Αφωνότεροι των ιχθύων και απραγέστεροι των βατράχων.

 Δημήτρης Νατσιός,δάσκαλος-Κιλκίς

«Κάθε τόπος έχει την πληγή του και η Ελλάς τους Έλληνες (πολιτικούς)» Εμ. Ροϊδης

«Γαλή εισελθούσα εις χαλκέως εργαστήριον την εκεί κειμένην ρίνην περιέλειχε. Συνέβη δε, εκτριβομένης της γλώττης, πολύ αίμα φέρεσθαι. Η δε ετέρπετο υπονοούσα τι του σιδήρου αφαιρείσθαι μέχρι παντελώς απέβαλε την γλώτταν».
Και σε νεοελληνική απόδοση:

«Μια γάτα μπήκε στο εργαστήριο ενός σιδηρουργού και άρχισε να γλείφει μια λίμα. Η γλώσσα της όμως τρίφτηκε κι άρχισε να τρέχει πολύ αίμα. Αυτή ευχαριστιόταν, νομίζοντας ότι κάτι βγαίνει από το σίδερο, ώσπου έχασε την γλώσσα της». (Αισώπου μύθοι, εκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ.96).

Μπήκε και η πατρίδα μας – η γάτα – κάποτε στο εργαστήριο της Ευρώπης με τα σίδερα, τα σφυριά και τα αμόνια, στο εργοτάξιο της ανθρώπινης αλαζονείας. Της πέταξαν μια λίμα-προγράμματα, επιδοτήσεις και τον βρόχο των δανείων. Και άρχισε να την γλείφει. Και ετέρπετο, ηδονιζόταν. Νόμιζε ότι ήταν αλλότρια, ξένα, πλούσια περισσεύματα των Φραγκογερμανών. Έπινε όμως το αίμα της, το αίμα των αγέννητων, το αίμα των νεκρών. Και έχασε την μιλιά της, την γλώσσα της, τα τζιβαϊρικά της. Έμεινε άλαλη, αναξιοπρεπής άλογη και παράλογη.

Θαύματα Αγίου Πορφυρίου – μεταστροφή γνωστού αποφυλακισμένου κακοποιού και ανάσταση νεκρής

σσ. Δυο συγκλονιστικά θαύματα του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου. Στο πρώτο, το πιο συγκλονιστικό για μένα, αναστήθηκε μία νεκρή ψυχή. Στο δεύτερο, αναστήθηκε ένα νεκρό σώμα.

Από την εκπομπή «Γράμματα Σπουδάματα» με τον Δημήτριο Νατσιό και προσκεκλημένη την Αθηνά Σιδέρη.

Πολύ ωραίο ραντεβού είχαμε, έχω πολλά λεφτά μαζί μου, θα μπορούσα να στα δώσω .. μόνο που εγώ δεν θέλω να ξενοιαστώ από σένα ..

Αθηνά Σιδέρη: Ήμουν σε μία αποστολή και θα έφευγα να πήγαινα σε μία άλλη. Εκεί, μου δώσαν για το έργο της άλλης αποστολής πολλά χρήματα. Μου είπανε, αυτά τα διαθέτουμε εκεί, πάρε τα κυρία Σιδέρη να τα πας αμέσως εκεί. Θα πήγαινα βέβαια, είχα τελειώσει την πρωινή μου αποστολή και έπρεπε μιάμιση ώρα το μεσημέρι να βρίσκομαι στον άλλον τομέα που ήταν στην άλλη άκρη της Αττικής.

Καινούριο το αυτοκίνητό μου. Οδηγούσα τώρα, βγαίνω, κίνηση η αττική οδός, λέω θα πάρω παραδρόμους να φτάσω στο σπίτι μου μια ώρα γρηγορότερα. Μπαίνω σε παράδρομο που ήτανε εξίσου με πολλή κίνηση, δεν ήταν ότι ήταν απόμεροι οι δρόμοι, και σβήνει ξαφνικά το αυτοκίνητό μου.

Του αντρειωμένου Παύλου Μελά ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…

Φωτογραφία από:www.orthodoxia-ellhnismos.gr

Δημήτης Νατσιός  Δάσκαλος Κιλκίς -Θεολόγος

.

Του αντρειωμένου Παύλου Μελά ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται…

«Το χρέος του παλληκαριού είναι να λογίζεται σφαγάδι και όχι ψοφίμι»

«Το σταυρό να τον δώσεις στη γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα». 13 Οκτωβρίου του 1904, η γη της Μακεδονίας ανοίγει τη στοργική αγκαλιά της, για να δεχτεί το κουρασμένο σώμα του παλληκαριού. Και ο μεγάλος μας στιχοσμιλευτής, ο Κωστής Παλαμάς, θρηνεί:

«Σε κλαίει λαός. Πάντα χλωρό να σειέται το χορτάρι

Στον τόπο που σε πλάγιασε το βόλι, ω παλληκάρι».

Υπήρχε στο παλιό Ανθολόγιο, Ε’ και Στ’ Δημοτικού, απόσπασμα από το ατίμητο βιβλίο, «Παύλος Μελάς», της γυναίκας του Ναταλίας, στο οποίο περιγραφόταν η ένδοξη θανή του ήρωα. Στα νέα βιβλία, τα οποία παραλάβαμε το 2006, το κείμενο δεν υπάρχει.

Η αντιστόρητη αυθάδεια το λογόκρινε. Γιατί; Μα για να μην μαθαίνουν τα παιδιά ότι η Μακεδονία πολέμησε σαν λιοντάρι και κέρδισε την ελευθερία της με το αίμα της και ό,τι κερδήθηκε με αίμα δεν μπορεί να σβήσει με το μελάνι μιας υπογραφής.

Στο Κιλκίς φέτος, τιμούμε τα 100 χρόνια από την τριήμερη εποποιϊα, 19-21 Ιουνίου του 1913. Στα σιταροχώραφα του Κιλκίς ακόμη και σήμερα ξεθάβουν τα αλέτρια κόκκαλα ιερά Ελλήνων στρατιωτών και αξιωματικών. 8.500 άνδρες, ο ανθός της πατρίδας, έπεσε στο πεδίο της τιμής.

Συζητούν οι ανθυπομετριότητες της πολιτικής για διπλές ονομασίες.

Ερωτώ: Πώς θα σταθεί δάσκαλος με στοιχειώδη πνευματική εντιμότητα ενώπιον των μαθητών του και να τους πει: Συγγνώμη τόσα χρόνια σας λέγαμε ψέματα. Υπάρχει και άλλη Μακεδονία. Θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί… Όποιο χέρι τολμήσει το ανοσιούργημα να γνωρίζει ότι ισχύει στην περίπτωση του ο αείχλωρος λόγος του Ιω. Καποδίστρια: «Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης».