National Interest: «Ως εδώ!» Τι πρέπει να πει ο Μπλίνκεν στον Τσαβούσογλου

.

Εάν η Ουάσιγκτον πρόκειται να ακούσει τις απαιτήσεις της Τουρκίας, εναπόκειται στην Άγκυρα να ενεργήσει επί τέλους σαν σύμμαχος.

Του Sinan Ciddi για το National Interest.
Μετάφραση: CosmoStatus.

Ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου θα επισκεφθεί την Ουάσιγκτον στα μέσα Ιανουαρίου. Μια επίσκεψη που αναμένεται να αποτελέσει σημαντική προώθηση των στόχων της Τουρκίας. Οι προσδοκίες θα πρέπει να είναι μικρές ως προς το τι είναι πιθανό να επιτύχουν η Άγκυρα και η Ουάσιγκτον. Η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική όσον αφορά τις επιθυμίες της Τουρκίας, λόγω της αδιαλλαξίας της χώρας σε ορισμένους τομείς πολιτικής. Εάν ο Τσαβούσογλου αναμένει να καταλήξει σε συμφωνία με τον Αμερικανό ομόλογό του, η Τουρκία θα πρέπει πραγματικά να ευθυγραμμίσει την εξωτερική της πολιτική με τη θέση των Δυτικών συμμάχων της.

Εν όψει της επίσκεψης Τσαβούσογλου, η Άγκυρα έκανε για άλλη μια φορά μερικές κινήσεις για να προσελκύσει τη Δύση. Τις πρώτες ημέρες του 2023, τα Υπουργεία Οικονομικών των ΗΠΑ και της Τουρκίας ανακοίνωσαν μια μεγάλη προσπάθεια συνεργασίας, με αποτέλεσμα τον καθορισμό και την επιβολή κυρώσεων σε διάφορες οντότητες του Ισλαμικού Κράτους στην Τουρκία.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;

.

Έχει η Ευρώπη ανάγκη τη σημερινή πολεμοχαρή Τουρκία;
ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΧΙ!

Tου Πέτρου Γρουμπού
Ομότιμου Καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών, μέλους του ΙΗΑ.

Ο κ. Τσαβούσογλου Υπουργός ΥΠΕΞ της Τουρκίας αναφέρθηκε πρόσφατα στις σχέσεις της Τουρκίας με την Ευρώπη και είπε τα εξής : «Η Τουρκία για την Ευρωπαϊκή Ένωση και γενικά για την Ευρώπη, είναι ένας φυσικός και ισχυρός εταίρος για την προστασία και την ανάπτυξη της ειρήνης, της σταθερότητας και της ευημερίας». Για να καταλήξει «Η Τουρκία είναι Ευρώπη και η Ευρώπη έχει ανάγκη από την Τουρκία»!

Τίποτα πιο αναληθές από αυτά.

Κατ’ αρχάς η Τουρκία δεν ήταν και δεν είναι Ευρώπη. Πολύ δε λιγότερο η Ευρώπη δεν έχει καμμιά ανάγκη την Τουρκία. Να τονισθεί ότι οι Οθωμανοί-Τούρκοι ποτέ δεν σεβάστηκαν την Ευρώπη (το ίδιο κάνουν και σήμερα). Ήταν και παραμένουν πολεμοχαρείς. Το αποδεικνύει η Ιστορία.

Μετά την πτώση του Βυζαντίου το 1453 ο δρόμος προς την Ευρώπη έμεινε ανοιχτός για την εξάπλωση των Οθωμανών που προχώρησαν καταλαμβάνοντας σταδιακά την Πελοπόννησο, την Στερεά Ελλάδα, την Αλβανία, μέρος της Πολωνικής Ουκρανίας και την Ουγγαρία, προχωρώντας μέσα από τα Βαλκάνια, μέχρι που έφτασαν στην Βιέννη.

Η αντιμετώπιση των εγκλημάτων πολέμων σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο

αναδημοσίευση από τη Γεωπαρατήρηση
άρθρο της Βασιλικής Μανιάτη

.

«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους.» (Ηράκλειτος)

Ο πόλεμος αποτελεί διαχρονικό φαινόμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Σε διάφορες χρονικές περιόδους, πολλά κράτη επικαλούμενα διάφορους λόγους κατέφευγαν στην πρακτική του πολέμου. Το κύριο διακύβευμα όμως ήταν η διασφάλιση των συμφερόντων τους. Κατά τη διάρκεια αυτών των πολέμων, οι εμπόλεμες πλευρές επιδίδονταν σε πράξεις ειδεχθείς, πράξεις που διακρίνονταν από πρωτοφανή βία και αγριότητα, γνωστές ως «εγκλήματα πολέμου».

