Η παρουσία της ΠτΔ στο διαδίκτυο.

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 4 Ιουνίου 2020.

Όταν ανακοινώθηκε το όνομα της νυν Προέδρου της Δημοκρατίας κας. Αικατερίνης Σακελλαροπούλου, ως η εκλεκτή του πρωθυπουργού για το ανώνατο αξίωμα της χώρα, ο μεν ΣΥΡΙΖΑ την υποδέχτηκε με  «γνώση των πολιτικών της θέσεων», ο δε πρώην υπουργός παιδείας Νίκος Φίλης είπε ορθά κοφτά ότι πρόκειται για «εκπρόσωπο της πολιτισμικής αριστεράς». Μία καθημερινή εφημερίδα δημοσίευσε φωτογραφία από αφίσα του 1978 της νεολαίας του Ρήγα Φεραίου με το πρόσωπό της.

Πράγματι, η κα. Σακελλαροπούλου υπήρξε μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού. Αυτό ασφαλώς είναι θεμιτό. Ειδικότερα εκείνη την δεκαετία, το ρεύμα ήταν μεγάλο. Εκείνο όμως που προξενεί κάποια εντύπωση είναι ο συνδυασμός του με την δικαστική καριέρα που ακολούθησε. Ως γνωστόν, οι δικαστές διαβιούν σε πολύ στενό κοινωνικό. Και η στοιχειώδης πολιτικοποίηση αποθαρρύνεται.

Εικάζω λοιπόν, ότι η κα. Σακελλαροπούλου καταπίεσε για αρκετά χρόνια τις προσωπικές ανάγκες πολιτικής έκφρασης, από τα φοιτητικά της χρόνια. Αναμενόμενο είναι λοιπόν να επιθυμεί να διοχετεύσει την ενέργειά της στην εξωτερίκευση των θέσεών της, αν και δεν είμαι σίγουρος ότι είναι αυτός ο ρόλος της: η χρήση δηλαδή του κύρους της θέσεως του ΠτΔ για ώσμωση πολιτικών απόψεων στην κοινή γνώμη.

Το τρομερό όπλο της άγνοιας- «To διαδίκτυο και η ιδεολογία του φόβου»

.

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Tο 2000 μόνον το 9% των Γάλλων φοβόταν τα εμβόλια. Σήμερα, το ποσοστό αυτό ξεπερνά το 40%

Στις σημερινές συνθήκες πληθωρισμού των πληροφοριών και των γνώσεων, οι εχθροί των ανοικτών κοινωνιών έχουν καταφέρει να αχρηστεύσουν τους μηχανισμούς απόκτησης κριτικού πνεύματος…

Πριν τέσσερα χρόνια, όταν λόγω του ιδιόρρυθμου αμερικανικού εκλογικού συστήματος ο Ντόναλντ Τραμπ κέρδιζε της εκλογές με σχεδόν 3 εκατομμύρια ψήφους λιγότερους από την αντίπαλό του Χίλλαρυ Κλίντον, οι πολλά βαρείς Αμερικανοί διανοούμενοι απέδιδαν ευθύνες στο «κατεστημένο». Ουδείς λόγος γινόταν όμως για τη βαθύτατη άγνοια που κυριαρχεί στην Αμερική, τη χώρα με τις υπεράφθονες πηγές πληροφόρησης και γνώσης. Πηγές όμως που πάνε στράφι γιατί δεν είναι πολλοί αυτοί που τις χρησιμοποιούν. Και αυτό συμβαίνει γιατί σε αντιπαράθεση με την σωστή στη λογική της τοποθέτηση ότι το Διαδίκτυο είναι μια μορφή εκδημοκρατισμού της γνώσης, κάποιος μπορεί να ισχυριστεί και την άλλη όψη του νομίσματος που λέει ακριβώς το αντίθετο.

