με αποτέλεσμα να το αρρωστήσει και να έχουμε μπροστά μας ένα χρησιμοθηρικό , έκφυλο πνεύμα και φοιτητές με ιδεολογικές προκαταλήψεις και κομματικές παρωπίδες. Η ιδιότητα του πολιτικής δημαγωγίας είναι να απομακρύνει από τον τίμιο και ηθικό δρόμο τους λειτουργούς του εκπαιδευτικού, συστήματος, κάνοντάς τους υποχείρια των κομματικών επιταγών και διαθέσεων.

Οι λειτουργοί αυτοί έχουν νέα αποστολή, να καταστήσουν ιδεολογικά δέσμιους τους φοιτητές, δηλητηριάζοντας την σκέψη τους και κάνοντας τους να βλέπουν τον συμφοιτητή τους ως ταξικό αντίπαλο ή ως διεφθαρμένο άπατρι που θέλει το κακό της χώρας και του πολιτικού συστήματος. Με την πόλωση των φοιτητών ενισχύεται η συνοχή των κομμάτων. Η ασθένεια του εκπαιδευτικού συστήματος εξαιτίας της εισχώρησης της πολιτικής δημαγωγίας λειτουργεί ως ντόμινο, αφού κατεδαφίζει το πνευματικό βάθος και την ποιότητα του καθηγητή και εν συνεχεία του φοιτητή, που έχει ως συνέπεια μια ρηχή πνευματική ποιότητα μέσα στο πανεπιστήμιο.

Διάλογος για την παιδεία – Σκέψεις και προτάσεις

Όπως έχει ανακοινωθεί ανοίγει, ακόμα μια φορά, το θέμα αναμόρφωσης της Ελληνικής Εκπαιδευτικής πραγματικότητας. Με αφορμή αυτόν τον διάλογο, παραθέτω το εισαγωγικό κείμενο, μιας εκτενέστατης εισήγησης προτάσεων πάνω στο θέμα αυτό. Η εισήγηση αυτή κοινοποιήθηκε για πρώτη φορά, ολοκληρωμένη στο Υπουργείο Παιδείας, τον Μάιο του 2011, στο πλαίσιο ενός παλαιότερου αλλά ανάλογου εγχειρήματος.

Ολόκληρο το κείμενο της εισήγησης, για όσους ενδιαφέρονται, βρίσκεται στο επισυναπτόμενο κείμενο.

Δρ Μάνος Δανέζης

Παιδεία και Εκπαίδευση

Δρ Μάνος Δανέζης

Επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής

Τμήμα Φυσικής ΕΚΠΑ

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός, ότι η παγκόσμια εκπαίδευση βρίσκεται σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης, η οποία δεν είναι παρά η έκφραση μιας παράλληλης παγκόσμιας κοινωνικής κρίσης αξιών και ιδεών. Το εκπαιδευτικό λοιπόν πρόβλημα δεν είναι μόνο ποσοτικό (δαπάνες Παιδείας), αλλά κυρίως πρόβλημα αξιών, που άλλες χάνονται, άλλες αμφισβητούνται και άλλες γεννιούνται μέσα στη συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία μας. Είναι η εξωτερίκευση μιας γιγαντιαίας σύγκρουσης ανάμεσα στην κοινωνική δομή που πεθαίνει και σ’ αυτήν που γεννιέται.

Το Κόμμα έχει τη δική του «παιδαγωγική»

από το βιβλίο του Θωμά Δρίτσιου «Γιατί με Σκοτώνεις Σύντροφε;» (στέλεχος του ΚΚΕ, ΕΑΜ και ΔΣΕ)

Το «ξεκαθάρισμα του εκπαιδευτικού προσωπικού», των δασκάλων και των καθηγητών που δίδασκαν στα προσφυγόπουλα, αυτών που συντηρούσαν τη μητρική γλώσσα και την ελληνική παράδοση, ήταν μόνιμη «κομματική» δουλειά τόσο της Ζαχαριαδικής όσο και της Κολιγιαννικής ηγεσίας.

Οι σταλινικές ηγεσίες του ΚΚΕ ήθελαν του δασκάλους, ένα από τα πιο μορφωμένα και σκεπτόμενα τμήματα της ελληνικής προσφυγιάς, «αγκιτάτορες» της γραμμής τους και τυφλά και άβουλα όργανα της εξουσίας τους.

Όσοι δεν μπορούσαν να συνηθίζουν στην υποταγή, δεν χρειάζονταν στο Κόμμα. Πόσοι δάσκαλοι και καθηγητές διώχτηκαν από τη δουλειά τους; Ας αναφέρουμε μερικές μόνο περιπτώσεις:

Γ ι α π α ν ά ς Χ α ρ. Διώχτηκε επειδή διατύπωσε κατά την ώρα του μαθήματος την άποψη ότι τα εγγλέζικα κοστούμια είναι καλύτερα από τα σοβιετικά.