.
Γράφει ο Μανώλης Πέπονας.
Ο πολύνεκρος Πόλεμος της Κορέας διήρκεσε τρία περίπου έτη (Ιούνιος 1950 – Ιούλιος 1953), επιφέροντας τον θάνατο πάνω από 500.000 ανθρώπων.
Εντασσόμενος οργανικά στα πλαίσια του Ψυχρού Πολέμου, αποτέλεσε πεδίο μάχης για στρατιώτες διαφόρων εθνικοτήτων και σύγκρουσης συμφερόντων των υπερδυνάμεων της εποχής. Όσον αφορά την Ελλάδα, ο γηραιός πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας αποφάσισε τη δημιουργία του Εκστρατευτικού Σώματος Ελλάδας στην Κορέα (ΕΚΣΕ, αρχικής δύναμης ενός τάγματος), καθώς επεδίωκε την εισόδου της χώρας του στο ΝΑΤΟ.
Οι πρώτοι Έλληνες μαχητές αποβιβάστηκαν στην περιοχή τον Δεκέμβριο του 1950, λαμβάνοντας έπειτα μέρος σε αρκετές αναμετρήσεις. Συνολικά, το ΕΚΣΕ καταμέτρησε 186 νεκρούς και 566 τραυματίες, πέτυχε δε να αποσπάσει τον θαυμασμό των άλλων μονάδων.
Ποια όμως τύχη ανέμενε όσους Έλληνες αιχμαλωτίζονταν από τους αντιπάλους τους; Την απάντηση έδωσε ο Γεράσιμος Τσιγάντες, πολεμικός ανταποκριτής που υπέμεινε μια τέτοια εμπειρία. Συγκεκριμένα, ο εν λόγω βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου ανέφερε:
ΑΒΕΡΩΦ 