.
Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.
1941: ο ελληνικός λαός λιμοκτονούσε εξαιτίας της δέσμευσης των τροφίμων από τις κατοχικές δυνάμεις. Αντίθετα ο στρατηγός Θεόδωρος Πάγκαλος από το Νοέμβριο του 1941 με ειδική ρύθμιση άρχισε να λαμβάνει σύνταξη ως πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας (Ιστορικό Λεύκωμα: Ημερολόγιο Κατοχής 1941 – 1942, εκδόσεις Μέτρον, σ.95).
Παράλληλα κυκλοφορούσε στους αθηναϊκούς δρόμους με μια πολυτελή λιμουζίνα που του είχε χορηγήσει η κατοχική κυβέρνηση. Ως αντάλλαγμα για τις παροχές αυτές αρθρογραφούσε στον Τύπο, για να τονίσει την ανάγκη στήριξης των δυνάμεων κατοχής. Σε μια από τις προκηρύξεις του με τίτλο «Σ.Ο.Σ.» απηύθυνε εγκάρδια έκκληση προς την ελληνική κοινωνία να κάνει ό,τι μπορεί, για να σωθεί όχι από τους Γερμανούς αλλά από το Ε.Α.Μ. (εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, φύλλο της 22ας Μαρτίου 1945).
Ιδιαίτερα μετά τη δημιουργία του Ε.Λ.Α.Σ. ο Θ. Πάγκαλος μαζί με το φίλο του Ιωάννη Βουλπιώτη, ο οποίος είχε διασυνδέσεις με Γερμανούς στρατιωτικούς, πρωτοστάτησαν για τη συγκρότηση των «Ταγμάτων Ασφαλείας», ώστε να αποδυναμωθούν οι αριστερές αντιστασιακές δυνάμεις. («Το μήλον της έριδος» υπό του συνταγματάρχου Κρις Γουντχάουζ, εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 11ης Σεπτεμβρίου 1948). Παράλληλα συντέλεσε και στη διάσπαση του Ε.Δ.Ε.Σ. πείθοντας ορισμένα στελέχη του (όπως το συνταγματάρχη Παπαγεωργίου) να εγκαταλείψουν την αντιστασιακή δράση τους και να ενταχθούν στα «Τάγματα Ασφαλείας» (εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, φύλλο της 26ης Ιουνίου 1963).
Μετά την απελευθέρωση όλοι προσδοκούσαν ότι ο πρώην δικτάτορας θα τιμωρούνταν ως συνεργάτης των κατακτητών. Τη 16η Οκτωβρίου 1944 μέλη του Ε.Α.Μ. αποπειράθηκαν να τον συλλάβουν, αλλά η προσωπική φρουρά του τα εμπόδισε.