Η σύνοδος του 754 και οι συνέπειές της

αναδημοσίευση από την Βυζαντινή Ιστορία

.

Όταν ανέβηκε στο θρόνο ο Κωνσταντίνος οι ευρωπαϊκές επαρχίες ήταν ακόμα αφιερωμένες στη λατρεία των εικόνων, ενώ οι επαρχίες της Μ. Ασίας είχαν ήδη ανάμεσα στον πληθυσμό τους αρκετούς εικονομάχους. Ο Κωνσταντίνος πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια της βασιλείας του σ’ ένα διαρκή αγώνα με τον αδελφό της γυναίκας του Αρτάβασδο, ο οποίος ηγείτο μιας επανάστασης που απέβλεπε στην υπεράσπιση των εικόνων.

Ο Αρτάβασδος πέτυχε να αναγκάσει τον Κωνσταντίνο να εγκαταλείψει την πρωτεύουσα και να κηρυχθεί αυτοκράτορας. Στη διάρκεια του έτους της βασιλείας του αποκατέστησε τη λατρεία των εικόνων. Ο Κωνσταντίνος όμως κατόρθωσε να τον εκθρονίσει, να πάρει πίσω το θρόνο και να τιμωρήσει αυστηρά τους υποκινητές της επανάστασης.

Το εγχείρημα του Αρτάβασδου έδειξε στον Κωνσταντίνο ότι η λατρεία των εικόνων ήταν δυνατόν να αποκατασταθεί δίχως μεγάλες δυσκολίες, ενώ συγχρόνως τον ανάγκασε να προχωρήσει πιο αποφασιστικά στην ανάγκη μέτρων που θα δυνάμωναν στη συνείδηση του λαού το κύρος των απόψεων των Εικονομάχων.

Έχοντας αυτό το σκοπό ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να καλέσει μια Σύνοδο που θα έθετε τις βάσεις μιας εικονοκλαστικής πολιτικής, θα εξασφάλιζε το κύρος της και θα δημιουργούσε, με τον τρόπο αυτόν, ανάμεσα στο λαό την πεποίθηση ότι τα μέτρα του αυτοκράτορα ήταν δίκαια. Η Σύνοδος αυτή, στην οποία έλαβαν μέρος 300 επίσκοποι, έγινε το 754, στο παλάτι της Ιέρειας στη μικρασιατική ακτή του Βοσπόρου. Κατά τη διάρκεια της Συνόδου δεν παραβρέθηκε κανένας Πατριάρχης, επειδή την εποχή αυτή η έδρα της Κωνσταντινούπολης ήταν κενή, ενώ η Αντιόχεια, η Ιερουσαλήμ και η Αλεξάνδρεια δεν θέλησαν να συμμετάσχουν.

Οι αντιπρόσωποι του Πάπα δεν παρουσιάστηκαν στις συνεδριάσεις. Αργότερα, τα γεγονότα αυτά χρησιμοποιήθηκαν από όσους δεν δέχονταν τη Σύνοδο σαν μια επαρκή βάση για να ανακηρύξουν τις αποφάσεις της ως άκυρες. Αρκετούς μήνες μετά την έναρξη των συνεδριάσεων η Σύνοδος μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου στο μεταξύ είχε λάβει χώρα η εκλογή ενός νέου Πατριάρχη.

Το διάταγμα της Συνόδου του 754, που διασώθηκε στα πρακτικά της 7ης Οικουμενικής Συνόδου (ίσως αποσπασματικά και κάπως τροποποιημένο) καταδικάζει οριστικά τη λατρεία των εικόνων προκηρύσσοντας τα εξής: «Ο τολμών από του παρόντος κατασκευάσαι εικόνα ή προσκυνήσαι ή στήσαι εν εκκλησία ή εν ιδιωτικώ οίκω ή κρύψαι, ει μεν επίσκοπος ή πρεσβύτερος ή διάκονος είεν καθαιρείσθω, ει δε μονάζων ή λαϊκός αναθεματιζέσθω και τοις βασιλικοίς νόμοις υπεύθυνος έστω, ως εναντίος των του Θεού προσταγμάτων και εχθρός των πατρικών δογμάτων».

Ἀντί νά μιμηθοῦμε τούς Ἁγίους, μιμούμαστε τούς θηριώνυμους διῶκτες τους!

 Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός

Στίς 23 Μαΐου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων.

Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό συναξάρι: Οὗτος ὁ ἀγγελώνυμος Μιχαήλ … ἠφάνισεν τήν βλάσφημον αἵρεσιν τῶν εἰκονομάχων καί ἔφραξε τά ἄθεα αὐτῶν στόματα…Ὅθεν Λέων (αὐτοκράτορας) ὁ θηριώνυμος δέν ὑπέφερε τό ρεῦμα τῆς ἱερᾶς γλώσσης τοῦ ἁγίου, διότι παρασταθείς ἔμπροσθεν τοῦ βήματος αὐτοῦ ὁ μακάριος οὗτος, οὔτε ἀπό τούς φοβερισμούς του ἐδηλίασεν, οὔτε ἀπό τάς κολακείας του ἐμαλακώθη, ἀλλά μέ ἐλευθέραν καί ἀνδρείαν φωνήν ἐξεβόησε λέγων: ’’Τήν ἄχραντον εἰκόνα εὐσεβῶς σέβομαι καί προσκυνῶ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς θείας αὐτοῦ μητρός, τό δέ δόγμα σου καί τόν ὁρισμόν πτύω καί ὡς οὐδέν λογίζομαι’’.
Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεύς … ἀνάψας ὑπό θυμοῦ κατεδίκασε τόν ἅγιον εἰς μακράν ἐξορίαν.

