Ο Αρσένιος Εζνεπίδης (μετέπειτα Γέροντας Παΐσιος) στρατιώτης Ασυρματιστής στην Αράχωβα Ναυπακτίας το έτος 1947

.

Άγιος Παΐσιος (1924-12 Ιουλίου-1994)

του Γεωργίου Γαλανόπουλου, δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω

Αναφερόμενοι στά πολεμικά καί άλλα γεγονότα τού εμφυλίου αδελφοκτόνου σπαραγμού στόν τόπο μας μετά τό τέλος τής Κατοχής, αξίζει νά σημειώσουμε τήν παρουσία στήν Αράχωβα ενός σημαντικού προσώπου, πού υπηρέτησε μέ θητεία 3,5 ετών στόν κρατικό στρατό, υπερασπίσθηκε μέ σθένος, ανδρεία καί φιλότιμο τό χωριό μας καί παρέμεινε σ’ αυτό γιά 2 μήνες περίπου τό έτος 1947, μέ τήν ειδικότητα τού Ασυρματιστή, εκεί πού είχε κατασκηνώσει ο στρατός, βόρεια στό σπίτι τότε τού αείμνηστου θείου μου, Ιωάννη Κ. Γαλανόπουλου.

Είναι, μέ τό λαϊκό όνομα, ο Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννημένος τό έτος 1924 στά Φάρασα τής αγιοτόκου Καππαδοκίας (Μικρά Ασία), ο μετέπειτα φημισμένος Γέροντας Αγιορείτης μέ τό μοναχικό όνομα Παΐσιος, πού μάλιστα τόν είχε βαπτίσει ο ίδιος ο σύγχρονος άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης, δίνοντάς του καί τό όνομά του. Ο ιερομόναχος Παΐσιος, πού έζησε γιά πολλά χρόνια στό Περιβόλι τής Παναγίας μας, κοιμήθηκε οσιακά στίς 12-7-1994 στό Ιερό Ησυχαστήριο τού Αγίου Ιωάννου τού Θεολόγου στήν Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

Ως στρατιώτης ήταν προσεκτικός, ευλαβής, υπάκουος καί εκτελούσε όλες τίς διαταγές πρόθυμα καί αγόγγυστα. Μέ νοσταλγία θυμόταν τό χωριό μας καί διατηρούσε πολύ ζωηρές εικόνες καί αναμνήσεις σέ όλη του τήν ζωή γιά τήν Αράχωβα τής Ναυπακτίας, όπως τόνιζε, καί τούς Αραχωβίτες εκείνης τής ζοφερής περιόδου τού εμφυλίου πολέμου καί ρωτούσε μέ ενδιαφέρον τί κάνει ο ευλαβής καί καλός Αραχωβίτης Θεόδωρος Δημ. Τζίμας, πού είχε γνωρίσει σ’ αυτό καθώς καί τούς χωριανούς μας, πού πολλές φορές τόν επισκέφθηκαν ως προσκυνητές στό Άγιον Όρος, λέγοντάς του τήν καταγωγή τους, Θεόδωρο Τσαρούχη καί Βασίλειο Ν. Μπράνη, πού μπορούν νά επιβεβαιώσουν όλα τά γραφόμενα. Εκκλησιαζόταν, όταν οι συνθήκες τό επέτρεπαν, στόν Αη-Νικόλα καί οι πιστοί χριστιανοί καλωσυνάτοι συγχωριανοί μας, χωρίς νά τό ξέρουν, συμπροσεύχονταν μέ έναν άνθρωπο τού Θεού. Αποτελεί τιμή γιά τό χωριό μας η παρουσία ενός σύγχρονου αγίου, έστω καί κάτω από αυτές τίς αντίξοες περιστάσεις.

Ο βίος του Γέροντος Παϊσίου

αναδημοσίευση από το + Γέρων Παΐσιος

.

Παιδική ηλικία

Ο Γέρων Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Γέροντας είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Γέροντας βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Εφηβικά χρόνια και ο στρατός

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο,