Απομυθοποίηση των εθνομηδενιστών

.

Ο εθνομηδενισμός είναι καινοφανής όρος στην ελληνική γλώσσα που καθιερώθηκε ως ο ορισμός που δηλώνει τον ιστορικό αναθεωρητισμό, την αρνησιπατρία, την αποδόμηση της εθνικής συνείδησης και ταυτότητας στα πλαίσια της κυρίαρχης παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων.

Εδώ συναντώνται παραδόξως (;) παραποιημένες παλαιομαρξιστικές αντιλήψεις περί ιστορικού υλισμού και επιδιώξεις υπερεθνικών καπιταλιστικών κέντρων, στο όνομα «της συμφιλίωσης των λαών σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις» και άλλα ηχηρά πομπώδη.

Όμως, ανομολόγητος σκοπός είναι η δημιουργία μιας ομογενοποιημένης κοινωνίας ανιστορικών και μετέωρων ατόμων, μια εύκολη δηλαδή λεία προς χειραγώγηση.

Από τη στιγμή που έχουμε να κάνουμε με φύσει συμπλεγματικά άτομα, η επιχειρηματολογία κατά των εθνομηδενιστών περιττεύει. Είναι ανάξια λόγου η αντίκρουση των ιδεοληψιών αυτών των ατόμων, γιατί δεν οδηγεί πουθενά.

Ο Μ. Καραγάτσης, αυτοβιογραφείται…

Φωτογραφία από:www.captainbook.gr

Ήταν 23 Ιουνίου του 1908, όταν ο Δημήτριος Ροδόπουλος ήρθε στη ζωή, για να γίνει ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της «Γενιάς του ‘30». Εραστής της λογοτεχνίας, συνήθιζε να περνάει τα εφηβικά καλοκαίρια του του στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι (το δέντρο πτελέα) που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού, διαβάζοντας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι.

Κάπως έτσι ο Δημήτρης Ροδόπουλος έγινε ο πασίγνωστος πεζογράφος Μ. Καραγάτσης. Το «Μ.» του ψευδωνύμου του προήλθε πιθανότατα από το ρώσικο όνομα «Μίτια» (ρωσική εκδοχή του Δημήτρης) , με το οποίο τον αποκαλούσαν φίλοι και συμφοιτητές του, εξ αιτίας της μεγάλης του αγάπης στη ρωσική λογοτεχνία.

.

Ο Καραγάτσης Αυτοβιογραφείται

Γεννήθηκα στην Αθήνα σε ένα από τα τέσσερα γωνιακά σπίτια των οδών Ακαδημίας και Θεμιστικλέους. Δεν σας λέω όμως σε ποιό. Και το κάνω επίτηδες αυτό, για να μπλέξω άγρια-σε αυτό το αθηναϊκό σταυροδρόμι- τους διαφόρους «αρμοδίους», όταν έρθει η στιγμή να εντοιχισθεί η αναμνηστική πλάκα. Εγώ βέβαια θα τα έχω τινάξει προ πολλού, και θα σπάω κέφι καλά στον ουρανό, με τη μεταθανάτια φάρσα μου. Θα έχω παρέα το Σολωμό, που θα μου λέει κουνώντας το κεφάλι: » Τράβα και σύ Καραγάτση,όσα τράβηξα εγώ από τον Καιροφύλλα, τον Αποστολάκη και το Σπαταλά».

Όπως βλέπετε το κυριότερο γνώρισμά μου είναι…
η μετριοφροσύνη. Διδάχτηκα τα πρώτα γράμματα στο Αρσάκειο της Λάρισας (όταν συλλογιέμαι πώς, υπήρξα και Αρσακειάδα!) και αντί να ερωτευτώ τις συμμαθητριές μου, αγάπησα παράφορα τη δασκάλα μου. Γεγονός που μαρτυράει τη σκοτεινή ερωτική ιδοσυγκρασία μου. Έκανα ό,τι μπορούσα για να μην προβιβαστώ, να μείνω στην ίδια τάξη, κοντά στην «γυναίκα των ονείρων μου».