John Perkins: «Οικονομικός εκτελεστής»

.

Απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ «Ας βγάλουμε λεφτά»

Είμαι ο Τζον Πέρκινς (John Perkins), Αμερικανός πολίτης. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξα οικονομικός εκτελεστής.

Εργαζόμαστε πολλές φορές σαν εκτελεστές της μαφίας, επειδή μετά επιθυμούμε να μας επιστραφεί η χάρη. Οι μαφιόζοι και οι γκάνγκστερ το κάνουν χρόνια  αυτό. Το κάνουμε σε μεγάλη κλίμακα, με κυβερνήσεις, με χώρες, σε τεράστια κλίμακα.

Και είμαστε πολύ πιο επαγγελματίες. Το κάνουμε με πολλούς τρόπους. Ο πιο κοινός είναι να βρίσκουμε μια χώρα που έχει πόρους που η εταιρεία μας καλύπτει όπως, για παράδειγμα το πετρέλαιο.

Και μετά κανονίζουμε ένα τεράστιο δάνειο σ’ αυτή τη χώρα, από την Παγκόσμια Τράπεζα ή κάποιο αδελφό οργανισμό. Τα χρήματα όμως δεν πάνε στη χώρα. Αντί αυτού πάνε στις εταιρείες μας για την κατασκευή υποδομών στη χώρα αυτή.

Πράγματα που ευνοούν λίγους πλούσιους σ’ αυτή τη χώρα, καθώς και τις εταιρείες μας, αλλά δεν βοηθούν την πλειοψηφία του λαού που είναι πολύ φτωχοί. Αλλά αυτοί οι φτωχοί άνθρωποι μένουν με ένα τεράστιο χρέος και είναι τόσο τεράστιο που δεν μπορούν να το ξεπληρώσουν. 

ΔΝΤ: Κινδυνεύει με χρεοκοπία η Σαουδική Αραβία

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Σειρά εξελίξεων με ανυπολόγιστες συνέπειες για την ασφάλεια της περιοχής της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ευρώπης, τη μετανάστευση και την οικονομία αναμένεται να δρομολογήσει η πτώση των τιμών του πετρελαίου.

Όπως μας ενημερώνει το mignatiou.com στο παρακάτω κείμενο αντιμέτωπη με την χρεοκοπία κινδυνεύει να βρεθεί η Σαουδική Αραβία τα επόμενα πέντε χρόνια, λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, ανέφεραν πηγές του ΔΝΤ.

Ήδη η Σαουδική Αραβία έχει χάσει 73 δισ. δολάρια λόγω της πτώσης των τιμών του μαύρου χρυσού. Η χώρα είχε αποθεματικό ύψους 654,5 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Independent. Όμως καθώς το εθνικό εισόδημα της χώρας εξαρτάται σε ποσοστό άνω του 90% από τις πωλήσεις πετρελαίου το αποθεματικό αυτό έχει μειωθεί σε σημείο το Ριάντ να αποσύρει 70 δισ. δολάρια από επενδύσεις σε τρίτες χώρες.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας ανακοίνωσε δημοσιονομικό έλλειμμα που ανήλθε στα επίπεδα ρεκόρ των 367 δισεκ. ριάλ (97,9 δισεκ. δολαρίων) το 2015 λόγω των χαμηλών τιμών πετρελαίου, σύμφωνα με το Συμβούλιο Οικονομικών και Αναπτυξιακών Υποθέσεων.

Νόμος του ΔΝΤ είναι το δίκιο των Αμερικάνων

άρθρο του Λεωνίδα Βατικιώτη
αναδημοσιευμένο από το ιστολόγιό του

.

Την οργισμένη αντίδραση της Ρωσίας προκάλεσε η πρωτοβουλία των Αμερικάνων να αλλάξουν ένα θεμελιώδες άρθρο του καταστατικού του ΔΝΤ, βάσει του οποίου ως τώρα ο διεθνής ιμπεριαλιστικός οργανισμός διέκοπτε με τη μία τη χρηματοδότηση σε μία χώρα αν σταματούσε να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της απέναντι σε επίσημους πιστωτές (δηλαδή κράτη και οργανισμούς σε αντιδιαστολή με τους ιδιώτες πιστωτές). Ο συγκεκριμένος όρος έθετε μια διαχωριστική γραμμή μεταξύ των πιστωτών απαγορεύοντας επί της ουσίας την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους που διακρατούν κράτη ή θεσμοί.

