ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΑΟΥΔΗΣ, (Ένας αητός της Κρήτης στα Κορέστια)

άρθρο που αλίευσε ο Γιώργος από το Ηράκλειο

.

Έχω πολύ καιρό να σημειώσω κάτι για το λεγόμενο »σκοπιανό». Συνειδητά, γιατί έχω καταλήξει ότι το θέμα της ονομασίας του κρατιδίου των Σκοπίων, για μας (εννοώ του έλληνες) είναι τελειωμένη υπόθεση και όσους λαρυγισμούς κι’ αν μπορέσει να βγάλει ο Κώστας, «Μακεδονία» θα τα φωνάζουμε από το 2008 και μετά και θα πούμε κι’ ένα τραγούδι.

Είπα όμως μέρες που είναι – και που έρχονται – να θυμηθώ (ως είδος μνημόσυνου) έναν από τους πολλούς Κρητικούς ντελικανήδες – μαζί με τους Μανιάτες, τους νησιώτες και πολλούς ‘’παλιοελλαδίτες’’ – που έχυσαν το αίμα τους για την Μακεδονία στη διάρκεια του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ (1903-1908).

Γι΄αυτά τα χώματα που έπεσε πολύ λεπίδι και από τις δύο πλευρές με ένα και μοναδικό σκοπό, να μην μας πάρουν τη γή που δικαιούμασταν βρε αδελφέ μου.

Μέρες που είναι…
μια που στις 14-Οκτωβρίου γιορτάσθηκε πανελλήνια ο Μακεδονικός Αγώνας.

Μέρες που έρχονται…. μια που το εθνικό μας θέμα, αυτό της ονομασίας της FYROM, είναι πλέον μια χαμένη υπόθεση, προς δόξα και τιμή όλων μας……….

Ο Ευθύμιος Καούδης του Γεωργίου, γεννήθηκε στα 1866 (για άλλους στα 1872), στο χωριό Καλλικράτης των Σφακίων της Κρήτης και πέθανε στα 1956 στη Θεσσαλονίκη. Στα 1903 (ίσως και στα 1900), έφυγε από το χωριό του, για την Αθήνα, γιατί φοβόταν τη σύλληψή του – ή την βεντέτα – γιατί σκότωσε τον Βουϊδά, αρχηγό ληστρικής συμμορίας της περιοχής των Σφακίων.

Στην Αθήνα εργαζόταν σαν κτίστης και σύχναζε στο καφενείο του Μαραβελάκη σε ένα στενό της οδού Σταδίου, κοντά στο κτίριο της Βουλής (σημερινό ιστορικό Μουσείο), όπου σύχναζαν αρκετά μέλη της κρητικής παροικίας των Αθηνών. Σ’ αυτό το καφενείο τον προσέγγισαν οι Ανθυπολοχαγοί Γεώργιος Τσόντος και Παύλος Μελάς, στις αρχές του 1903, για να τον στρατολογήσουν για τα την υπόθεση της αλύτρωτης Μακεδονίας.