Λέων ή χαμαιλέων;

.

ποίημα του αρχιμανρδίτη Μάξιμου Καραβᾶ

.

Κάποτε ἀπεφάσισα, δεσπότη νὰ ὑμνήσω (σ.1),
ξεχνώντας τὰ τοῦ Σόλωνος λεχθέντα εἰς τὸν Κροῖσο. (σ.2)

Γιατί ἐπίστευα, ἀφελῶς: δεσπότης ἴσον λέων,
μὰ τοῦτος ἀποδείχθηκε μεγάλος χαμαιλέων!

ΚΡΕΙΣΣΟΝ ΚΥΩΝ ΖΩΝ Ή ΛΕΩΝ ΤΕΘΝΗΚΩΣ ( Ἐκκλησιαστῆς 9,4) «Είναι προτιμότερο ένα σκυλί ζωντανό, παρά ένα λιοντάρι ψόφιο»

Τοῦ ἀρχιμ. Μαξίμου Καραβᾶ

.

Εἰς τά παλαιότερα χρόνια, εἰς τά ἀνάκτορα τῶν βασιλέων ἤ τῶν αὐτοκρατόρων, πρό τῶν θυρῶν τῶν ἀνακτόρων, ὑπῆρχαν μαρμάρινα ἀγάλματα λεόντων, εἰς ὁρισμένας δέ περιπτώσεις ὑπῆρχαν καί ζῶντες λέοντες. Τοῦτο ἐσήμαινε, ὅτι οἱ φύλακες τῶν βασιλέων ἤσαν δυνατοί καί ἄφοβοι, ὡς λέοντες. Καί εἰς τήν ἐκκλησία, εἰς τό Δεσποτικό θρόνο, ὑπάρχουν μαρμάρινοι ἤ ξύλινοι λέοντες, ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ ἐπίσκοποι, ποὺ ἔπρεπε νά εἶναι καί φρουροί τῆς Ἐκκλησίας, πρέπει νά εἶναι δυνατοί καί ἄφοβοι ὡς οἱ λέοντες.

Οἱ Ἀρχιερεῖς μας, καυχώνται ὅτι εἶναι εἰς »τύπον» Χριστοῦ καί διάδοχοι τῶν Ἀποστόλων. Ποιός ὅμως ἐκ τῶν Ἀποστόλων καὶ ὁ Κύριος Ἠμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς ἔδωσε τέτοιο παράδειγμα νά ὑπακούωμεν εἰς ἀντχρίστους καί ἄθεους νόμους τῶν ἀπίστων ἀρχόντων; Ἅς θυμηθοῦμε τήν ἀπάντηση τοῦ Πέτρου καὶ τῶν Ἀποστόλων πρός τό συνέδριον τῶν ἱερέων καί ἀρχιερέων ὅταν τούς ἀπείλησαν ἀπαιτώντας νά μήν ξαναμιλήσουν γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Τότε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος, ἔξ’ὀνόματος καί τοῦ Ἰωάννου, μέ καρδίαν ἄφοβον τούς ἀπήντησε: “πέστε μας τί εἶναι σωστό, νά πειθαρχοῦμε εἰς τόν Θεόν ἤ εἰς τούς ἀνθρώπους”; «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῶ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις» (Πράξ. 5,29) καί συνέχισαν τό κήρυγμα.

Ἐρχόμεθα τώρα εἰς τήν σημερινήν ἐποχή, τῶν διαδόχων τῶν Ἀποστόλων. Πῶς ἀντέδρασαν εἰς τούς ἀντίθεους καί ἀντίχριστους νόμους τῶν σημερινῶν κρατούντων ἔν Ἑλλάδι; Σιγή ἰχθύος! Ἀντιθέτως, ἀπεφάσισαν νά κλείσουν τούς Ἱερούς Ναούς καί νά μᾶς ἀπαγορεύσουν τήν συμμετοχή μας εἰς τήν Ἐκκλησίαν, καθώς καί τήν Θεία Κοινωνία, συμβουλεύοντάς μας νά παρακολουθούμε τίς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς καί αὐτοῦ τοῦ Παναγίου Πάσχα, ἀπό τηλεοράσεως, χωρίς Θεία Κοινωνία. Δηλαδή «φᾶτε μάτια …», ὅπως λέει ὁ λαός. Ἀλλά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας δέν εἶναι κινηματογραφικές ταινίες τίς ὁποῖες, ναί μέν παρακολουθεῖ ὁ θεατής, ἀλλά δέν δύναται νά συμμετέχει σ΄αὐτές. Εἶναι Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας εἰς τά ὁποῖα κοινωνεῖ, δηλαδή συμμετέχει πραγματικά ὁ πιστός,καί ἀλίμονό του ἐάν δέν συμμετέχει καί παραμένει ἕνας ἁπλός θεατής. Ἰδιαιτέρως δέ ἡ Θεία Λειτουργία, ἡ ὁποία λέγεται καί Κοινωνία,ἀπαιτεῖ καί τήν συμμετοχή τῶν πιστῶν, κληρικῶν καί λαϊκῶν, εἰς αὐτήν. Δηλαδή πρέπει, ὅπως διά στόματος Ἱερέως μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός, νά προσερχόμεθα εἰς τό θεῖο αὐτό Μυστήριο συμμετέχοντες διά τῆς Θείας Κοινωνίας εἰς αὐτό.

Μαρτυρία του Αγίου Παϊσίου για τον ομολογητή Γέροντα Μάξιμο Καραβά!

Του Βασιλείου Π. Κερμενιώτη

Ο γράφων και ο νυν Πρωτοσύγκελος της μητροπόλεως Φλωρίνης, π. Νικηφόρος Μανάδης, έχουμε ένα κοινό φίλο που ονομάζεται Χαριζόπουλος Κωνσταντίνος του Δημητρίου και κατοικεί στο χωριό Δασύλλιο Γρεβενών. Ο Κώστας είναι 52 ετών και έχει, μέχρι και σήμερα, στενή πνευματική αλλά και φιλική σχέση με τον π. Νικηφόρο.

Παλαιότερα,ο Κώστας διέμενε στην Πτολεμαΐδα. Είχε πάει κάποτε (το 1992) στο Άγιο Όρος συνοδεύοντας τον συγχωρεμένο τον πατέρα του, ο οποίος αντιμετώπιζε ένα πολύ σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα. Ο κάθε πονεμένος άνθρωπος επισκέπτονταν τον σοφό Γέροντα Παΐσιο για τα σοβαρά ζητήματα που τον απασχολούσαν. Ο Άγιος Παΐσιος είχε επάνω του όλα τα υπερφυσικά Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (διορατικό, προορατικό, προφητικό, ιαματικό, κ.ά.).