Ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής κυριολεκτικά αγωνίστηκε για την έκδοση του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου «Στρατηγικό βάθος η διεθνής θέση της Τουρκίας». Επιμελήθηκε την πρώτη μετάφραση σε ξένη γλώσσα που έκανε ο καταγόμενος από την Κωνσταντινούπολη και σήμερα επίκουρος καθηγητής Νικόλαος Ραπτόπουλος. Μερικοί Έλληνες πανεπιστημιακοί με την παρότρυνση μάλιστα του Νεοκλή Σαρρή εισηγήθηκαν την μετάφρασή του. Καθ’ όλη την διάρκεια της μετάφρασης είχα την ευκαιρία να γνωρίσω καλύτερα τον αείμνηστο Νεοκλή, ο σημαντικότερος ίσως σύγχρονος γνώστης της Τουρκίας. Επί δεκαετίες έγραψε σημαντικά κείμενα αλλά σε ένα κράτος όπου κυριαρχούσαν κατευναστικά σύνδρομα τα κείμενά του είχαν απήχηση για όσους ενδιαφέρονταν και τα διάβαζαν και δεν ήταν λίγοι.
Είναι σημαντικό να υπογραμμίσω ότι όπως σε συνομιλία μας ανέφερε «τα γράφω και τα λέω επί δεκαετίες θέλω να τα ακούσουν από τους ίδιους τους Τούρκους». Αυτή η επισήμανσή του είναι μεγάλης σημασίας. Συχνά παραπέμποντας στον Sun Tzu Εάν γνωρίζεις τον εχθρό σου και τον εαυτό σου δεν έχεις ανάγκη να φοβάσαι το αποτέλεσμα ακόμη και εκατό μαχών, Εάν γνωρίζεις τον εαυτό σου αλλά όχι τον εχθρό σου για κάθε νίκη που κερδίζεις θα έχεις και μια ήττα, Εάν δεν γνωρίζεις τον εαυτό σου ούτε τον εχθρό σου θα νικηθείς σε κάθε μάχη.
Μήπως το δόγμα περί μηδενικών προβλημάτων που παρουσίασε πριν χρόνια ο Αχμέτ Νταβούτογλου, αναφερόταν στην εκμηδένιση των εχθρών της Τουρκίας μέσω της κατάκτησής τους και τη δημιουργία μιας μεγάλης περιοχής στην οποία κουμάντο θα κάνει η νέα μεγάλη παγκόσμια δύναμη, η Τουρκία;
Από τις αρχές του 21ου αιώνα, όταν ο Ταγίπ Ερντογάν ανέλαβε μετά βαΐων και κλάδων την εξουσία στην Τουρκία, πολλοί πίστεψαν πως είχε έρθει η εποχή που θα βλέπαμε μια νέα Τουρκία, δυτικών προτύπων, που θα μπορούσε να ενταχθεί στην ΕΕ, καθώς δεν θα είχε διαφορές με τις γειτονικές της χώρες.
Άλλωστε ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, είχε συγγράψει το βιβλίο περί μηδενικών προβλημάτων της Τουρκίας με τους γείτονές της, που έκανε τους περισσότερους να πιστέψουν πως ανοίγεται ένας νέος ειρηνικός δρόμος για όσες χώρες συνορεύουν με την Τουρκία και αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα.
Φαίνεται όμως πως κανένας δεν διάβασε με προσοχή το βιβλίο του Νταβούτογλου ή κανένας δεν το κατάλαβε. Εκτός και αν οι πολιτικοί μας προσπαθήσουν να δικαιολογηθούν υποστηρίζοντας πως ο Ταγίπ Ερντογάν διαστρέβλωσε τις θέσεις του Νταβούτογλου, μετατρέποντάς τες σε Pax Turca, δηλαδή υποταγή όλων όσων σχετίζονται με την Τουρκία, στις ορέξεις της.
Η Τουρκία του Ερντογάν δαπανά τεράστια ποσά για να διαβρώσει σχολεία, μέσα επικοινωνίας και μουσουλμανικές κοινότητες με αντιευρωπαϊκά συνθήματα και ισλαμικές φαντασιώσεις. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας αδίστακτος ισλαμιστής, αποφασισμένος να κάνει ότι μπορεί για τον εξισλαμισμό της Ευρώπης…
Επίσης, οι Ευρωπαίοι, δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η παρουσία του στη Λιβύη και η στήριξη του καθεστώτος της Τρίπολης, ένα και μόνον στόχο έχει: τον απόλυτο έλεγχο της αφρικανικής μετανάστευσης προς την Ευρώπη. Αυτό είναι το ατομικό του υπερόπλο και κάποιοι στην Ένωση περί άλλα τυρβάζουν.
