.
Προσωπικότητες του 1821
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Ο Αρχιμανδρίτης Νεόφυτος Δούκας ( 1760-1845) ήταν Φιλικός και σημαντικός διδάσκαλος του Έθνους προ, κατά και μετά την Επανάσταση του 1821. Κατά τον Κωνσταντίνο Σάθα «ολίγους των λογίων δύναταί τις να παραβάλλη με τον Νεόφυτον, ως προς το άοκνον και φιλόπονον αυτού. Εις το γράφειν.
Τα συγγράμματα τα οποία αυτός εσχολίασε, παρέφρασεν ή συνέγραψεν αποτελούσιν πλήρη βιβλιοθήκην, υπερβαίνοντα τους εβδομήκοντα τόμους. Εδαπάνησεν εις έκδοσιν αυτών δραχμάς εκατόν πεντήκοντα εξ χιλιάδας και τα αντίτυπα πάντα δωρεάν διένειμεν εις την ελευθέραν και δούλην Ελλάδα». (Κων. Σάθα «Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων 1453 – 1821», Εκδ. Χιωτέλλη, Αθήναι, 1868, σελ. 705).
Μεταξύ των συγγραμμάτων του Δούκα είναι Γραμματική, Παιδαγωγικά Μαθήματα, χρηστοήθης Αποθήκη των παίδων, Λογική, Ηθική, Φυσική, Μεταφυσική, Ρητορική, καθώς και το ανέκδοτο σύγγραμμά του «Περί εκκλησιαστικής ευπρεπείας και τάξεως». Κυρίως ασχολήθηκε με τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς. Δι΄ ιδίων δαπανών – πρέπει να είναι εκ των ελαχίστων δασκάλων του Γένους που δεν επιβάρυναν τον πλουσίους Έλληνας ή μετά την απελευθέρωση της Ελλάδος, το Ελληνικό Κράτος – παρέφρασε, εξήγησε, σχολίασε και εξέδωσε τα έργα των Θουκυδίδη (Βιέννη 1804-1805), Αρριανού (Βιέννη 1809), Ομήρου, Ευριπίδη και Σοφοκλή (Αίγινα 1834), Αισχύλου και Θεόκριτου (Αίγινα 1839). Επίσης σχολίασε και εξέδωσε μεταξύ άλλων, τους Αισχίνη (Βιέννη 1814), Πίνδαρο (Αθήνα 1842) και στο τελευταίο έτος της ζωής του (Αθήνα 1845) τον Αριστοφάνη, σε τρεις τόμους.