200 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ. Αρματολοί και κλέφτες

.

άρθρο του υπ/γου ε.α. Γιώργου Γκορέζη

Ο αγών της παλιγγενεσίας δεν άρχισε το 1821, όπως συνηθίζεται να λέγεται, αλλ’ ευθύς μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Αν αξιοθαύμαστος είναι ο επί του πεδίου της μάχης αγών, όχι μικρότερου θαυμασμού είναι ο κρυφός αλλ’ επίσης ηρωικός αγών , τον οποίο διεξήγαγε το έθνος από το 1453 μέχρι το 1821. Και ο αρματολός, ο κλέφτης, ο ναυτίλος, ο κληρικός, ο διδάσκαλος, ο λόγιος, ο έμπορος, η ηρωική μητέρα, ο βασανισμένος ραγιάς, όλοι συνετέλεσαν να διατηρηθεί άσβεστη η ελληνική συνείδηση που οδήγησε στον ξεσηκωμό του 21.

Αλλά και οι πόθοι της φυλής θα ήταν κτήμα λίγων εκατοντάδων διανοουμένων, εάν δεν υπήρχαν σ’ όλες σχεδόν τις ελληνικές επαρχίες πολεμικοί πυρήνες οργανωμένοι και εκπαιδευμένοι, οι αρματολοί και οι κλέφτες. Είχαν πολεμική πείρα και ηρωικές παραδόσεις, εκτίμηση και εμπιστοσύνη ολοκλήρου του λαού της επαρχίας τους. Η λιτότητα και η σεμνότητα βίου, η γνώση του εδάφους και η άσκηση στις πορείες και στη βολή προετοίμαζε με τον καλύτερο τρόπο τους αυριανούς μαχητές της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Αγύμναστοι και απόλεμοι οι ραγιάδες, πλην των Μανιατών, των Σουλιωτών και των αρματολών της Βορείου Ελλάδος, διδάσκονται τώρα από το παράδειγμα όλων αυτών, αρματολών και κλεφτών, Σουλιωτών και Μανιατών, και εξεγείρονται υπέρ της ελευθερίας, του ιστορικού δικαίου και της πατρικής κληρονομιάς, που είχε αφαιρεθείδιατηςβίας.

Στον αγώνα της ανεξαρτησίας μεγαλόπρεπα παρουσιάζεται η πλούσια ανάδειξη ηγητόρων, αυτών που αποτελούν τα κεφαλαία γράμματα της ιστορίας. Άφθονες ηγετικές φυσιογνωμίες αναπηδούν από κάθε γωνιά της ελληνικής γης, για να προσφέρουν στον αγώνα επισκόπους, στρατηγούς, ναυάρχους, υπουργούς, παιδαγωγούς. ιστορικούς, δημοσιογράφους, ποιητές. Ξύπνησε ο ελληνισμός, και υπό το πρόσταγμα « Δεύτε παίδες ελλήνων, η πατρίς σας καλεί », ανέλαβε το ηράκλειο έργο της εθνικής του αποκαταστάσεως.

Η αδούλωτη ελληνική ψυχή του 1821

άναδημοσίευση από τα Θέματα Ελληνικής Ιστορίας
άρθρο του υποστρατήγου ε.α. Γιώργου Γκορέζη

.

Αυτοί που εξόντωσαν τον Τούρκο κατακτητή στον αγώνα της ανεξαρτησίας δεν ελέγοντο Κοραής και Τρικούπης, αλλά Κανάρης και Μιαούλης, Καραϊσκάκης και Τζαβέλας. Δεν ήταν σοφοί και λόγιοι, αλλά πολεµιστές αγράµµατοι. Και η υψηλή ιδέα που δόνησε την καρδία των απλοϊκών εκείνων ανθρώπων ήταν η αιώνια Ελληνική ψυχή. Η Ελληνική ψυχή, που από του Οµήρου µέχρι των αγνώστων ποιητών των κλέφτικων τραγουδιών, από τον Πλάτωνα και τον Αισχύλο µέχρι τον Κοραή και τον Φεραίο, υπήρξε µία και αναλλοίωτος. Δεν έσβησε ποτέ. Τα γράµµατα των σχολείων του γένους, τα τυπογραφεία της Βενετίας και της Μοσχοπόλεως, τα κλέφτικα τραγούδια και οι θούριοι του Ρήγα και του Κοραή, την διατήρησαν θερµή πάντοτε , ώστε να µη τη παγώσει το ψύχος της δουλείας.