Σε τριάντα χρόνια, στην Αφρική θα συνωστίζονται πάνω από 2,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Και θα είναι δύσκολο να έχουν στον ήλιο μοίρα. Αυτός ο πληθυσμός είναι το απόλυτο υπερόπλο της Τουρκίας. Ο Ερντογάν από τώρα επενδύει στην εκμετάλλευση του, ώστε να τον χρησιμοποιεί η Τουρκία ως εκβιαστικό μέσο κατά της Ευρώπης…
«Η Τουρκία, στην πραγματικότητα, είναι πλέον η μόνη χώρα στον πλανήτη που έχει ανυψώσει την ιδέα του ιστορικού αναθεωρητισμού στο επίπεδο μιας νέας κρατικής ιδεολογίας. Ενώ οι Τούρκοι ρίχνονται με το γιαταγάνι όχι στους πάντες γύρω τους, αλλά μόνο σε όσους είναι πιο αδύναμοι, εντούτοις, στον κατάλογο αυτό μπορεί να βρεθούν, για παράδειγμα, οι Αρμένιοι και οι Έλληνες».
Η τουρκική επιχείρηση στη Συρία προκάλεσε αγανάκτηση στη Δύση και αυτό εξηγείται όχι μόνο από ανθρωπιστικούς λόγους. Το έδαφος που εισήλθε ο τουρκικός στρατός αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Υπάρχουν πολλά σημάδια ότι η Άγκυρα τρέφει όνειρα της ανασύστασής της. Και είναι πιθανό αυτό να το κάνει με ένοπλα μέσα.
Εκτός από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τον μεσσιανισμό και την πίστη τους στη δική τους παντοδυναμία, υπάρχουν πολύ λίγες χώρες που ανοιχτά επιδιώκουν την αυτοκρατορική σκέψη. Από αυτές, η Τουρκία είναι σχεδόν η μόνη που ενσωματώνει αυτές τις ιδέες στην πράξη. Χρησιμοποιώντας και ένοπλες εισβολές σε γειτονικές χώρες, απειλώντας, για χάρη των αυτοκρατορικών φιλοδοξιών της, να καταστραφούν οι σχέσεις της τόσο με τους παραδοσιακούς συμμάχους της όσο και με υπερεθνικούς θεσμούς όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση ή το ΝΑΤΟ. Ποιο είναι το νόημα όλων αυτών;
Δύο υψηλόβαθμα στελέχη του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν σχεδιάζουν να ιδρύσουν νέο πολιτικό κόμμα εντός του έτους, μια ενέργεια που θα μπορούσε να υπονομεύσει ακόμη περισσότερο τη στήριξη στον εδώ και πολλά χρόνια ηγέτη της Τουρκίας, μετά και την οδυνηρή εκλογική ήττα του στις δημοτικές εκλογές της Κωνσταντινούπολης.
Πίσω από τα σχέδια διάσπασης βρίσκονται ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν και ο πρώην πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ, ιδρυτικά μέλη του AKP, σύμφωνα με δύο πολιτικούς συμβούλους, τους οποίους επικαλείται το πρακτορείο Reuters.
Οι δημοτικές εκλογές της περασμένης Κυριακής ήταν η δεύτερη ήττα για το ΑΚΡ μέσα σε λίγους μήνες στη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας. Ενθάρρυνε επίσης τους επικριτές του προέδρου εντός του κόμματός του, οι οποίοι επί χρόνια άφηναν να εννοηθεί ότι σχεδιάζουν την ίδρυση ενός αντίπαλου κινήματος, σε ένδειξη δυσαρέσκειας για τις αυξημένες εξουσίες του Ερντογάν στο κόμμα και την κυβέρνηση.
αναδημοσίευση από την Τράπεζα Ιδεών
άρθρο του Νικόλαου Παπανικολόπουλου
υποναυάρχου Λ.Σ (ε.α)
.
