“Ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί…”

0 γέροντας Παΐσιος, καθώς ταΐζει στο χέρι του ένα πουλάκι

Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί.

Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Το καημένο, φαίνεται , κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε!

«Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης!». Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση , αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες…

 Τι δύναμη έχει η ταπείνωση! Γι’ αυτό λέει: «Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος».

Έχω προσέξει ότι ένας ταπεινός λογισμός κάνει τον άνθρωπο να λάμπει, να ακτινοβολεί. Όταν ο άνθρωπος παίρνει όλο το σφάλμα πάνω του , τον λούζει η Χάρις του Θεού.

Ήρθε προχτές ένας γιατρός που έχει πολλά παιδιά και μου είπε: «Πάτερ μου, έχω πολλή υπερηφάνεια και γίνεται αιτία η δική μου υπερηφάνεια να κάνουν αταξίες τα παιδιά». Και το έλεγε αυτό μπροστά στα παιδιά του και τα μάτια του ήταν βουρκωμένα , αλλά το πρόσωπό του έλαμπε!

Εδιάβασές με, Γέροντα, σαν ανοικτό βιβλίο, γιατί είχες βγάλει ανώτατο πνευματικό σχολείο.

Εικόνα από:pefip.gr

Για το Γέροντα Παΐσιο (μέρος Β’)

Το εβδομήντα και οκτώ και χίλια εννιακόσα
μες στην ψυχή μου μίλησε του Παϊσίου η γλώσσα.
Περίπου δέκα πρωινή θα ‘τανε τότε η ώρα
και είναι τόσο ζωντανά σαν να τα βλέπω τώρα.
Ο Γέροντας μου ‘πε πολλά και χαροποίησέ με
σαν να κρατούσε μηχανή και φωτογράφιζέ με.
Όχι απ’ έξω μα βαθειά διάβαζε την ψυχή μου
κι ένοιωθα πως γαλήνευα κι έφευγε η ταραχή μου.

Γιατί αγρίεψαν τα παιδιά μας;…

Εικόνα από:apofoitos.com

Γράφει ο Δημήτριος Νατσιός, Δάσκαλος

«Στην ένταξη των νέων στο παρελθόν έγκειται η πιο ουσιώδης λειτουργία της εκπαίδευσης» Χ. Άρεντ

«Αφαιρέστε το φίλτρο και πλύνετέ το στο χέρι. Το εσωτερικό της κανάτας πρέπει να καθαρίζεται με μία μαλακή βούρτσα και να ξεπλένεται με ζεστό νερό. Ξεβγάλτε το καπάκι, βάζοντάς το κάτω από τη βρύση. Καθαρίζετε την εξωτερική επιφάνεια της καφετιέρας με υγρό πανί». (Βιβλίο Γλώσσας Στ’ Δημοτικού, β’ τεύχος, σελ. 43).

Το κείμενο που «καμαρώνει» στο σχολικό βιβλίο-περιοδικό ποικίλης ύλης, τιτλοφορείται «οδηγίες χρήσης καφετιέρας». Μ’ αυτό, υποτίθεται, θα διδάξουμε στους μαθητές μας την προστακτική έγκλιση. Πριν σχολιάσουμε το… άλαλον και κωφόν πνεύμα του κειμένου, μια γλωσσική παρατήρηση. Εκείνο το «πλύνετέ το» τι είναι; Κανείς δεν λέει πλύνετε ή κόψετε, αλλά πλύντε και κόψτε. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται συγκοπή και ανήκει στα λεγόμενα πάθη των φωνηέντων. (Όπως και η έκθλιψη, η αφαίρεση, η συναίρεση και λοιπά).

Η παλιά σχολική γραμματική του Χρ. Τσολάκη, η οποία ήταν βασισμένη στην γραμματική του Μ. Τριανταφυλλίδη, περιείχε κεφάλαιο στο οποίο ανέλυε τα πιό συνηθισμένα «πάθη των φωνηέντων». Στην νέα γραμματική τους, στην σελίδα 42, φιλοξενείται κεφάλαιο με τίτλο: απαλοιφή φωνήεντος. Καταγράφονται κάποια «πάθη», όμως δεν κατονομάζονται. Όλα είναι απαλοιφές, δηλαδή πασαλείμματα.

