Επίσκεψη Πούτιν στο τζαμί που ονειρευόταν να προσευχηθεί ο Ταγίπ…

Μάστερ στην ψυχολογία : Ο Πούτιν επισκέπτεται το Μεγάλο Τζαμί της Δαμασκού-Εμεβί, λίγες ώρες πριν επισκεφτεί την Κωνσταντινούπολη. Στην αρχή της συριακής κρίσης οι Τούρκοι πολιτικοί συχνά χρησιμοποιούσαν τον συμβολισμό του τζαμιού Εμεβί, για να κερδίσουν υποστήριξη για την τουρκική επέμβαση.

Ρωσία: Ηγεμονικός παίκτης στην Ανατ. Μεσόγειο… και η “εύλογη” αμηχανία στην ελληνική στρατηγική

.

Η είδηση είναι χαρακτηριστική: “Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν και ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε συμφώνησαν σήμερα ότι η κατάσταση στη Λιβύη πρέπει να επιλυθεί με ειρηνικό τρόπο, έγινε γνωστό από το Κρεμλίνο”. Έχουμε άραγε εμείς λόγο ανησυχίας ή όχι; Ο Πούτιν φαίνεται πως ξεκίνησε και επισήμως τον γύρο τηλεφωνικών επαφών με ηγέτες της περιοχής, με καταρχήν πρόθεση να τους αποσπάσει τη δέσμευση για ειρηνική διευθέτηση. Επί της ουσίας, εμμέσως και διά των απαντήσεων των χωρών της περιοχής, η Ρωσία θα γίνει αποδεκτή ως κεντρικός άξονας της νέας διπλωματικής προσπάθειας επίλυσης της κρίσης με διπλωματικά μέσα.

Του Ζαχαρία Β. Μίχα*

Πρώτο τηλεφώνημα ήταν στον Ιταλό πρωθυπουργό, ενώ είναι γνωστό πως ήδη συζητά και με τον Ερντογάν. Ακολούθησε τηλεφώνημα στον Αιγύπτιο πρόεδρο, λίγες μόνο ώρες μετά την τηλεφωνική συνομιλία του Σίσι με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ίσως να έχει επικοινωνήσει και με άλλους ηγέτες. Για παράδειγμα, η επικοινωνία με τη γαλλική πλευρά είναι συχνή. Είναι λογικό να υποθέσουμε ότι πιθανόν να ζητήσει να μιλήσει και με τον Μητσοτάκη. Ή μήπως θα έπρεπε ο Έλληνας πρωθυπουργός να τον αναζητήσει πρώτος; Ας το δούμε πιο αναλυτικά.

Ερντογάν: «Βόμβες θα αρχίσουν να εκρήγνυνται στους δρόμους των ευρωπαϊκών χωρών, τα όπλα θα σκορπίσουν τον θάνατο

.

Στο ψήφισμα της Βουλής των Αντιπροσώπων στις ΗΠΑ για την αναγνώριση της γενοκτονίας των Αρμενίων αναφέρθηκε με δηλώσεις του ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, λέγοντας πως αυτό δεν έχει καμία αξία, ότι η Αγκυρα δεν το αναγνωρίζει και ότι η τουρκική Βουλή δεν θα αφήσει το θέμα αναπάντητο.

«Μία χώρα η ιστορία της οποίας είναι γεμάτη με γενοκτονίες, σκλαβιά και εκμετάλλευση, δεν έχει το δικαίωμα να λέει οτιδήποτε στην Τουρκία και να μας κάνει μαθήματα», είπε ο Ερντογάν.

Επίσης, δεν παρέλειψε να επιτεθεί και στους Ευρωπαίους που παρέχουν προστασία στους Κούρδους.

Όπως μετέφερε μέσω Twitter ο Τούρκος δημοσιογράφος Abdullah Bozkurt, ο Τούρκος πρόεδρος είπε, απευθυνόμενος προς την Ευρώπη και τις χώρες που κατά τον ίδιο υποστηρίζουν τρομοκρατικές οργανώσεις, πως «βόμβες θα αρχίσουν να εκρήγνυνται στους δρόμους των ευρωπαϊκών χωρών, τα όπλα θα σκορπίσουν τον θάνατο και θα γίνονται εκτεταμένοι βανδαλισμοί». Το πρακτορείο Anadolu μεταδίδει και τη φράση του Τούρκου προέδρου ότι «το φίδι της τρομοκρατίας που ταΐζετε σήμερα με τα ίδια σας τα χέρια θα γυρίσει τελικά και θα σας δαγκώσει».

“Σύμβολο φιλίας”: Η Μόσχα έδωσε στο Ισραήλ τανκ που είχε αιχμαλωτίσει ο Συριακός στρατός το 1982

.

Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ ευχαρίστησε τον Ρώσο Πρόεδρο για την επιστροφή ενός τανκ από μια μάχη στον πόλεμο του 1982 στο Λίβανο από τον οποίο τρεις στρατιώτες εξακολουθούν να αγνοούνται.

Το Ισραηλινό τανκ τύπου Magach κατελήφθη από τον Συριακό στρατό το 1982 ως τρόπαιο κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής σύγκρουσης γνωστή ως ο Πρώτος Πόλεμος του Λιβάνου. Αιχμαλωτισμένο σε μια μάχη του Σουλτάνου Γιακούμπ, μία από τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις με τανκς στη Μέση Ανατολή, το εν λόγω τανκ μεταφέρθηκε αργότερα στη Ρωσία, όπου έγινε έκθεμα σε μουσείο.

“Αυτή είναι μια πολύ ιδιαίτερη και σημαντική στιγμή για μένα και για όλο τον Ισραηλινό λαό”, δήλωσε ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου κατά τη διάρκεια τελετής στην περιοχή της Μόσχας. Ο Νετανιάχου, ο οποίος βρέθηκε στη Μόσχα σε μια επίσκεψη με αφορμή την 25η επέτειο των διπλωματικών σχέσεων που ανανεώνονται μεταξύ των δύο χωρών, είπε ότι το τανκ γιορτάζει όχι μόνο το θάρρος των Ισραηλινών στρατιωτών, αλλά τώρα θα είναι επίσης “ένα σύμβολο φιλίας μεταξύ Ισραήλ και Ρωσίας”. 

Η Γεωγραφική φιλοδοξία της Τουρκίας

άρθρο των Rob,ert D. Kaplan και Reva Bhalla
από το Stratfor

.

Σε μια εποχή κατά την οποία στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου κυβερνούν μετριότητες χωρίς μνήμη, ο επί μία δεκαετία πρωθυπουργός της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, κινείται φιλόδοξα. Ίσως ο μοναδικός ηγέτης μεγάλου έθνους που συγκεντρώνει γύρω ανάλογη δυναμική, είναι ο Ρώσσος Vladimir Putin, με τον οποίο η Δύση αισθάνεται επίσης εξαιρετικά άβολα.

Οι Erdogan και Putin είναι φιλόδοξοι επειδή είναι άνθρωποι που κατανοούν τη γεωπολιτική. Ο Putin γνωρίζει ότι ένας υπεύθυνος Ρώσσος ηγέτης οφείλει να εξασφαλίσει κάποιου είδους «Γκρίζες Ζώνες» περί την Ρωσσία, σε μέρη όπως η Ανατολική Ευρώπη και ο Καύκασος. Ο Erdogan γνωρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αναδειχθεί σε σημαντική δύναμη στην Εγγύς Ανατολή, προκειμένου να αποκτήσει δύναμη στην Ευρώπη. Το πρόβλημα του Erdogan είναι ότι η γεωγραφία της Τουρκίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως εμπεριέχει τόσες εν δυνάμει ευπάθειες όσα και εν δυνάμει οφέλη. Αυτό είναι που εξαναγκάζει κατά καιρούς τον Erdogan να το παρακάνει. Υπάρχει όμως και μια ιστορική και γεωγραφική λογική για τις υπερβολές του.

Η ιστορία ξεκινά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Επειδή η Οθωμανική Τουρκία ήταν στην πλευρά των ηττημένων του πολέμου (μαζί με την Αυτοκρατορική Γερμανία και την Αυστρία των Αψβούργων), οι νικητές σύμμαχοι διέσπασαν την Τουρκία και τα περίχωρά της με τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, δίνοντας έδαφος και ζώνες επιρροής στην Ελλάδα, την Αρμενία, την Ιταλία , τη Βρετανία και τη Γαλλία. Η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή την ταπείνωση ήταν ο «κεμαλισμός», η φιλοσοφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (το επώνυμο «Ατατούρκ» σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), του μοναδικού αήττητου Οθωμανού στρατηγού, ο οποίος θα ηγηθεί μιας στρατιωτικής εξεγέρσεως ενάντια στις νέες κατοχικές δυνάμεις και θα δημιουργήσει έτσι ένα κυρίαρχο τουρκικό κράτος σε ολόκληρη την ενδοχώρα της Ανατολίας. Ο Κεμαλισμός παραχώρησε με προθυμία μακρινά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν ανήκαν στην Ανατολία, αλλά αντιστάθμισε αυτή του την παραχώρηση με την απαίτηση ενός εθνικά ενοποιημένου τουρκικού κράτους μέσα στην ίδια την Ανατολία. Παραδείγματος χάριν, οι «Κούρδοι», έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν. Θα ήταν πλέον γνωστοί ως «Βουνίσιοι Τούρκοι». Στην πραγματικότητα, έπρεπε να πάψει να υπάρχει ολόκληρο το πολυπολιτισμικό οικοδόμημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.