.
(Διαχρονικό κείμενο του Γ. Δημητρακόπουλου, Συνταξιούχου Εκπαιδευτικού)
Επί τη ευκαιρία, της επετείου ανακηρύξεως της αυτονομίας της Β. Ηπείρου, πριν λίγες ημέρες, θα αποκαλύψουμε μια ακόμη προδοσία του ΚΚΕ (κι όταν λέμε του ΚΚΕ, εννοούμε ολοκλήρου αυτού του εσμού που αποκαλείται αριστερά και που μέχρι το 1968 είχε ενιαία έκφραση το ΚΚΕ). Μια προδοσία συνεχή και απροκάλυπτη , αλλά άγνωστη εν πολλοίς στο ευρύ κοινό.
Μέχρι την έναρξη του Β΄ Π.Π., το ΚΚΕ είναι αδιάφορο ως προς την Β. Ήπειρο, εφόσον η «μάνα των λαών» (ΕΣΣΔ) δεν είχε συμφέροντα εκεί. Αλλά, κατά την διάρκεια του πολέμου, αλλάζουν τα πράγματα. Το 1942, ακραιφνείς Έλληνες δημιουργούν το Μέτωπο Απελευθερώσεως Βορείου Ηπείρου (Μ.Α.Β.Η.), με σκοπούς προφανείς. Το Μέτωπο βρέθηκε από την αρχή εν μέσω δύο πυρών: των κομμουνιστών ανταρτών του Χότζα και των Τουρκαλβανών Τσάμηδων.
Οι τελευταίοι, είχαν συμμετάσχει στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο με δύο τάγματα πεζικού, που είχαν ενσωματωθεί στον ιταλικό στρατό και κατά την διάρκεια της ιταλικής κατοχής σχημάτισαν συμμορίες και δρούσαν ως βοηθοί των κατακτητών, κυρίως στην περιοχή της Θεσπρωτίας, όπου ήταν η «βάση» τους. Οι Ιταλοί είχαν υποσχεθεί ότι μετά τον πόλεμο θα παραχωρούσαν την Ήπειρο στους Τουρκαλβανούς, για την δημιουργία της «Μεγάλης Αλβανίας», δορυφόρου της «Μεγάλης Ιταλίας». Οι Τσάμηδες αποδείχθησαν αντάξιοι της εμπιστοσύνης των Ιταλών.