Πτέρη, 17 Δεκεμβρίου 1943

Το 1943 έγινε η μάχη στο Πυργάκι εναντίον των Ιταλών, όπου είχαν συμμετάσχει και Φτεραίοι.

Εν συνεχεία οι Ιταλοί με ένα τάγμα εγκαταστάθηκαν στη Φτέρη, έμειναν τέσσερις ημέρες και συνέλαβαν τους: Θ. Αντωνιάδη και Γ. Πανουτσόπουλο και τους εκτέλεσαν στο προσκυνητάρι Πετσάκων, όπου στη θέση αυτή υπάρχει ένα μικρό απέριττο μνημείο.

Οι Ιταλοί έκαψαν ένα τμήμα της Φτέρης και ολοκλήρωσαν την καταστροφή οι Γερμανοί, μετά το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, την 17η Δεκεμβρίου 1943.

Έκαψαν και την κεντρική εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Στο ναό αυτό υπήρχαν πριν από την καταστροφή προπολεμικά δυο παλιές εικόνες αξίας, του Χριστού και της Παναγίας.

Από το Λεύκωμα Φιλοδασικού Συλλόγου Φτέρης, 2004
(Άρθρο: Η Φτέρη Αιγίου -Περικλής Τρακαδάς, Φιλόλογος, Συγγραφέας)

Το Ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, 13 Δεκεμβρίου 1943

Ο τόπος εκτέλεσης, ράχη του Καπή, με το μνημείο του Ολοκαυτώματος
(φωτογραφία από:ideografhmata.gr)

  Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 09/12. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής.

Στις 12/12, οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί στις 13/12, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

Bραχνί Καλαβρύτων: «10 Δεκεμβρίου 1943»

Η καταστροφή του χωριού

Φωτογραφία από: vrachni.blogspot.gr

Μετά τις εκτελέσεις στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου και στο χωριό Σούβαρδο, οι Γερμανοί στις 9 Δεκεμβρίου έφτασαν στο γειτονικό χωριό Βραχνί. Είχαν μαζί τους 3 άνδρες αιχμαλώτους, το φαρμακοποιό Δημητρίου από τη Βυσωκά τον οποίο βρήκαν στο Σούβαρδο όπου είχε προσπαθήσει να κρυφτεί, τον νεαρό Παύλο Σωτηρακόπουλο από την  Κερπινή και τον Ηλία Κατσανιώτη από τους Ρογούς, τους οποίους είχαν πάρει μαζί τους για οδηγούς.

Μόλις οι κάτοικοι που βρίσκονταν στο χωριό αντιλήφθηκαν την παρουσία των Γερμανών έτρεξαν σε διάφορες κατευθύνσεις, σε σπηλιές και απόκρημνα μέρη για να κρυφτούν. Η ομάδα των Γερμανών στρατοπέδευσε στο χωριό και ο διοικητής τους εγκαταστάθηκε σε ένα σπίτι δίπλα από την εκκλησία.

Κερπινή και Ρογοί Αχαϊας (8 Δεκεμβρίου 1943)

  Κερπινή, 8 Δεκεμβρίου 1943

ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ & ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΗΣ ΚΕΡΠΙΝΗΣ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ  ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΙΣ 8-12-1943

Στις 8 Δεκεμβρίου, πεζοπόρες φάλαγγες του τακτικού Γερμανικού στρατού υπό τον Εμπερσμπέργκερ (Ebersberger), διοικητή του συντάγματος Αιγίου, ο οποίος ορίστηκε επικεφαλής της «Επιχείρησης Καλάβρυτα» στις 6/12 σε αντικατάσταση του συνταγματάρχη  Wolfinger, φτάνουν στην περιοχή των χωριών Ρογοί και Κερπινή.

Ο Ebersberger χώρισε το στρατό σε δύο ομάδες. Η μία κατευθύνθηκε προς τους Ρογούς  και η άλλη μπήκε στην Κερπινή.

Οι Γερμανοί έμειναν στο χωριό μέχρι το απόγευμα και ζήτησαν από τους άνδρες να συγκεντρωθούν για να τους μιλήσουν. Στο μεταξύ απέναντι φαίνονταν οι πυκνοί καπνοί από το χωριό Ρογοί που καιγόταν. Αρκετοί κάτοικοι δεν υπάκουσαν στην εντολή της συγκέντρωσης και κατάφεραν να κρυφτούν ή να ξεφύγουν.

 Εκτέλεσαν 9 άτομα μέσα στο χωριό σε διάφορα σημεία, στις αυλές των σπιτιών και στο δρόμο, ανάμεσά τους και τον άρρωστο από τύφο Κωνσταντίνο Καλλιά, τον οποίο έσυραν από το κρεβάτι του έξω από το σπίτι και τον σκότωσαν.

Στο μεταξύ έβαλαν φωτιά στο χωριό. Τα σπίτια λαμπάδιαζαν το ένα μετά το άλλο από τη δύναμη της φωτιάς και της πυρίτιδας που έριχναν.

Προσήλιο (Σεγδίτσα) , 26 Οκτωβρίου 1942

Φωτογραφία από:iteanet.blogspot.com

   Σεγδίτσα, Η Κατοχή

Το Προσήλιο «Σεγδίτσα» είναι ένα χωριό που βρίσκεται στην πλαγιά της Γκιώνας σε υψόμετρο 900 μέτρων.

