Η δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα, την ημέρα της Εθνικής μας Εορτής στο Βουλιαράτες, ήταν το ξέσπασμα του ηφαιστείου. Ενός ενεργού ηφαιστείου που σε τακτά χρονικά διαστήματα βρυχιέται. Με το ηφαίστειο αυτό μοιάζει η πολιτική των αλβανικών κυβερνήσεων προς την Ελληνική Κοινότητα.
Όπως έχουμε παρακολουθήσει όλες αυτές τις δεκαετίες η Ελληνική Κοινότητα βρίσκονταν σε σφικτό κλοιό. Πιέσεις, καταπάτηση των αρχών και θεμελιωδών δικαιωμάτων της, άσκηση βίας.
Τρεις δεκαετίες δημοκρατίας κλείνουν σιγά σιγά και το περιουσιακό ανοικτή πληγή. Για να βρίσκονται σε δουλειά τα δικαστήρια και οι μειονοτικοί να πληρώνουν, για να μην εφοδιαστούν με τίτλους ιδιοκτησίας οι ΄Έλληνες αλλά να ταλαιπωρούνται από δικαστήρια στα υποθηκοφυλάκεια και αντιθέτως. Άθελά του ξεστόμισε σε κάποιον Βορειοηπειρώτη ο προϊστάμενος του υποθηκοφυλακείου πως θα το κάνω σε σένα που σ΄ έχω φίλο, ενώ έχουμε κρυφή εντολή να ταλαιπωρούμε τους Ελληνικής καταγωγής κατοίκους για να μην γίνουν κάτοχοι τίτλων.
Υπάρχει μια εγκύκλιος από το 1993 για την αναλογία διδασκαλίας των μαθημάτων στην ελληνική και αλβανική γλώσσα στο Εννιάχρονο σχολείο με 70-30%, υπέρ της ελληνικής, πράγμα που ποτέ δεν εφαρμόστηκε αναγκάζοντας μερικούς γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους σε αλβανική διδασκαλία.