Μετά τις εκλογές – μέρος α´

αναδημοσίευση από την Κοσμοϊδιογλωσσία

.

Δεν υπάρχει μεγάλος νικητής, υπάρχει όμως μεγάλος ηττημένος. Και ο μεγάλος ηττημένος είναι το πολιτικό σύστημα.

Ας αφήσουμε για λίγο στην άκρη τις εξωεθνικές ερμηνείες και θριαμβολογίες. Δεν χρειαζόμαστε εξωεθνική «βοήθεια» προκειμένου να ερμηνεύσουμε τι ζούμε. Οι ενδοεκλογικές αναφορές δεν αρκούν, χρειάζονται και εξωεκλογικές, δηλαδή ευρύτερα πολιτικές, προσεγγίσεις. Δεν αρκεί μια στενή αντίληψη περί πολιτικής -όπως η γερμανική- που συρρικνώνει την πολιτική. Και αυτό, γιατί πλέον, τα ποσοστά της αποχής είναι τεράστια (ακόμα και με την όψιμη ανακάλυψη του εκλογικού σώματος από ορισμένους) και από κάποια στιγμή και ύστερα η αποκλειστικά κοινοβουλευτική προσέγγιση καθίσταται παραπλανητική.

Στις εκλογές του 2007 η συμμετοχή κυμάνθηκε στο 74.15 %, σε αυτές του 2009 ήταν 70.95 %, στις δεύτερες εκλογές του 2012 το ποσοστό συμμετοχής μειώθηκε στο 65,12 % και σε αυτές του Ιανουαρίου του 2015 έφτασε το 63,62 %. Στις τωρινές εκλογές η συμμετοχή άγγιξε το ναδίρ, με το ποσοστό να διαμορφώνεται στο 56,57%. Δηλαδή, η αποχή κυμάνθηκε στο 43,43% (αποχή, λευκό και άκυρο άγγιξαν το 46%). Ακόμη και εάν δεχθούμε πως το μέγεθος του εκλογικού σώματος είναι μικρότερο από το επίσημο (*), μιλάμε για την μεγαλύτερη αποχή, όχι απλά της μεταπολιτευτικής περιόδου, αλλά ολόκληρης της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας (μονάχα με τις πρώτες εκλογές μετά τον πόλεμο με τη Γερμανία, το 1946, μπορεί να συγκριθεί). Πάνω από 1,5 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν βρεθεί εκτός εκλογικής διαδικασίας από το 2007 έως σήμερα. Ενώ σε σχέση με τις εκλογές του 2004 ψήφισαν δύο (2) εκατομμύρια λιγότεροι!

Μαθημένη Αβοηθησία (Learned Helplessness)

άρθρο της ψυχολόγου Παρασκευής Πισινίδη

.

Τι είναι η »μαθημένη αβοηθησία» ; Ένα φαινόμενο ; Ένας τρόπος σκέψης ; Η απόρροια ή η αιτία ψυχικών δυσκολιών ; Ακόμα και η μετάφραση από την αγγλική γλώσσα εγείρει αντιπαραθέσεις.

Ο αγγλικός όρος «Learned Helplessness» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον ερευνητή ψυχολόγο Martin Seligman το 1967. Με αυτόν τον όρο προσπάθησε να περιγράψει την συναισθηματική κατάσταση που είχαν περιέλθει τα πειραματικά υποκείμενα και έμοιαζε με τα συμπτώματα που έχει η κλινική χρόνια κατάθλιψη (απόσυρση, παραίτηση κτλ).

Ο Seligman σχεδίασε μια πειραματική διαδικασία, όπου προκαλούσε ηλεκτρικά σοκ σε σκύλους. Στην Α ομάδα, οι σκύλοι είχαν την δυνατότητα με έναν μοχλό να γλιτώσουν τα σοκ και στην Β ομάδα δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι, (ο μοχλός δεν γλίτωνε τον πόνο). Μετά από λίγες επαναλήψεις, δόθηκε η δυνατότητα και στην Β ομάδα να μπορούν να γλιτώνουν τα σοκ με τον μοχλό, κάποιες φορές. Αυτό που παρατηρήθηκε είναι πως τα σκυλάκια της Β ομάδας δεν έμπαιναν καν στην διαδικασία να γλιτώσουν από τα ηλεκτροσόκ ακόμα και όταν καταλάβαιναν ότι μπορούν. Επειδή δεν μπορούσαν να ελέγξουν την κατάσταση!!! Κάποιες φορές έπιανε το κόλπο με τον μοχλό, κάποιες άλλες όχι. Έτσι, μετά από δύο- τρεις προσπάθειες δεν ασχολήθηκαν ποτέ ξανά Έμοιαζαν σαν να είχαν απελπιστεί και δεν κινητοποιούνταν, αποδεχόμενα στωικά με ένα γρύλισμα τον πόνο.

