Μια διπλωματική ήττα για την Ελλάδα την λάθος στιγμή

Με αεροπορικές επιδείξεις και παρελάσεις γιόρτασαν την επέτειο της εισβολής στα κατεχόμενα Φωτ.: Facebook / Türk Yıldızları

.

Του Γιώργου Κέντα

Οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αρμενίας στον ΟΗΕ, Μαυρογιάννης και Margaryan, αποφάσισαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους με την υποψηφιότητα του Volkan Bozkir, ο οποίος είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Η κίνηση αυτή της αξίζει προσοχής.

Ο κ. Bozkir, πρώην διπλωμάτης και υπουργός, είναι σήμερα βουλευτής, μέλος του κόμματος AKP. Ανήκει στον πολύ στενό κύκλο του Ερντογάν. Είναι ο μόνος υποψήφιος για την Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, εκ μέρους της ομάδας της Δυτικής Ευρώπης, η οποία έχει την ευκαιρία να εκλέξει Πρόεδρο της ΓΣ για την περίοδο 2020-21.

Από τα 28 κράτη που συμμετέχουν στην ομάδα αυτή, υπήρξε συναίνεση για να εκλεγεί ο κ. Bozkir. Στην ομάδα αυτή συμμετέχουν η Ελλάδα και το Ισραήλ. Είναι πραγματικά ένα σοβαρό ερώτημα για τους λόγους για τους οποίους η ομάδα της Δυτικής Ευρώπης επέτρεψε στην Τουρκία να κερδίσει μία από τις πιο σημαντικές θέσεις διεθνούς κύρους, σε μια περίοδο όπου προβαίνει σε συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και του διεθνούς δικαίου.

Τι είναι το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Νόμιμη Μετανάστευση

.

Βρυξέλλες, 14 Νοεμβρίου 2018

Ερωτήσεις και απαντήσεις

Τι είναι το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Νόμιμη Μετανάστευση (GCM);

Το Παγκόσμιο Σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Νόμιμη Μετανάστευση αποτελεί το πρώτο διεθνές και νομικά μη δεσμευτικό πλαίσιο συνεργασίας για τη μετανάστευση. Είναι το αποτέλεσμα μιας ευρείας διαδικασίας συζητήσεων και διαπραγματεύσεων μεταξύ όλων των κρατών μελών των Ηνωμένων Εθνών που ξεκίνησε με τη Διακήρυξη της Νέας Υόρκης του 2016, η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα κατά τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών το 2016. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα κράτη μέλη της συμμετείχαν εξαρχής στις συζητήσεις σχετικά με το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση, οι οποίες κατέληξαν σε ένα παγκόσμιο σύμφωνο που αντανακλά σε μεγάλο βαθμό τους ευρωπαϊκούς στόχους.

Ποιος είναι ο στόχος του Παγκόσμιου Συμφώνου για τη Μετανάστευση;

Η μετανάστευση είναι μια παγκόσμια πραγματικότητα που καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της.. Ως εκ τούτου, απαιτεί λύσεις σε παγκόσμιο επίπεδο και επιμερισμό των παγκόσμιων ευθυνών με βάση τη διεθνή συνεργασία.. Το Παγκόσμιο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση αποσκοπεί στην ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας, καθορίζοντας κατευθυντήριες αρχές και προβλέποντας ένα πολυμερές πλαίσιο πολιτικής. Ασχολείται με τον πολύπλοκο χαρακτήρα της διεθνούς μετανάστευσης, αντιμετωπίζοντας ένα ευρύ φάσμα σχετικών ζητημάτων, όπως η διαχείριση των συνόρων, η παράνομη διακίνηση και εμπορία ανθρώπων, τα έγγραφα ταυτότητας, η επιστροφή και η επανεισδοχή των μεταναστών, καθώς και η διασπορά και τα εμβάσματα.

Yπάρχει πραγματική ελευθερία λόγου, στη ‘’Δημοκρατική Δύση;’’

.

΄Αρθρο από Γεώργιο Βλάχο (ερευνητής)

Η ελευθερία λόγου (έκφρασης και τύπου) είναι κατοχυρωμένη στο άρθρο 14 του Συντάγματός μας. Περιέχεται επίσης στην Οικουμενική Διακήρυξη Δικαιωμάτων του Ανθρώπου η οποία υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Τα άρθρα 18 και 19 αναφέρουν.  

΄Αρθρο 18 :  Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας…. ΄Αρθρο 19 : Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

Δεν θα κρίνω την κατάσταση της ελευθερίας λόγου στα αυταρχικά ή δικτατορικά καθεστώτα που υπάρχουν σήμερα. Δεν θα χρειαστεί, διότι τα καθεστώτα αυτά λόγω του αυταρχισμού που τα διέπει, δεν επιτρέπουν πραγματική ελευθερία λόγου και την περιορίζουν. Θα θίξω όμως την κατάσταση ελευθερίας λόγου στις ‘’Δημοκρατικές χώρες’’ της Δύσης, οι οποίες καυχιούνται ότι τη σέβονται. Ισχύει όμως αυτό ; Δυστυχώς όχι, διότι ήδη έχουν προωθηθεί νομοσχέδια και έχουν δοθεί οδηγίες σε αρκετές χώρες της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, τα οποία πράγματι την περιορίζουν.

Τα παρακάτω γεγονότα, δίνουν μία εικόνα παραβίασης ή περιορισμού της ελευθερίας λόγου :