Παραδείγματα εγκλημάτων πολέμου καταγράφονται ήδη από την αρχαιότητα. Κατά τη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου όπως η σφαγή των αρσενικών γόνων των αποστασιάντων Μυτιληναίων από τους Αθηναίους, η εξόντωση των ηττημένων Αθηναίων από τους Συρακούσιους, η σφαγή των Μηλίων από τους Αθηναίους εξαιτίας της ουδέτερης στάσης που τήρησαν1, αλλά και η στάση των νικητών Σπαρτιατών απέναντι στους Αθηναίους στην τοποθεσία Αιγός Ποταμούς2

Εγκλήματα πολέμου έχουμε και στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα οποία οδήγησαν στην ίδρυση του πρώτου διεθνούς δικαστηρίου για εγκλήματα πολέμου (1474).3 Συγκεκριμένα, ο Sir Peter Von Hagenbach κυβερνήτης της πόλης Breisach θεωρήθηκε υπεύθυνος για το καθεστώς τρομοκρατίας που επικρατούσε κατά τη θητεία του. Οι κάτοικοι επαναστάτησαν και ο ίδιος συνελήφθη και δικάστηκε, με την κατηγορία διάπραξης εγκλημάτων πολέμου. Το δικαστήριο που απαρτιζόταν από 28 δικαστές των συμμαχικών κρατών, τον έκρινε ένοχο και τον καταδίκασε σε θάνατο.4

Τα εγκλήματα πολέμου και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αναδύθηκαν ως ένας κλάδος του διεθνούς δικαίου το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όταν το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο ή το σώμα του δικαίου που ρύθμιζε τον πόλεμο, εξειδικεύτηκε πρώτα στις διεθνείς συνθήκες. Μέχρι τότε, αυτοί που προέβαιναν σε πράξεις βίας ενώ βρίσκονταν σε περίοδο πολέμου, αντιμετωπίζονταν ως προδότες, υποκινητές ή εχθροί.5

Το 1863 εκδόθηκε ο Κώδικας Lieber, τον οποίο χρησιμοποίησε ο τότε Αμερικανός Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν για να ρυθμίσει με κανόνες τη συμπεριφορά των στρατευμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών στο πεδίο της μάχης. Μολονότι δεν υπήρχε ευθεία αναφορά στον όρο «εγκλήματα πολέμου», ο Κώδικας Lieber όριζε ότι το Δίκαιο του Πολέμου καταδίκαζε τη σκληρότητα και την κακοπιστία που επιδεικνύονταν από τις εχθρικές δυνάμεις εν ώρα πολέμου και προέβλεπε την αυστηρή τιμωρία των παραβιάσεων των πολεμικών κανόνων. Παράλληλα, προβλεπόταν η δίωξη των στρατιωτών που παραβίαζαν το πολεμικό δίκαιο και η δικαιοδοσία της επιβολής της τιμωρίας ανήκε σε αμερικανικές στρατιωτικές επιτροπές και όχι σε διεθνές δικαστήριο.6

Η προσάρτηση της Κριμαίας και η ισορροπία δυνάμεων στο διεθνές δίκαιο

.

Lauri Mälksoo

Σημ. του μεταφραστή: Είναι σημαντικό αυτό το άρθρο (γραμμένο το 2019) γιατί μας παρουσιάζει την επεξεργασία του Διεθνούς Δικαίου που έχει γίνει πρόσφατα στη Ρωσία και πως επανεισάγεται η “ξεχασμένη” αρχή της ισορροπίας δυνάμεων. Ακόμα και η Χάρτα των Η.Ε., την οποία επικαλούνται οι Δυτικοί για να αντικρούσουν τον Ρωσικό αναθεωρητισμό, ερμηνεύεται από αυτή τη Σχολή ως αποτύπωση μίας για την εποχή ισορροπίας σφαιρών επιρροής. Είναι προφανές ότι η “απόσυρση” των ΗΠΑ από την ηγεμονική τους θέση, με κύριο σημείο την αποχώρηση σε μία νύκτα από το Αφγανιστάν, άνοιξε το δρόμο για διεκδίκηση σφαιρών επιρροής από Μεγάλες Δυνάμεις του σήμερα. Είναι τραγικό ότι στις “ωδίνες του πολέμου” προσέρχονται όλοι με ιδεολογικά και διπλωματικά εργαλεία προηγούμενων εποχών. Το μέλλον των Διεθνών Σχέσεων μάλλον σήμερα γεννάται.

