Βόρειος Ήπειρος: Ο φόβος ακμάζει, η αστυνομία αδιαφορεί, τα χωριά μας αδειάζουν.

αναδημοσίευση από το himara.gr

.

Στέλεχος στο Δήμο Φοινίκης, που καλύπτει την πρώην επαρχία του Αλύκου, μένει οικογενειακώς στο χωριό του. Έχει και τρία παιδιά που πρέπει να μεγαλώσει και να εκπαιδεύσει με τον καλύτερο τρόπο. Είναι, όμως, τα κοινωνικά, οι καθημερινές εξελίξεις που τον ανησυχούν περισσότερο. Όπως τον κάθε Βορειοηπειρώτη που τον πονάει και νοιάζεται γι’ αυτόν τον τόπο, ‘όπως:

Ο φόβος ακμάζει. Μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, την ημέρα της Εθνικής μας Εορτής από τις αλβανικές ειδικές αστυνομικές δυνάμεις η βία και η φοβέρα καλά κρατούν. Ένα πέπλο φόβου ήρθε να καταχνιάσει όλον τον βορειοηπειρωτικό χώρο και η θλίψη να κατακάθεται στα κλειστά χείλη. Και σαν δεν φτάνει αυτό ήρθε να προστεθούν οι ληστείες, οι βανδαλισμοί και οι βεβηλώσεις, έκτροπα που τα αντιμετωπίσαμε το 1997 με τον εμφύλιο σπαραγμό στη χώρα.

Μόνον στην πρώην επαρχία του Αλύκου, στα τρία τελευταία χρόνια σημειώθηκαν 68 διαφορετικού είδους έκτροπα, τα οποία τα έχω καταγραμμένα. Λεηλατούν σπίτια αφήνοντας μόνον τους τέσσερις τοίχους, βεβηλώνουν εκκλησίες, αρπάζουν τα ζωντανά, κλέβουν τους κάδους απορριμμάτων, πριονίζουν τους υδροσωλήνες του πόσιμου νερού…, αναφέρει το άνωθεν στέλεχος.

Δια χειρός Ράμα εγκρίθηκε το πολεοδομικό σχέδιο της Χιμάρας και ανοίγει τον δρόμο για τις κατεδαφίσεις

αναδημοσίευση από το Himara.gr

.

Με συνοπτικές διαδικασίες νομιμοποίησε παράνομο τουριστικό θέρετρο στο χωριό Βουνό της Χιμάρας

Με διαδικασίες εξπρές η Εθνική Πολεοδομική Επιτροπή της Αλβανίας, στην οποία προεδρεύει ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Αλβανίας. προχώρησε στην έγκριση του αμφιλεγόμενου πολεοδομικού σχεδίου της Χιμάρας στην συνέλευση που πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτωβρίου. Πρόκειται για το σχέδιο του Δήμου Χιμάρας που προβλέπει κατεδαφίσεις κατοικιών, απαλλοτριώσεις κτημάτων που ανήκουν σε ελληνικές οικογένειες και την ανέγερση νέων οικισμών που θα αποφέρουν την τελική περιουσιακή άλωση και πληθυσμιακή αλλοίωση της Χιμάρας.

Το σχέδιο αυτό εγκρίθηκε από το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χιμάρας στις 30 Αυγούστου σε μια συνέλευση παρωδία στο αλβανικό χωριό Κούτσι, το οποίο βρίσκετε σε μια δύσβατη περιοχή 35 χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Χιμάρας, υπό την προστασία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων καθώς οι κάτοικοι της Χιμάρας δεν είχαν επιτρέψει την έγκρισή του στην συνέλευση του Δημοτικού Συμβουλίου στην Χιμάρα. Τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου της αντιπολίτευσης έχουν καταφύγει στο διοικητικό δικαστήριο για να ακυρώσουν την απόφαση της έγκρισης του σχεδίου, όμως η έγκριση του πολεοδομικού σχεδίου από την Εθνική Επιτροπή Πολεοδομίας μπορεί να χαρακτηριστεί ως κίνηση ματ από τον Έντι Ράμα καθώς ακυρώνει την προσπάθεια αυτή.

Ο ήρωας του βορειοηπειρωτικού αγώνα Καπετάν Σούλιος απ’ την Κορυτσά

αναδημοσίευση από το Himara.gr

.

Ένας από τους σπουδαιότερους και ηρωικότερους αγωνιστές του Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, που απέβλεπε στην απελευθέρωση της Βορείου Ηπείρου και την ενσωμάτωσή της στην Μητέρα Ελλάδα, ήταν ο Καπετάν Σούλιος, κατά κόσμον Γεώργιος Βασιλείου. Γέννα και θρέμμα της Βορείου Ηπείρου (γεννήθηκε στο Τσιφλίκι Κορυτσάς) ο Καπετάν Σούλιος, ίδρυσε, τότε, δικό του αρματωλίκι και ανταρτικό σώμα στην περιοχή Βιγλίστης – Κορυτσάς – Μοσχοπόλεως και αγωνίστηκε για την απελευθέρωση της πατρώας γης, αναδειχθείς σε ήρωα του Βορειοηπειρωτικού Αγώνος αλλά και του Μακεδονικού. Μάλιστα φέρεται ότι πλησίον του Σκλήθρου Φλωρίνης, εξόντωσε σε συμπλοκή ολόκληρη βουλγαρική συμμορία.

Ο Καπετάν Σούλιος μετείχε σε όλες τις εξεγέρσεις του Βορειοηπειρωτικού λαού, ιδίως δε σε εκείνη του 1914, οπότε η Βόρειος Ήπειρος ανεκηρύχθη Αυτόνομη. Το 1912, ο Κορυτσαίος καπετάνιος, βοήθησε για την απελευθέρωση της Κορυτσάς από τον Ελληνικό Στρατό. Οι αγώνες του, όμως, και οι θυσίες των παλικαριών του, απέβησαν, δυστυχώς, άκαρπες και το όνειρό του να δει την Πατρίδα του ελεύθερη, κάτω από τα φτερά της Ελλάδος, έμεινε ανεκπλήρωτο, αφού η μαρτυρική και σήμερα Βόρειος Ήπειρος, εξακολουθεί να βρίσκεται υπό την εξουσία άλλου κράτους. Έτσι αναγκάστηκε, απογοητευμένος, να αποσυρθεί και να εγκατασταθεί στον Παπαγιάννη Φλωρίνης, όπου και πέθανε το 1927.

Βόρεια Ήπειρος, ένα πονεμένο κομμάτι του Ελληνισμού

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο της Φωτεινής Μαστρογιάννη

.

Η κα Σταματία Καραγεωργίου, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Ο ξύλινος σταυρός» εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη ήταν προσκεκλημένη της Φωτεινής Μαστρογιάννη στη διαδικτυακή εκπομπή «Take the money and run».

Σύμφωνα με την κα Καραγεωργίου η ιστορία της Βόρειας Ηπείρου θεωρείται ταμπού στον ελληνικό χώρο.Η έκφραση Βόρεια Ήπειρος είναι λανθασμένη γιατί η Ήπειρος ήταν πάντα ενιαία μέχρι τις αρχές του 20ου αι. Η Ήπειρος ακολουθούσε πάντα την ιστορία της υπόλοιπης Ελλάδας. Από την αρχαιότητα κατοικούνταν από ελληνικά φύλα (Μολοσσοί, Πελασγοί κτλ) και συναντάμε σε αυτή πόλεις όπως Απολλωνία, Φοινίκη που και τα ονόματά τους δηλώνουν ότι ήταν πόλεις ελληνικές.

