.
του Αντιστράτηγου ε.α. και ιστορικού συγγραφέα
Γεωργίου Τζουβαλά
Τέτοιες ημέρες που θρηνούμε μία εκατοντάδα αθώων θυμάτων, που τα στρατεύματα του Αττίλα έχουν θρονιαστεί στη μισή Κύπρο και κάθε τόσο απειλούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της νήσου και που η ανεργία και άλλα δεινά ταλανίζουν την πατρίδα μας, αναποδογυρίζονται οι μνήμες και ανατρέχουμε στο χρησμό της Πυθίας που παρομοιάζει την πατρίδα μας με ασκό κλυδωνιζόμενο αλλά μηδέποτε βυθιζόμενο.
Μια από τις πολλές εικόνες του Ασκού, που φέρει την επιγραφή Γράμμος-Βίτσι σκέφτηκα να επαναφέρω στη μνήμη των αναγνωστών, σαν μια μορφή θυμιάματος υπέρ των πεσόντων και αγωνισθέντων για την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας κατά τη δεκαετία 1940-1949.
Με αδυνατισμένο το φως μου και το μυαλό να λειτουργεί για να βασανίζομαι, με όσα μπορώ να βλέπω και να ακούω, θα προσπαθήσω να γράψω κάτι που θεωρώ χρήσιμο για την επέτειο της νίκης του Γράμμου-Βίτσι, που έδωσε τέλος σε μία συμφορά. Όμως με στεναχωρεί περισσότερο από όλα τα άλλα, η ένταση στις σχέσεις μεταξύ των πολιτικών ηγετών, που με ξαναφέρνει στα γεγονότα που έζησα κατά τη νεότητά μου. Στα χρόνια της Κατοχής όταν οι Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι καταδυνάστευαν τους Έλληνες.
ΑΒΕΡΩΦ 