Πρόκειται για Παραίτηση….για εκείνη την παραίτηση που βλέπουμε στην κατάθλιψη: »Ότι και να κάνω δεν θ’ αλλάξει κάτι».

Το βλέπουμε καθημερινά….το ζούμε και το αντιμετωπίζουμε. Η αίσθηση ότι τα πράγματα δεν θα πάνε καλά, στηρίζει και επισφραγίζει το αίσθημα της θλίψης. Δεν είναι απλά μια απαισιόδοξη στάση. Είναι η αίσθηση πως »Εγώ είμαι αδύναμος να κάνω κάτι» , »Είμαι αβοήθητος».
Πρόκειται για τον βασικό πυρήνα της ανασφάλειας, των φόβων, της θλίψης και του άγχους. »Έχω μάθει πως είμαι αβοήθητος, άρα νιώθω αδύναμος, άρα φοβάμαι, άρα νιώθω ακόμα πιο αδύναμος, νιώθω θλίψη, ανασφαλής και αγχώνομαι για το τώρα, το αύριο και το μετά, δεν ελέγχω τίποτα».

Και πως μπορεί κάποιος να φτάσει σε αυτό το σημείο ; Να έχει αποκτήσει την αίσθηση της αβοηθησίας ;

Γιατί αποφασίστηκαν οι εκλογές;

Υπάρχει ένα παράδοξο σχετικά με τις σημερινές βουλευτικές εκλογές: Μία πρώτη ανάγνωση των όσων προηγήθηκαν, από την Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη (Σύνοδο) Κορυφής του Ιουνίου εώς σήμερα, δείχνει πως η άθλια κυβέρνηση Τσίπρα δεν είχε κανένα λόγο να προχωρήσει σε αυτή την κίνηση: Μπορούσε απλούστατα να παραιτηθεί και, μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνήσει με το πλήθος προθύμων στην προηγούμενη βουλή.

Σε δεύτερη ανάγνωση όμως, διαφαίνεται πως το «κλειδί» της προκηρύξεως αυτών των εκλογών, είναι η μεταφορά των 50 εδρών του πρώτου κόμματος από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ (ειρήσθω εν παρόδω, αυτό το βαθύτατα αντιδημοκρατικό νομοθέτημα είναι προϊόν της εργασίας του σημερινού προέδρου της «δημοκρατίας»).

Η πολιτική καρικατούρα της οποίας επί μνημονίων ηγήθηκε ο Σαμαράς, «νομιμοποιείται» στα μάτια των οπαδών της για την άσκηση αυταρχισμού, σε αντίθεση με την πολιτική καρικατούρα στην οποία ηγείται ο Τσίπρας (βλέπε ΕΡΤ, Σκουριές κλπ). «Νομιμοποίηση» εν προκειμένω, σημαίνει ευρύτερη νοητική καταστολή κατά του πληθυσμού. Ως εκ τούτου, μία κυβέρνηση η οποία στηρίζεται σε «αυταρχική» κοινοβουλευτική πλειονοψηφία, διευκολύνεται περισσότερο να ασκήσει αυταρχισμό απ’ ότι μία κυβέρνηση «αριστερή». Και ο αυταρχισμός είναι απαραίτητος στην εποχή των μνημονίων, όπως είναι και το κουρέλιασμα του Συντάγματος, το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, η αποσύνθεση της κρατικής κοινωνικής πρόνοιας κλπ. Συμπεραίνω λοιπόν πως το διακύβευμα αυτών των εκλογών, είναι η «νομιμοποίηση» της αυξήσεως της καταστολής που θα συνοδεύσει την εφαρμογή του μνημονίου της «πρώτης φοράς αριστερά» κυβερνήσεως.

«Νομιμοποίηση» επερχόμενου αυταρχισμού λοιπόν. Υποθέτω μάλιστα, πως στο πλαίσιο αυτής της «νομιμοποιήσεως» επιλέχθηκαν να ηγηθούν της Λ.Α.Ε. πρόσωπα τόσο αποκρουστικά – προκειμένου δλδ. να κρατηθούν χαμηλά και να διαπασθούν προς αποχή και ανύπαρκτα κομματίδια, τα ποσοστά όσων επιχειρούν να οικειοποιηθούν πολιτικά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου.

Λευκά – άκυρα – αποχή: Τι πραγματικά ισχύει.

αναδημοσίευση απο το Αντικλείδι

.

Οι εκλογές (μάλλον) πλησιάζουν, καλό είναι να γνωρίζουμε την σημασία της λευκής ψήφου, του άκυρου, αλλά και της αποχής. Δυστυχώς κυκλοφορούν πολλά email με ανυπόστατες πληροφορίες σχετικά με το τι πραγματικά ισχύει.