Το 1912 γίνεται η διχοτόμηση της Ηπείρου. Τη χρονιά αυτή ξεσπά ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος που είχε ως σκοπό του την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού γι’αυτό και τα βαλκανικά έθνη έρχονται σε συμφωνία μεταξύ τους. Σε αυτή τη διαδικασία έχουμε και την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Ηπείρου. Οι Αλβανοί δυστυχώς δεν συμμετέχουν στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο. Σε κάθε κομμάτι της ελληνικής ιστορίας η Αλβανία βρίσκεται απέναντι γιατί αισθάνεται κομμάτι και συνέχεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Το 1912 ξεκινά η απελευθέρωση της Ηπείρου και όταν μαθαίνεται στην Ήπειρο ότι ο ελληνικός στρατός πέρασε τα σύνορα, πολλές περιοχές αυτοεξεγείρονται και απελευθερώνονται πολύ πριν φθάσει ο στρατός εκεί. Ενώ όλη η Ήπειρος γιορτάζει την απελευθέρωσή της, οι Μεγάλες Δυνάμεις (Αυστροουγγαρία και Ιταλία) αντιστρατεύονται το σχέδιο. Αυτές οι δύο προσπαθούσαν να έχουν στην κυριαρχία τους την Αδριατική και κυρίως τα στενά του Οτράντο. Δεν ήθελαν όμως έναν τρίτο διεκδικητή στην περιοχή δηλαδή την Ελλάδα. Σπρώχνουν τους Αλβανούς να διεκδικήσουν ανεξαρτησία και να δημιουργηθεί ένα κρατίδιο που δεν θα μπορούσε όμως να έχει μόνο τον Βορρά της Αλβανίας που ήταν τα αλβανικά εδάφη και έτσι αποφασίζουν να προσθέσουν και ένα κομμάτι της Ηπείρου.

Με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας τον Δεκέμβρη του 1913 έχουμε επίσημα τη διχοτόμηση της μίας και ενιαίας Ηπείρου σε Βόρεια και Νότια. Η ελληνική πλευρά εκβιάστηκε ωμότατα. Τον Μάιο του 1913 στη διάσκεψη του Λονδίνου όπου ο σκοπός της ήταν η χάραξη νέων συνόρων στα βαλκανικά κράτη επίτηδες δεν ορίστηκε η συνοριακή γραμμή μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας, της νεοσύστατης Αλβανίας. Να επισημάνουμε ότι πριν το 1913 δεν υπήρχε αλβανικό κράτος. Επίτηδες πάλι, μένουν εκτός της Συνθήκης του Λονδίνου και τα νησιά του Αιγαίου και δεν αποδίδεται στην Ελλάδα η κυριαρχία στο Αιγαίο.

Στη Φλωρεντία ο εκβιασμός ήταν ότι είτε η Ελλάδα θα αποσύρει τα στρατεύματά της από το τμήμα της Ηπείρου που βρέθηκε στην Αλβανία ή δεν θα της αναγνωρίζονταν η κυριαρχία στο Αιγαίο. Λόγω του ότι το κίνημα των Νεότουρκων είχε πάρει τα επάνω του, η ελληνική κυβέρνηση θεώρησε ότι δεν μπορεί να διακινδυνεύσει την κυριαρχία στο Αιγαίο και προτίμησε να θυσιάσει τη μισή Ήπειρο.

Κίνδυνος εξαφάνισης της ελληνικής εθνικής μειονότητας στο αλβανικό κοινοβούλιο

αναδημοσίευση από το Himara.gr
άρθρο του Διονύση Φρέντη Μπελέρη
για τις εκλογές της 25ης Ιουνίου

.

Μετά την ύποπτη και αντισυνταγματική συμφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων, οι βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία θα πραγματοποιηθούν τελικά στις 25 Ιουνίου. Μία συμφωνία της οποίας λεπτομέρειες δεν γνωρίζει κανείς αλλά είναι ολοφάνερο ότι μεταξύ άλλων, στόχο είχε την εξαφάνιση των μικρών κομμάτων μεταξύ των οποίων και το ΚΕΑΔ που διαχρονικά εκπροσωπεί την Ελληνική Εθνική Μειονότητα στο αλβανικό κοινοβούλιο.

Το MEGA είχε βιαστεί να ταυτιστεί με τον Ράμα και κατέβηκε στις εκλογές ελπίζοντας πως δεν θα κατέβαινε η αντιπολίτευση και το ΚΕΑΔ και ωφελούμενο από μια τέτοια εξέλιξη, θα εξέλεγε έναν βουλευτή προσποιούμενο πως επιδιώκει την ενότητα. Ενότητα που δεν μπορούσε να έρθει ποτέ από την στιγμή που έθετε ως απαράβατο όρο να μην είναι υποψήφιος ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ.