Όπως υποστηρίζει ο Γάλλος καθηγητής Ζεράρ Μπονέρ, με τον οποίο πρόσφατα ανταλλάξαμε απόψεις πάνω στο θέμα αυτό, το Διαδίκτυο, αντί να βοηθά την ανάπτυξη του κριτικού πνεύματος, καλλιεργεί τον φόβο και την ασυναρτησία και κάνει τα άτομα πολύ εύπιστα σε ανορθόλογες δοξασίες και, ως εκ τούτου, στις πιο απίθανες ψευδολογίες. Παράλληλα, με τον τρόπο αυτόν, το Διαδίκτυο γίνεται ένα αποτελεσματικό μέσο καλλιέργειας της άγνοιας, την εποχή που η πρόσβαση στις πηγές της γνώσης είναι πανεύκολη, ελεύθερη, ταχύτατη και χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς.

Μυαλά αποπροσανατολισμένα από το διαδίκτυο: Ένας απελπισμένος καθηγητής μιλά για τους φοιτητές του

.

Μετάφραση: Μάριος Νοβακόπουλος, διεθνολόγος

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗ

Το ακόλουθο κείμενο αποτελεί επιστολή ανωνύμου καθηγητή πανεπιστημίου στις ΗΠΑ, ο οποίας διδάσκει στον τομέα των θετικών και εφαρμοσμένων επιστημών (STEM: Science, Technology, Engineering, Mathematics), προς την στήλη του συντηρητικού δημοσιογράφου Rod Dreher στο περιοδικό The American Conservative.  Καθώς η εν λόγω στήλη συχνά πραγματεύεται ζητήματα υπερβολικής χρήσεως των τεχνολογικών μέσων και των αρνητικών συνεπειών τους στην κοινωνία και την ανάπτυξη του προσώπου, ο καθηγητής περιγράφει την άθλια διανοητική κατάσταση στην οποία βρίσκει τους περισσοτέρους φοιτητές του.

Υστερόγραφο: Η ανησυχία πως η υπερβολική χρήση των νέων τεχνολογιών μπορεί να βλάψει την αναλυτική ικανότητα των νέων ή τομείς όπως η δυνατότητα συγκέντρωσης είναι διαδεδομένη αλλά όχι οικουμενική.  Η δυσπιστία στην εξαιρετικά δυσάρεστη οπτική του είναι απολύτως λογική και την συμμερίζεται και ο μεταφραστής, 24 ετών και συνεπώς έχοντας περάσει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του μέσα στην ηλεκτρονική τεχνολογία και βιώνοντας την ταχύτατη πρόοδο της, ειδικά τα τελευταία 7-8 χρόνια.  Από την άλλη η δυσκολία ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων – και δη νέων – να επεξεργαστούν τον σύνθετο γραπτό λόγο είναι επίσης παρατηρήσιμη στο περιβάλλον μας.  Συνιστώ στον αναγνώστη να δει το πρωτότυπο άρθρο και τα σχόλια από κάτω του, όπου συγκρούονται διαφορετικές προσεγγίσεις.

Οι σκιώδεις φίλοι του φέισμπουκ…

.

…ΚΑΙ Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ 

Η κοινότητα του φέισμπουκ είναι εθιστική αλλά και αβίωτη, χρήσιμη αλλά και φορές φορές εκνευριστική. Ένα ετερόκλητο πλήθος που μάχεται να ακουστεί, να κάνει πλάκα, να ξεχωρίσει, να επιβάλει  απόψεις, να προπαγανδίσει, να αποδοκιμάσει, να επιδοκιμάσει, να πολιτικολογήσει, να βρίσει και να βριστεί για την ομάδα ή το κόμμα του, να επιβεβαιωθεί με ένα λάικ ή να αποθεωθεί με μια κατακόκκινη φωτεινή καρδούλα. 

Άνθρωποι ίδιοι, σχεδόν ίδιοι ή διαμετρικά αντίθετοι –κάποτε τελείως ξένοι, αλλά σκιώδεις «φίλοι»!– ενωμένοι με έναν αόρατο ηλεκτρονικό κρίκο. Και η αγωνία να ακουστούν, να αγκιστρώσουν την προσοχή τού περιφερόμενου διαδικτυακού πλήθους  με ένα κείμενο, μια ατάκα, ένα προτεινόμενο τραγούδι, μια φωτογραφία, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα κείμενα, ατάκες, προτεινόμενα τραγούδια, φωτογραφίες. Διάχυτο το άγχος των μελών της κοινότητας να ξεχωρίσουν μέσα στο ποδοβολητό του πλήθους που τρέχει  ρολάροντας βιαστικά πάνω κάτω τη σελίδα –με πυρετώδη πέιτζ απ, πέιτζ ντάουν– για να σταθεί για λίγο σε κάτι που το ενδιαφέρει ή μπορεί να το ενδιαφέρει.

