Η έλλειψη πίστης στο Θεό και η πνευματική παρακμή του χριστιανισμού, σήμερα

αναδημοσίευση από την Ενωμένη Ρωμηοσύνη
άρθρο του ερευνητή Γεώργιου Βλάχου

.

Στις μέρες μας, επικρατεί μία τάση πνευματικής παρακμής. Αρκετοί χριστιανοί έχουν παρεκτραπεί από την πίστη τους στον αληθινό Θεό και η ομολογία πίστεως σπανίζει. Το ποσοστό χριστιανών στις Η.Π.Α. και άλλες χώρες της Δύσης, μειώνεται σταθερά. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα μεταξύ των νέων. Υπάρχει μια μαζική έξοδος των εφήβων και των νεαρών ενηλίκων από τις εκκλησίες. Παράλληλα, οι άθεοι αυξάνονται και μέσω των οργανώσεών τους προβάλλουν απαιτήσεις.

α) Σημαντικές ομολογίες της πίστεώς μας

Ως ορθόδοξοι χριστιανοί, η πιο επίσημη ομολογία της πίστεώς μας στον Τριαδικό Θεό, περιλαμ-βάνεται στο ‘’Πιστεύω’’. Στην αρχή ομολογούμε τον Πατέρα Θεό : ‘’Πιστεύω εις ένα Θεό, Πατέρα παντοκράτορα…’’. Αμέσως μετά ομολογούμε την πίστη μας εις τον Υιό του Θεού : ‘’Και εις ένα Κύριον Ιησούν Χριστόν, τον Υιόν του Θεού τον μονογενή, τον εκ του Πατρός γεννηθέντα προ πάντων των αιώνων…’’. Προς το τέλος του ‘’Πιστεύω’’, ομολογούμε την πίστη μας εις το ΄Αγιον Πνεύμα : ‘’Και εις το Πνεύμα το ΄Αγιον, το Κύριον, το Ζωοποιόν, το εκ του Πατρός εκπορευόμενον …’’.

Αξίζει να αναφέρουμε πως, προς το τέλος της Θείας Λειτουργίας, ομολογούμε την πίστη μας ως εξής : ‘’Είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβαμε πνεύμα επουράνιο. Εύρωμεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες. Αύτη γαρ μάς έσωσε’’. Με την ομολογία αυτή επιβεβαιώνουμε ότι, ο Τριαδικός Θεός είναι ο μόνος αληθινός και αυτός μας έσωσε. Σωθήκαμε διά μέσου του Υιού Ιησού Χριστού, ο οποίος για μας σταυρώθηκε αλλά αναστήθηκε και μετά αναλήφθηκε, λαμβάνοντας θέση δίπλα στον Πατέρα Του.

Μία τρίτη ομολογία, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας είναι ‘’όσοι εις Χριστόν εβαπτήσθητε, Χριστόν ενεδύσασθε’’. Ο ψαλμός επιβεβαιώνει ότι, κατά τη διάρκεια του βαπτίσματός μας παίρνουμε το Χριστό μέσα μας. Παίρνουμε το Χριστό μέσα μας και οφείλουμε να τον ακολουθήσουμε, όπως ο ίδιος είπε ‘’Εγώ είμαι το φως του κόσμου. ΄Οποιος με ακολουθήσει δεν θα είναι στο σκοτάδι αλλά θα έχει το φως της ζωής’’.

Mίσος κατά του Χριστιανισμού, το οποίο εκφράζεται με προσβολές, διώξεις και βανδαλισμούς

.

΄Αρθρο από τον Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

΄Οσον αφορά τη χριστιανική μας πίστη, συμβαίνουν γεγονότα που δεν πρέπει να ανησυχούν μόνο εμάς τους ορθόδοξους χριστιανούς αλλά και τα άλλα χριστιανικά δόγματα.

ΠΡΟΣΒΟΛΕΣ  :  Μέχρι τώρα έχουν υπάρξει πολλές προσβολές κατά της χριστιανικής μας θρησκείας. Οι προσβολές αυτές που δεν γίνονται μόνο στη χώρα μας αλλά και σε άλλες χριστιανικές χώρες, στοχοποιούν τον Ιησού Χριστό, τους Μαθητές Του, τον Σταυρό, την Υπεραγία Θεοτόκο και τους Αγίους μας. Εκφράζονται δε με διάφορους τρόπους : 1) Μέσω βιβλίων (όπως το αντιχριστιανικό ‘’Κώδικας Ντα Βίντσι’’), 2) Μέσω κινηματογραφικών προβολών, όπως η κινηματογραφική ταινία ‘’Jesus Christ Superstar’’ κ.α., 3) Μέσω θεατρικών προβολών, όπως  το θεατρικό έργο ‘’Corpus Christi’’ κ.α., 4) Μέσω εικαστικών τεχνών (με πίνακες και γλυπτά) και 5) Μέσω αλλοίωσης του μαθήματος θρησκευτικών.

Υπάρχουν και άλλες προσβολές κατά της χριστιανικής μας πίστης, όπως : απαίτηση να μην προσεύχονται οι μαθητές στα σχολεία, απαγόρευση ανάρτησης ιερών εικόνων σε δημόσιους χώρους, προσπάθεια αφαίρεσης του σταυρού από τη σημαία μας, αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητές μας κλπ.

Αντίστοιχο πρόβλημα προσβολών δεν αντιμετωπίζουν οι άλλες δύο μονοθεϊστικές θρησκείες, διότι το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός είναι πολύ αυστηρές. Οι πιστοί τους δεν ανέχονται καμία προσβολή και δρουν πολύ αποτελεσματικά.

Yπάρχει πραγματική ελευθερία λόγου, στη ‘’Δημοκρατική Δύση;’’

.

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

Η ελευθερία λόγου (έκφρασης και τύπου) είναι κατοχυρωμένη στο άρθρο 14 του Συντάγματός μας. Περιέχεται επίσης στην Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Τα άρθρα 18 και 19 αναφέρουν.  

΄Αρθρο 18 :  Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας…. ΄Αρθρο 19 : Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Δεν θα κρίνω την κατάσταση της ελευθερίας λόγου στα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα χρειαστεί, διότι τα καθεστώτα αυτά λόγω του αυταρχισμού που τα διέπει, δεν επιτρέπουν πραγματική ελευθερία λόγου και την περιορίζουν. Θα θίξω όμως την κατάσταση ελευθερίας λόγου στις ‘’Δημοκρατικές χώρες’’ της Δύσης, οι οποίες καυχιούνται ότι τη σέβονται. Ισχύει όμως αυτό ; Δυστυχώς όχι, διότι ήδη έχουν προωθηθεί νομοσχέδια και έχουν δοθεί οδηγίες σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, τα οποία πράγματι την περιορίζουν.

Τα παρακάτω γεγονότα, δίνουν μία εικόνα παραβίασης ή περιορισμού της ελευθερίας λόγου :