Ηθικό στη μάχη – Ανάλυση (Γερμανία, 30 Απριλίου 1946) – «Η Αυτοεκτίμηση»

.

μέρος 5^ο  

του στρατάρχη σερ Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ
υποκόμη του Αλαμέιν (1887– 1976)

(Μετάφραση: Υπλγός (ΠΖ) Δουρδούλης Γεώργιος)

.

Κεφάλαιο 6. Ο τέταρτος Παράγοντας – Η Αυτοεκτίμηση

41. Κανένας άνθρωπος δε μπορεί να θεωρείται ότι έχει υψηλό ηθικό αν του λείπει η αίσθηση της αυτοεκτίμησης. Οι στρατιώτες πρέπει να ενθαρρύνονται να σέβονται τους εαυτούς τους ανά πάσα στιγμή και κάτω από όλες τις συνθήκες. Αυτή η αξία της αυτοεκτίμησης εμπλέκεται με την πειθαρχία και τη συντροφικότητα σε τέτοιο βαθμό ώστε ίσως να είναι λάθος, και σίγουρα δύσκολο, να τη διαχωρίσεις. Αλλά κανένας άνθρωπος δεν θα έχει υψηλό ηθικό αν δεν κατέχει μία αξία μεγαλύτερη και ευρύτερη από τη συντροφικότητα και την πειθαρχία.

42. Η αυτοεκτίμηση υποδηλώνει τη θέληση του ανθρώπου να διατηρήσει προσωπικά πρότυπα συμπεριφοράς. Ένας άνθρωπος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα ανεχτεί να κυκλοφορεί ατημέλητος, ούτε το κατάλυμά του να είναι βρώμικο. Ακόμα και στη μάχη, θα βρει τρόπο και χρόνο να περιποιηθεί την προσωπική του εμφάνιση. Είναι δουλειά των υπαξιωματικών να φροντίσουν για τη διατήρηση αυτού του βαθμού πειθαρχίας. Η δουλειά των Αξιωματικών είναι να ενθαρρύνουν και να εμφυσήσουν τον αυτοσεβασμό. Ο Αξιωματικός θα πρέπει να επιμένει ανηλεώς στη διατήρηση των προσωπικών προτύπων. Ωστόσο, ταυτόχρονα, πρέπει να επιτρέπει στους άντρες του να καταλαβαίνουν ότι τους εκτιμά και τους σέβεται σαν ανθρώπινα όντα. Οι στρατιώτες αξίζουν συμπεριφορά ανθρώπινη και πρέπει να ελέγχονται με την πειθαρχία. Αν ένας Αξιωματικός το κάνει αυτό, τότε θα κερδίσει το σεβασμό των αντρών του, την ίδια στιγμή που ο ίδιος τους παρέχει την αίσθηση του αυτοσεβασμού.

Ηθικό στη μάχη – Ανάλυση (Γερμανία, 30 Απριλίου 1946) – «Η Συντροφικότητα»

.

μέρος 4^ο

του στρατάρχη σερ Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ
υποκόμη του Αλαμέιν (1887– 1976)

(Μετάφραση: Υπλγός (ΠΖ) Δουρδούλης Γεώργιος)

.

Κεφάλαιο 5. Ο τρίτος Παράγοντας – Η Συντροφικότητα

36. Το ηθικό δε μπορεί να είναι καλό αν οι άνδρες δε νιώθουν στοργή ο ένας για τον άλλο. Ένα αίσθημα φιλίας πρέπει να αναπτυχθεί μεταξύ τους το οποίο θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη του πνεύματος της συντροφικότητας. Ένα Σ. Στρατού αποτελείται από ανθρώπινα όντα, οπότε, όσο κι αν μπορεί ένας ηγέτης να εμπνεύσει τους άντρες του, όσο απόλυτη και αν είναι η πειθαρχία στο εσωτερικό του, το ηθικό μεταξύ των αντρών θα είναι σκληρό και άπονο αν η ζεστασιά της συντροφικότητας δεν προστίθεται σ’ αυτά. Ο πόλεμος, αν και θεωρείται δύσκολη υπόθεση, δεν είναι απαραίτητα τόσο ζοφερός. Οι άνδρες πρέπει να γελάνε και να αστειεύονται μεταξύ τους, να απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου και να διασκεδάζουν ακόμα και όταν η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο.

