.
Όταν Σουλτάνος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ο Σουλεϊμάν (1520-1566 μΧ), που επονομάστηκε «Μεγαλοπρεπής» και «Νομοθέτης», η Τουρκία έφτασε στο απόγειο της δύναμής της. Θέλησε τότε ο Σουλεϊμάν να υποτάξει και τους κατοίκους των Αγράφων, που διατηρούσαν ένα είδος αυτονομίας.
Έστειλε πολυάριθμο στρατό με τον αρχιστράτηγο της Θεσσαλίας, που υπογράφει ως Βεϊλέρ Βεγί πασάς, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Κάλεσε τότε ο Τούρκος αρχιστράτηγος τους προύχοντες των Αγράφων στο χωριό Τσαμάσι (σημερινή Ανάβρα) της Καρδίτσας που βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Κατάχλωρου και ονομαζόταν τότε Ταμάσιον.
Η συνάντηση έγινε στις 10 Μαΐου 1525 και εκεί υπογράφηκε η περίφημη «Συνθήκη Ταμασίου», που είναι το παλαιότερο κείμενο αυτού του είδους. Με τη συνθήκη αυτή:
1. Αναγνωρίζεται η αυτονομία των χωριών των Αγράφων, που θα διοικούνταν από Συμβούλιο με έδρα την ονομαστή κωμόπολη Νεοχώρι στο οροπέδιο της Νευρόπολης.
2.Απαγορεύεται να κατοικούν Τούρκοι στα χωριά αυτά, εκτός από το Φανάρι.
3.Επιτρέπεται η επικοινωνία πεδινών και ορεινών τόπων, που είναι απαραίτητη για τους ορεινούς γενικά πληθυσμούς και ειδικά για τους κτηνοτρόφους των Αγράφων.
4.Κάθε κοινότητα υποχρεώνεται να πληρώνει στην Πύλη 50.000 γρόσια το χρόνο, που θα στέλνονται στην Κωνσταντινούπολη από το Συμβούλιο με έμπιστο πρόσωπο.
ΑΒΕΡΩΦ 