Το ΚΕΑΔ από την πλευρά του, σταθερό στις αρχές με τις οποίες πορεύθηκε εδώ και δεκαετίες, στάθηκε απέναντι στην κυβέρνηση Ράμα για τα όσα εγκληματικά έκανε στον τόπο μας. Έτσι είχε κάνει το πρώτο βήμα φεύγοντας από τον κυβερνητικό συνασπισμό. Ταυτιζόμενο με την αντιπολίτευση στο δίκαιο αίτημα για καθαρές και τίμιες εκλογές προχώρησε στο δεύτερο βήμα και συντάχθηκε με αυτή στις διαμαρτυρίες που οδήγησαν τελικά στην παραπάνω συμφωνία.

Η αντίσταση των Χιμαριωτών στην επιβολή του κομμουνιστικού καθεστώτος και το σημερινό χρέος τους

αναδημοσίευση από τους Βορειοηπειρώτες

.

Από το Νοέμβριο του 1944 οι παρτιζάνοι του Ενβέρ Χότζα καταλαμβάνοντας την Αλβανία μετά το κενό εξουσίας που δημιούργησε η αποχώρηση των Γερμανών, άρχιζαν να εγκαθιστούν και την πολιτική τους κυριαρχία στη χώρα.Ένα χρόνο μετά και συγκεκριμένα στις 2 Δεκεμβρίου 1945 πραγματοποιήθηκε δημοψήφισμα για τη νομιμοποίηση του καθεστώτος που ήθελε να εγκαθιδρύσει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Το αποτέλεσμα βέβαια ήταν προδεδικασμένο και το αποτέλεσμα… 95 % υπέρ της ανακήρυξης της Αλβανίας σε Λαϊκή Δημοκρατία, σαφώς προϊόν νοθείας.

Σε αυτή την κατάσταση που διαμορφωνόταν όμως, υπήρξε και μια εστία αντίστασης στη Βόρειο Ήπειρο: Η Χιμάρα.

Η ηρωική ιστορία των Χιμαριωτών συνεχίστηκε με την απόφαση που πήραν για αποχή από την εκλογική διαδικασία. Η αποχή έφτασε στο εκπληκτικό για τα δεδομένα της εποχής 90%. Επρόκειτο για την μοναδική αντίσταση σε ολόκληρη την ανατολική Ευρώπη κατά του κομμουνισμού.Η σθεναρή αυτή στάση γνώρισε τα σκληρότερα αντίποινα από την αλβανική κυβέρνηση, με διώξεις, συλλήψεις, δίκες – παρωδία, ακόμα και εκτελέσεις όσων πρωτοστάτησαν στην αποχή. Ο πρωτεργάτης του αγώνα Ανδρέας Δήμας θάφτηκε μάλιστα ζωντανός.

Η ιδιοκτησιακή γενοκτονία στην Χιμάρα χρηματοδοτείται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση

αναδημοσίευση από το Himara.gr

.

Την μεγάλη εβδομάδα του Πάσχα, το Κόμμα Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αντιπροσωπεύει την Ελληνική Εθνική μειονότητα στην Αλβανία, κατηγόρησε την Αλβανική κυβέρνηση πως διαπράττει «ιδιοκτησιακή γενοκτονία» στα χωριά της Χιμάρας Βουνό και Δρυμάδες, με αφορμή τις κατεδαφίσεις σπιτιών και επιχειρήσεων και την αφαίρεση τίτλων ιδιοκτησίας από ελληνικές οικογένειες.

Οι δυνάμεις της πολεοδομικής αστυνομίας (IKMT) και του Αλβανικού στρατού, μέχρι στιγμής έχουν κατεδαφίσει 25 κτίρια και κατασκευές στα χωριά Δρυμάδες και Βουνό, δηλώνοντας ότι αυτό αποτελεί μέρος του σχεδίου ανάπτυξης της περιοχής της Χιμάρας που εφαρμόζει η Αλβανική κυβέρνηση. Οι επιχειρήσεις κατεδαφίσεων κτιρίων στα χωριά αυτά συνεχίζονται μέχρι και σήμερα και αναμένετε να επεκταθούν και στην παλαιά Χιμάρα με απώτερο σκοπό την κατεδάφιση κτιρίων και επιχειρήσεων που έχουν κτιστεί στα χωριά αυτά μετά το 1991.