Την Τετάρτη 11 Μαΐου 2016, κυκλοφόρησε ως επίσημο έγγραφο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, η επιστολή που απεύθυνε η Τουρκία προς αυτόν, την 28 Απριλίου 2016, δια του μονίμου αντιπροσώπου της στον ΟΗΕ. Από την επιστολή προκύπτει ότι η Τουρκία συνεχίζει να προκαλεί και να διεκδικεί την ΑΟΖ μεγάλου μέρους της Ανατολικής Μεσογείου, που ανήκει στην Ελλάδα και την Κύπρο με το αιτιολογικό ότι είναι το κράτος «με τη μεγαλύτερη ηπειρωτική ακτογραμμή» στην Ανατολική Μεσόγειο , τονίζοντας μάλιστα ότι η τουρκική υφαλοκρηπίδα, σε αυτές τις περιοχές, ακολουθεί τη μέση γραμμή Τουρκίας – Αιγύπτου.
Στο παρελθόν, ο Αχμέτ Νταβούτογλου, ως Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, είχε πει χαρακτηριστικά: «Κάνουμε διερευνητικές επαφές που έχουν ρητό στόχο να εξετάσουν όλα τα θέματα που αφορούν τις διαφωνίες μας στο Αιγαίο. Επομένως, είμαστε επικεντρωμένοι κατά προτεραιότητα στο θέμα του Αιγαίου. Ωστόσο, το Καστελόριζο βρίσκεται στη Μεσόγειο. Σε ότι αφορά το νησί του Καστελόριζου, η Τουρκία έχει βάσιμες νομικές και πολιτικές θέσεις, σε συμφωνία με το διεθνές δίκαιο και τη νομολογία των διεθνών δικαστηρίων, συμπεριλαμβανομένης και της Χάγης. Και γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα και η Τουρκία διαφωνούν σχετικά με τις θαλάσσιες ζώνες στην Ανατολική Μεσόγειο. Άσχετα, όμως, με τη γεωγραφική συνάφεια ή άλλα θέματα, εμείς θέλουμε να λύσουμε όλες τις διαφορές μας με την Ελλάδα το συντομότερο δυνατό» (Συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά, Εφημερίδα «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», 6 Μαρτίου 2011).
Ο γνωστός καθηγητής ο οποίος έχει κάνει τον επανέλεγχο για την σωστή διατύπωση των απόψεων Νταβούτογλου στα ελληνικά, κρίνει τις αναφορές που κάνει για τα ελληνοτουρκικά ο μέντορας του Ερντογάν
Οι μειονότητες στην Θράκη είναι τα κατάλοιπα της οσμανικής κυριαρχίας, της οθωμανικής κυριαρχίας όπως είναι οι Αλβανοί, οι Κοσσοβάροι που είναι Αλβανοί, βέβαια και οι Βόσνιοι και στην Βουλγαρία οι μειονότητες οι τουρκομουσουλμανικές και αυτές είναι το εφαλτήριο της προώθησης της ισλαμικής πολιτικής στα Βαλκάνια και την Ευρώπη, αναφέρει σ΄ ένα σημείο του βιβλίου του.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΔΗΜΟΣ ΜΠΑΚΙΡΤΖΑΚΗΣ-XΡΟΝΟΣ ΚΟΜΟΤΗΝΗΣ
Ο Νταβούτογλου, σήμερα υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, ήταν εξαρχής ο πνευματικός μέντορας του Ερντογάν και ο αρχιτέκτονας, κατά κάποιο τρόπο, της νέο-οθωμανικής κοσμοθεωρίας. Και όμως οι συζητήσεις στην Ελλάδα για την πολιτική των ισλαμιστών κυμαίνονταν από ασάφεια και ανεύθυνες μέχρι φρικτές ανακρίβειες. Κυριολεκτικά κυριάρχησε η ιδέα ότι οι άνευ προϋποθέσεων αισθητικές σχέσεις και η «αγάπη του Άλλου» θα φέρουν την πολυπόθητη, για όλους, ελληνοτουρκική ειρήνη.
Η κυκλοφορία αυτές τις μέρες του βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου «Το στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας» (εκδόσεις Ποιότητα), ανεξαρτήτως των συγκυριακών προβλημάτων της Ελλάδας, αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για αυτοκριτική, στρατηγικό επαναπροσανατολισμό, διπλωματική ανασύνταξη και κυρίως πνευματική αφύπνιση. Τέλος οι εικασίες: Έχουμε πλέον την αυθεντική τουρκική σκέψη, τους αυθεντικούς κοσμοθεωρητικούς προσανατολισμούς του νέο-Οθωμανισμού, τους δεδηλωμένους σκοπούς και την ακολουθητέα στρατηγική εκπλήρωσής τους.
Ο ανώνυμος δημοσιογράφος της Χουριέτ (αγγλική έκδοση 28/8) μας γνωστοποιεί ότι η λέξη “επιστημολογία” (και παράγωγά της) -“epistimological”, έχει γίνει περιζήτητη και από τις πιο διερευνόμενες (most searched)/αναζητούμενες λέξεις στην μηχανή αναζήτησης Google. Και ο λόγος; Διότι την χρησιμοποίησε σε ομιλία του ο Πρωθυπουργός, πλέον, της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου στις 27/8/ στο συνέδριο του κυβερνώντος κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης που τον εξέλεξε Πρόεδρο του και, κατ´επέκταση, Πρωθυπουργό – διάδοχο του απο τις 28/8/ Προέδρου της Τουρκίας Ερντογάν. Εννοούσε, βέβαια, ο δημοσιογράφος ότι την ψάχνουν την λέξη στην Τουρκία για να κατανοήσουν οι Τούρκοι την σημασία και ετυμολογία της και όχι στον υπόλοιπο κόσμο.
Οραματιζόμενος μια “Νέα Τουρκία” που άρχισε να οικοδομείται από τους ισλαμιστές του Ερντογάν και του κόμματός του Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης από το 2001 (ως συνεχιστές του ισλαμιστή Νεχμετίν Ερπαγκάν Χότζια, στα πόδια του οποίου μαθήτευσε ο Ερντογάν), ο Νταβούτογλου ενσωματώνει την “Νέα Τουρκία” σε μια “νέα πολιτισμική αφύπνιση και ως αναπόσπαστο μέρος ενός οικουμενικού καλέσματος υπέρ του πολιτισμού και του ανθρωπισμού σε μια περίοδο κατά την οποία η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει υπαρξιακά και επιστημολογικά (existential and epistemological) προβλήματα αναφορικά με τον πυρήνα των αξιών της (core values).” Καλά διαβάσατε.
Ολοκληρώνοντας το διάβασμα του νέου και ίσως πιο σημαντικού βιβλίου του Αχμέτ Νταβούτογλου, Εναλλακτικές Κοσμοθεωρίες (Εκδόσεις Ποιότητα, Μάρτιος 2011), διερωτήθηκα γιατί κάποιοι αντί ανορθολογικής εχθρολαγνείας δεν προσπαθούν ορθολογιστικά να καταλάβουν τον «Άλλο». Δεν περιγράφει μόνο την θεοκεντρική Ισλαμική Κοσμοθεωρία. Την συγκρίνει και την υπερθέτει στην Δυτική Κοσμοθεωρία. Είναι μια γνήσια ανάλυση των νοηματικών θεμελίων του ύστερου νέο-Οθωμανισμού. Αν λοιπόν κανείς θέλει να ξέρει τον «Άλλο» ας διαβάσει το βιβλίο που μόλις κυκλοφόρησε συνδυαστικά με το Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας (Εκδόσεις Ποιότητα, Ιούνιος 2010). Θα μάθει τον «Άλλο» σχεδόν απόλυτα. Πριν αγαπήσουμε, πριν παντρευτούμε ή και πριν υποταχθούμε στον φαντασιακά θεοποιημένο «Άλλο», καλό είναι να τον ξέρουμε.
Η τουρκολαγνεία των δύο τελευταίων δεκαετιών δεν έχει λογική πολιτική βάση και οι προεκτάσεις για τα συμφέροντά μας, την ελευθερία μας και την ευημερία μας είναι βαθύτατες. Θα βλάψει και την ίδια την τουρκική κοινωνία αν οι συγκαιρινοί ισλαμιστές νεότουρκοι πάρουν λανθασμένα ελληνικά μηνύματα. Θα υποτιμήσουν την ελληνική κοινωνία και θα νομίσουν πως μπορούν ανέξοδα να βλάψουν τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας και άλλων κρατών. Και θα είναι μεγάλο λάθος, ενδεχομένως και η καταστροφή τους.
Ο Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, αναλύει την τουρκική πολιτική, όπως αυτή κωδικοποιείται στο κυκλοφορούν βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου.
Το διασάλπισαν πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια ο Θουκυδίδης και ο Σουν Τζου. Η κατανόηση των σχεδίων του αντιπάλου και του συστήματος μέσα στο οποίο δρα, είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋποθέσεις για την ορθή αντιμετώπισή του. Η Ελλάδα και η Κύπρος, για δεκαετίες, τρέφονται με μύθους όσον αφορά την τουρκική πολιτική και στοχοθεσία εναντίον τους. Η κατάληψη της μισής Κύπρου, η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και η δημιουργία προϋποθέσεων «νέας Κύπρου» στη Δυτ. Θράκη, δεν φαίνονται ικανά γεγονότα για να αφυπνίσουν τις ηγεσίες του Έθνους.
Το βιβλίο του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου, Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας, είναι ένας πανοραμικός καθρέφτης της νέας τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, όπως αυτή τεχνουργήθηκε από τον Νταβούτογλου. Το βιβλίο του είναι το εγχειρίδιο της τουρκικής διπλωματίας. Στη συνέντευξη που ακολουθεί, ο Παναγιώτης Ήφαιστος, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, εξηγεί γιατί οι μεγάλες δυνάμεις δεν μας θεωρούν παίκτες, αλλά αναλώσιμους στο ανελέητο παιχνίδι της διεθνούς πολιτικής και γιατί η Τουρκία μάς θεωρεί εύκολο θύμα στο ηγεμονικό παιχνίδι, στο οποίο εισέρχεται.
Επίσης, ο Παν. Ήφαιστος υποστηρίζει ότι χωρίς πνευματική ανασυγκρότηση και ανασύνταξη, με άξονα την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την ελευθερία, η Κύπρος δεν πρόκειται να επιβιώσει, επειδή απειλούμαστε με στρατηγική και, επιπλέον, ανθρωπολογική, πολιτειακή και πολιτική διάλυση. «Απαιτείται», λέγει, «οι φορείς του κράτους να ξέρουν να κολυμπούν στον τρικυμισμένο ωκεανό της διεθνούς πολιτικής». Και υποστηρίζει ότι η μελέτη του «Στρατηγικού Βάθους» του Αχμέτ Νταβούτογλου προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία να καταλάβουμε επακριβώς τι μας συμβαίνει, τι συμβαίνει γύρω μας και ποιες είναι οι επιλογές μας.
άρθρο των Rob,ert D. Kaplan και Reva Bhalla από το Stratfor
.
Σε μια εποχή κατά την οποία στην Ευρώπη και σε άλλα μέρη του κόσμου κυβερνούν μετριότητες χωρίς μνήμη, ο επί μία δεκαετία πρωθυπουργός της Τουρκίας Recep Tayyip Erdogan, κινείται φιλόδοξα. Ίσως ο μοναδικός ηγέτης μεγάλου έθνους που συγκεντρώνει γύρω ανάλογη δυναμική, είναι ο Ρώσσος Vladimir Putin, με τον οποίο η Δύση αισθάνεται επίσης εξαιρετικά άβολα.
Οι Erdogan και Putin είναι φιλόδοξοι επειδή είναι άνθρωποι που κατανοούν τη γεωπολιτική. Ο Putin γνωρίζει ότι ένας υπεύθυνος Ρώσσος ηγέτης οφείλει να εξασφαλίσει κάποιου είδους «Γκρίζες Ζώνες» περί την Ρωσσία, σε μέρη όπως η Ανατολική Ευρώπη και ο Καύκασος. Ο Erdogan γνωρίζει ότι η Τουρκία πρέπει να αναδειχθεί σε σημαντική δύναμη στην Εγγύς Ανατολή, προκειμένου να αποκτήσει δύναμη στην Ευρώπη. Το πρόβλημα του Erdogan είναι ότι η γεωγραφία της Τουρκίας μεταξύ Ανατολής και Δύσεως εμπεριέχει τόσες εν δυνάμει ευπάθειες όσα και εν δυνάμει οφέλη. Αυτό είναι που εξαναγκάζει κατά καιρούς τον Erdogan να το παρακάνει. Υπάρχει όμως και μια ιστορική και γεωγραφική λογική για τις υπερβολές του.
Η ιστορία ξεκινά μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο
Επειδή η Οθωμανική Τουρκία ήταν στην πλευρά των ηττημένων του πολέμου (μαζί με την Αυτοκρατορική Γερμανία και την Αυστρία των Αψβούργων), οι νικητές σύμμαχοι διέσπασαν την Τουρκία και τα περίχωρά της με τη Συνθήκη των Σεβρών του 1920, δίνοντας έδαφος και ζώνες επιρροής στην Ελλάδα, την Αρμενία, την Ιταλία , τη Βρετανία και τη Γαλλία. Η αντίδραση της Τουρκίας σε αυτή την ταπείνωση ήταν ο «κεμαλισμός», η φιλοσοφία του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ (το επώνυμο «Ατατούρκ» σημαίνει «Πατέρας των Τούρκων»), του μοναδικού αήττητου Οθωμανού στρατηγού, ο οποίος θα ηγηθεί μιας στρατιωτικής εξεγέρσεως ενάντια στις νέες κατοχικές δυνάμεις και θα δημιουργήσει έτσι ένα κυρίαρχο τουρκικό κράτος σε ολόκληρη την ενδοχώρα της Ανατολίας. Ο Κεμαλισμός παραχώρησε με προθυμία μακρινά μέρη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που δεν ανήκαν στην Ανατολία, αλλά αντιστάθμισε αυτή του την παραχώρηση με την απαίτηση ενός εθνικά ενοποιημένου τουρκικού κράτους μέσα στην ίδια την Ανατολία. Παραδείγματος χάριν, οι «Κούρδοι», έπρεπε να πάψουν να υπάρχουν. Θα ήταν πλέον γνωστοί ως «Βουνίσιοι Τούρκοι». Στην πραγματικότητα, έπρεπε να πάψει να υπάρχει ολόκληρο το πολυπολιτισμικό οικοδόμημα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
H Τουρκία είναι έτοιμη να λάβει κάθε μέτρο, της εισβολής στο συριακό έδαφος, περιλαμβανομένου, προκειμένου να αντιμετωπίσει απειλές ενάντια στην εθνική της ασφάλεια, ξεκαθάρισε ο Αχμέτ Νταβούτογλου σε συνέντευξή του, αγνοώντας τις εισηγήσεις και προειδοποιήσεις που έχει δεχτεί πανταχόθεν, πλην ΗΠΑ, η χώρα του να σταματήσει να υποδαυλίζει την ένταση στα σύνορά της με τη Συρία.
Του Παντελή Καρύκα
«Η τουρκική δημοκρατία είναι ένα ισχυρό κράτος και ποτέ δεν θα διστάσει να λάβει οποιοδήποτε μέτρο απαιτηθεί, προκειμένου να εξασφαλίσει την εθνική της ασφάλεια. Κάθε ένοπλη ομάδα στη Συρία, αλλά και το καθεστώς, ας μη δοκιμάσει την τουρκική αποφασιστικότητα», είπε ο Νταβούτογλου.
Επί του προκειμένου, ας μας επιτρέψει ο αγαπητός υπουργός Εξωτερικών να προβούμε σε ορισμένες παρατηρήσεις. Καταρχήν, το «τουρκική δημοκρατία», ως όρος, είναι εξορισμού σχήμα οξύμωρο. Τουρκία και δημοκρατία δεν πάνε μαζί, διότι, απλούστατα, η πρώτη έχει μάθει να συνθλίβει τη δεύτερη και η δεύτερη, αν ποτέ επικρατήσει, θα διαλύσει την πρώτη στα εξ ων συνετέθη.
Ακόμα σημαντικότερο, η Τουρκία δεν είναι ισχυρή, τουλάχιστον στον βαθμό που ο Αχμέτ Ντ. φαντασιώνεται. Με το Κουρδικό έτοιμο να «σκάσει», ο μύθος της ισχυρής Τουρκίας θα πάψει να υφίσταται. Από την άλλη βέβαια, το απίστευτο θράσος της Τουρκίας είναι δεδομένο, δεν μπορούμε να το παραγνωρίσουμε και θα συμφωνήσουμε με τον Τούρκο υπουργό πως όποτε η Τουρκία βρει την ευκαιρία, γενικά την εκμεταλλεύεται δεόντως.