Σε αυτό το πλαίσιο, το γενναίο κούρεμα των ελληνικών ομολόγων τον Μάρτιο του 2012 δε συνοδεύτηκε από κούρεμα των ομολόγων ή των χρεών της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και των κρατών μελών της ευρωζώνης.

ΔΝΤ: Στατιστικά «λάθη» – πλαστογραφίες στοιχείων και αίμα. Πολύ αίμα!

άρθρο του Π. Λ. Παπαγαρυφάλλου

.

Διαβάζεις και ανατριχιάζεις και οργίζεσαι και αναρωτιέσαι γιατί ο εθνοκτόνος Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου βρίσκεται ακόμη εκτός φυλακών, γιατί με τη δήθεν αφέλειά του γνώριζε άριστα που έμπασε την Ελλάδα και τον «κυρίαρχο» λαό.

Την εικόνα του θανάτου των λαών και των κρατών μας τις δίνει καθαρά η Ν. Κλάϊν στο «Δόγμα του ΣΟΚ», παραθέτοντας αποσπάσματα από το ανώτατο οικονομικό του στέλεχος, το οποίο μετά δώδεκα έτη υπηρεσία στην κατάρτιση προγραμμάτων αποφάσισε να παραιτηθεί βλέποντας και κάνοντας τέρατα και σημεία σε βάρος των λαών.

Αυτό, λοιπόν, το στέλεχος, ο Ντ. Μπαντού, έστειλε την επιστολή παραίτησης στα 1988, στην οποία έγραφε και τι δεν έγραφε. «Σήμερα παραιτούμαι από το προσωπικό του ΔΝΤ. Έπειτα από δώδεκα χρόνια… κατά τη διάρκεια των οποίων, με όπλα τα φάρμακά σας και τα κόλπα σας εφάρμοσα σαν γεράκι εναντίον των κυβερνήσεων και των λαών της Λατινικής Αμερικής, της Καραϊβικής και της Αφρικής… έτσι ελπίζω ότι θα μπορέσω να ξεπλύνω τα χέρια μου από αυτό που στα μάτια μου είναι το αίμα εκατομμυρίων φτωχών και πεινασμένων ανθρώπων… Ξέρετε το αίμα είναι τόσο πολύ που κυλάει σε ποτάμια. Κι’ όταν στεγνώνει σχηματίζεται πάνω μου κρούστα.

ΟΙ ΑΔΙΕΞΟΔΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε ΘΑ ΤΗΝ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

άρθρο του Ομηρου Αλεξάνδρου

.

Ούτε και στο χθεσινό Γιουρογρούπ βρέθηκε κάποια αξιόπιστη και βιώσιμη λύση στο οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας και στο δίκαιο αίτημα που η νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα έθεσε για να μπορέσει ο ελληνικός λαός να ανασάνει και να μπει σε τροχιά ανάπτυξης. Δυστυχώς η Ελλάδα έμεινε εντελώς μόνη στο έλεος της Μερκελικής Γερμανίας η οποία κατάφερε με εκβιαστικό τρόπο να στρέψει εναντίον της ακόμα και χώρες του Νότου όπως Ισπανία, Πορτογαλία και Ιταλία οι οποίες αντιμετωπίζουν ανάλογα προβλήματα με αυτά που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες αδελφοί μας.

Δυστυχώς η Γερμανία υπό την Μέρκελ και οι βόρειοι σύμμαχοι της αδυνατούν να αντιληφθούν για δικούς τους πολιτικούς, οικονομικούς, αλλά δυστυχώς όσο και αν ακούγεται χαζό και για προσωπικούς λόγους, ότι οι πολιτικές που ακολουθούν δεν είναι προς την σωστή κατεύθυνση και οδηγούν τους λαούς ιδιαίτερα του Νότου στην μιζέρια και την Ε.Ε στην κατάρρευση.

Υπό την ιδιότητα μου ως οικονομολόγου Λογιστή – Ελεγκτή θα μπορούσα να αποδεχθώ την άποψη των ηγετών της Ευρώπης που συμφωνούν και εφαρμόζουν την σκληρή γραμμή λιτότητας που επιβάλλει η Γερμανία δεδομένου ότι μετά από 6 χρόνια μια τέτοια πολιτική έφερνε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Δυστυχώς όχι. Για 6 χρόνια τώρα οι πολίτες, κυρίως του νότου, βιώνουν μια άνευ προηγουμένου οικονομική δυσπραγία και γενικά τις συνέπειες αυτής της αδιέξοδης πολιτικής. Δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερη γνώση σε οικονομικά θέματα για να αντιληφθεί ότι οι πολιτικές της αυστηρής λιτότητας και των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών αποδείχθηκαν καταστροφικές. Για να γίνω πιο κατανοητός παραθέτω πιο κάτω κάποιες απόψεις και συγκρίσεις και καλώ όσους έχουν γνώσεις περί οικονομικών να μου πουν που διαφωνούν:

Αποκάλυψη τώρα, ή επιτέλους αποκάλυψη;

i.telegraph.co.uk/4thmedia.org

από το Ο νοών … νοείτω

Ο καυγάς για το πάπλωμα.
Το πάπλωμα που και καλά μας έδωσαν να σκεπαστούμε μπας και κρυώσουμε, και αποδείχτηκε σεντόνι.
Αγοράσαμε σεντόνι, και μας χρέωσαν πάπλωμα πουπουλένιο, κορυφαίας τεχνογνωσίας και ποιότητας.
Και το πάπλωμα είναι το χρέος.

Είναι το χρέος, που αφού φρόντισε να απαλλάξει τις Ευρωπαϊκές τράπεζες (Γερμανικές και Γαλλικές κυρίως) από τον δικό τους «επενδυτικό» ρίσκο, το φόρτωσε εξ΄ολοκλήρου στο Ελληνικό κράτος, αφού πρώτα φρόντισε να «κουρέψει» τις δικές μας τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και μικροομολογιούχους.
Ο κουρέας μετά από εμάς, πήρε άδεια μετ’ αποδοχών.

Ένα χρέος που δημιούργησε το «πρόγραμμα» που έφτιαξε το ΔΝΤ, και το υιοθέτησε η Ε.Ε. (η Γερμανία) και η ΕΚΤ (η Γερμανία).
Ένα πρόγραμμα που δεν είχε εφαρμοστεί ποτέ ξανά σε παρόμοια περίπτωση, και που οι ίδιοι οι εμπνευστές του έχουν συνομολογήσει, ουκ ολίγες φορές, ότι απέτυχε διότι «στηρίχθηκε» σε λάθος δεδομένα, φέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που «προσδοκούσαν».
Είναι το πρόγραμμα που προέβλεπε, ύφεση 4,5%, και ανεργία στο 15%.
Είναι το πρόγραμμα που απαιτεί πλεονάσματα της τάξης του 4% για τα επόμενα 5 χρόνια, για να εξυπηρετούμε το πρόγραμμα που αυτοί έχουν ομολογήσει ως αποτυχημένο.

Λύση για το πρόβλημα του χρέους

άρθρο του Κώστα Λαπαβίτσα
αναδημοσιευμένο από την Ιστοσελίδα του

.

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα ‘Χρέος και Τράπεζες’ στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65δις κατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ’ έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.

Σχετικά προς την Κινεζική «ηγεσία» στην Ασία και γενικότερα στον Κόσμο

άρθρο του Vladimir Terehov
από το New Eastern Outlook

.