Ἔφραξεν ὁ Ὅσιος Μιχαήλ τά ἄθεα στόματα τῶν εἰκονομάχων. Ἀθέους ὀνομάζει τούς εἰκονομάχους ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.

Σήμερα τούς εἰκονομάχους (παπικούς καί προτεστάντες) τούς ὀνομάζουμε ’’ἀδελφές ἐκκλησίες’’! Γίναμε ἕνα μαζί τους. Ἕνα μέ τήν ἀθεΐα! Νά, τί εἶναι ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.

Ὁ Ὅσιος πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Μιχαήλ οὔτε ἀπό τίς ἀπειλές τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα πτοήθηκε οὔτε καί ἀπό τίς κολακεῖες του κάμφθηκε.
Σήμερα, ὅμως, τί γίνεται;

Πατριαρχική εἰκονομαχική ἀσέβεια

 Ἐν Πειραιεῖ 20-10-2017

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, ἐφημ. Ἱ. Ν. Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου – Παναγίας Ὀδηγητρίας Λόφου Βώκου

1. Ἡ Ζ΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδος

Τήν περασμένη Κυριακή, 15-10-2017, ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἑόρτασε τήν μνήμη τῶν Ὁσίων καί Θεοφόρων Πατέρων, πού συνεκρότησαν τήν Ζ΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδο στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό Β΄ τό 787 μ.Χ. ἐπί τῆς βασιλείας Κωνσταντίνου καί Εἰρήνης τῆς μητρός αὐτοῦ. Ἑόρτασε τούς Πατέρες ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι κατεδίκασαν τήν μεγάλη αἵρεση  τῆς εἰκονομαχίας καί τούς εἰκονομάχους, οἱ ὁποῖοι ταλαιπώρησαν τήν Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία παραπάνω ἀπό ἕνα αἰῶνα, ἀπό τό 726 μ.Χ., ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Λέοντος τοῦ Ἰσαύρου, μέχρι τό 843 μ.Χ., ὅταν ἡ ἁγία Θεοδώρα ἀνεστήλωσε τίς ἅγιες εἰκόνες.

Στή Σύνοδο αὐτή συμμετεῖχαν 367 Ὅσιοι καί Θεοφόροι Πατέρες ἀπό τά πέντε πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα, μεταξύ τῶν ὁποίων καί δύο ἐκπρόσωποι τοῦ τότε Ὀρθοδόξου Πάπα Ρώμης Ἀδριανοῦ. Μετεῖχαν, ἐπίσης, καί πολλοί μοναχοί καί ἀρχιμανδρίτες μοναστηριῶν, οἱ ὁποῖοι ἔφθαναν τούς 136. Στή Σύνοδο αὐτή συμμετεῖχαν πολύ μεγάλα ὀνόματα ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ὁ ἅγιος Ταράσιος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ.ἄ.

Ἡ Σύνοδος συνεκλήθη κατά τῶν δυσσεβῶν καί χριστιανοκατηγόρων εἰκονομάχων, τούς ὁποίους ἀναθεμάτισε, μεταξύ τῶν ὁποίων ἦταν οἱ ψευδοπατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως Ἀναστάσιος, Κωνσταντῖνος καί Νικήτας, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο δέν ἀσπάζονταν καί δέν προσκυνοῦσαν τίς ἅγιες εἰκόνες, ἀλλά τίς ὀνόμαζαν εἴδωλα, τίς ἔκαιγαν, τίς καταπατοῦσαν, τίς ἔσερναν στούς δρόμους καί τίς ἔβριζαν μέ ὁποιονδήποτε τρόπο μποροῦσαν. Ἡ Σύνοδος ἀποκατέστησε τήν τιμή τῶν ἁγίων καί σεπτῶν εἰκόνων, τίς ὁποῖες πρέπει τιμητικῶς νά προσκυνοῦμε καί νά σεβόμαστε, γιατί, βλέποντας τά εἰκονιζόμενα πρόσωπα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τῆς ἁγίας Θεοτόκου, τῶν τιμίων Ἀγγέλων καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐγείρεται ἡ μνήμη καί ὁ πόθος μας πρός τά πρωτότυπα. Ἡ τιμή τῆς εἰκόνος, σύμφωνα μέ τόν οὐρανοφάντορα Μεγάλο Βασίλειο, διαβαίνει στό πρωτότυπο καί αὐτός, πού προσκυνᾶ τήν εἰκόνα, προσκυνᾶ τήν ὑπόσταση, τό πρόσωπο τοῦ εἰκονιζομένου[1]. Τέλος, ἡ Ζ΄ Ἁγία καί Οἰκουμενική Σύνοδος ἐξέδωσε 22 Ἱερούς Κανόνες[2].