Yπάρχει πραγματική ελευθερία λόγου, στη ‘’Δημοκρατική Δύση;’’

.

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

Η ελευθερία λόγου (έκφρασης και τύπου) είναι κατοχυρωμένη στο άρθρο 14 του Συντάγματός μας. Περιέχεται επίσης στην Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Τα άρθρα 18 και 19 αναφέρουν.  

΄Αρθρο 18 :  Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας…. ΄Αρθρο 19 : Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Δεν θα κρίνω την κατάσταση της ελευθερίας λόγου στα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα χρειαστεί, διότι τα καθεστώτα αυτά λόγω του αυταρχισμού που τα διέπει, δεν επιτρέπουν πραγματική ελευθερία λόγου και την περιορίζουν. Θα θίξω όμως την κατάσταση ελευθερίας λόγου στις ‘’Δημοκρατικές χώρες’’ της Δύσης, οι οποίες καυχιούνται ότι τη σέβονται. Ισχύει όμως αυτό ; Δυστυχώς όχι, διότι ήδη έχουν προωθηθεί νομοσχέδια και έχουν δοθεί οδηγίες σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, τα οποία πράγματι την περιορίζουν.

Τα παρακάτω γεγονότα, δίνουν μία εικόνα παραβίασης ή περιορισμού της ελευθερίας λόγου :

Copyright Directive: Υπερψηφίστηκε από την Ευρώπη το αμφιλεγόμενο νομοσχέδιο. Μαύρες μέρες για το Internet ή δικαιοσύνη

.

Παρά τις έντονες αντιδράσεις των χρηστών και αρκετών πολιτικών φορέων, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο υπερψήφισε το νέο νομοσχέδιο (Copyright Directive) για την προστασία των πνευματικών δικαιωμάτων με 348 ψήφους υπέρ και 274 κατά. Σημαντικό, επίσης, ότι καταψηφίστηκε και η πρόταση για αφαίρεση του πιο πολυσυζητημένου και αμφιλεγόμενου Άρθρου 13 (πλέον Άρθρο 17 στο τελικό νομοσχέδιο), γνωστό και ως «φίλτρο upload» με μόλις 5 ψήφους διαφορά.

Επομένως, όλη η κινδυνολογία των προηγούμενων μηνών φεύγει από την υποθετική σφαίρα και είναι πλέον πραγματικότητα για τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία θα έχουν μπροστά τους 24 μήνες για να ψηφίσουν τις αντίστοιχες νομοθεσίες στα δικά τους Κοινοβούλια.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (Copyright Directive) δουλεύεται εδώ και περισσότερο από 2 χρόνια, και έχει γίνει έντονη παρασκηνιακή προεργασία από τους κολοσσούς της τεχνολογίας, τους κατόχους πνευματικών δικαιωμάτων και ακτιβιστές για τα ψηφιακά δικαιώματα.

Οι δηλώσεις από αντιμαχόμενους πολιτικούς είναι άκρως πολωτικές. Από τη μία έχουμε την κ. Julia Reda του Γερμανικού Πειρατικού Κόμματος να κάνει λόγο για «μαύρη ημέρα για την ελευθερία στο Διαδίκτυο«, ενώ από την άλλη ο κ. Andrus Ansip, αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ανέφερε ότι πρόκειται για ένα «τεράστιο βήμα προόδου που θα ενώσει την ψηφιακή αγορά της Ευρώπης και ταυτόχρονα θα προστατεύεσει την online δημιουργικότητα«.

Πλοήγηση: η ασθένεια του μέλλοντος…

.