Αν η ελληνική πολιτεία µε την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως κατελύθη, η ελληνική ψυχή, βαρέως πληγείσα, ουδέποτε απέθανε. Η ψυχή του γένους ήταν πάντα ζωντανή και ακµαία. Ανέβαζε τους κλέφτες στα φαράγγια της Γκιώνας και της Λιάκουρας, κατέβαζε τους αρµατολούς στη πολεµική ακαδηµία του Αλή πασά, άναβε τη θρυαλλίδα της εξέγερσης που άρχισε από τα πρώτα χρόνια της σκλαβιάς και συνεχίστηκε, πότε στη Μάνη, πότε στο Σούλι, πότε στον Πόντο, πότε στην Ήπειρο, από τον Κροκόνδιλο Κλαδά µέχρι το Διονύσιο Τρίκκης, από τον Μπούα Γρίβα µέχρι το Λάµπρο Κατσώνη. Το έθνος, µε τις αιωνόβιες παραδόσεις του, µε τον υψηλό πολιτισµό του, προσπαθεί και αγωνίζεται µε καταπληκτικό σθένος και µε αξιοθαύµαστη επιµονή, εν µέσω αφάνταστων δυσχερειών και µεγίστων κινδύνων, προσπαθεί και αγωνίζεται να απαλλαγεί της καταθλιπτικής τυραννίας. Η Ελλάδα, µεταµορφώνοντας σε σπαθί το µέταλλο των αλυσίδων της, πεθαίνει πολεµώντας, για να αναστηθεί στη δόξα της.

Την εποχή εκείνη κάθε ξεσηκωµένος ραγιάς, ήταν ενσάρκωση της πιο µεγάλης ιδέας του ανθρώπινου πολιτισµού, της ιδέας της ελευθερίας. Και η ιδέα αυτή δεν ήταν µόνο πνεύµα, ήταν και πράξη, δεν ήταν µόνο λόγος ήταν και ξίφος. Ήταν απόφαση θανάτου. Χωρίς απόφαση θανάτου δεν υπάρχει το ενδοξότερο της ζωής στεφάνωµα, η αθανασία.

Ο εναέριος χώρος του Αιγαίου και οι ύπουλες προτάσεις Στόλτενμπεργκ

.

άρθρο του υπ/γου ε.α. Γιώργου Γκορέζη

Η αρχική πρόταση του ΓΓ του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ για τον μηχανισμό αποτροπής σύγκρουσης Ελλάδος – Τουρκίας απορρίφθηκε από την ελληνική κυβέρνηση, χάρη στην αποφασιστικότητα του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου. Αριθμούσε έξι σελίδες και περιείχε τρελά πράγματα. Όμως έπειτα από έξι γύρους, το κείμενο είναι εντελώς «στρογγυλό». Αναφέρει κάτι του τύπου «να αποφεύγονται οι εντάσεις στον αέρα, σύμφωνα με το διεθνές Δίκαιο». Εντελώς αόριστο και όπως πρέπει να είναι.

Οι προτάσεις του ΓΓ του ΝΑΤΟ ήθελαν τεχνηέντως να περιορίσουν τον εναέριο χώρο της Ελλάδος στο Αιγαίο, κάτι που η Τουρκία επιδιώκει από το 1974. Η Τουρκία αμφισβητεί το εύρος του εθνικού µας εναερίου χώρου των 10 νµ. και την υποχρέωση των στρατιωτικών της αεροσκαφών να υποβάλλουν σχέδια πτήσης, όταν πετούν πάνω από τα διεθνή ύδατα. Στη συνέχεια θα αποδειχθεί το δίκαιο των Ελληνικών θέσεων επί του θέµατος.

Ισχύουσες Διεθνείς Διατάξεις για τα FIRS. Διατάξεις ICAO

Οι διατάξεις που αναφέρονται στα θέµατα εναερίου χώρου περιέχονται στη Σύµβαση του Διεθνούς Οργανισµού Πολιτικής Αεροπορίας INTERNATIONAL CIVIL AVIATION ORGANIZATION (ICAO) που υπογράφηκε την 7 Δεκ. 1944 στο Σικάγο και αριθµεί σήµερα 180 κράτη – µέλη.

Μερικές από τις διατάξεις της Σύµβασης έχουν ως εξής:

Η απελευθέρωση της Παραμυθιάς την 27/06/1944 και η «γενοκτονία» των τσάμηδων

άρθρο του υπ/γου ε.α. Γιώργου Γκορέζη
αναδημοσιευμένο από το ιστολόγιό του

.

Στη διάρκεια της κατοχής ο λαός της Θεσπρωτίας αντέδρασε δυναμικά κατά του κατακτητή και των Μουσουλμάνων Τσάμηδων. Από την Πάργα μέχρι τα Γιάννενα, και από το Καλαμά μέχρι τη Πρέβεζα σκληροτράχηλοι πολεμιστές, όπως ο Νίκου, ο Γεωργίου, ο Μπαλούμης, ο Τσίτσος, έστησαν τα λημέρια τους και έγιναν ο τιμωρός κάθε προδότη, δολοφόνου, ή εκβιαστή. Θρυλικές έμειναν οι μάχες των ομάδων Νίκου και Μπαλούμη στα υψώματα Σπαθαράτι με Ιταλούς και Μουσουλμάνους Τσάμηδες, στις οποίες οι τελευταίοι κατατροπώθηκαν. Σφοδρές ήταν και λοιπές συγκρούσεις, όπως στις 24 Μαρ 1943 η Μάχη στο Μαντζάρι, στις 21 Μαι 1943 οι μάχες Σκάλας Παραμυθιάς και Σταυρού Σουλίου, τον Αύγουστο1943 οι μάχες του Φαναρίου.