Τότε και τώρα: Η αίρεση της εικονομαχίας και η παναίρεση του οικουμενισμού.

Φώτιος Μιχαήλ, ιατρός

Η αίρεση της εικονομαχίας, ως γνωστόν, ταλάνισε την αυτοκρατορία επί 120 ολόκληρα χρόνια! Αιρετικοί αυτοκράτορες και πατριάρχες διαδέχονταν ο ένας τον άλλον, τρομοκρατώντας το Ορθόδοξο ποίμνιο με φυλακίσεις, με ξυλοδαρμούς, με εξορίες, με αφορισμούς και καθαιρέσεις.

Το τίμημα της αντίστασης στις απαιτήσεις των αιρετικών εικονομάχων το πλήρωσε ολόκληρος ο λαός, αλλά τις πιο σφοδρές και απάνθρωπες διώξεις δέχθηκαν οι μοναχοί, οι παπάδες και οι Ορθόδοξοι επίσκοποι και πατριάρχες.

Ο Λέων ο Αρμένιος υπήρξεν ένας από τους πλέον σκληρούς και ανάλγητους εικονομάχους αυτοκράτορες. Η μανία του εναντίον των ιερών εικόνων και κατά συνέπεια εναντίον των πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών περιγράφεται στις πηγές με τα μελανότερα χρώματα.

Στα 815 απομακρύνει διά της βίας από τον πατριαρχικό θρόνο τον Ορθόδοξο πατριάρχη Νικηφόρο και στην θέση του τοποθετεί τον εικονομάχο Θεόδοτο.

Διατάζει όλους τους επισκόπους και τους ηγουμένους των μοναστηριών να κατεβάσουν τα εικονίσματα από τους ναούς και να πάψουν να μιλάνε στον λαό για το θέμα των εικόνων.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΟΜΑΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ Ζ΄ (ΕΒΔΟΜΗΣ) ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

του Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου

Στην Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο, που συνεκλήθη κατά της Εικονομαχίας στη Νίκαια της Βιθυνίας το έτος 787, από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον ΣΤ΄ και τη μητέρα του Ειρήνη την Αθηναία, συμμετείχαν 367 Θεοφόροι Πατέρες, αντιπρόσωποι από τα πατριαρχεία Αλεξανδρείας, Αντιοχείας, Ιεροσολύμων, καθώς και από την Κύπρο, ενώ πρόεδρος ήταν ο πατριάρχης Κων/πόλεως Ταράσιος και συμμετείχαν και αντιπρόσωποι του πάπα της Ρώμης Αδριανού του Α΄.

Οι εργασίες της πραγματοποιήθηκαν στον ναό της Αγίας Σοφίας καθώς και στα ανάκτορα στην Κων/πολη, κατά την τελευταία 8^η συνεδρία της Συνόδου, με εντολή του αυτοκράτορα. Ήταν ανάγκη, και πράξη το έκαναν οι Ιεράρχες που πήραν μέρος στη Σύνοδο αλλά και η θέληση των αυτοκρατόρων, να δοθεί μια τελεσίδικη λύση στη διαμάχη περί των αγίων εικόνων που ταλαιπώρησε τους πάντες για 100 χρόνια, καθώς και στις καταχρήσεις που παρατηρήθηκαν ανάμεσα στο λαό.

Η βαθειά αναστάτωση, θρησκευτική και πολιτική, που προκλήθηκε στην αυτοκρατορία εξαιτίας των ερίδων περί των αγίων εικόνων, ταλαιπώρησε ως γνωστόν την Εκκλησία, και την κοινωνία γενικότερα, μέχρι το 843, οπότε και διευθετήθηκε το ζήτημα και αναστηλώθηκαν οριστικά οι εικόνες από την αγία Θεοδώρα. Την αναστήλωση των εικόνων γιορτάζει η Εκκλησία κατά την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, που ονομάζεται Κυριακή της Ορθοδοξίας

Εικονομάχοι δεν ήσαν μόνο οι αιρετικοί Παυλικιανοί και Νεστοριανοί αλλά και ανώτεροι κληρικοί. Μάλιστα ο Λέων ο Γ΄ ο Ίσαυρος στους τελευταίους βασίστηκε και εξέδωσε 2 διατάγματα εναντίον των εικόνων, το 726 και 730, με τα οποία διέταξε την καταστροφή των εικόνων στις Εκκλησίες και την απαγόρευση τιμητικής προσκύνησης αυτών. Από εκεί ξεκίνησαν όλα, καθώς και η ευρύτερη διαμάχη και εξέγερση του λαού. Ο Λέων ο Γ΄ δεν δίστασε να ανακηρύξει τον εαυτό του απόλυτο ρυθμιστή των θεϊκών και κοσμικών πραγμάτων.