Της Μαρίας – Αλεξάνδρας Κεφαλά, παιδιάτρου

Σε ασθένεια του μέλλοντος εξελίσσεται και στη χώρα μας ο εθισμός στο διαδίκτυο καθώς ήδη έχουν νοσηλευτεί πάνω από 90 παιδιά σε εξειδικευμένη μονάδα του νοσοκομείου Παίδων που λειτουργεί τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ για βοήθεια έχουν απευθυνθεί εκεί περισσότερα από 500 παιδιά κυρίως εφηβικής ηλικίας. Η μάστιγα της οθόνης αποτελεί πρόβλημα της εποχής και μάλιστα μεγαλύτερο από ότι φαίνεται.

Αναμφίβολα το Διαδίκτυο έχει αλλάξει τη ζωή μας αποτελώντας ένα παράθυρο στον κόσμο. Ωστόσο παιδοψυχίατροι εκπέμπουν σήμα κινδύνου προς γονείς και εκπαιδευτικούς για το σοβαρό πρόβλημα του εθισμού των νέων στο διαδίκτυο που τα τελευταία χρόνια τείνει να πάρει διαστάσεις «επιδημίας» σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Κίνα ήδη θεωρείται από τα σοβαρότερα προβλήματα δημόσιας υγείας.

Προβλήματα που προκύπτουν από την αλόγιστη χρήση στα παιδιά:

1. Ακατάλληλο περιεχόμενο: σε σχέση με την ηλικία και την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού.

2. Αποξένωση: Η αλόγιστη χρήση του Ίντερνετ δημιουργεί συναισθηματική απόσταση και μειώνει την επικοινωνία με γονείς και συνομηλίκους.

Το YouTube απαγορεύει τα επικίνδυνα βίντεο με αφορμή το Bird Box Challenge

.

Μέσα σε δυο μήνες οι χρήστες πρέπει να αφαιρέσουν τα επικίνδυνα challenge βίντεο από το κανάλι τους.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ! Το YouTube βάζει τέλος στις επικίνδυνες φάρσες και τα challenge videos, μετά την υστερία που προκάλεσε η ταινία «Bird Box» του Netflix.

Η Google αποφάσισε να βάλει φρένο σε κάθε είδους επικίνδυνη μόδα που βλέπουμε να γίνεται viral κατά καιρούς τα τελευταία χρόνια.

Η απόφαση ελήφθη μετά τα πρόσφατα challenge videos που κατέκλυσαν τα social media παγκοσμίως στα οποία αρκετοί χρήστες, επηρεασμένοι από την ταινία «Bird Box» κάλυπταν τα μάτια τους -ακόμα και των μικρών παιδιών- βάζοντας σε κίνδυνο τον εαυτό τους και τους γύρω τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τροχαίο ατύχημα που προκάλεσε 17χρονη σε αυτοκινητόδρομο στην Αμερική η οποία οδηγούσε το αυτοκίνητο της έχοντας τα μάτια της καλυμμένα.

«Βόμβα» Μανώλη Σφακιανάκη: « Όταν δίνεις το e-mail σου, είναι σαν να δίνεις το κλειδί του σπιτιού σου»

.

«Το διαδίκτυο είναι πάρα πολύ ευάλωτο, δεν μπορεί κανείς να ασφαλιστεί, κανείς δεν μπορεί να λέει ότι είμαι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο με απόλυτη ασφάλεια. Απόλυτη ασφάλεια δεν υπάρχει», δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό o πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνούς Κυβερνοασφάλειας, Μανώλης Σφακιανάκης.

Ο Μανώλης Σφακιανάκης, τονίζει ότι «είναι πάρα πολύ εύκολο να συμβεί αυτό, πάρα πολύ απλό. Όταν δίνεις το e-mail σου, είναι σαν να δίνεις το κλειδί του σπιτιού σου».

