αναδημοσίευση από την Κοσμοϊδιογλωσσία
.
Δεν υπάρχει μεγάλος νικητής, υπάρχει όμως μεγάλος ηττημένος. Και ο μεγάλος ηττημένος είναι το πολιτικό σύστημα.
Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις εξωεθνικές ερμηνείες και θριαμβολογίες. Δεν χρειαζόμαστε εξωεθνική «βοήθεια» προκειμένου να ερμηνεύσουμε τι ζούμε. Οι ενδοεκλογικές αναφορές δεν αρκούν, χρειάζονται και εξωεκλογικές, δηλαδή ευρύτερα πολιτικές, προσεγγίσεις. Δεν αρκεί μια στενή αντίληψη περί πολιτικής -όπως η γερμανική- που συρρικνώνει την πολιτική. Και αυτό, γιατί πλέον, τα ποσοστά της αποχής είναι τεράστια (ακόμα και με την όψιμη ανακάλυψη του εκλογικού σώματος από ορισμένους) και από κάποια στιγμή και ύστερα η αποκλειστικά κοινοβουλευτική προσέγγιση καθίσταται παραπλανητική.
Στις εκλογές του 2007 η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 74.15 %, σε αυτές του 2009 ήταν 70.95 %, στις δεύτερες εκλογές του 2012 το ποσοστό συμμετοχής μειώθηκε στο 65,12 % και σε αυτές του Ιανουαρίου του 2015 έφτασε το 63,62 %. Στις τωρινές εκλογές η συμμετοχή άγγιξε το ναδίρ, με το ποσοστό να διαμορφώνεται στο 56,57%. Δηλαδή, η αποχή κυμάνθηκε στο 43,43% (αποχή, λευκό και άκυρο άγγιξαν το 46%). Ακόμη και εάν δεχθούμε πως το μέγεθος του εκλογικού σώματος είναι μικρότερο από το επίσημο (*), μιλάμε για την μεγαλύτερη αποχή, όχι απλά της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά ολόκληρης της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας (μονάχα με τις πρώτες εκλογές μετά τον πόλεμο με τη Γερμανία, το 1946, μπορεί να συγκριθεί). Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν βρεθεί εκτός εκλογικής διαδικασίας από το 2007 έως σήμερα. Ενώ σε σχέση με τις εκλογές του 2004 ψήφισαν δύο (2) εκατομμύρια λιγότεροι!