H οργάνωση Κοινότητα Χιμαριωτών (Komuniteti Himariot) με έδρα τα Τίρανα , καταγγέλλει ότι το σχέδιο αυτό ονομάζεται «Ανάπτυξη Αλβανικών Άλπεων και παραθαλάσσιων περιοχών τού Ιονίου» και χρηματοδοτείτε από την Ευρωπαική Ένωση μέσω της Τράπεζας Ανάπτυξης (CEB) του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, η οποία διαχειρίζεται κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα διαθέσιμα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το σχέδιο αυτό ανέρχετε στα 28.700.000 Ευρώ και η συμμετοχή της Αλβανικής κυβέρνησης περιορίζετε μόνο στην πληρωμή του ΦΠΑ που ανέρχεται στα 6.000.000 Ευρώ.

Ομόνοια Χιμάρας: Η Αλβανική Κυβέρνηση συνεχίζει να κακοποιεί τους λατρευτικούς χώρους

αναδημοσίευση από το Himara.gr

.

Δελτίο Τύπου: Η Αλβανική Κυβέρνηση συνεχίζει να κακοποιεί τους λατρευτικούς χώρους προκαλώντας το θρησκευτικό αίσθημα των Ορθοδόξων

Το Σάββατο 2 Απριλίου στο χωριό Βουνό της Χιμάρας, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση στον προαύλιο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Σπυρίδωνα όπου με τυμπανοκρουσίες παρουσιάστηκε η «συντήρηση» του ναού, από τον πρωθυπουργό της χώρας κ. Έντι Ράμα.

Η αλβανική κυβέρνηση, ίσως επειδή είναι εγκλωβισμένη με «τα του Καίσαρος» βρήκε διέξοδο με «τα του θεού» προκαλώντας για μία ακόμα φορά το θρησκευτικό αίσθημα των κατοίκων της περιοχής. Οι επεμβάσεις στον Ιερό Ναό έγιναν χωρίς να ερωτηθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία. Για τον λόγο αυτό δεν υπήρχε συμμετοχή πιστών στην εκδήλωση. Είναι πρωτοφανές να παρουσιάζεται ένα έργο που υποτίθεται ότι προφυλάσσει και αναδεικνύει την θρησκευτική παράδοση και να μην παρευρίσκεται ένας ιερέας.

Το θράσος τους είναι τέτοιο που λίγες ώρες πριν την εκδήλωση, τα τοπικά στελέχη του Σοσιαλιστικού Κόμματος παραπλανούσαν τον κόσμο λέγοντας πως θα παραβρεθεί σε αυτήν ο Αρχιεπίσκοπος. Ο λαός της Χιμάρας γύρισε την πλάτη στις μεθοδεύσεις τους και αναγκάστηκαν προκειμένου ο πρωθυπουργός να μην μιλάει μόνος του να επιστρατεύσουν ως κοινό τους δημοτικούς και κρατικούς υπαλλήλους και τους εργάτες που απασχολήθηκαν στην «αποκατάσταση».

Τι μαγειρεύουν Ράμα και Γκόρος για το κέντρο της Χιμάρας;

αναδημοσίευση από το Himara.gr

.

Μια λιτή και γενική ανακοίνωση του Δήμου Χιμάρας, που φέρει την υπογραφή του Δημάρχου, καλεί όλους τους ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας στο κέντρο της πόλης της Χιμάρας να παρουσιάσουν τα πιστοποιητικά ιδιοκτησίας στα γραφεία του δήμου.

Μια εναέρια φωτογραφία συνοδεύει την ανακοίνωση όπου έχει περικυκλωθεί με κόκκινη γραμμή το κέντρο της πόλης, που συμπεριλαμβάνει όλο το κέντρο της πόλης εντός του «μικρού δακτυλίου».

