Πως έμειναν ατιμώρητοι οι σφαγείς του Διστόμου (10 Ιουνίου 1944)

Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

.
Εβδομήντα (ένα) χρόνια έχουν περάσει από το ελληνικό Oλοκαύτωμα,  αλλά το αίτημα απονομής δικαιοσύνης  στα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας  παραμένει αδικαίωτο.  Το εθνικό ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων, ύστερα από χρόνια ολιγωρία των κυβερνήσεων, επανέρχεται στην πολιτική ατζέντα  με τη σύσταση διακομματικής επιτροπής της Βουλής.

Όμως η χρυσή ευκαιρία που είχε το ελληνικό δικαστικό σύστημα  να αποδώσει  δικαιοσύνη και να τιμωρήσει τους  εγκληματίες πολέμου για τις αγριότητες  και τις καταστροφές που διέπραξαν στη χώρα οι ναζιστικές δυνάμεις επί γερμανικής κατοχής,  χάθηκε, το 1959.

Η πολιτική επιλογή της κυβέρνησης του Κων.Καραμανλή  να περάσει νομοθετικό διάταγμα για την αναστολή των διώξεων κατά Γερμανών που κατηγορούνταν ως εγκληματίες  πολέμου , ενταφίασε τις ελπίδες για την τιμωρία των ενόχων.  Όλες οι δικογραφίες στάλθηκαν στις γερμανικές δικαστικές αρχές, ενώ καταργήθηκε και το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου.

Τα ντοκουμέντα που παρουσιάζει το  Press Publica  αποδεικνύουν πώς το μετεμφυλιακό κράτος  έβαλε τροχοπέδη στις δικαστικές έρευνες για τη διαλεύκανση των ναζιστικών εγκλημάτων.