Η γερμανική εισβολή στην ανοχύρωτη Αθήνα τον Απρίλιο του ’41

.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Ήταν ημέρα Κυριακή, η 27η Απριλίου 1941. Σε ένα καφενείο, όπως τους άξιζε, περίμεναν τους εισβολείς οι τέσσερις άνδρες που ανέλαβαν το θλιβερό καθήκον της παράδοσης της πόλεως των Αθηνών.

Ήταν ο φρούραρχος Αθηνών, υποστράτηγος Χρ. Καβράκος, ο Νομάρχης Αττικοβοιωτίας Κ. Πεζόπουλος και οι δήμαρχοι Αθηναίων και Πειραιώς Αμβρόσιος Πλυτάς και Μιχ. Μανούσκος. Στην Επιτροπή προβλεπόταν ως πρόεδρος ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, ο οποίος αρνήθηκε όμως να παραστεί μη αντέχοντας να συναντήσει τους εισβολείς. Το καφενείο ονομαζόταν «ΛΟΥΞ» -άλλοι έγραψαν «ΠΑΡΘΕΝΩΝ»-, ανήκε στον κτηματία Ανδρέα Γλεντζάκη και βρισκόταν στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας, απέναντι από την τότε έπαυλη Θων.

Οι Έλληνες αξιωματούχοι δήλωσαν πως η Αθήνα ήταν μια ανοχύρωτη πόλη που δεν είχε την πρόθεση να προβάλει αντίσταση. Ο Γερμανός αντισυνταγματάρχης Φον Σέιμπεν όρισε ουσιαστικά πολιτικούς διοικητές των Αθηνών και του Πειραιώς τους δύο δημάρχους, ενώ κατέστησε αιχμάλωτο πολέμου και υπεύθυνο για τυχόν εχθρικές πράξεις τον υποστράτηγο Καβράκο.

Γεώργιος Πούλος: Ο στρατιωτικός συνεργάτης των Γερμανών στην κατοχή

Ο Γεώργιος Πούλος.

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά
του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Ο Γεώργιος Πούλος γεννήθηκε το 1889 στη Ρουμανία. Η καταγωγή του ωστόσο λέγεται ότι ήταν από το χωριό Πλάτανος της ορεινής Ναυπακτίας. Ο Πούλος ήταν αξιωματικός του Ελληνικού στρατού. Είχε τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη Μηχανικού (ΜΧ). Συμμετείχε στην Μικρασιατική εκστρατεία, σαν διοικητής μονάδος. Έλαβε μέρος στο κίνημα του Πάγκαλου το 1925, όπως και στο κίνημα του 1935, η ανεπιτυχής έκβαση του οποίου, οδήγησε τα μέλη του σε αποστράτευση. Ανήκε ιδεολογικά στον χώρο των Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Ήταν φανατικός αντιμοναρχικός και ταυτόχρονα αντικομουνιστής. Επίσης, ήταν αντίθετος απέναντι στους συμμάχους Βρετανούς, καθώς τους θεωρούσε υπεύθυνους για την Μικρασιατική καταστροφή, κάτι που έπαιξε ρόλο στη δράση του κατά την περίοδο της Κατοχής. Την περίοδο της κυριαρχίας του Μεταξά ήταν αδρανής λόγω των πολιτικών πεποιθήσεών του, όπως όλοι οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί, μέχρι και τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Ωστόσο, ήταν ο πρόεδρος του ασήμαντου Ελληνικού Φασιστικού Κόμματος. Με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Πούλος μετ εξέλιξε το κόμμα του στην γνωστή για την δοσιλογική δράση της “Οργάνωση Γεωργίου Πούλου”,με έδρα την Θεσσαλονίκη. Επίσης, λέγεται ότι ήταν ηγετικό στέλεχος της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΕΕΕ.

Ένας καλόγερος δεκανέας ολμιστής στον πόλεμο του ’40… «Θεόκτιστος – 68ο ΣΠ»

.

Ο αρχιμανδρίτης Θεόκτιστος, κατά κόσμον Βασίλειος Αλεξόπουλος γεννήθηκε το 1909 στο μικρό χωριό της νοτιοανατολικής Γορτυνίας Σύρνα.

Μετά την αποφοίτησή του από το Δημοτικό σχολείο εργάστηκε ως στιλβωτής υποδημάτων. Κατόπιν έμαθε την τέχνη του υποδηματοποιού. Η αγάπη του για τον Χριστό όμως τον οδήγησε στην απόφαση να μονάσει.

Σε ηλικία 17 ετών μετέβη στην Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής «Λογγοβάρδας», της Πάρου. Έμεινε δύο χρόνια δόκιμος μοναχός, αλλά το 1928 παρουσιάστηκε κανονικά στον στρατό και υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία προαγόμενος μάλιστα σε δεκανέα. Απολύθηκε το 1930 και επέστρεψε στη μονή όπου και εκάρη μοναχός λαμβάνοντας το όνομα Θεόκτιστος.

Ήταν από παιδί φιλάσθενος με ασθενική κράση υποφέροντας χρόνια από ενοχλήσεις στους πνεύμονες. Παρόλα αυτά το 1940 εκλήθη και πάλι στον στρατό. Αν και ασθενής, αν και μοναχός, ο Θεόκτιστος παρουσιάστηκε κανονικά, παρότι μπορούσε να αποφύγει την υπηρεσία και μάλιστα στάλθηκε στο μέτωπο, υπηρετώντας στον λόχου όλμων του 68ου Συντάγματος Πεζικού της Χ Μεραρχίας Πεζικού.