Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα: Όταν οι Γερμανοί συνάντησαν τη Νέμεση τους (22 Ιουνίου 1941)

.

του Βενιζέλος Λεβεντογιάννης

Μέχρι τον Ιούνιο του 1941, η Γερμανική πολεμική μηχανή, έδειχνε αήττητη. Καμία χώρα στην Ευρώπη και ενδεχομένως ούτε οι ΗΠΑ, έμοιαζε ικανή να αντιμετωπίσει τα Γερμανικά τεθωρακισμένα και αεροπλάνα. Οι καινοτομίες στη στρατηγική του πολέμου που εφάρμοζε η Γερμανία του Χίτλερ, ήταν πρωτοφανείς και αιφνιδίαζαν ακόμη και χώρες που παραδοσιακά διέθεταν ισχυρό στρατό (Γαλλία, Αγγλία, Ολλανδία).

Σαν σήμερα όμως το 1941 άρχιζε η επιχείρηση Μπαρμπαρόσα.

Ο “αστραπιαίος πόλεμος” (Blitzkrieg) ήταν το δόγμα που ακολουθούσαν πιστά οι επιτελείς του Χίτλερ. Ευέλικτες μονάδες στρατού αποτελούμενες από άριστα εκπαιδευμένο πεζικό μαζί με άρματα μάχης τελευταίας για την εποχή, τεχνολογίας, χτυπούσαν ταχύτατα. Αιφνιδίαζαν τις γραμμές άμυνας του εχθρού τις τσάκιζαν και εισχωρούσαν αστραπιαία στο έδαφος του. Στη συνέχεια ακολουθούσαν οι υπόλοιπες μονάδες που ισοπέδωναν ότι είχε απομείνει από το αντίπαλο στράτευμα. Στον αστραπιαίο πόλεμο σημαντικό μερίδιο για την επιτυχή έκβαση του, είχε και η αεροπορία (Luftwaffe).

872 ημέρες ο θάνατος χόρευε στο Λένινγκραντ (8 Σεπ. 1941 – 27 Ιαν. 1944)

1943…. Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος: Πολιορκία του Λένινγκραντ: Ο Κόκκινος Στρατός σαν σήμερα το 1943 σπάει για πρώτη φορά τον κλοιό των ναζιστικών δυνάμεων. Με την Επιχείρηση Iskra καταφέρνει να ανοίξει ένα διάδρομο και ξεκινά τον ανεφοδιασμό της πόλης, ανακουφίζοντας μερικώς τους πολιορκημένους κατοίκους, οι οποίοι είχαν υποστεί τα πάνδεινα.

Την πολιορκία του Λένινγκραντ και τα όσα φριχτά συνέβησαν περιγράφει σ΄ ένα εξαιρετικό κειμενό του ο συνάδελφος Βενιζέλος Λεβεντογιάννης:

Η μικρή Τάνια Σαβίτσεβα, επιτάχυνε το βήμα της. Ήθελε να βρεθεί στο σπίτι της πριν πέσει ο ήλιος. Στους δρόμους και στις δεκάδες γέφυρες της πόλης που γεννήθηκε και έμενε, δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Ένας βοριάς σάρωνε τα πάντα. Η θερμοκρασία το βράδυ άγγιζε και τους -30. Το πλακόστρωτο γλίστραγε επικίνδυνα. Το βράδυ το χιόνι γινόταν πάγος.

Ο τορπιλισμός της ΕΛΛΗΣ και το θαύμα της Παναγίας.

Του ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΛΕΒΕΝΤΟΓΙΑΝΝΗ

Στην προκυμαία της Τήνου όλα έδειχναν να κυλούν φυσιολογικά. Το νησί ήταν για μια ακόμη χρονιά έτοιμο, να υποδεχτεί τους χιλιάδες πιστούς. Σε λίγη ώρα ο ήλιος θα ανέβαινε ψηλά στον ουρανό και θα άπλωνε τις ζεστές ακτίνες του στην εκκλησιά της Μεγαλόχαρης…

Οι μικροπωλητές είχαν στήσει τρεις ημέρες πριν, τους πάγκους τους και διαλαλούσαν  δυνατά την πραμάτεια τους. Σταυρουδάκια εικόνες, κομποσκοίνια, Αγιασμένο νερό…Κάποιοι πουλούσαν κουλούρια και ζαχαρωμένους λουκουμάδες. Τα καφενεία είχαν γεμίσει ήδη και τα γκαρσόνια έτρεχαν πάνω κάτω αλαφιασμένα να εξυπηρετήσουν.

