Τα βαθύτερα αίτια του Τουρκικού Αναθεωρητισμού και μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό βάθος».

άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου

.

Ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής κυριολεκτικά αγωνίστηκε για την έκδοση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό βάθος η διεθνής θέση της Τουρκίας». Επιμελήθηκε την πρώτη μετάφραση σε ξένη γλώσσα που έκανε ο καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη και σήμερα επίκουρος καθηγητής Νικόλαος Ραπτόπουλος. Μερικοί Έλληνες πανεπιστημιακοί με την παρότρυνση μάλιστα του Νεοκλή Σαρρή εισηγήθηκαν την μετάφρασή του. Καθ’ όλη την διάρκεια της μετάφρασης είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον αείμνηστο Νεοκλή, ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος γνώστης της Τουρκίας. Επί δεκαετίες έγραψε σημαντικά κείμενα αλλά σε ένα κράτος όπου κυριαρχούσαν κατευναστικά σύνδρομα τα κείμενά του είχαν απήχηση για όσους ενδιαφέρονταν και τα διάβαζαν και δεν ήταν λίγοι.

Είναι σημαντικό να υπογραμμίσω ότι όπως σε συνομιλία μας ανέφερε «τα γράφω και τα λέω επί δεκαετίες θέλω να τα ακούσουν από τους ίδιους τους Τούρκους». Αυτή η επισήμανσή του είναι μεγάλης σημασίας. Συχνά παραπέμποντας στον Sun Tzu Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών, Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα, Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη.

«Αδελφοί Σλάβοι» και άλλοι προδότες- αιχμές κατά της Ελλάδας, Βουλγαρίας και Σερβίας

(σ. Π/Β: Στο άρθρο είναι προφανέστατες οι μπουρδολογίες της Ρωσσικής πλευράς με τις οποίες προσπαθεί να δικαιολογήσει τη μόνιμη απουσία της από τη Βαλκανική Χερσόνησο, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στη Βουλγαρία, τη Σερβία και – φυσικά – την Ελλάδα. Κι αν για την Ελλάδα υπάρχουν λογικοφανή επιχειρήματα – που έχουν σα μοναδικό σκοπό να συγκαλύψουν τη στρατηγική επιλογή της Μόσχας για συνεργασία με την Τουρκία εναντίον της  Ελλάδος – για τη Βουλγαρία και ΚΥΡΙΩΣ για τη Σερβία δεν υπάρχει τίποτα λογικοφανές: Δύο χώρες απολύτως εγκαταλελειμμένες από τη Ρωσσία που τώρα τους ζητάει και τα ρέστα. Αξίζει να διαβαστεί από τους σκεπτικούς για την σαφέστατη περιγραφή της στρατηγικής συμμαχίας Ρωσσίας – Τουρκίας εναντίον της Ελλάδος. Οι φανατισμένοι ρωσσόφιλοι είναι «χαμένες περιπτώσεις», χειρότεροι ακόμα κι απ’ τους ανθέλληνες κομμουνιστές της εποχής που υπήρχε ΕΣΣΔ).

αναδημοσίευση από το Βαλκανικό Περισκόπιο
μετάφραση άρθρου του Александр Неукропный

.

Αύγουστος 30, 2020. 22:31

Πρόσφατα, υπό το φως των εξαιρετικά επιδεινωμένων διενέξεων μεταξύ της Άγκυρας και της Αθήνας, ορισμένοι από τους δικούς μας «έξυπνους ανθρώπους» αγανάκτησαν για τη μη επέμβαση της Μόσχας σε αυτή τη σύγκρουση.

Για να ταχθούμε στο πλευρό των Ελλήνων «αδελφών στην πίστη», φυσικά …, γράφει ρωσικό δημοσίευμα.

Γιατί, πώς μπορεί – οι Τούρκοι επιτρέπουν ακόμη και στην Αγία Σοφία να μετατραπεί σε τζαμί για τον εαυτό τους, οι Έλληνες να είναι αγανακτισμένοι από ολόκληρο τον κόσμο, και εμείς – ούτε βήξιμο!

Τέλος πάντων, ο Ερντογάν πρόκειται να εξαγάγει αέριο και πετρέλαιο στη Μεσόγειο – εις βάρος των φτωχών Ελλήνων, ξανά.

Πού είναι η αιώνια ετοιμότητα της Ρωσίας να βοηθήσει τους πιο «μικρούς αδελφούς» στα Βαλκάνια, για να τους προστατεύσει με το στήθος της από τους διαβόητους αντιπάλους;

Πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε επιχειρήματα, αξίζει να εξεταστεί λεπτομερέστερα – πώς αυτοί οι ίδιοι «αδελφοί» σχετίζονται κατά κάποιο τρόπο με τη χώρα μας, πώς ενεργούν σε πολύ συγκεκριμένες καταστάσεις και στις οποίες βλέπουν πραγματικούς, όχι δηλωμένους φίλους, συμμάχους και προστάτες.

Η φιλία είναι φιλία αλλά το αέριο τη χωρίζει