Στα βήματα των Ερυθρών Ταξιαρχιών το ΚΕΕΛΠΝΟ!

.

Δημήτρης Δεληολάνης

Αν οι πρώην υπεύθυνοι του ΚΕΕΛΠΝΟ, που σκαρφίστηκαν την κρυψώνα πίσω από τη γυψοσανίδα, είχαν μελετήσει προσεκτικά την υπόθεση Μόρο, ή τουλάχιστον την ιστορία των Ερυθρών Ταξιαρχιών, θα είχαν αποφύγει αυτό το λάθος.

Η μέθοδος της εντοιχισμένης κρύπτης καλυμμένης με γυψοσανίδα χρησιμοποιήθηκε και από την ιταλική τρομοκρατική οργάνωση. Και μάλιστα η ανακάλυψή της αποτελεί ένα από τα πολλά μυστήρια της υπόθεσης Μόρο.

Η κρυψώνα ανακαλύφθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1990 από έναν εργάτη που έκανε εργασίες ανακαίνισης σε διαμέρισμα στη Via Montenevoso του Μιλάνου. Καθώς καθάριζε τον τοίχο, ο οικοδόμος παρατήρησε μια ανωμαλία κάτω από το παράθυρο. Κατάλαβε ότι επρόκειτο για γυψοσανίδα που είχε στερεωθεί με καρφιά. Πίσω της κρυβόταν ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος με τέσσερα όπλα, 65 πυροκροτητές, μια τσάντα με 60 εκατομμύρια λιρέτες σε χαρτονομίσματα εκτός κυκλοφορίας και ένα μεγάλο ντοσιέ γεμάτο φωτοαντίγραφα. Αυτό το τελευταίο ήταν και το πιο σημαντικό εύρημα.

Οι ιδεολογικές ρίζες της Χρυσής Αυγής

.

Δημήτρης Δεληολάνης

Η υπόθεση Μπαρμπαρούση επανέφερε στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας την οργάνωση του Μιχαλολιάκου. Το ερώτημα για την προέλευση του ονόματος της Χρυσής Αυγής, του τρίτου σήμερα κόμματος της ελληνικής Βουλής έχει τεθεί εδώ και πολλά χρόνια. Σε συνέντευξή του στο Telecity το μακρινό 1994, ο Κωνσταντίνος Πλεύρης είχε αναρωτηθεί μήπως πρόκειται για τη Χρυσαυγή, την ερωμένη του Αλή Πασά!

Κωμική είναι η εξήγηση που ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει δώσει για την ονομασία της οργάνωσής του. Αφού διαψεύδει κάθε σχέση με τον «σατανιστή» και «μασόνο» Κρόουλι, παραθέτει μια συγκεχυμένη ιστορία περί της «ομηρικής λέξης Ηώς», με την οποία είχε σκεφτεί αρχικά να βαπτίσει την ομάδα του. Επειδή, όμως, έπρεπε να τη μεταφράσει κατά τον Καζαντζάκη σε «ροδοδάκτυλη αυγή», τότε επιλέχτηκε η «Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού».

Έχει ενδιαφέρον όμως το γεγονός ότι ο θεωρητικός του φασισμού εν Ελλάδι παραπέμπει σε μια λησμονημένη παλλακίδα του Αλή Πασά και όχι στην πασίγνωστη αποκρυφιστική εταιρεία, προς την οποία ο τεταρταυγουστιανός ιδεολόγος μάλλον θρέφει αντικρουόμενα συναισθήματα. Η μυστικιστική πτυχή του εθνικοσοσιαλισμού αποτελεί πράγματι αντικείμενο έντονης διαμάχης, έως και ρήξης, μεταξύ των ευρωπαϊκών νεοφασιστικών κινημάτων. Στους κόλπους τους υπερισχύει κατά κανόνα μια φονταμενταλιστική ερμηνεία του Χριστιανισμού.

Εξάλλου, ήδη την εποχή που το μήνυμα του Κρόουλι βρισκόταν στο απόγειό του στη δυτική Ευρώπη, ο Μπενίτο Μουσολίνι δεν δέχτηκε κανένα συμβιβασμό μαζί του. Το 1923, μόλις το φασιστικό καθεστώς είχε σταθεροποιηθεί, ο Ντούτσε φρόντισε να απελάσει τον Βρετανό μάγο από τη Σικελία, όπου το 1920 είχε εγκατασταθεί μαζί με τους οπαδούς του.

Το Ίλιντεν, οι κομιτατζήδες του VMRO και ο Μουσολίνι

.