37. Αυτό το πνεύμα της συντροφικότητας πρέπει να ξεκινά από το επίπεδο της συγκρότησης του πιο μικρού τμήματος και να φτάνει μέχρι και το επίπεδο ολόκληρου του Σ. Στρατού. Η σημασία της ενθάρρυνσης των ανδρών να δεθούν μεταξύ τους και να συνταυτίσουν τους εαυτούς τους με τις Μονάδες τους έχει ήδη τονιστεί. Θα είναι απαραίτητο να γίνουν σημαντικές προσπάθειες με σκοπό να προαχθεί το πνεύμα της συντροφικότητας. Οι νεότεροι Διοικητές πρέπει να σχεδιάσουν να καλλιεργήσουν αυτό το πνεύμα κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο σχεδιάζουν να εκπαιδεύσουν τους άντρες τους να πυροβολούν.

Ηθικό στη μάχη – Ανάλυση (Γερμανία, 30 Απριλίου 1946) – «H Πειθαρχία»

.

 μέρος 3^ο 

του στρατάρχη σερ Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ
υποκόμη του Αλαμέιν (1887– 1976)

(Μετάφραση: Υπλγός (ΠΖ) Δουρδούλης Γεώργιος)

.

Κεφάλαιο 4 – Ο δεύτερος Παράγοντας – Η Πειθαρχία

24. Ο σκοπός της πειθαρχίας είναι η κατανίκηση του φόβου. Για να καθοριστεί επαρκώς η καλύτερη μέθοδος για να γίνει αυτό, απαιτείται να γίνει μία ανάλυση του τι σημαίνει φόβος.

25. Υπάρχουν δύο πτυχές του φόβου. Ο φόβος μπορεί να εκδηλωθεί ξαφνικά σ’ έναν άνθρωπο δια μέσου της φαντασίας του. Ένα πτώμα σε ένα χαντάκι ή ένας τάφος στο πλάι του δρόμου θα του υπενθυμίζουν διαρκώς τον κίνδυνο της θέσης του. Ξαφνικά, θα διαπιστώσει ότι από μόνος του κινδυνεύει να σκοτωθεί. Είναι μία λειτουργία της πειθαρχίας να οχυρώνει το μυαλό έτσι ώστε να συμβιβαστεί με δυσάρεστες εικόνες και να τις αποδεχθεί σαν φυσιολογικά καθημερινά περιστατικά. Ο φόβος, επίσης μπορεί να κρύβεται σ’ έναν άντρα κατά περιόδους ρουτίνας στη μάχη. Κάτι τέτοιες στιγμές, ο μαχητής έχει την ευκαιρία να εκτιμήσει τους κινδύνους που περιστοιχίζουν τη ζωή του. Ο φόβος, ο οποίος πηγάζει από τις σκέψεις του, μπορεί να μειώσει τόσο πολύ το θάρρος ενός άντρα, ώστε να τον κάνει νευρικό και φοβισμένο. Η πειθαρχία δυναμώνει το μυαλό έτσι ώστε να γίνεται αδιαπέραστο από τη διαβρωτική επιρροή του φόβου. Διδάσκει τους άνδρες να περιορίζουν τις σκέψεις τους εντός συγκεκριμένων απολύτων ορίων. Τους εμπεδώνει τη συνήθεια του αυτοελέγχου.

Ηθικό στη μάχη – Ανάλυση (Γερμανία, 30 Απριλίου 1946) – «Η Ηγεσία»

.

μέρος 2^ο 

του στρατάρχη σερ Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ
υποκόμη του Αλαμέιν (1887– 1976)

(Μετάφραση: Υπλγός (ΠΖ) Δουρδούλης Γεώργιος)

.

Κεφάλαιο 3. Ο Πρώτος Παράγοντας – Η Ηγεσία

11. Σε πρώτο πλάνο, το ηθικό βασίζεται στην Ηγεσία. Το υψηλό ηθικό είναι απίθανο να επιτευχθεί χωρίς καλούς ηγήτορες. Αυτή η αξία της ηγεσίας είναι που πρέπει να μελετηθεί.

12. Τα ανθρώπινα όντα είναι κατά βάση όμοια, αφού ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά ισχύουν για όλα τα άτομα σε διάφορους βαθμούς. Στη μάχη το πιο σημαντικό από αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ο φόβος. Όλοι οι άνδρες φοβούνται κάποια στιγμή, άλλοι σε μικρό και άλλοι σε μεγάλο βαθμό. Τις στιγμές του φόβου συνενώνονται και ψάχνουν καθοδήγηση. Ψάχνουν για το πρόσωπο που θα πάρει τις αποφάσεις και θα δώσει οδηγίες. Ψάχνουν για έναν ηγέτη.

