Βραβείο αναρμόδιου ο Δήμος Θεσσαλονίκης.

 Γράφει ὁ π. Νικόλαος Μανώλης

Ὁ δήμαρχος τῶν gay pride καί τῆς σκοπιανῆς προπαγάνδας, ὁ κολλητός τοῦ Τζώρζ Σόρος καί ὁ ξεφτίλας γιά τόν ποντιακό ἑλληνισμό, τοῦ ταιριάζει νά τ’ ἀκούει πότε πότε καί ἀπό τούς ἐργαζόμενους στό τσιφλίκι του… Δημοσιεύω τό παρόν γράμμα διαμαρτυρίας· τά στοιχεῖα τοῦ ἀποστολέα τά διατηρῶ στό ἀρχεῖο τῆς Κατήχησης.

Πρότυπο αναρμόδιου ο Δήμος Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη 5-08–2018

Δεν είχα σκοπό να σου τα ψάλλω κ. Δήμαρχε, αλλά με προκαλείς, όταν περηφανεύεσαι ότι είναι «Η Θεσσαλονίκη πρότυπο στο προσφυγικό» και πασχίζεις για άλλα, χωρίς πρώτα να έχεις τακτοποιήσει τα του οίκου σου.

Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι στο Δήμο Θεσσαλονίκης, δεν περίμενα να δω τέτοια κατάντια! Με όποιον συνάδελφο συζητούσα, μου έλεγε πόσο καλός Δήμαρχος είναι ο Μπουτάρης ότι κάνει σωστά τη δουλειά του, ανέβασε τον τουρισμό στη Θεσσαλονίκη και άλλα τέτοια ωραία.

Πριν λίγους μήνες είχαμε μπόρες και καταιγίδες στην πόλη, πλημμύρισαν δρόμοι, καταστήματα, σπίτια, καταστράφηκαν περιουσίες, γενικώς μας παρέσυρε το ρέμα ουκ ολίγες φορές. Από τη μια ως δημότης, είδα κεντρικούς δρόμους να μετατρέπονται σε ποτάμια μέσα σε λίγα λεπτά, την περιοχή της ΔΕΘ, την πλατεία του Σιδηροδρομικού Σταθμού και των ΚΤΕΛ να γίνονται λίμνες, την πλατεία Ελευθερίας να θυμίζει Νιαγάρα. Από την άλλη ως εργαζόμενος στον Δήμο Θεσσαλονίκης το διάστημα αυτό, έβλεπα να καταγράφονται αμέτρητα τηλεφωνήματα για πλημμυρισμένους δρόμους λόγω βουλωμένων φρεατίων, παράπονα επί παραπόνων, άλλα ευγενικά, άλλα πιο ωμά (και με το δίκιο τους οι άνθρωποι). Όλα αφορούσαν βεβαίως πλημμυρισμένους δρόμους από βουλωμένες σχάρες με τα επακόλουθα προβλήματα.

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΑΟΥΔΗΣ, (Ένας αητός της Κρήτης στα Κορέστια)

άρθρο που αλίευσε ο Γιώργος από το Ηράκλειο

.

Έχω πολύ καιρό να σημειώσω κάτι για το λεγόμενο »σκοπιανό». Συνειδητά, γιατί έχω καταλήξει ότι το θέμα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων, για μας (εννοώ του έλληνες) είναι τελειωμένη υπόθεση και όσους λαρυγισμούς κι’ αν μπορέσει να βγάλει ο Κώστας, «Μακεδονία» θα τα φωνάζουμε από το 2008 και μετά και θα πούμε κι’ ένα τραγούδι.

Είπα όμως μέρες που είναι – και που έρχονται – να θυμηθώ (ως είδος μνημόσυνου) έναν από τους πολλούς Κρητικούς ντελικανήδες – μαζί με τους Μανιάτες, τους νησιώτες και πολλούς ‘’παλιοελλαδίτες’’ – που έχυσαν το αίμα τους για την Μακεδονία στη διάρκεια του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (1903-1908).

Γι΄αυτά τα χώματα που έπεσε πολύ λεπίδι και από τις δύο πλευρές με ένα και μοναδικό σκοπό, να μην μας πάρουν τη γή που δικαιούμασταν βρε αδελφέ μου.

Μέρες που είναι…
μια που στις 14-Οκτωβρίου γιορτάσθηκε πανελλήνια ο Μακεδονικός Αγώνας.

Μέρες που έρχονται…. μια που το εθνικό μας θέμα, αυτό της ονομασίας της FYROM, είναι πλέον μια χαμένη υπόθεση, προς δόξα και τιμή όλων μας……….

Ο Ευθύμιος Καούδης του Γεωργίου, γεννήθηκε στα 1866 (για άλλους στα 1872), στο χωριό Καλλικράτης των Σφακίων της Κρήτης και πέθανε στα 1956 στη Θεσσαλονίκη. Στα 1903 (ίσως και στα 1900), έφυγε από το χωριό του, για την Αθήνα, γιατί φοβόταν τη σύλληψή του – ή την βεντέτα – γιατί σκότωσε τον Βουϊδά, αρχηγό ληστρικής συμμορίας της περιοχής των Σφακίων.

Στην Αθήνα εργαζόταν σαν κτίστης και σύχναζε στο καφενείο του Μαραβελάκη σε ένα στενό της οδού Σταδίου, κοντά στο κτίριο της Βουλής (σημερινό ιστορικό Μουσείο), όπου σύχναζαν αρκετά μέλη της κρητικής παροικίας των Αθηνών. Σ’ αυτό το καφενείο τον προσέγγισαν οι Ανθυπολοχαγοί Γεώργιος Τσόντος και Παύλος Μελάς, στις αρχές του 1903, για να τον στρατολογήσουν για τα την υπόθεση της αλύτρωτης Μακεδονίας.