Η κατάσταση από την άνοιξη του 1944 ήταν ανάγκη να μεταβληθεί, προκειμένου να αρχίσουν οι επιχειρήσεις απελευθέρωσης της Θεσπρωτίας. Σοβαρό εμπόδιο για τις επιχειρήσεις εθεωρούντο οι ένοπλοι Μουσουλμάνοι , περί τους 2000 καλώς εξοπλισμένους και οργανωμένους από τους Γερμανούς άνδρες, από τους οποίους και εδιοικούντο. Όλη η παραλιακή ζώνη από τις εκβολές του Αχέροντα μέχρι τα ελληνοαλβανικά σύνορα επετηρείτο και εφυλάσσετο απ΄ αυτούς.

Στη περιοχή επεμβαίνουν οι Εθνικές Ομάδες Ελλήνων Ανταρτών ( Ε.Ο.Ε.Α. ) του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου ( ΕΔΕΣ). Την 27η Ιουνίου 1944 καταλαμβάνουν την Παραμυθιά και τα Βορείως αυτής υψώματα Αγίων Θεοδώρων, μετά από σκληρή μάχη με γερμανική φρουρά ενισχυμένη με μουσουλμάνους. Την 29η Ιουνίου ανακαταλαμβάνουν και την Πάργα. Μεταξύ των συλληφθέντων αιχμαλώτων πολλοί είχαν διαπράξει φόνους, εμπρησμούς και ληστείες σε βάρος των Ελλήνων, και ήταν νωπή η μνήμη της εκτέλεσης των 49 προκρίτων της Παραμυθιάς από τους γερμανοτσάμηδες. Παραπέμπονται σε τακτικό στρατοδικείο, και οι καταδικασθέντες σε θάνατο, σύνολο 43, εκτελούνται. Πολλοί απηλλάγησαν. Επειδή η οργή του λαού ήταν μεγάλη, την 27/6 πολλά από τα γυναικόπαιδα τους συγκεντρώθηκαν για προστασία στη Παραμυθιά, 600 περίπου, όπου βρήκαν προστασία, διατροφή και περίθαλψη.

Μουσουλμάνοι Τσάμηδες. Οι Προκλήσεις τους και η Ιστορική Αλήθεια.

Γράφει ο υποστράτηγος ε.α. Γιώργος Γκορέζης*

   Οι μουσουλμάνοι τσάμηδες κατέφυγαν στην Αλβανία με τη λήξη του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Εγκαθίστανται ως  επί το πλείστον στον Β/Ηπειρωτικό χώρο, ιδιαιτέρως στα παράλια, σε εκκλησιαστικά και άλλα περισσότερο προσοδοφόρα μέρη , νοθεύοντας τη πληθυσμιακή αναλογία, και εποφθαλμιώντας τα εγκαταλελειμμένα από τους βορειοηπειρώτες κτήματα.

Αμέσως μετά την πτώση του Κομμουνιστικού καθεστώτος ιδρύουν το 1991 την Οργάνωση «Τσαμερία», με παραρτήματα νοτιότερα στη Β. Ήπειρο, όπως Κονίσπολη και Αγ. Σαράντα. Προκαλούν συχνά προβλήματα στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, όπως στα Τίρανα από τη δεκαετία του 90, στην Κονίσπολη τον Ιούνιο κάθε έτους ,συχνά στους Αγ. Σαράντα (το 2005 κατά του Προέδρου κ. Παπούλια).

Εκλέγουν δύο μουσουλμάνους τσάμηδες στο Αλβανικό κοινοβούλο, τελευταία τον Shpëtim Idrizi  και τον Dashamir Tahiri. Οργανωμένοι αλλά και υποκινούμενοι, ενεργούν έκτοτε προς πάσαν κατεύθυνση, ακόμη και προς δυτικούς οργανισμούς, με παράλογα και ατεκμηρίωτα «αιτήματα-στόχους» τους, όπως αποζημιώσεις για «διαφυγόντα κέρδη» από τα πρώην κτήματά τους στη Θεσπρωτία, επιστροφή στον τόπο των εγκλημάτων τους κ.λ.π.

Στα Τίρανα, με την ευκαιρία της εγκρίσεως από την Αλβανική Βουλή της Συμφωνίας για επίσημη οργάνωση Νεκροταφείου των πεσόντων ελλήνων στρατιωτών το 1940-41, οι δύο μουσουλμάνοι τσάμηδες βουλευτές