Ο Rein Müllerson (Dawn of a New Order: Geopolitics and the Clash of Ideologies, 2017) έχει μία διακριτή καριέρα ως ερευνητής του Διεθνούς Δικαίου. Το βιογραφικό του αναφέρει ότι είναι επίτιμος καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τάλλιν στην Εσθονία και στο King’s College στο Λονδίνο, όπως και πρώην πρόεδρος του Institut de Droit International. Συναφές είναι για το θέμα μας ότι ήταν ανάμεσα τους ειδικούς του Διεθνούς Δικαίου στη διάρκεια της Περεστρόϊκα, και ήταν πρωτύτερα ένας από τους αγαπημένους καθηγητές του Grigory Tunkin στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Πρόσφατα, ο Müllerson είναι ενεργός στο Valdai Discussion Club, που έχει προνομιακή θέση στη Ρωσία του Πούτιν.

Γιατί τα Σκόπια δεν εφαρμόζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Κωνσταντίνος Χολέβας – Πολιτικός Επιστήμων

Είχαμε προειδοποιήσει και το περιμέναμε. Σε κάποιους άλλους προκαλεί έκπληξη. Κι όμως από τη πρώτη στιγμή που υπεγράφη η βλαπτική για την Ελλάδα Συμφωνία των Πρεσπών ήταν ολοφάνερο: Οι βόρειοι γείτονές μας έβαλαν μία υπογραφή για να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και – ίσως αργότερα- στην Ευρ. Ένωση και δεν είχαν καμία διάθεση για περιορισμό των εθνικιστικών και αλυτρωτικών τάσεών τους.

Ο πολιτικός κόσμος στη γειτονική μας χώρα αξιοποιεί τα δώρα που έλαβε από την κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ. Η βιαστική διαπραγμάτευση έδωσε την εντύπωση ότι η Ελλάδα είχε κουραστεί με την υπεράσπιση της ιστορίας και του ονόματος της Μακεδονίας και ήθελε να απαλλαγεί από ένα διπλωματικό «βάρος». Αυτό εισέπραξαν οι Σκοπιανοί από τους χειρισμούς των κ.κ. Τσίπρα και Κοτζιά. Κι όμως η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων δηλώνει αντίθετη με τη Συμφωνία των Πρεσπών και παραμένει ενοχλημένη ακόμη και τώρα που πέρασαν δύο χρόνια. Δυστυχώς τα λανθασμένα μηνύματα δόθηκαν με ευθύνη της προηγούμενης κυβερνήσεως.

Βλέπουμε, λοιπόν, τον Πρόεδρο των Σκοπίων Στέβο Πενταρόφσκι να ανακαλύπτει ανύπαρκτη «μακεδονική» μειονότητα στην Ελλάδα και να δηλώνει έτοιμος να την προστατεύσει. Βλέπουμε επίσης τη λεγόμενη «Μακεδονική Ακαδημία Επιστημών» να αρνείται την προσθήκη του όρου Βόρεια, όπως θα έπρεπε βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών.

ΕΕ: η Τουρκία δεν θα λάβει ενταξιακά κονδύλια την περίοδο 2021-2027

.

Μια πολύ σημαντική εξέλιξη για την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας έρχεται από την ΕΕ και τον αρμόδιο Επίτροπο Olivér Várhelyi.

Η Τουρκία δεν θα λάβει προενταξιακά κονδύλια την περίοδο 2021-2027. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ δεν τα προβλέπει. Αυτό αναφέρεται στην γραπτή απάντηση του Olivér Várhelyi σε σχετική ερώτηση του Έλληνα Ευρωβουλευτή Εμμανουήλ Φράγκου.

Στην ερώτησή του ο Ευρωβουλευτής κατηγορούσε την Τουρκία για κατ’ εξακολούθηση παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, παραβίαση υποχρεώσεων και για απειλές κατά γειτονικών χωρών. Επίσης, αναφερόταν πως δημοσιεύματα του Τύπου θέλουν την Τουρκία να χρησιμοποιεί τα Ευρωπαϊκά κονδύλια για στρατιωτικούς εξοπλισμούς. Ο Ευρωβουλευτής ζητούσε να μάθει πόσα χρήματα έχουν δοθεί στην Τουρκία, αν ελέγχεται η διαχείριση των χρημάτων αυτών και αν η Τουρκία πρόκειται να λάβει ακόμη περαιτέρω  οικονομική βοήθεια.