Παρά την προσάρτηση της Κριμαίας, το να μιλήσουμε για νέο Ψυχρό Πόλεμο, είναι εξαιρετικά προωθημένο σε αυτή τη φάση, ενώ γίνονται κάποιες προσπάθειες αποκλιμάκωσης. Φυσικά, η έλλειψη εμπιστοσύνης που πλέον θα κυριαρχήσει μεταξύ Δύσης και Ρωσίας, ευνοεί σαφώς την Τουρκία, όχι όμως στον βαθμό που οι Τούρκοι υπολογίζουν. Προφανώς ο Νταβούτογλου ποντάρει στην επιδείνωση των σχέσεων Ουάσιγκτον – Μόσχας για να μεγαλώσει η ήδη σκανδαλώδης ανοχή από την πλευρά των ΗΠΑ.
Ωστόσο, αν αποτολμήσει η Τουρκία κάτι σοβαρό στην Συρία, η πιθανότητα τα αρνητικά που θα προκύψουν να είναι σαφώς περισσότερα από τα θετικά είναι πολύ αυξημένη. Και αυτό οι Τούρκοι το γνωρίζουν. Εξάλλου, η αμερικανική κάλυψη, όπως εκφράστηκε με κάποιες δηλώσεις τελευταία από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, δεν δίνει στην Τουρκία του Ερντογάν το «πράσινο φως» για να προχωρήσει σε σύγκρουση με τη Συρία. Εκτός κι αν οι Αμερικανοί επιδιώξουν να χρησιμοποιήσουν την Τουρκία για να ανοίξουν νέο μέτωπο στη Ρωσία, μέσω του οποίου θα τους είναι πολύ ευκολότερο να προβούν στην αναγκαία στο εσωτερικό επίδειξη αποφασιστικότητας…
Η Τουρκία του Ερντογάν πολύ δύσκολα θα ξαναγίνει βασικός εταίρος των ΗΠΑ, οι οποίες περιμένουν, με μεγαλύτερο ίσως ενδιαφέρον και από τον ίδιο τον Τούρκο πρωθυπουργό, το αποτέλεσμα των τοπικών εκλογών. Αυτό βέβαια αυξάνει θεαματικά και το κίνητρό τους να τον ξεφορτωθούν, αφού αν ο Ερντογάν καταρρεύσει, τα δεδομένα αλλάζουν.
Τα μικρά παιχνιδάκια στον αέρα, εναντίον «αρχαίων» MiG-23 επιτρέπονται. Αν και θυμίζουν λεονταρισμούς με προεκλογικές στοχεύσεις. Διότι, δεδομένης της κατάστασης με τη Ρωσία, πόσες φορές ακόμα η Δύση θα μπορεί να «πουλήσει» τους Κούρδους;
Αν αποδίδονται, από τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης , επακριβώς οι δηλώσεις , και μάλιστα επί τουρκικού εδάφους, του Αντιπροέδρου και Υπουργού Εξωτερικών της Κυβέρνησής μας κ. Βενιζέλου , ύστερα από συνάντησή του με τον ομόλογό του της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου, τότε αυτές “παρέχουν σχόλια τοις ερμηνευταίς”.
Ο κ. Βενιζέλος δήλωσε ότι ” αλλάζουν τα γεωγραφικά δεδομένα της Ελλάδας με την Τουρκία”.
Ο όρος «γεωγραφικά δεδομένα» και σαφώς αναφέρεται σε αλλαγή συνόρων μεταξύ των δύο χωρών και σε καμία των περιπτώσεων αυτή η έκφραση δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί με διαφορετική λειτουργικότητα.Και αν μεν πρόκειται η Τουρκία να παραχωρήσει στην Ελλάδα την Ανατολική Θράκη ή τα Μικρασιατικά παράλια, αρχαιόθεν κοιτίδες του Ελληνισμού, τότε “στώμεν καλώς”.
Διερωτώμαι , όμως, γιατί , εν προκειμένω, δεν τηρήθηκε το πατροπαράδοτο έθιμο, σύμφωνα με το οποίο κάθε φορά που απελευθερωνόταν κομμάτι γης από τις αλύτρωτες πατρίδες μας τα κωδονοστάσια των εκκλησιών μας “δονούσαν σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα”.
άρθρο του Παναγιώτη Ήφαιστου
ΑΒΕΡΩΦ 