Η Ελληνική(;) καταγωγή του Πίρι Ρείς- Ο Πορτολάνος και οι χάρτες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Άγαλμα του χαρτογράφου

.

Βενιζέλος Λεβεντογιάννης

Ο σεβάσμιος γέροντας με την λευκή γενειάδα, έσκυψε πάνω από το χάρτη. Στο μεγάλο δρύινο χαμηλό τραπέζι είχε απλωθεί ολόκληρη η Μεσόγειος. Το δωμάτιο που βρισκόταν ήταν στρωμένο από άκρη σε άκρη με ένα παχύ κόκκινο χαλί “χέρεκε” φτιαγμένο στο χέρι από μετάξι, μαλλί και βαμβάκι.

Σε κάθε τοίχο του δωματίου υπήρχε επενδυμένη μια βαριά ξύλινη βιβλιοθήκη με πολλά μικρά τετράγωνα ράφια σαν κλουβάκια. Το κάθε ράφι ήταν βαρυφορτωμένο με δύο και τρεις τυλιγμένους χάρτες. Δεκάδες, αναλυτικοί χάρτες για κάθε γωνιά της μεγάλης θάλασσας από τις Ηράκλειες στήλες μέχρι την Κρήτη, το Αλγέρι την Αίγυπτο, τα παράλια της Μικράς Ασίας, τον Εύξεινο Πόντο, και τις ακτές της Ρωσίας. Όλα χαρτογραφημένα με κάθε λεπτομέρεια.

Σε άλλα ράφια υπήρχαν άλλοι χάρτες για τους ανέμους. Ποιος άνεμος φυσάει που. Ποιες ώρες της ημέρας, ποιες εποχές του χρόνου. Στα ράφια στον απέναντι τοίχο υπήρχαν χάρτες-λάφυρα που είχαν πάρει από Γενουάτικα, Βενετσιάνικα και Σπανιόλικα πλοία σε κάποιο κούρσεμα.

Σε μια γωνία της βιβλιοθήκης όμως, βρισκόταν ο πραγματικός θησαυρός του γέροντα. Μια ντουζίνα πάπυροι τυλιγμένοι με προσοχή, γραμμένοι στα Ελληνικά. Ήταν χάρτες φτιαγμένοι χίλια χρόνια πριν, από Έλληνες αξιωματικούς του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Απεικόνιζαν ολόκληρη τη Μεσόγειο μέχρι τα βάθη της Περσίας. Δίπλα τους κάποια κείμενα του Αριστοτέλη που μιλούσε για τη σφαιρικότητα της Γης. Κάτω από αυτά τα ράφια υπήρχαν τυλιγμένοι, πέντε έξη χάρτες που έφεραν την υπογραφή ενός Γενοβέζου θαλασσοπόρου, του Χριστόφορου Κολόμβου…

Η σφαγή των 504 γυναικόπαιδων στο Μάι Λάι-μια ιστορία που οι Αμερικάνοι θέλουν να ξεχάσουν(16 Μαρτίου 1968)

Ήταν 16 Μαρτίου του 1968, ακριβώς πριν από 43 (47) χρόνια τέτοια μέρα.

Ο πόλεμος στο Βιετνάμ, βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη. Η κοινή γνώμη στην Αμερική, δειλά δειλά άρχιζε να μιλάει για τερματισμό του πολέμου. Οι πλαστικές σακούλες γεμάτες με νεκρούς Αμερικάνους φαντάρους επέστρεφαν κατά εκατοντάδες, από το Βιετνάμ και γέμιζαν πόνο τα σπίτια των Αμερικανών. Τα κινήματα ειρήνης αλλά και ο αντιαμερικανισμός σε ολόκληρη τη γη, άρχιζαν να κάνουν την εμφάνιση τους.

