Oι ουσιαστικές επιπτώσεις της πιθανής αποχωρήσεως της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε.

του Δημήτρη Πεπόνη
από το FB του

.

Και κάπως έτσι, εάν τελικά αποχωρήσει το Ηνωμένο Βασίλειο από την Ε.Ε. θα καταρρεύσει ένας – ακόμη – μύθος. Και θα φανερωθεί πως το πρόβλημα για την περαιτέρω εμβάθυνση και ολοκλήρωση της Ε.Ε, και για την “ever closer union”, δεν ήταν απλά και κυρίως, το Ηνωμένο Βασίλειο. Όπως κάποτε φανερώθηκε πως το πρόβλημα για την καθυστέρηση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας στην Ε.Ε δεν ήταν η Ελλάδα, όπως ήθελαν να την παρουσιάζουν (βολικά πράγματα αυτά, και στις δύο περιπτώσεις). Όπως υπάρχουν εθνικές αφηγήσεις και μύθοι, έτσι υπάρχουν και «ευρωπαϊκες» (μορφή εθνικισμού είναι άλλωστε και ο ευρωπαϊσμός). Η άποψη πως εάν δεν υπήρχε το Ηνωμένο Βασίλειο, η «Ευρώπη» θα ήταν εντελώς διαφορετική (που στις μέρες μας την θυμήθηκαν ακόμη και βαθιά αντι-Γκωλιστές) και πολύ κοντά στην μορφή ενός ενιαίου ευρωπαϊκού κράτους, μαζί με την άποψη πως λόγω της Ε.Ε (και των ευρωπαϊκών θεσμών γενικότερα), μεταπολεμικά, δεν υπήρξε πόλεμος στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτών των μύθων.

Εάν τελικά αποχωρήσει το Ηνωμένο Βασίλειο, θα φανερωθεί πως δεν ήταν αυτό, το κύριο ή θεμελιώδες εμπόδιο για την περαιτέρω εμβάθυνση και ολοκλήρωση της Ε.Ε και για την “ever closer union”. Όπως φυσικά δεν ήταν, ούτε για την λειτουργία της ευρωζώνης ή/και της ζώνης Σένγκεν.

Τι έλεγε ο Ισοκράτης για την φθορά που προκαλεί η ηγεμονία.

tου Δημήτρη Πεπόνη από το FB του

.

Επειδή πολύς λόγος έγινε (ξανά) για τον Ισοκράτη, ας διαβάσουμε τι έλεγε για την φθορά που προκαλεί η ηγεμονία. Τα επόμενα δεν αφορούν ανθρώπους που πρότειναν την καθιέρωση της αγγλικής ως δεύτερης επίσημης γλώσσας (πλέον τίθεται και ζήτημα γαλλικής και γερμανικής), αλλά όσους την μιλάνε ως πρώτη γλώσσα, δηλαδή τους Αμερικανούς (έμμεσα παλαιότερα τους Ρώσους και ίσως μελλοντικά τους Κινέζους).

Ο Ισοκράτης αναφέρεται στην φύση και την φθοροποιό δύναμη της ηγεμονίας. Περί Ειρήνης.

»Η μεγαλύτερη απόδειξη είναι η ακόλουθη: όχι μόνο εμάς αλλά και την πόλη των Λακεδαιμονίων κατέστρεψε (η ηγεμονία). Συνεπώς, όσοι συνηθίζουν να επαινούν τις αρετές εκείνων, δεν μπορούν πια να διατυπώσουν τον εξής ισχυρισμό, ότι τάχα εμείς, επειδή είχαμε δημοκρατικό πολίτευμα, διαχειριστήκαμε άσχημα την κατάσταση και ότι, αν οι Σπαρτιάτες κέρδιζαν την κυριαρχία στη θάλασσα, θα έκαναν ευτυχισμένους και τους άλλους και τους εαυτούς τους. Σε αυτούς μάλιστα πολύ πιο γρήγορα έδειξε η ηγεμονία τη φύση της γιατί το κράτος τους, που κατά τη διάρκεια επτακοσίων χρόνων όλοι γνωρίζουμε πως δεν διαταράχτηκε ούτε από κινδύνους ούτε από συμφορές, λίγο έλειψε σε σύντομο χρόνο να κλονιστεί και να διαλυθεί.