Οικουμενισμός και οι πικροί καρποί του…!

 Πορφυρίτης

Προσφάτως, γίναμε αὐτόπτες μάρτυρες μιᾶς δημόσιας ἀντιπαραθέσεως στό διαδίκτυο, μέ ἀνακοινώσεις, κείμενα καί ἀπαντητικές ἐπιστολές, μεταξύ κληρικῶν τῆς Μητροπόλεως Πειραιῶς καί τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀλβανίας. Συγκεκριμένα, τό ἀντιαιρετικό γραφεῖο τῆς Μητρ. Πειραιῶς[1] (καί ἔπειτα κληρικός τῆς ἴδιας Μητροπόλεως), ἄσκησε κριτική στήν θεολογική σκέψη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου, ἀποδεικνύοντας μέ τά λεχθέντα καί τά πραχθέντα τοῦ κ. Ἀναστασίου, ὅτι ἀποκλίνει τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, καί ταυτίζεται μέ τήν οἰκουμενιστική.

Ἀπ’ ὅτι φαίνεται, ὅμως, ἡ Ἀρχιεπισκοπή Τιράνων, ὄχι μόνο δέν δέχεται κριτική, ἀλλά ἀντιδρᾶ ἐπιθετικά, θεωρῶντας ἴσως, ὅτι βρίσκεται στό ἀπυρόβλητο, καί ὅτι μπορεῖ νά δρᾶ ὡς αὐθεντία καί ὡς ἐξουσίαν ἔχουσα, χωρίς νά ἀκολουθεῖ τά βήματα τοῦ ὄντως τήν ἐξουσίαν ἔχοντος, Βασιλέως Χριστοῦ. Ἔτσι, θεώρησε «πρωτάκουστη πρωτοτυπία στά ἐκκλησιαστικά χρονικά, ἕνα Γραφεῖο μιᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῆς Ἑλλάδος νά ἐπιτίθεται προσβλητικά σέ Προκαθήμενο μιᾶς γειτονικῆς Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας»[2]. Ἐκεῖνο πού μᾶς προκαλεῖ ἐρωτηματικά, εἶναι: α) γιατί θεωρεῖ τήν Θεολογική κριτική πρωτάκουστη πρωτοτυπία, καί β) τί ἀκριβῶς θεωροῦν ὡς προσβολή, τό ὅτι ὑπάρχει ξεκάθαρα ἕνα προσανατολισμός, πού ἀποκαλεῖται Οἰκουμενιστικός; Ἤ τό ὅτι γίνονται ὅλοι οἱ μετέχοντες «στούς ἀτελέσφορους καί ἐπιζήμιους Διαθρησκειακούς Διαλόγους ἑκόντες ἄκοντες, ὄργανα τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων γιά τήν προώθηση τῆς δαιμονικῆς πανθρησκείας»; (Μήπως ἐνοχλεῖ ὁ αὐτονόητος ἐπιθετικός προσδιορισμός «δαιμονικῆς»;)

Σχόλιο επί της ‘ανταπαντήσεως’ της Αρχιεπισκοπής Αλβανίας στο Γραφείο Τύπου επί των Αιρέσεων και παραθρησκειών της Μητροπόλεως Πειραιώς.

 Λυκούργος Νάνης, ιατρός.

Όπως είναι γνωστό σχετικώς προσφάτως το Γραφείο επί των αιρέσεων και παραθησκειών της μητροπόλεως Πειραιώς προέβη σε κριτική οικουμενιστικών θέσεων του αρχιεπισκόπου Αλβανίας δημοσίως διατυπωθεισών. Ακολούθησε σχετικώς καθυστερημένη απάντηση του γραφείου τύπου της Αρχιεπσικοπής Αλβανίας που προκάλεσε ανταπάντηση τόσο του προμνημονευθέντος γραφείου του Πειραιά όσο και του π.Αγγέλου Αγγελακόπουλου. Ειδικά το εκτεταμένο κείμενο του δευτέρου περιείχε πολλά οικουμενιστικής υφής λεχθέντα και πραχθέντα του αρχιεπισκόπου Αλβανίας γεγονός που προκάλεσε την «ανταπάντηση» της αρχιεπισκοπής Αλβανίας. Μελετώντας κανείς την εν θέματι «ανταπάντηση» θα μπορούσε να παρατηρήσει τα εξής:

Για τα θλιβερά γεγονότα της Ασίζης, της Ραβένας, της Καμπέρας για τα οποία υφίσταται διά τους τυχόν αμφιβάλλοντας το σχετικό αποδεικτικό υλικό, ως επί το πλείστον διαδικτυακό, για το θεσμικό ρόλο του αρχιεπισκόπου Αλβανίας στο δυσώνυμο ΠΣΕ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ), για τις οικουμενιστικές συγγραφές του, καταλυτική κριτική των οποίων έχουν ασκήσει οι μακαριστοί Ιωάννης Κορναράκης και Νικόλαος Σωτηρόπουλος αλλά και ο π.Ιωάννης Φωτόπουλος (αλήθεια, μήπως γνωρίζει κανείς επαίων εάν έχουν ανασκευασθεί αρμοδίως οι προαναφερθείσες κριτικές;), καθώς και για τη θλιβερή πρωτοτυπία από την πλευρά της Εκκλησίας της Αλβανίας να δημιουργήση από κοινού με τους αιρετικούς παπικούς «ενιαία βιβλική εταιρεία»!!!, τι έχει να απαντήση, το κατά τα άλλα λαλίστατο γραφείο της Αρχιεπισκοπής Τιράνων; Και με την ευκαιρία: ποια είναι η άποψη των συντακτών της θλιβερής «ανταπαντήσεως» αναφορικά με την αιρετική υπόσταση των παπικών; ΕΙΝΑΙ Ή ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ ΟΙ ΠΑΠΙΚΟΙ, κύριοι συντάκτες της «ανταπαντήσεως»; Και είναι νοητό ορθόδοξοι χριστιανοί, και δη ανώτεροι εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι, να συστήνουν μαζί με αιρετικούς «βιβλικές εταιρείες»;;;