άρθρο του αν/χη (ΠΒ) Γεώργιου Σκαλτσογιάννη
.
Λέγοντας Μάχη των Οχυρών, εννοούμε τον τετραήμερο εκείνο σκληρό, άνισο και επικό αγώνα 6 – 9 Απριλίου 1941, που έγινε στα Οχυρά, από τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλες) μέχρι το Νέστο ποταμό στη γραμμή των συνόρων, για την απόκρουση της γερμανικής επίθεσης, κατά το Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στη συνοριακή αυτή γραμμή, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, υπήρχαν 21 Οχυρά, που αποτελούσαν την οχυρωμένη τοποθεσία, τη γνωστή «Γραμμή Μεταξά», σχεδιασμένη και κατασκευασμένη αποκλειστικά από ελληνικά χέρια, ανώτερη της γραμμής «Μαζινώ» και εφάμιλλη της γραμμής «Ζίγκφριντ».
Τα Οχυρά αυτά ήταν:
Παπαδοπούλα (Ποποτλίβιτσα), Οχυρό (Ιστίμπεη), Σπανή Πέτρα Κελκαγιά), Στήριγμα (Αρπαλούκι) και Παλιουριώνες, Ρούπελ Καρατάς, Κάλη, Περσέκ, Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι, Παρταλούσκα, Ντάσαβλη, Λίσσε, Πυραμοειδές, Καστίλο, Άγιος Νικόλαος, Μπαρτίσεβα, Εχίνος και Νυμφαία.
Το καθένα με την ιστορία του και τη γενναία αντίσταση των υπερασπιστών του εκπέμπει ηρωισμό και ανδρεία και όλα μαζί μεγαλείο και θαυμασμό.