Οι ΗΠΑ είχαν εμπλακεί σε ένα πόλεμο που νόμιζαν ότι θα έκαναν περίπατο και τώρα έβλεπαν τους νέους τους να επιστρέφουν νεκροί, και σακατεμένοι σωματικά και ψυχικά. Οι θηριωδίες στον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν καθημερινό φαινόμενο. Αυτό όμως που συνέβη το πρωινό της 16ης Μαρτίου στο χωριό Μαι Λαι, ξεπερνά κάθε νοσηρή φαντασία και παραπέμπει σε μεθόδους ναζιστικών εκκαθαρίσεων του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Μαι Λαι. Ένα μικρό τυπικό Βιετναμέζικο χωριουδάκι, στη νότια πλευρά του Βόρειου Βιετνάμ, στην επαρχία Κουάνγκ Κάι. Συνορεύει με άλλα δυο χωριά το Μαι Κι και το Σον Μαι. Καλύβες από άχυρο, γύρω από μια μικρή πλατεία. Δρόμοι όχι φυσικά με άσφαλτο αλλά με χώμα και τα μικρά παιδιά να παίζουν ξυπόλητα και να τρέχουν πέρα δώθε. Οι κάτοικοι του χωριού στην πλειοψηφία τους αγρότες, δούλευαν στους ορυζώνες, ενώ ελάχιστοι από αυτούς είχαν μια δυο αγελάδες που έτρεφαν.

Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε. Πως οι Κρητικοί έκαναν ακόμη μια φορά του Γερμανούς να …λυσσάξουν(26 Απριλίου 1944)

Ό Χίτλερ δεν πίστευε στα αυτιά του. Κάθισε βαριά στην πολυθρόνα του. Στη “φωλιά των αετών” στον πύργο και στρατηγείο του στο Berchtesgaden στα χιονισμένα βουνά των Βαυαρικών Άλπεων. Με το ένα του χέρι χάιδεψε το αγαπημένο του λυκόσκυλο την Μπλόντι. Το άλλο το έφερε στο μέτωπο του και το έτριψε. Ζήτησε λίγο ουίσκι δίχως παγάκια από τον πιστό του υπηρέτη τον Χάιντς Λίγκε.

Ήταν έτοιμος να καταρρεύσει. Ο Υποστράτηγος Karl Heinrich Georg Ferdinand Kreipe, ο οποίος για τη Wehrmacht ήταν ένας ζωντανός θρύλος, ένας αξιωματικός που πολεμούσε από τον Πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και που στον Δεύτερο είχε διακριθεί και παρασημοφορηθεί για τις ικανότητες και το θάρρος του στο Ανατολικό μέτωπο, απήχθη από μια ντουζίνα ντόπιους Κρητικούς και Άγγλους κομάντο.

26 Απριλίου 1944…

Θα μπορούσε εύκολα να πρόκειται για σενάριο κάποιας καλογυρισμένης Χολιγουντιανής ταινίας. Θα μπορούσε κάποιος να ακούσει ή να διαβάσει την ιστορία και να μην πιστέψει λέξη. Θα έλεγε ότι τέτοια πράγματα δεν είναι δυνατόν να συμβούν ούτε στα παραμύθια με καλό τέλος, ούτε καν στις ταινίες του Χόλιγουντ. Και όμως ότι θα διαβάσετε όχι μόνο συνέβη αλλά είναι μια καταγεγραμμένη ιστορικά, πραγματικότητα.

Η απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε στην Κρήτη, τσάκισε το ηθικό των Γερμανών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο πολεμούσαν εκείνη τη στιγμή, και παράλληλα αναπτέρωσε το φρόνημα των λαών που μάχονταν ενάντια στους Ναζί.

Ολοκαύτωμα: Η Κόλαση, η «Τελική λύση» και οι Έλληνες Εβραίοι

Φωτογραφία από:chersonandmolschky.com

Γράφει ο
Βενιζέλος Λεβεντογιάννης

.

Η μυρωδιά…

Δεν μπορούσε με τίποτε να διώξει από τα ρουθούνια του αυτή τη μυρωδιά. Τον ζάλιζε, δεν την άντεχε. Ήθελε να αδειάσει το στομάχι του. Δεν μπορούσε να ανασάνει. Στριμωγμένος, επί 4 μερόνυχτα μέσα σε ένα βαγόνι χωρίς παράθυρα. Σαν αυτό που μεταφέρουν ζώα και εμπορεύματα. Τώρα μετέφερε εκείνον. Το πάτωμα στρωμένο με λίγα άχυρα, είχε γίνει βούρκος από τις ανθρώπινες ακαθαρσίες… ούρα… περιττώματα. Η μυρωδιά τον έπνιγε. Εκατό άνδρες ο ένας δίπλα στον άλλον, όρθιοι ταξίδευαν στα σκοτεινά.

.

Τη μέρα έμπαινε ελάχιστο φως από τις χαραμάδες του ξύλινου βαγονιού. Δεν ήξερε πότε ξημερώνει και πότε βραδιάζει. Ένα αδιάκοπο ρυθμικό “πέρα δώθε” του έδειχνε ότι βρισκόντουσαν εν κινήσει. Ο μονότονος ήχος που κάνουν οι ράγες λες και έφτανε μέχρι τα βάθη του κεφαλιού του. Ήθελε να κλείσει τα αυτιά του να μην ακούει, ήθελε να σταματήσει να αναπνέει για να μην μυρίζει. Πεινούσε και δίψαγε.

Ο εφιάλτης του πληρώματος ελικοπτέρου την ώρα που έπεφταν οι Δίδυμοι Πύργοι-συγκλονιστικό βίντεο

Φωτογραφία από:prologuebooks.wordpress.com

Η αστυνομία της Νέας Υόρκης,(NYPD) έχει δώσει  στη δημοσιότητα, ένα συγκλονιστικό βίντεο. Ελικόπτερο της αστυνομίας γεμάτο με διασώστες, που είχε απογειωθεί αμέσως μετά την πρόσκρουση των αεροπλάνων στους ουρανοξύστες, καταγράφει λεπτό προς λεπτό το συμβάν από ψηλά. Δείτε και ακούστε τις φωνές των αστυνομικών την στιγμή που καταρρέουν οι πύργοι.

Το βίντεο έχει διάρκεια 17 λεπτά. Στην αρχή το ελικόπτερο πετάει πάνω από την ταράτσα του Νότιου πύργου. Πλήρωμα και επιβάτες είναι τόσο σοκαρισμένοι από αυτό που αντικρίζουν. Μέσα στην καμπίνα επικρατεί νεκρική σιωπή. Ακούγεται μόνο η μηχανή και η τουρμπίνα. Οι άνθρωποι δεν μιλούν.

Το ελικόπτερο φτάνει ακριβώς πάνω από την ταράτσα σε ύψος μόλις μερικών μέτρων. Οι διασώστες είναι έτοιμοι να απεγκλωβίσουν οποιονδήποτε θα έβρισκαν εκεί. Οι καπνοί όμως, όπως θα δείτε είναι πολύ πυκνοί και απομακρύνεται. Κάνει ένα μεγάλο κύκλο γύρω από τους πύργους και προσγειώνεται στο πάρκο μπροστά από το παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου (world trade center).

Το πλήρωμα βγαίνει από το ελικόπτερο και μιλάει στον ασύρματο με το κέντρο περιμένοντας οδηγίες. Η κάμερα συνεχίζει να καταγράφει από το έδαφος αυτή τη φορά τους φλεγόμενους πύργους.

Το ελικόπτερο απογειώνεται πάλι και μετά από το 4ο λεπτό του βίντεο, οι αστυνομικοί και οι διασώστες δεν πιστεύουν στα μάτια τους τι συμβαίνει. Ο Νότιος πύργος καταρρέει. Ακούστε τις κραυγές τους. Ακούστε τι λένε και πώς σπάει η φωνή των αστυνομικών που δεν μπορούν να βοηθήσουν τον κόσμο. Αυτό που ζουν είναι ένας εφιάλτης.

Η στιγμή που πέφτει ο Πύργος, καταγράφεται από ψηλά. Ο ένας αστυνομικός σοκαρισμένος γυρίζει στην κάμερα και ουρλιάζει: “ Ο πύργος εξαφανίστηκε. Θεέ μου!!”, Οι κραυγές αυτές περνάνε από τον ασύρματο στο κέντρο που ρωτάει να του πουν τι ακριβώς συμβαίνει. Ολόκληρη η περιοχή έχει γεμίσει με πυκνούς καπνούς από την κατάρρευση. Λίγο πιο πίσω διακρίνεται και ο δεύτερος πύργος μέσα στους καπνούς.