Και όμως λεηλατούνται οι φτωχοί

.

Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Στην παραπαίουσα και καταδικασμένη στο περιθώριο ελληνική οικονομία, το θράσος τελεί υπό συνθήκες υπερπαραγωγής.

Αυτό το βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες σε πολλά επίπεδα, κυρίως όμως στις συζητήσεις που γίνονται για τη δήθεν ανάπτυξη της χώρας.

Σε αυτές, οι δύο αρμόδιοι για την οικονομία υπουργοί, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Χουλιαράκης, «ομολόγησαν» ότι συνειδητά επιβαρύνουν υπέρμετρα με φόρους την μεσαία τάξη για να «γλυτώσουν οι φτωχοί». Η ομολογία αυτή αποτελεί ευθεία παραδοχή ενοχής, η οποία όμως καθαγιάζεται από την «αριστερή» ιδεολογία τους –ότι, δηλαδή, «εμείς οι αριστεροί προστατεύουμε τους φτωχούς».

Την στιγμή λοιπόν που οι δύο οικονομικοί υπουργοί ομολογούν αυτή την πολιτική ως δική τους επιλογή, και μάλιστα λένε ότι «δεν μάς αρέσει αλλά είναι μία συνειδητή επιλογή μας», νοιώθουν μεν απενεχοποιημένοι στο αριστερό τους ακροατήριο αλλά ουσιαστικά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και φυσικά όλους εμάς τους υπόλοιπους.

Το …απαραίτητο χρέος της Ελλάδος

.

Γιώργος Ρωμανός /Περίληψη: Από το 1974 μέχρι σήμερα όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης, χωρίς καμία εξαίρεση, δημιούργησαν το καταστροφικό χρέος της Ελλάδος.

Παρουσιάζονται τα αδιάψευστα στοιχεία από τις επίσημες Εισηγητικές Εκθέσεις των Προϋπολογισμών που υπάρχουν στα αρχεία της ελληνικής Βουλής.

Στη νέα «συμφωνία» της 24-25/5/2016, Ελλάδος και Ευρωπαϊκής «Ένωσης», αναγράφεται ρητά στο αγγλικό κείμενο, ότι «ρύθμιση του χρέους της Ελλάδος θα γίνει ΜΟΝΟ αν είναι απαραίτητο (if is it necessary…)». Κι αυτό θα συμβεί ΜΕΤΑ το 2018, οπότε και θα αντιμετωπιστεί ο μακροπρόθεσμος χαρακτήρας του –33 έως 50 χρόνια. Έτσι προκύπτουν κάποια συμπεράσματα:

α: η κυβέρνηση ΔΕΝ πέτυχε τη ρύθμιση του χρέους που υποσχόταν μετά βεβαιότητας και άρα ή έλεγε ενσυνείδητα ψέματα ή είχε (και πάλι) αυταπάτες.