Το 1940 σύμφωνα με την επίσημη απογραφή αριθμούσε 1200 άτομα, που ζούσαν από αρχαιοτάτων χρόνων στον τόπο αυτό με πλήρη αυτάρκεια αγαθών.

Κατά τον «Αλβανικό» πόλεμο, όπως έχει καθιερωθεί να αποκαλείται ο πόλεμος της Ελλάδος με τους Ιταλούς το 1940-1941, έδωσε 120 περίπου μαχητές στο μέτωπο του πολέμου.

Απ΄ τις πρώτες μέρες της Ιταλογερμανικής κατοχής στην περιοχή μας το 1941, αρκετοί χωριανοί θα βρεθούν ως διωκόμενοι από τις κατοχικές δυνάμεις στα βουνά της Γκιώνας.

Αντιστασιακή δράση

Ο πυρήνας της πρώτης πανελλαδικά ομάδας Ελλήνων που συγκρότησαν άτακτο αντάρτικο σώμα, με σκοπό να χτυπήσουν τον στρατό κατοχής, και που αργότερα έκανε περήφανη την Ελλάδα ολόκληρη για την ιστορία της με την εθνική της αντίσταση ενάντια στον κατακτητή, αποτελείτο από τους χωριανούς μας, Δήμο Καραλίβανο, Ευθύμιο Μπάφα, Θεοχάρη Πολύχρονο, Γεώργιο Φουσέκη, Κωνσταντίνο Σαράντη και άλλους, που αργότερα κατείχαν θέσεις των καπεταναίων στα συντάγματα του ΕΛΑΣ, υπό την αρχηγεία του Αθανασίου Κλάρα, γνωστού με το όνομα Άρης Βελουχιώτης.

Παραμυθιά, 29 Σεπτεμβρίου 1943

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΩΝ 49 ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, 29 – 9 -1943

Στη διάρκεια της τριπλής κατοχής για τη Θεσπρωτία, Ιταλικής, Γερμανικής, Μουσουλμανικής, η Παραμυθιά έζησε τις πιο εφιαλτικές και τραγικές στιγμές στη μακραίωνη ιστορία της. Η πιο αποφράδα ημέρα ήταν εκείνη που ξημέρωσε στις 29-9-1943.

Το σχέδιο αποκεφαλισμού του ηγετικού στοιχείου της πόλης είχε καταστρωθεί από καιρό, το είχε καταστρώσει το λεγόμενο «Τοπικό Συμβούλιο» που συνήλθε τότε υπό την προεδρία του μουσουλμάνου Νουρί Μπέη Ντίνο. Αρχιτέκτονας της μεγάλης συμφοράς ο Μαζάρ Ντίνο «αδελφός του προηγούμενου και αρχηγός των μουσουλμανικών αποσπασμάτων».

Τη νύχτα της 27^ης  Σεπτεμβρίου 1943 αποσπάσματα ένοπλων μουσουλμάνων

Πεύκος, 12 Σεπτεμβρίου 1943

 Οι εκτελέσεις στον Πεύκο ξεκίνησαν από τις 12 Σεπτεμβρίου αμέσως μετά τη Μάχη στη Σύμη. Οι Γερμανοί που σώθηκαν από την επίθεση των ανταρτών, στην οπισθοχώρηση τους προς τον Πεύκο συνάντησαν και σκότωσαν τέσσερις άνδρες και έβαλαν φωτιά στα πρώτα σπίτια.

Όταν οι Γερμανοί ξαναπήγαν στο Πεύκο τις απογευματινέ ώρες στις 14 Σεπτεμβρίου, οι περισσότεροι άνδρες είχαν φύγει προς την περιοχή του Κόρνια αφού είχαν πληροφορηθεί τις εκτελέσεις στα γύρω χωριά. Βρήκαν μονάχα πέντε άντρες τους οποίους σκότωσαν επί τόπου.

Το χωριό πυρπολήθηκε την ίδια μέρα (14-9-1943). Στις 30 Σεπτεμβρίου διατάχθηκε από τους Γερμανούς η εκκένωση των χωριών Κεφαλοβρύσι, Κρεβατάς, Πεύκος, Σύμη, Καλάμι και Συκολόγος σε πέντε μέρες.

Στις 14 Οκτωβρίου, ένα μήνα μετά τις ομαδικές εκτελέσεις, ειδικά συνεργεία των Γερμανών άρχισαν να κατεδαφίζουν με δυναμίτες και πυρπόλησαν τα χωριά αυτά, που είχαν ήδη εκκενωθεί και η περιοχή τους είχε κηρυχθεί «νεκρή ζώνη».

Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τα βιβλία των
α)Γεωργίου Χρηστάκη, συνεργασία Κ.Γ.Στεφανάκη «Επαρχία Βιάννου 1940-1945»,
& β) Γεωργίου Ε.Δημητριανάκη «Ο Μύρτος & τα γύρω χωριά».

Πηγή: ΔΙΚΤΥΟ ΜΑΡΤΥΡΙΚΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΙΩΝ

.

Eικόνα: Νazi skull του Jonake920 από το deviantART