Παράλληλα, o πρόεδρος του Ινστιτούτου Διεθνούς Κυβερνοασφάλειας, υποστήριξε ότι «υπάρχει τρόπος, όταν στην εταιρεία, η οποία σέβεται τον εαυτό της, υπάρχει πολιτική ασφαλείας. Στη χώρα μας, δεν επενδύουμε σε πολιτικές ασφαλείας και σε cyber security. Αυτό είναι το μεγάλο θέμα των εταιρειών. Μέσα από προγράμματα όπως το facebook, το twitter μπορεί ο καθένας να σου στείλει ό,τι θέλει και να κολλήσει η εταιρεία όλα τα κακόβουλα του κόσμου. Με πολιτικές ασφαλείας μπορούν να προστατευτούν οι εταιρείες. Πρέπει να μπούμε στη νέα κουλτούρα του cyber security».

Τα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης μας έκαναν λιγότερο ελεύθερους.

 Αντώνης Ι. Ελευθεριάδης

Το να θέλουμε να μαθαίνουμε τι γίνεται δίπλα μας δεν είναι μόνο μια απλή θεμιτή περιέργεια αλλά μια ζωτική ανάγκη προστασίας του ίδιου του εαυτού μας από τους κινδύνους που μας περιβάλλουν.

Ενώ σε παλαιότερες εποχές η πληροφόρηση δεν ξεπερνούσε το βεληνεκές της φωνής του ρήτορα που εκπροσωπούσε μια πολιτική ή θρησκευτική ιδέα, αντίθετα σήμερα τα μέσα πληροφόρησης είναι πολλά και περίπλοκα και η έκτασή τους οικουμενική.

Αυτή ακριβώς η παγκοσμιότητα της πληροφόρησης δημιουργεί προβλήματα σύγχυσης και δυσπεψίας για την αφομοίωση και επεξεργασία των πληροφοριών από τον εγκέφαλό μας με αποτέλεσμα να μαθαίνουμε σε μια στιγμή για τα πάντα που συμβαίνουν στον κόσμο και την άλλη στιγμή να μετατρέπονται σε σκουπίδια παραπληροφόρησης και προπαγάνδας.

Πιο κοντά στον απλό άνθρωπο βρίσκονται τα λεγόμενα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ενώ σε επίπεδο κρατικής εξουσίας και διοίκησης ανθρωπίνων μαζών είναι το σύστημα του κυβερνοχώρου, η ηλεκτρονική απάλειψη της προσωπικότητας.

Οι ΄λεβεντιές’ του κ. Λεβέντη και οι ευθύνες των ιστολογίων στην διατήρηση των ψευδαισθήσεων …

Πριν λίγες ημέρες είδαμε τον κ. Λεβέντη να μάχεται στη Βουλή κατά του επαίσχυντου νομοσχεδίου «αλλαγής φύλου» μέχρι που έκανε την πατάτα να πει το εξής: «..Με δεδομένη την αντίθεση της Εκκλησίας, ότι αντιτίθεται εντελώς εις αυτό που πάτε να ψηφίσετε εσείς σήμερα, ο κύριος Πρόεδρος της Δημοκρατίας που πήγε και γονάτισε στο Ηράκλειο, στην Πανορθόδοξη Σύναξη ενώπιον του Πατριάρχη, θα το υπογράψει; Και πως θα ξαναδεί τον Πατριάρχη; Πως θα ξαναδεί τον Πατριάρχη; .»

Δεδομένου ότι ο κ. Λεβέντης αποτελούσε τις λιγοστές φωνές που πήραν θέση κατά του νομοσχεδίου και ταυτόχρονα υπερασπίστηκε την Εκκλησία, η ομιλία του αναδημοσιεύτηκε σε διάφορα ιστολόγια ωσάν να ήταν κάποιος ήρωας που εκπροσωπεί την Ορθόδοξη συνείδηση του λαού, παραβλέποντας το γεγονός ότι ο άνθρωπος αυτός δεν σκαμπάζει από τα θεολογικά ζητήματα που ανέκυψαν μετά την ψευδοΣύνοδο της Κρήτης, ούτε από την παναίρεση του οικουμενισμού και τους πρεσβευτές της. Και επιτρέψτε μου εδώ να πω ότι στην πολιτική η άγνοια -σε περίπτωση που όντως δεν γνώριζε ο άνθρωπος γιατί έδειχνε στο βίντεο να έχει μία ειλικρίνεια στα θέματα της Πίστεως – είναι μερικές φορές χειρότερη και πιο επικίνδυνη από την συνειδητή δολοπλοκία.