Τι κρύβεται πίσω από αυτή την λιτή ανακοίνωση;

Στην πρόσφατη επίσκεψη του πρωθυπουργού της Αλβανίας στην Χιμάρα το Δεκέμβρη του 2015, αποφασίστηκε η κατασκευή νέου κτιρίου για το Δημαρχείο και με μια νέα κεντρική πλατεία μπροστά από το κτίριο (δείτε εδώ την σχετική ανακοίνωση).

Εφόσον ο χώρος ανάμεσα στο κτίριο του Κέντρου Υγείας και το Νηπιαγωγείο της Χιμάρας κρίθηκε λίγος για τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Ράμα και δεν υπάρχει ελεύθερο οικόπεδο για το σκοπό αυτό, θα γίνουν απαλλοτριώσεις και κατεδαφίσεις κτιρίων για να δημιουργηθεί ο απαιτούμενος ελεύθερος χώρος για το νέο Δημαρχείο και την νέα κεντρική πλατεία.

Ο Αλβανικός Μεγαλοϊδεατισμός και τo «Ζήτημά των Τσάμηδων»

αναδημοσίευση από το Defencenews

.

Η γενεσιουργός αιτία του Ζητήματος των Τσάμηδων θα πρέπει να αναζητηθεί ταυτόχρονα με την δημιουργία του Αλβανικού Μεγαλοϊδεατισμού. Λίγο πριν από την περίοδο που η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να καταρρέει (περίοδος Ανατολικής Κρίσης 1885-1887) η Οθωμανική εξωτερική πολιτική διαβλέπουσα την αδυναμία της να διατηρήσει στο μέλλον τις Βαλκανικές κατακτήσεις της και προκειμένου να εμποδίσει την διανομή τους μεταξύ των ορθοδόξων βαλκανικών κρατών σύμφωνα με τις σχετικές προβλέψεις της Συνθήκης του Αγ. Στεφάνου (Μάρτιος 1878), επιδίωξε την δημιουργία του Αλβανικού έθνους δίνοντας για πρώτη φορά εθνική υπόσταση στον αλβανικό παράγοντα της περιοχής.

Όπως είχαν διαμορφωθεί οι συνθήκες ένα είδος «προτεκτοράτου» ελεγχόμενο από εκτουρκισθέντες «μουσουλμάνους Αλβανούς αδελφούς» είναι ότι το καλύτερο μπορούσε να επιδιώξει .

Τις παραμονές του Συνεδρίου του Βερολίνου με την ενθάρρυνση και ανοχή των Τούρκων αλλά και την βοήθεια της Ιταλίας συστάθηκε στο Κοσσυφοπέδιο η οργάνωση «Αλβανική Ένωση για τα Δικαιώματα του Αλβανικού Έθνους» γνωστή ως «Λίγκα του Πρίζρεν» με έδρα την Κωνσταντινούπολη η οποία βαθμιαία επέκτεινε τις δραστηριότητές της μέχρι τα Ιωάννινα και την Πρέβεζα. Έτσι κατά το Συνέδριο του Βερολίνου (Ιούλιος 1878) που επακολούθησε παρουσιάσθηκαν για πρώτη φορά οι αντιπρόσωποι της Λίγκας ως παρατηρητές . Μέσα στα πλαίσια της παραπάνω πολιτικής και της περιστασιακής σύμπτωσης των συμφερόντων μεταξύ Τούρκων και Αλβανών, η Λίγκα του Πρίζρεν ζητά από την Πύλη την ένωση όλων των «αλβανικών εδαφών» που μέχρι τότε ήταν διηρημένα στα Βιλαέτια (οθωμανικές διοικητικές περιφέρειες) Σκόρδας, Κοσσυφοπεδίου, Μοναστηρίου και Ιωαννίνων σ΄ένα «αυτόνομο» Βιλαέτι υπό την επικυριαρχία της Πύλης.

Η κατάληψη της Κορυτσάς (7 Δεκεμβρίου 1912)

Επιστολικό δελτάριο. Διαστ. 138Χ91 χιλ.

Στις 7 Δεκεμβρίου 1912 ώρα 6:00 ο Ελληνικός στρατός μπήκε απελευθερωτής στην Κορυτσά και μέσα σε συγκινητικές εκδηλώσεις των κατοίκων υψώθηκε στο Διοικητήριο της πόλεως η Ελληνική σημαία.

Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, προκειμένου να αποκλείσει την Κορυτσά, απέστειλε στην περιοχή την 3η, 4η και 6η μεραρχία. Οι Τούρκοι, φοβισμένοι από τον αποκλεισμό τους, αρχικά επιχείρησαν έξοδο, αργότερα όμως υποχώρησαν προς την κατεύθυνση των Ιωαννίνων.

Η Βόρειος Ήπειρος στη δεκαετία 1912-1922

Η πόλη του Αργυρόκαστρου σε φωτογραφία του 1917. Αθήνα, Φωτογραφικό Αρχείο Πολεμικού Μουσείου αρ. εισ. 0018. © Πολεμικό Μουσείο, Αθήνα.

Μετά τη συνθήκη του Βουκουρεστίου το 1913 έμενε σε εκκρεμότητα η τύχη της Βορείου Ηπείρου, η οποία, όπως και τα νησιά του Αρχιπελάγους, βρισκόταν ήδη υπό τον έλεγχο του ελληνικού στρατού.

Δεν είχε όμως προσδιοριστεί με συνθήκη κάποιο μόνιμο καθεστώς. Παράλληλα, στη Βόρειο Ήπειρο δρούσαν ελληνικά αντάρτικα σώματα. H λύση του θέματος εξαρτιόταν από το αν και με ποια σύνορα θα ιδρυθεί αλβανικό κράτος. Oι Μεγάλες Δυνάμεις καθόριζαν τη στάση τους με βάση τα συμφέροντά τους στην περιοχή. Έτσι, η Ιταλία και η Αυστρουγγαρία επιδίωκαν την ίδρυση αλβανικού κράτους με τη μεγαλύτερη δυνατή έκταση, ειδικά προς το νότο. Προσπαθούσαν δηλαδή να εντάξουν την περιοχή της Βορείου Ηπείρου (Kορυτσά, Δέλβινο, Αργυρόκαστρο, Χειμάρα, ’Αγιοι Σαράντα) στα όρια του νέου κράτους.

Aπέναντι σε αυτή την προοπτική η ελληνική διπλωματία προσπαθούσε να εξασφαλίσει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Ήταν γνωστό πως οι δυνατότητες επιτυχίας ήταν μικρές και για αυτό το βορειοηπειρωτικό ζήτημα χρησιμοποιήθηκε ως διαπραγματευτικό μέσο για την εξασφάλιση των νησιών του Αιγαίου. Στις 4/17 Δεκεμβρίου 1913 υπογράφτηκε το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας που επιδίκαζε τελικά το σύνολο της Βορείου Ηπείρου στην Αλβανία, ενώ η Ελλάδα πρόβαλε το θέμα της εξασφάλισης των ατομικών, μορφωτικών και θρησκευτικών δικαιωμάτων των εκεί ελληνικών πληθυσμών.

H σύνθεση του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου, που αποτελούνταν σύμφωνα με τις επίσημες ελληνικές εκτιμήσεις κατά βάση από ελληνόφωνους ή ελληνικής εθνικής συνείδησης αλβανόφωνους και βλαχόφωνους, αλλά και το γεγονός της κατοχής από τον ελληνικό στρατό εξέθρεψαν το αίτημα για αυτοδιάθεση.

ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΑΛΥΤΡΩΤΙΚΟΝ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΝ ΖΗΤΗΜΑ

Εικόνα από:antiparakmi.blogspot.com

Δόξα τῷ Θεῷ, ποτέ δέν θά παύσουν νά ὑπάρχουν οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀγαποῦν τόν Χριστόν καί τήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἀλλά ταυτοχρόνως ἀγαποῦν καί πονοῦν τήν Πατρίδα μας. Τοῦτο δέ τό διαπιστώνει κανείς σήμερον, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί ἀπό τάς παρεμβάσεις πού λαμβάνουν χώραν εἰς θέματα καθαρῶς ἐθνικά, καί μάλιστα διά τό Κυπριακόν, τό Θρακικόν, ἀλλά καί δι᾽ αὐτό τοῦτο τό δύσμοιρον τό Βορειοηπειρωτικόν.

Βεβαίως, τό Βορειοηπειρωτικόν, ἕως καί πρίν μίαν περίπου εἰκοσαετίαν, εὑρίσκετο εἰς τό ζενίθ τῆς ἐπικαιρότητος καί τοῦ ἐνδιαφέροντος. Τότε δηλαδή, πού ἐζοῦσε ὁ ἀείμνηστος καί ἀνεπανάληπτος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης, ὁ ἀτρόμητος Σεβαστιανός. Ὁ ἄνδρας αὐτός, ὁ ὁποῖος ὤργωνε ὁλόκληρον τήν Ἑλλάδα καί διετράνωνε τά δίκαια τοῦ σκλαβωμένου ποιμνίου του. Ὁ ἡγέτης αὐτός, πού ἔφθασε ἕως τήν Εὐρώπη καί ὡμίλησε καί εἰς αὐτό ἀκόμη τό Κονγκρέσσο τῶν ΗΠΑ, διά νά γνωρίσῃ ὁ ἐλεύθερος κόσμος τό δρᾶμα τῆς Βορείου Ἠπείρου καί τῶν Ἑλλήνων Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλά καί διά νά ἀφυπνισθοῦν οἱ ὑπνώττουσες συνειδήσεις τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλλήνων. Ἐποχές ὄντως ἡρωϊκές δι᾽ ὅσους εἶχαν τήν εὐλογίαν νά ζήσουν καί νά παρακολουθήσουν τόν Ποιμένα «Πάσης Βορείου Ἠπείρου».

Ἀπό τότε, ὅμως, «κύλισε πολύ νερό στό ποτάμι», ὅπως λέγει καί ὁ λαός μας. Καί ναί μέν ὑπάρχει ἀκόμη ἡ «Σ.Φ.Ε.Β.Α.» (Συντονιστική Φοιτητική Ἕνωσις Βοειοηπειρωτικοῦ Ἀγῶνος), πού συνεχίζει νά συντηρῇ, ὅσον τό δυνατόν, τό θέμα ἀνοικτόν. Ὑπάρχει καί ὁ Μητροπολίτης Ἀνδρέας, ὁ διάδοχος τοῦ Σεβαστιανοῦ, ὁ ὁποῖος, κατά καιρούς, ἐκδίδει Δελτία Τύπου σχετικῶς μέ τό ὅλον θέμα. Ὅμως, τό Βορειοηπειρωτικόν φαίνεται, εἰς τό σύνολον τῶν Ἑλλήνων, νά ἔχῃ περάσει εἰς «δευτέραν μοῖραν» εἰς σχέσιν μέ ἄλλα καυτά θέματα τῆς κοινωνίας καί τοῦ ἔθνους καί, ἐπισήμως τοὐλάχιστον, οὐδεμία ἀναφορά γίνεται ἐπ᾽ αὐτοῦ.

Ιδρύεται αλβανικό σχολείο στο Βόλο, παρών στα εγκαίνια ο αντιπρόεδρος της αλβανικής κυβέρνησης

Ενώ στην Βόρειο Ήπειρο η ελληνική εκπαίδευση παραπαίει, η «Ελληνική» Πολιτεία στηρίζει το άνοιγμα αλβανικών σχολείων στην Ελλάδα…

Στην ίδρυση ενός νέου αλβανικού σχολείου προχώρησαν οι Αλβανοί μετανάστες του Βόλου.

Παρουσία του αντιπροέδρου της αλβανικής κυβέρνησης και υπουργού Οικονομίας, Εμπορίου και Ενέργειας, Edmond Haxhinasto έγιναν σήμερα το πρωί τα εγκαίνια του αλβανικού σχολείου στον Βόλο.

Όπως αναφέρουν δημοσιεύματα του αλβανικού τύπου, «πλέον τα παιδιά των Αλβανών μεταναστών θα έχουν που να μάθουν την μητρική τους γλώσσα και την ιστορία του έθνους τους». 

Αναγνωρίζοντας το γεγονός αυτό ως πολύ σημαντικό επίτευγμα για τους Αλβανούς μετανάστες του Βόλου, ο Haxhinasto τόνισε ότι η στήριξη των μεταναστών παραμένει κύρια υποχρέωση του αλβανικού κράτους.