Είκοσι χρόνια πέρασαν… αλλά σε νιώθω πιο κοντά μας!

λίγα άτεχνα λόγια ως έκφραση της μεγάλης μου ευγνωμοσύνης για τον Γέροντα Παΐσιο…

12 Ιουλίου 2014

Σαν χθες ήταν που σε είδα για τελευταία φορά και πήρα την ευχούλα σου, αγαπημένε μας Παππούλη…
Η γαλήνη, η ζεστασιά, η ειρήνη και το φως που έλαμπαν στα μάτια σου, έχουν μείνει φυλαγμένα στον πιο ιερό τόπο της καρδιάς μου…

Και με συνοδεύουν όλα αυτά τα χρόνια… στην πρώτη μου εφηβεία τότε, έπειτα φοιτήτρια, σύζυγος, μητέρα…

Και σου μιλώ και μ΄ ακούς… παίρνω απάντηση με την λύση των προβλημάτων που αναθέτω στα χέρια σου… Σου μιλώ και γαληνεύω, ξαλαφρώνει η ψυχή μου…

Στους Λόγους σου προστρέχω όταν αναρωτιέμαι «τι να κάνω τώρα;» και πώς να συμπεριφερθώ, όταν πελαγώνω με την ανατροφή των παιδιών μου…

 Μοιάζει απίστευτο! Για όλα είχες μιλήσει: για την διαπαιδαγώγηση, για την οικογενειακή ζωή, για την συζυγία… εσύ, ένας απλός, «αμόρφωτος» για τον κόσμο καλόγερος, για όλα είχες μιλήσει, για όλα νοιαζόσουν! Γιατί αγαπούσες πρώτα τον Θεό και μετά το πλάσμα Του, τον άνθρωπο…

Γέροντας Παΐσιος -Ποίημα στην μητέρα του

Εικόνα από: orthodoxesanazitiseis1.blogspot.com

Όταν ο Γέρων Παΐσιος εκάρη μοναχός, έστειλε μια φωτογραφία στην πολυαγαπημένη μητέρα του Ευλαμπία.

Στο πίσω μέρος της είχε γράψει ένα λυρικό ποίημα αποχαιρετισμού. Το αποχαιρετιστήριο αυτό λυρικό ποίημα έγραφε τα εξής:

Το πατριωτικό τραγούδι ξυπνάει την αγάπη για την πατρίδα

Γέροντα, με συγκινούν πολύ τα πατριωτικά τραγούδια.

– Το πατριωτικό τραγούδι ξυπνάει την αγάπη για την πατρίδα, τονώνει τον ηρωϊσμό, εμψυχώνει και αναστατώνει. Στην Γερμανική Κατοχή ένας τυφλός με μια φλογέρα ξέρετε πόσους ξεσήκωσε; Πόσο γλυκά και με τι καημό έπαιζε ο καημένος το «Έχε γεια, καημένε κόσμε«! Πονούσε για το έθνος και ο πόνος του έβγαινε από την φλογέρα!

Άπλωνε το καπέλο του και έλεγε «Ρίξτε στον τυφλό». Οι Γερμανοί έλεγαν «τυφλός είναι» και τον άφηναν ελεύθερο· του έρριχναν και χρήματα! Αυτός όμως έκανε …ιεραποστολή! Όπως ήταν απογοητευμένος τότε ο κόσμος, τους άναβε φλόγα μέσα τους και πολλοί αναστατώνονταν και αποφάσιζαν να πάνε κατ’ ευθείαν στα Τζουμέρκα στον Ζέρβα. Σκεφθήτε τώρα να ξεσηκώνεσαι από την αγάπη για τον Χριστό!