Ο Προκόπης Παυλόπουλος είναι προσωπική επιλογή του Τσίπρα, έχει υπογράψει δεκάδες αν όχι εκατοντάδες προεδρικά διατάγματα που ενταφίασαν τον Ελληνικό λαό, όχι μόνο οικονομικά αλλά και ηθικά. Το 2016 ενόψει της ψευδοΣυνόδου ο Παυλόπουλος μίλησε για «την πρώτη χιλιετηρίδα», διαγράφοντας 1000 έτη Ορθόδοξης Παράδοσης και τάσσοντας την Πολιτεία στο πλευρό των οικουμενιστών, του Πατριάρχη και της ψευδοΣυνόδου. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις γονάτισε ‘ως καλός χριστιανός’ ενώπιον του ‘προοδευτικού’ Πατριάρχη και υπό την προϋπόθεση ότι θα έβαζε την υπογραφή του στο επαίσχυντο νομοσχέδιο (που την έβαλε) θα γονατίσει ξανά. Με αυτά τα δεδομένα μπορεί να διακρίνει κανείς την γελοιότητα της παραπάνω προτάσεως. Οι συριζαίοι θα ρίξαν το γέλιο της αρκούδας μέσα τους εκείνη την στιγμή, βλέποντας τον κ. Λεβέντη να υπερασπίζεται τους Ορθοδόξους βάζοντας μπροστά τον κολλητό τους τον Βαρθολομαίο.

Ψεύτικα νέα, αληθινοί ψεύτες..

.

Αρκετός λόγος γίνεται τελευταία από  «ειδήμονες», δημοσιογράφους και πολιτικούς για τα λεγόμενα fake news στο ίντερνετ.

Πρόκειται για τις εξ ολοκλήρου κατασκευασμένες, ψεύτικες ειδήσεις, που εκπορεύονται και διακινούνται είτε από μεμονωμένα άτομα, sites, και  blogs,
..είτε από οργανωμένα (από ποιούς άραγε;) «ειδησεογραφικά πρακτορεία».

Λένε οι «ειδήμονες» πως σκοπός των fake news είναι ο αποπροσανατολισμός, η αποβλάκωση και η  κατάρριψη της κριτικής σκέψης του κοινού.
Αυτή είναι πιθανόν η μία πλευρά.
Γιατί εκείνο που δεν λένε, ειναι πως οι ψεύτικες ειδήσεις θα μπορούσε να είναι κάλλιστα μία μέθοδος ώστε να καταδειχτεί το ίντερνετ ως επικίνδυνο και αναξιόπιστο,
     ..για την ώρα που θα κρίνει το σύστημα πως πρέπει να υπάρξει μία  «αντιμετώπιση» του «προβλήματος», 
     ..με άλλα λόγια μία επέκταση της συστημικής λογοκρισίας και στο διαδίκτυο.

Ο Ασώματος άνθρωπος

Χάρης Ναξάκης

Στο θαυμάσιο έργο της γερμανικής λογοτεχνίας της περιόδου του ρομαντισμού, «Η αξιοθαύμαστη ιστορία του Πέτερ Σλέμιλ», ο ήρωας συναντάει σε ένα στενοσόκακο ένα παράξενο τύπο που του προτείνει μια ασυνήθιστη αγοραπωλησία. Να του πουλήσει τη σκιά του με αντάλλαγμα ένα μαγικό πουγκί από μαροκινό δέρμα που είναι πάντα γεμάτο από χρυσά νομίσματα. Ο Πέτερ Σλέμιλ, μετά την ανταλλαγή, απομακρύνθηκε με γοργά βήματα για να γίνει όμως στη συνέχεια περίγελος των περαστικών. Οι γυναίκες φώναζαν «Χριστός και Παναγία! Ο κακομοίρης δεν έχει πια σκιά!» και οι μαθητές ενός σχολείου του απευθύνθηκαν κοροϊδευτικά: «Οι καθωσπρέπει άνθρωποι έχουν τη συνήθεια να παίρνουν μαζί τη σκιά τους όταν βγαίνουν στον ήλιο». Για να γλιτώσει επιτάχυνε το βήμα του και τους πέταξε άφθονα νομίσματα…….