1. Τι συμβαίνει όταν το 50% + 1 του εκλογικού σώματος ψηφίσει λευκό;

Στο διαδίκτυο κυκλοφορεί το τελευταίο διάστημα, μια λανθασμένη είδηση σχετικά με την λευκή ψήφο. Καλούν τον κόσμο να ψηφίσει λευκό στις εκλογές, διότι όπως ισχυρίζονται, αν υπάρχουν 51% λευκά επί του συνόλου των ψηφισάντων, τότε οι εκλογές ή ακυρώνονται ή επαναλαμβάνονται ή το αποτέλεσμά τους είναι αντισυνταγματικό, ανάλογα με την έκδοση που διαχέεται αυτή η εσφαλμένη πληροφορία στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, η λευκή ψήφος πλέον αθροίζεται και συν-προσμετρείται με τα άκυρα. Δεν υπάρχει πιο ξεκάθαρη διατύπωση στο Φύλλο εφημερίδας της Κυβέρνησης (ΦΕΚ) της 7ης Φεβρουαρίου 2006, στο οποίο αναφέρεται ο νέος εκλογικός νόμος.

Πρόκειται για τον εκλογικό νόμο 3434/2006 (νόμος Παυλόπουλου), στο Άρθρο 1, του οποίου αναφέρεται ρητά ότι «τα λευκά ψηφοδέλτια ΔΕΝ προσμετρούνται στα έγκυρα».

2. Ψηφίζοντας λευκό ενισχύουμε το πρώτο κόμμα ;

ΦΟΒΑΤΑΙ Ο ΒΡΕΓΜΕΝΟΣ ΤΗ ΒΡΟΧΗ;

αναδημοσίευση από τον Συνήθη Ύποπτο

.

Το να θεωρεί κάποιος πως η ιστορία σ΄ενα κράτος γράφεται από το σύνολο ενός λαού είναι αστεία σκέψη. Δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ το σύνολο ενός λαού που έκανε κάτι. Στη μνημονιακή Ελλάδα, όπως και σε κάθε φάση της ιστορίας ενός έθνους υπάρχει μια μεγάλη ποικιλλία λαού κάτω από την οποιαδήποτε εξουσία. Κι αυτή η ποικιλλία δεν καθορίζεται από το τι πιστεύει ο καθένας αλλά από το είναι, τι έχει και τι κάνει στη καθημερινότητα του. Σ΄αυτούς λοιπόν τους δύσκολους καιρούς που βιώνουμε κάτω από κάθε κυβέρνηση υπάρχουν οι φτωχοποιημένοι, οι εξαθλιωμένοι αλλά και οι βολεμένοι. Υπάρχουν εκείνοι που δεν έχουν να φάνε κι εκείνοι που έχουν κομποδέματα στις τράπεζες και θέλουν να τα φυλάξουν. Υπάρχουν διαφόρων ειδών εργαζόμενοι του τριχίλιαρου, του χιλιάρικου των τεσσάρων κατοστάρικων και οι άνεργοι. Οι έχοντες στέγη και οι άστεγοι. Υπάρχουν εκείνοι που κοιτάζουν μόνο το τομάρι τους κι εκείνοι που ρίχνουν κι ένα βλέφαρο λίγο πιο δίπλα.

Η «αλλαγή» που δρομολογεί την «απαλλαγή».

«Κάποτε κυνηγούσα δράκους
τώρα βρίσκονται μέσα μου και με προκαλούν«.
(από το τραγούδι «Time Flies» των Vaya Con Dios)

.

Κοινοτυπία: Χωρίς Δικαιοσύνη δεν υπάρχει Δημοκρατία.

Δεδομένο: Το έγκλημα της παραβιάσεως του Ελληνικού Συντάγματος το 2010 παραμένει ατιμώρητο και, εξ όσων διαφαίνονται, θα συνεχίσει να παραμένει ατιμώρητο και στην επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο.

Όσο η παραβίαση του Συντάγματος παραμένει ατιμώρητη, πέραν από τις νομικές επιπλοκές  και την καταστροφή των επιχειρημάτων της Ελλάδος κατά της νομιμότητος δανειακών συμβάσεων και μνημονίων, ο διχασμός και η πολιτική αποβλάκωση των Ελλήνων θα συνεχίζεται, ως παρα – προϊόν του πολιτικού τους εξευτελισμού και του υποβιβασμού των κορυφαίων Εθνικών ζητημάτων που παραμερίζονται συνεχώς, χάριν των οικονομικών ζητημάτων. Είναι αυτονόητο, αλλά όχι για όλους: Όσοι συγκαλύπτουν δια πράξεων ή παραλείψεων τους εγκληματίες κατά του Συντάγματος, εγκληματούν κατά του Συντάγματος.

Τέσσερις + μία επισημάνσεις που αφορούν στις επερχόμενες εκλογές: