Λένιν: η σκοτεινή πλευρά της Σελήνης ~ Τι αποκαλύπτουν τα μυστικά αρχεία της KGB

Ο Βλάντιμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ “Λένιν”

,

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

Του Κωνσταντίνου Τσοπάνη
Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Θρησκειών

 

«….Τα όσα αποφασίζονται πίσω από τις κλειστές πόρτες, οι κοινοί θνητοί θα τα πληροφορηθούν από τους Ιστορικούς, ίσως και μετά την παρέλευση μιας εκατονταετίας.

Έτσι, για να μην μπαίνουμε σε κόπο χωρίς αποτέλεσμα, τα όσα συζητούνται σήμερα στους λεγομένους «κύκλους της ελίτ», πιθανώς να τα μάθουν οι απόγονοί μας ή ακόμα και οι απόγονοι των απογόνων μας, μετά από …»

Λέγεται ότι η Ρωσική Επανάσταση του 1917 έγινε από τον Λένιν. Όμως εκείνος πληροφορήθηκε περί της Σοσιαλιστικής Επαναστάσεως (της όντως Επαναστάσεως) της 27ης Φεβρουαρίου του 1917 στη Ρωσία, μόλις στις 2 Μαρτίου του 1917 από τις εφημερίδες, κι ενώ ακόμα ευρίσκετο στη Ζυρίχη. Φθάνοντας στο σπίτι είπε στη Ναντέζντα Κρούπσκαγια: «Είναι συγκλονιστικό! Τι έκπληξη! Φαντάσου! Πρέπει να επιστρέψουμε σπίτι, αλλά πως; Όλα μου μοιάζουν τόσο απροσδόκητα!» (Βλέπε το βιβλίο του D. Volkogonov, Lenin: A New Biography, Free Press, 1994, σελ. 138).

Οι σχέσεις του Κεμαλικού κράτους με τη Σοβιετική Ρωσία πριν και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή

.

του Κωνσταντίνου Ν. Θώδη, ιστορικού ερευνητή της Μικράς Ασίας του Αιγαίου

Εισαγωγή
Η Μικρασιατική καταστροφή ως όρος στην ελληνική ιστοριογραφία, δηλώνει το τραγικό γεγονός στην ιστορία του σύγχρονου ελληνισμού — το τέλος της τρισχιλιετούς ελληνικής ιστορίας της Μικράς Ασίας και την “Έξοδο”, τον διωγμό των ιθαγενών του ορθόδοξου ελληνικού πληθυσμού από τις αρχαίες του εστίες.

Η γενοκτονία των Ελλήνων – ως διαφορετική πολιτική ανάγνωση, εθνοτική κάθαρση -, που αναπτύσσεται από τους Νεότουρκους στα χρόνια του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου (1914-1918), έφτασε στο αποκορύφωμά της και ολοκληρώθηκε με τους Κεμαλιστές μετά την ήττα του ελληνικού στρατού στη μικρασιατική εκστρατεία (1919-1922), μαζί με τον ξερίζωμα όλου του πληθυσμού από τη γη του – βλ. “Αιολική γη” του Ηλ. Βενέζη / “Η πατρίδα μου το Αϊβαλί” του Φ. Κόντογλου ”Τα ματωμένα Χώματα” της Δ. Σωτηρίου/ “Χαμένες Πατρίδες” του Γ. Καψή κλπ.- ήταν δυσανάλογη με τις αριθμητικές απώλειες του στρατού και καταξιώθηκε στην ιστοριογραφία με τον όρο “Καταστροφή”. Ο Γάλλος ιστορικός Εντουάρ Ντριό, στο έργο του “La question de l’ Orient 1918-1938″, έγραψε ότι η Μικρασιατική καταστροφή ήταν πιο άγρια και τρομερή, σε σχέση με την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως”.

Ο Γάλλος Ελληνιστής, Οκταβιανός Μερλιέ, έγραψε ότι “η απώλεια της Μικράς Ασίας σήμανε το τέλος της ιστορίας είκοσι αιώνων. Το 1453 σηματοδότησε το τέλος του Βυζαντίου, το 1922 ήταν πιο τραγικό, καθώς σηματοδότησε το τέλος του Μικρασιατικού Ελληνισμού”.

Χριστούγεννα στο Σιδηρούν Παραπέτασμα

Προσέξτε τα «χριστουγεννιάτικα δώρα»: Άπαντα Στάλιν, Λένιν, και Ρακόσι (του κομμουνιστή ηγέτη της σταλινικής Ουγγαρίας). Όλα σε πανομοιότυπη κόκκινη βιβλιοδεσία

.

Σύμφωνα με τον Αλεξάντρ Σολζενίτσιν (1918 – 2008), «στο φιλοσοφικό σύστημα του Μαρξ και του Λένιν και στη καρδιά της ψυχολογίας τους, το μίσος για τον Θεό είναι η βασική κινητήρια δύναμη, πιο θεμελιώδης απ’όλες τις πολιτικές και οικονομικές τους αξιώσεις. O μαχητικός αθεϊσμός δεν είναι απλά δευτερεύον ή περιθωριακό θέμα όσον αφορά τo κομμουνιστικό καθεστώς, αλλά o κεντρικός άξονάς του». Η πρώτη κομμουνιστική χώρα όπου ζούσε και υπέφερε ο Σολζενίτσιν, εδώ και πολύ καιρό δεν υπάρχει πια, αλλά ο Κομμουνισμός στην Σταλινική του μορφή ακόμα κυριαρχεί στη Κούβα, τη Κίνα, την Ερυθραία,  το Λάος, τη Βόρειο Κορέα και το Βιετνάμ. 

Στην Δύση κυριαρχεί ως πολιτιστικός μαρξισμός που υπηρετείται κυρίως από τους αριστερούς αλλά πολλές φορές και από αυτοπροσδιοριζόμενους δεξιούς. Είναι πρόσφατη η εμπειρία μας από την διακυβέρνηση των εωσφοριστών Συριζαίων, το μίσος τους εναντίον της εκκλησίας και της Πίστεως των Ελλήνων καθώς και η προσπάθεια αποχριστιανοποίηση της πατρίδας μας. Να είναι σίγουροι οι εχθροί της Πίστης ότι οι Έλληνες δεν θα υποστείλουν τις σημαίες του Ιησού Χριστού όσο και να προσπαθούν τα αριστερά ρετάλια της Ιστορίας να το επιτύχουν.

Το παρακάτω άρθρο υπενθυμίζει τι υπέφεραν οι πολίτες των άθεων μαρξιστικών καθεστώτων που όπου ευδοκιμούν καταλήγουν σε Σιδηρούν Παραπέτασμα. Θα σας εκπλήξουν οι ομοιότητες των μεθοδεύσεων των κομμουνιστών για να πλήξουν το πρόσωπον του Ιησού Χριστού με τις μεθοδεύσεις των επιγόνων τους, αυτούς τους αριστερούς της πολιτικής ορθότητας.

Οι εορτές των Χριστουγέννων στην Ουγγαρία, κατάφεραν με κάποιο τρόπο να επιβιώσουν από την καταπίεση του κομμουνισμού, παρ’ όλες τις προσπάθειες των κομμουνιστών να μετατρέψουν την χριστιανική γιορτή σε «Γιορτή του Έλατου» (Fenyounnep) και του «Πατέρα του Χειμώνα» (Telapo, χωρίς καμία αναφορά στον Αγ. Βασίλειο / St. Nikolaus για τους καθολικούς ).

Το πραξικόπημα που έγινε «επανάσταση»!…

.

Του Φάνη Ζουρόπουλου*

Καθισμένος αναπαυτικά στο στούντιο της κρατικής ΕΡΤ προχθές ένας «επαναστάτης» του γλυκού νερού από αυτούς  που ο  ΣΥΡΙΖΑ έχει βάλει σε διάφορα πόστα για να του περνάνε την προπαγάνδα, σιτιζόμενοι με χρήματα του Ελληνικού λαού, μας ανέλυε την «επανάσταση» του 1917 στην Ρωσία.

Δυο παρουσιαστές-κρατικοί υπάλληλοι , μια κοπέλα και ένας άνδρας ,τον άκουγαν αποσβολωμένοι να απεραντολογεί με μαρξιστικά τσιτάτα και ασύστολα ψέματα,  χωρίς να του κάνουν καμία ερώτηση, χωρίς μια έστω τυπική παρέμβαση…..

Ο τύπος παίζοντας χωρίς αντίπαλο, οργίαζε, εξυμνώντας μας τις «δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο», την «πρώτη εργατική επανάσταση», την «κατάλυση της Τσαρικής ολιγαρχίας», το «πέρασμα των μέσων παραγωγής στο λαό», όλο τέλος πάντων το αριστερό αφήγημα για τα γεγονότα του 1917, όπως του το είχαν διδάξει στις κομματικές σχολές της αριστεράς….

Επειδή σίγουρα τον άκουγαν και κάποιες νεωτέρες γενιές που δεν έχουν ιδέα, θα πιαστώ από την τελευταία  ατάκα του αριστερού ινστρούχτορα ότι’ «η Οκτωβριανή επανάσταση επιβεβαίωσε τον Μαρξιστικό ντετερμινισμό περί της προλεταριοποίησης της εργατικής τάξης σε συνθήκες καπιταλισμού με αποτέλεσμα την «επανάσταση» και την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού»!…….. Το μεγαλύτερο ψέμα που ειπώθηκε ποτέ. 

Π. Σεραφείμ Ρόουζ – Ναζισμός, Κομμουνισμός, Αντίχριστος.

 σ.σ. Ακολουθεί απόσπασμα επιστολής του π. Σεραφείμ Ρόουζ σε κάποιον π. Νικήτα το 1970.

***

«Ο Χιτλερισμός είναι ο υπηρέτης του Κομμουνισμού, ο οποίος με την σειρά του οδηγεί στον Αντίχριστο.»

«…Διαβάζουμε με ενδιαφέρον τα σχόλιά σας για τους καιρούς. Δυστυχώς, φοβούμαι ότι εκείνη η ελεύθερη, η αθώα Αμερική της παιδικής μας ηλικίας έχει παρέλθει και ο αυξανόμενος αναρχισμός θα φέρει μία δικτατορία, δεξιά ή αριστερή, ανάλογα με το ποιος μπορεί να την αδράξει. Όποιος κι αν είναι απ’ τους δύο, εμείς οι Ορθόδοξοι δεν θα έχουμε λαμπρό μέλλον, με την κοσμική την έννοια, αλλά θα μας δοθεί η ευκαιρία να ομολογήσουμε πραγματικά την Ορθόδοξη πίστη μας μέσα σε δύσκολες συνθήκες.

Οι «επίσημες» ηγεσίες μπορεί να είναι σε θέση να συμφιλιωθούν με τη νέα κατάσταση και να «ευδοκιμήσουν», δες την Σοβιετική Εκκλησία ή την Εκκλησία της Ελλάδος, στην οποία περίπτωση, εμείς οι λιγότερο πολιτικά προσανατολισμένοι θα περιοριστούμε λίγο ή πολύ στη θέση των κατακομβών, ακόμη και με μια δεξιά δικτατορία, ενώ με τους αριστερούς μπορεί να μην μας επιτραπεί ούτε καν να ζήσουμε.

Παρόλο που εδώ δεν μαθαίνουμε πολλές ειδήσεις (συνήθως ένα παλαιό εβδομαδιαίο σχόλιο από τα νέα της Αμερικής) και δεν γνωρίζουμε πραγματικά προς τα που «πολώνουν» τα συναισθήματα, η εικασία μου είναι ότι θα εγκατασταθεί μία δεξιόστροφη κατάσταση που θα οδηγήσει σε μία τελευταία παγκόσμια ανάφλεξη, από την οποία μπορεί να προκύψει … το θηρίο των εσχάτων ημερών που τελικά θα τους συμφιλιώσει όλους.

Ο λιμός που επέβαλε ο Στάλιν στην Ουκρανία και σκότωνε περίπου 1.000 ανθρώπους την ώρα.

Η ευρωπαϊκή ιστορία είναι γεμάτη από σκοτεινές σελίδες. Γεγονότα που πολλοί θα ήθελαν να ξεχαστούν γιατί πάνω απ’ όλα προσβάλουν το ανθρώπινο είδος. Υπάρχουν, ωστόσο, κι αυτοί που επιμένουν να τα θυμούνται προκειμένου να γίνονται παραδείγματα, ώστε, να μην επαναληφθούν στο μέλλον.

Η “Ημέρα της Γυναίκας” είναι παλιά Σοβιετική προπαγάνδα

.
Το Σοβιετικό πόστερ του 1932 που βλέπετε γράφει: “Η 8η Μαρτίου είναι η ημέρα της επανάστασης των εργαζόμενων γυναικών ενάντια στη σκλαβιά της κουζίνας. Πείτε ΟΧΙ στην καταπίεση της οικιακής εργασίας!”.

Από το Wikipedia: “Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση η Μπολσεβίκα Αλεξάνδρα Κολλοντάι και ο Βλαντιμίρ Λένιν την έκαναν (την 8η Μαρτίου) επίσημη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση”. 

Ποιά ήταν και τι πίστευε η Αλεξάνδρα Κολλοντάι;

“Η Κολλοντάι πίστευε ότι, όπως το κράτος, η οικογενειακή μονάδα θα έφθινε από τη στιγμή που το δεύτερο στάδιο του κομμουνισμού θα γινόταν πραγματικότητα. Έβλεπε το γάμο και τις παραδοσιακές οικογένειες ως κληρονομιά της καταπίεσης, βασισμένα σε ιδιοκτησιακά δικαιώματα, ένα εγωϊστικό παρελθόν”. 

Μέσα από το φεμινιστικό υποκατάστατό της, οι κομμουνιστές είχαν αφαιρέσει από τις γυναίκες μια ασφαλή και τιμημένη κοινωνική ταυτότητα ως σύζυγους και μητέρες, και τις έκαναν εργαζόμενες και σεξουαλικά εμπορεύματα, όμηρους της οικονομίας.

Προφανώς η “Ημέρα της Γυναίκας” δεν είναι για την αναγνώριση των γυναικών για τη χάρη, την ομορφιά, τη γοητεία και την ευφυΐα τους. Πρόκειται για την καλλιέργεια μιας ψευδούς αίσθησης αδικίας και δικαιωμάτων, προκειμένου να τις χειραγωγήσουν.

Η ελίτ χρησιμοποίησε την ίδια τακτική με τους Εβραίους, τους Μαύρους και τους εργαζόμενους και αξιοποίησε αυτές τις ομάδες για την δική της ατζέντα.