Στην απάντηση του Επιτρόπου Olivér Várhelyi αναφέρεται πως για την περίοδο 2014-2020 η Κομισιόν είχε εγκρίνει για την Τουρκία 3,2 δισ. ευρώ. Για το 2020 έχουν εγκριθεί 168,2 εκατομμύρια, για αγροτική ανάπτυξη, δημοκρατία και δίκαιο, εσωτερικές υποθέσεις, ανθρώπινα δικαιώματα και πολιτική προστασία, όπως και την συμμετοχή σε προγράμματα της Ένωσης. Όμως, για την περίοδο 2021-2027 δεν προβλέπονται κονδύλια.

Διαιτησία ίσον αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης

.

“διαβάστε το ώστε από θηρία ανήμερα να γίνετε θηρία ενήμερα!”

Γράφει ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος
Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών
Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Δημοσιεύθηκε στα Νέα, 31.12.2019

Ο υπουργός των Εξωτερικών κ.Δένδιας φέρεται να δήλωσε ότι: «εάν εξασφαλίσουμε ένα πλαίσιο που θα διασφαλίζει την επίλυση διαφορών μέσω διαιτησίας ή δικαστηρίων, τότε να το συζητήσουμε.» Η προσθήκη της διαιτησίας στον δημόσιο λόγο της κυβέρνησης οφείλεται ασφαλώς στα ανυπέρβλητα εγγενή νομικά εμπόδια που παρουσιάζει η Χάγη, όπως η άρνηση της Τουρκίας να δεχθεί εκ των προτέρων την ισχύ του διεθνούς δικαίου κλπ. Η Χάγη εξ άλλου δεν μπορεί να εξευμενίσει την αναθεωρητική Τουρκία, που επιδιώκει πολύ περισσότερα από όσα και η ευμενέστερη για αυτήν απόφαση της Χάγης μπορεί να προσφέρει.

Οπότε η κυβέρνηση εισάγει τώρα την έννοια της διαιτησίας. Ιδού όμως τι σημαίνει πρακτικά η διαιτησία:

1. Οι ελληνοτουρκικές «διαφορές» τίθενται επί τάπητος, χωρίς εκ των προτέρων προσδιορισμό του αντικειμένου αντιδικίας. Δηλαδή η συζήτηση δεν περιορίζεται πλέον στην υφαλοκρηπίδα, αλλά μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες μονομερείς αξιώσεις της Τουρκίας, όπως κυριαρχία νήσων και νησίδων, μειονοτικά θέματα κλπ.

ΗΠΑ και Ελλάδα αποφάσισαν – «Ισοδύναμο Τετελεσμένο» η απάντηση στην Τουρκία

.

«Ο Ερντογάν δεν σταματά τις προκλήσεις και φαίνεται πως τα μέτρα και οι ενέργειες που έχουν ληφθεί μέχρι στιγμής δεν αναστέλλουν τις κινήσεις τους», σημείωσε ο κ. Αποστολάκης, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha.

Ενώ συνεχίζοντας ανέφερε, «δεν μπορούμε να πούμε τι ενέργειες θα κάνουμε, αλλά δεν θα επιτρέψουμε να γίνει, γιατί τότε δεν θα υπάρχουν επιλογές. Αν χρειαστεί να κάνουμε κάτι, ας υπολογίζουμε ότι θα είμαστε μόνοι μας» και τόνισε ,«η Ευρώπη και οι ΗΠΑ προσπαθούν να σταματήσουν τις προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας»

Αμέσως η συνέντευξη κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με τίτλο «Ευάγγελος Αποστολάκης: Σε περίπτωση σύγκρουσης με την Τουρκία είμαστε μόνοι μας» με τους χρήστες να θεωρούν ότι η φράση αυτή δηλώνει ότι η Ελλάδα είναι μόνη της, στο έλεος των εξελίξεων και της πανίσχυρης Τουρκίας.

Όμως δεν είναι έτσι, η δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Ελλάδα είναι κυρίαρχο κράτος, έχει ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και με βάση αυτό θα αντιδράσει σε οποιαδήποτε πρόκληση. Το μέγεθος της πρόκλησης, και συγκεκριμένα από την Τουρκία, θα καθορίσει και το μέγεθος της αντίδρασης. Πριν όμως από την στρατιωτική αντίδραση, η Τουρκία θα πρέπει να κατανοήσει ότι αυτά που επιδιώκει να κερδίσει, θα είναι λιγότερα από αυτά που θα χάσει σε οικονομικό, πολιτικό, και τέλος στρατιωτικό επίπεδο.