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ: ΝΕΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι προδημοσιεύση άρθρου.
Θα δημοσιευθεί στο Ορθόδοξο αντιαιρετικό περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ στο τεύχος Σεπτεμβρίου* (τον Αύγουστο δεν εκδίδεται) αλλά λόγω της βαρύτητας του θαύματος, κρίθηκε σωστό να μαθευτεί νωρίτερα και από άλλα μέσα, για το καλό του Ορθόδοξου ποιμνίου στους δύσκολους καιρούς που περναέι η ευλογημένη πατρίδα μας. Υπάρχει και ενυπόγραφη άδεια του εκδότη για όποιον τη θελήσει.

«Πριν μερικές εβδομάδες ακόμα ένα σύγχρονο Θαύμα του Γέροντος Παϊσίου έλαβε χώρα σε ένα μικρό χωριό των Σερρών. Το περιέγραψε στον υποδιάκονο Αμφιλόχιο, του Ιερού Καθεδρικού Ναού των Ταξιαρχών Σερρών, ο βιώσας το Θαύμα Παντελής Κ.

Ο Παντελής 18 ετών, νέος χρήστης ναρκωτικών ουσιών, είχε ένα τρομερό ατύχημα με το μηχανάκι του λίγο πιο έξω από το χωριό του με αποτέλεσμα να τραμαυτιστεί σοβαρά στο κεφάλι και να πάθει εγκεφαλική διάσειση. Πιθανότατα ήταν υπό την επήρεια ουσιών γιατί παρόλο που ήταν σε προγράμματα αποτοξίνωσης, το δαιμόνιο αυτό της ηρωίνης δεν έλεγε να βγει από μέσα του.

Μπήκε εσπευμένα στην μονάδα εντατικής θεραπείας του Γενικού Νοσοκομείου Σερρών με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Οι γιατροί τον είχαν σε καταστολή και μετά και από ενδονοσοκομειακή μόλυνση ήταν σε κώμα με τελική γνωμάτευση ότι ήταν εγκεφαλικά νεκρός. Οι γιατροί μην έχοντας άλλα μέσα στη διάθεσή τους, σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπαν στην χαροκαμένη μητέρα του ότι ειναι στα χέρια του Θεού.

Πώς το 1204 «προφητεύει» το μέλλον μας…

 Αν κανείς διαβάσει, τί προηγήθηκε πριν την απόλυτη καταστροφή του 1204 στην Κωνσταντινούπολη από τους προγόνους των σημερινών δυτικοευρωπαίων, θα ανατριχιάσει από τις ομοιότητες του σήμερα…

Μέσα από την έρευνα του Έκτακτου Παραρτήματος εντοπίσαμε ομοιότητες, που μόνο τυχαίες δεν είναι. Πραγματικά οι εχθροί του Γένους μας στερούνται φαντασίας, αφού το ίδιο ακριβώς σχέδιο των προγόνων τους εφαρμόζουν για τον αφανισμό μας.

Την ώρα, που αυτοί εκτελούν επιτυχώς τα σχέδιά τους, εμείς κακώς επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη των Βυζαντινών πατέρων μας του 1204.

Τότε, οι Ρωμαίοι (Βυζαντινοί) πρόγονοί μας, προκειμένου να λυτρωθούν από την τυρρανική εξουσία του πρωτοσέβαστου Αλεξίου, έστρεψαν τις ελπίδες τους στον λάθος άνθρωπο, που κατέστρεψε το Βυζάντιο και που ο βίος του ταιριάζει τρομακτικά με αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Ανδρόνικος Κομνηνός εκμεταλεύτηκε την οργή του λαού κατά των πλουσίων, της αριστοκρατίας και του κρατικού (δεξιού θα λέγαμε στη εποχή του παπανδρέου) κατεστημένου και με λαϊκιστικά συνθήματα και υποσχέσεις πρωτόγνωρες στα Βυζαντινά χρονικά υπέρ του λαού και κατά της Δύσης (ΕΟΚ και ΝΑΤΟ θα λέγαμε στην εποχή του παπανδρέου), πήρε την εξουσία και μέσα σε 2 χρόνια αποσάθρωσε την κρατική, στρατιωτική και κοινωνική δομή του Βυζαντίου.