Δημήτρης Δεληολάνης

Το σύγχρονο VΜRO (Μακεδονική Επαναστατική Εσωτερική Οργάνωση) δεν θέλει να θυμάται. Αποκρύπτει τη συνεργασία του με τη φασιστική Ιταλία. Μια συνεργασία καθόλου περιστασιακή, ενεργή και μακρόχρονη, καθώς διήρκεσε –σχεδόν αδιάκοπα– από το 1928 έως το 1944, όταν οι παρτιζάνοι του Τίτο απελευθέρωσαν τη Γιουγκοσλαβία. Το ενδιαφέρον της Ιταλίας για τις εξελίξεις στα Βαλκάνια ανάγεται στην εποχή των Βαλκανικών Πολέμων.

Οι πρώτες διπλωματικές αναφορές για τους Σλαβομακεδόνες αντάρτες -καταγράφονται ως «κομιτατζήδες»- και το VMRO, χρονολογούνται από το 1903, την επομένη της εξέγερσης του Ίλιντεν, δηλαδή του Προφήτη Ηλία. Η άγρια καταστολή της από την οθωμανική χωροφυλακή έδωσε στις Μεγάλες Δυνάμεις την ευκαιρία να επέμβουν στέλνοντας «τεχνοκράτες» και «ειδικούς» με σκοπό τον εκσυγχρονισμό του τουρκικού σώματος. Ο Iταλός απεσταλμένος, στρατηγός Ντε Τζόρτζις, παρέμεινε μάλιστα στη Θεσσαλονίκη έως το 1911, όταν οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Τουρκία και κατέλαβαν τη Λιβύη και τα Δωδεκάνησα.

Ο επόμενος αξιωματούχος της Ρώμης που ήρθε σε στενή επαφή με το VMRO ήταν ο Αλεσάντρο ντε Μποσντάρι, πρέσβης πρώτα στη Σόφια και μετά στην Αθήνα. Ο διπλωμάτης ανέφερε υπηρεσιακώς ότι κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το VMRO είχε συγκροτήσει ένα «Μακεδονικό Σύνταγμα» που πολεμούσε στις τάξεις του βουλγαρικού στρατού.

Η Μαφία τον στήριξε, η Μαφία τον γκρεμίζει

.

Δημήτρης Δεληολάνης

Στις 20 Απριλίου οι ήδη δύσκολες διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό της νέας κυβέρνησης στην Ιταλία συνάντησαν ένα νέο εμπόδιο, που τις κατέστησε ακόμη πιο δυσχερείς. Πέντε χρόνια από την έναρξή της ενώπιον του Κακουργιοδικείου του Παλέρμο, ολοκληρώθηκε η δίκη για τις τρομοκρατικές επιθέσεις της μαφίας στις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Οι δικαστές καταδίκασαν σε πολυετή φυλάκιση τους περισσότερους κατηγορούμενους. Ανάμεσά τους και οι πρώην επικεφαλής των καραμπινιέρων στη Σικελία Μάριο Μόρι και Αντόνιο Σουμπράνι, πράκτορες της μυστικής υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας αλλά και νονοί της Κόζα Νόστρα.

Η καταδίκη όμως που φέρει ειδικό βάρος επί των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης είναι τα 12 χρόνια φυλάκισης του Μαρτσέλο Ντελλ΄Ούτρι. Ο πρώην γερουσιαστής διετέλεσε δεξί χέρι του Σίλβιο Μπερλουσκόνι για δεκαετίες: επικεφαλής της διαφημιστικής εταιρείας του ομίλου Pubblitalia και ο άνθρωπος που χρησιμοποίησε το διαφημιστικό δίκτυο ώστε να οργανώσει από το μηδέν το κόμμα Forza Italia πριν τις εκλογές του 1994, όταν ο Μπερλουσκόνι έγινε επιτέλους πρωθυπουργός.

Ο Ντελλ΄Ούτρι εκτίει ήδη ποινή, επίσης για σχέσεις με τη μαφία. Η νέα καταδίκη του έπεσε σαν κεραυνός επί του Μπερλουσκόνι. Στον ενάμιση μήνα που πέρασε από τις εκλογές της 4ης Μαρτίου, ο Καβαλιέρε έκανε τα πάντα για να εμφανίσει ως παρένθεση την ταπεινωτική ήττα του και να ξαναμπεί δυναμικά στο πολιτικό παιχνίδι. Αναγνώρισε τον ηγέτη της Λέγκας ως επικεφαλής της δεξιάς παράταξης, αλλά απαίτησε από τον Ματέο Σαλβίνι να διαπραγματευτεί με τον Κίνημα 5 Αστέρων για κυβερνητική συμμαχία όχι μόνο με το δικό του κόμμα αλλά με όλη τη δεξιά, συμπεριλαμβανομένου και του Forza Italia.