Ο ψηφιακός άνθρωπος με τη δικτυωμένη ζωή είναι ένας Σλέμιλ, ένας ασώματος άνθρωπος, χωρίς συναισθήματα, ψυχή, χωρίς σκιά. Τα πούλησε στο θεό της τεχνοεπιστήμης, ανταλλάσσοντας την πραγματική ζωή με την εικονική. Συνήθως ο δημόσιος διάλογος για το διαδίκτυο εξαντλείται είτε στην άκριτη υποστήριξη ενός μέσου που εκθειάζεται ως το σύμπαν της ελεύθερης πρόσβασης στη γνώση, ένα επίγειο τεχνολογικό παράδεισο, μέχρι του σημείου ο αναλφαβητισμός να μετριέται με την πρόσβαση στον κυβερνοχώρο, ως ένα δίκτυο αλληλοενημέρωσης που βοηθάει την εδραίωση οριζόντιων αντιεραρχικών σχέσεων(!!), είτε εξαντλείται στην κριτική της σκοτεινής πλευράς του: παιδόφιλοι, πωλητές πορνογραφικού υλικού, πρώην χάκερ που λειτουργούν ως τεχνολογική μαφία υποκλέπτοντας πιστωτικές κάρτες, αυταρχικές κυβερνήσεις που ελέγχουν τους πολίτες τους, πράκτορες που υποκλέπτουν κρατικά μυστικά και βιομηχανικά σχέδια, κλπ. Η κριτική πρέπει να προχωρήσει πέρα από την παραπάνω προφανή σκοτεινή πλευρά της διαδικτυακής «ελευθερίας». Ούτε πρέπει να μείνουμε στη σημαντική κατά τα άλλα οικονομική της διάσταση.

Ο Βρώμικος Ρόλος των Κυπριακών ΜΜΕ‏

του Όμηρου Αλεξάνδρου
Οικονομολόγου Λογιστή-Ελεγκτή

.

Σήμερα κλείνουν 15 ολόκληρα χρόνια από τότε που άρχισα να επικοινωνώ μαζί σας μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και επιθυμώ με την ευκαιρία αυτή να σας πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί χωρίς την δική σας στήριξη και συμπαράσταση, δεν θα ήμουν ακόμη επί των επάλξεων και στον αγώνα για την προστασία αυτού του επίγειου παράδεισου που μας χάρισε ο θεός. Είμαι και θα παραμείνω στην πρώτη γραμμή του αγώνα που άρχισα, αδιαφορώντας για το όποιο προσωπικό κόστος, και αποφασισμένος να συνεχίσω παρά τις όποιες απογοητεύσεις έχω βιώσει, αλλά και τις απειλές και εκβιασμούς που δέχομαι κατά καιρούς από τους κρινόμενους.

Άρχισα να στέλλω τα άρθρα μου μέσω διαδικτύου, αρχικά σε καμιά 50ρια φίλους και τώρα αισίως οι λήπτες των μηνυμάτων μου αριθμούν κάποιες δεκάδες χιλιάδες στη Κύπρο και το εξωτερικό. Ο λόγος που επέλεξα το διαδίκτυο για να επικοινωνώ μαζί σας, είναι γιατί όλες σχεδόν οι ημερήσιες κυπριακές εφημερίδες, σε κάθε άρθρο που τους έστελλα για δημοσιεύση, είτε αρνούντο να το δημοσιεύσουν η το λογόκριναν.

Είναι κοινά παραδεκτό απ’όλους πως το φαινόμενο της παραπληροφόρησης μαστίζει κυριολεκτικά την εποχή μας και πλήττει το συμφέρον της Κύπρου και των πολιτών της. Το συμφέρον και η έντονα πολιτικοποιημένη κοινωνία μας, έδωσε εύφορο κλίμα στην καλλιέργεια αυτής της παραπληροφόρησης.