13. Σε περίοδο πολέμου ο ηγέτης έχει ευκαιρίες που δεν έχει στην ειρήνη. Οι δυσκολίες, οι κίνδυνοι και οι ταλαιπωρίες στο πεδίο της μάχης αναγκάζουν τους άντρες να ψάχνουν για την ηγεσία, χωρίς την οποία, μπορούν να κάνουν στην ειρήνη. Σε κάτι τέτοιες στιγμές οι άντρες είναι αδύναμοι να στέκονται μόνοι τους. Βρίσκουν το φορτίο υπερβολικά μεγάλο για να το αντεπεξέλθουν και τους εαυτούς τους άνισους απέναντι στην αποστολή. Ο ηγέτης από τη μεριά του αποδέχεται το φορτίο των άλλων, και κάνοντας αυτό, κερδίζει την ευγνωμοσύνη τους και το δικαίωμα να ηγηθεί αυτών.

Ηθικό στη μάχη – Ανάλυση (Γερμανία, 30 Απριλίου 1946) – «Η ποιότητα του ηθικού»

..

μέρος 1^ο

του στρατάρχη σερ Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ
υποκόμη του Αλαμέιν (1887– 1976)

(Μετάφραση: Υπλγός (ΠΖ) Δουρδούλης Γεώργιος)

Αυτό το έγγραφο είναι μία προσπάθεια να αναλυθεί από πού πηγάζει το ηθικό στη μάχη και κατ’ επέκταση να ανακαλυφθεί πώς μπορεί αυτό να αναπτυχθεί. Το υψηλό ηθικό ορίζεται ως η αντοχή και το θάρρος που απαιτείται για την υποστήριξη σε κούραση και σε κίνδυνο. Με άλλα λόγια, η αξία εκείνη που κάνει τους άνδρες να προχωρήσουν μπροστά κατά την επίθεση και να κρατήσουν το έδαφος τους κατά την άμυνα. Είναι η αξία εκείνη, χωρίς την οποία κανένας πόλεμος δε μπορεί να κερδηθεί.

Είναι αναγκαίο να υπάρχει ένα σαφές πλάνο προκειμένου η ανάλυση του ηθικού να ισχύει για την πραγματικότητα της Στρατιωτικής εκπαίδευσης. Ως εκ τούτου, έχω εκδώσει στους Διοικητές Σωμάτων του Στρατού του Ρήνου, για τον καθένα χωριστά, ένα έγγραφο που ονομάζεται «Morale in Battle: Outline Plan» (Ηθικό στον Πόλεμο: Περίγραμμα Σχεδίου).

Επιπρόσθετα, έχουν πάρει οδηγίες να ξεκινήσουν εκπαίδευση πάνω στο ηθικό, βασισμένο σ’ αυτό το Περίγραμμα Σχεδίου.

Sir Bernard Montgomery
Field Marshal of Alamein
Διοικητής Βρετανικών Δυνάμεων του Ρήνου

.

Κεφάλαιο 1. Η ποιότητα του ηθικού

1. Στον πόλεμο, το ηθικό πολλών ανδρών ανυψώνεται και οι χαρακτήρες τους σφυρηλατούνται και δένονται κατ’ αναλογία με τις ταλαιπωρίες και τους κινδύνους που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Αυτοί οι άνδρες συχνά διακρίνονται στο πεδίο της μάχης για τις θαρραλέες και τολμηρές πράξεις τους, και αντέχουν με απαράμιλλο σθένος και υπομονή τα εμπόδια που απλώνονται μπροστά τους.

Ιστορία του Θωρακισμένου Καταδρομικού Γεώργιος Αβέρωφ

Το θωρηκτό «Γ. Αβέρωφ» εν πλω. Εικόνα από:www.balkanwars.gr

(Στις 30 Νοεμβρίου του 1909 επικυρώθηκε οριστική σύμβαση της αγοράς του Θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ).

Του Έφεδρου Ανθυποπλοιάρχου (Ο) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΝ

Το θωρακισμένο καταδρομικό Αβέρωφ, έχει καταξιωθεί στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως μέγιστο εθνικό σύμβολο και η ιστορία του έχει συνδεθεί στενά με την εθνική μας ιστορία κατά το πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα. Ήταν η ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου στους νικηφόρους Βαλκανικούς Πολέμους και η παρουσία του ήταν συνεχής σε όλα τα πολεμικά δρώμενα της χώρας μέχρι και το πέρας του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σημαία δεν έχει υποσταλεί για περισσότερα από εκατό χρόνια και είναι το μοναδικό ελληνικό έδαφος το οποίο δεν υποδουλώθηκε ποτέ στον ξένο κατακτητή.Στην ιστορία του Ελληνισμού ξεχωρίζουν διάφορες προσωπικότητες οι οποίες τάζουν την περιουσία τους και την ίδια το υς τη ζωή στην εθνική υπόθεση. Διαπνέονται από ένα ειλικρινές και ασυμβίβαστο πατριωτικό αίσθημα. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο Γεώργιος Αβέρωφ.