Η πρόβλεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ότι, εώς το τέλος του 2014 το Κινεζικό Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν θα υπερβεί, για πρώτη φορά, το Αμερικανικό (με όρους ισοτιμίας αγοραστικής δυνάμεως) έχει προκαλέσει μια πολύπλευρη αναταραχή στον κόσμο των Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως. Αυτό φαίνεται πραγματικά περίεργο, δεδομένης της κρίσιμης ειδικής σχέσεως της ίδιας της Κίνας με τη σημασία αυτών των προβλέψεων, η οποία άρχισε να εμφανίζεται στα μέσα της τελευταίας 10ετίας.

Στην πραγματικότητα, οι Κινέζοι ειδικοί επισημαίνουν ότι, παρά την 30ετή περίοδο συνεχούς οικονομικής προόδου, ​​με όρους τεχνολογικής αναπτύξεως και ευημερίας, η χώρα τους βρίσκεται ακόμη σε μεγάλη απόσταση από την κατάσταση που θα της επιτρέψει να μετατραπεί σε ηγέτιδα των παγκόσμιων πολιτικών και οικονομικών διαδικασιών. Πρόκειται για μία μάλλον αξιέπαινη (και προτύπου προς μίμηση) αυτοσυγκράτηση και νηφαλιότητα, δεδομένου του ιστορικού πολύ πραγματικών επιτευγμάτων.

Αν και φυσικά, στις εκκλήσεις, που απευθύνονται πρωτίστως προς το κοινό της βασικής χώρας – γεωπολιτικής αντιπάλου, της Κίνας, δλδ. των ΗΠΑ, να μην παρασύρεται από υπερβολικούς φόβους, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την παρουσία ενός είδους «πολιτικής πονηριάς». Αλλά ποιος, από τους σύγχρονους κορυφαίους παγκόσμιους «παίκτες», δεν έχει συμπεριφερθεί έτσι και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό;

Προκειμένου να διεκδικήσει την ιδιότητα του πολυεπίπεδου (όχι μόνο οικονομικού, αλλά και κοινωνικο – πολιτισμικού) παγκόσμιου ηγέτη, η Κίνα θα χρειαστεί μία 10ετία (ίσως και περισσότερο από μία) σχετικής, τουλάχιστον, «εξωτερικής σιωπής», ώστε να εστιάσει τις προσπάθειές της στην ευρύτερη οικονομική της ανάπτυξη. Αυτά τα σχέδια, ασφαλώς δεν μπορούν να συμπεριλαμβάνουν την «πρόωρη» πρόκληση των φόβων των γεωπολιτικών της αντιπάλων. Αυτό θα οδηγήσει αναπόφευκτα στην επιδείνωση της καταστάσεως της εξωτερικής της πολιτικής και, κατά συνέπεια, στην ανάγκη να εκτρέψει πόρους προς την επιτάχυνση της αναπτύξεως των στρατιωτικών της δυνατοτήτων.

Ο Τιτανικός του Βοσπόρου

αναδημοσίευση από το Berlin – Athen

άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου

.

Με την πλειοψηφία των επιβατών στα αμπάρια και με την πρώτη θέση να αναζητάει λάφυρα από το διπλανό πλοίο που «παραπαίει», το πλήρωμα χαζεύει την όλη διαδικασία – χωρίς να αντιλαμβάνεται το παγόβουνο, επάνω στο οποίο κινδυνεύει να συντριβεί

Η επέλαση του ΔΝΤ στην Ευρώπη, με το «μανδύα» της Τρόικας (υπενθυμίζουμε ότι ο μοναδικός πελάτης που του είχε απομείνει το 2007 ήταν η Τουρκία), έχει αφενός μεν έναν κύριο στόχο, αφετέρου αρκετούς παράπλευρους.

Ο κεντρικός στόχος του είναι ασφαλώς η εγκατάσταση της δικτατορίας της ελίτ και του χρηματοπιστωτικού τέρατος στην ήπειρο μας – με την Ελλάδα να έχει διαδραματίσει το ρόλο του πολιορκητικού κριού, του Δούρειου Ίππου καλύτερα, όσον αφορά την Ευρωζώνη.

Πρώτος παράπλευρος στόχος του είναι η ενδυνάμωση