Πολύς λόγος γίνεται για τις σχέσεις Εκκλησίας και Πολιτείας και ορισμένοι πολιτικοί προτείνουν το χωρισμό Εκκλησίας και κράτους.
Οι περισσότεροι εξ αυτών δεν εξηγούν τι ακριβώς εννοούν και έτσι το τοπίο μένει θολό. Οι οπαδοί του χωρισμού διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Σε εκείνους που πιστεύουν καλοπροαίρετα ότι κάτι τέτοιο θα ωφελήσει και την Εκκλησία. Και σε εκείνους που επηρεάζονται από μία ιδεολογική -κυρίως μαρξίζουσα – αντιπάθεια προς την Εκκλησία και θέλουν να την περιθωριοποιήσουν.
Δείτε ορισμένες επισημάνσεις:
Σχετικά με το Σύνταγμα.
Οι περισσότεροι στέκονται στο άρθρο 3 περί επικρατούσης θρησκείας και στο άρθρο 13 περί θρησκευτικής ελευθερίας. Πιστεύουμε, ότι σημαντικότερη διάταξη είναι εκείνη της παραγράφου 3 του άρθρου 1. Πρόκειται για μια διάταξη, η οποία δεν τίθεται ποτέ σε αναθεώρηση και προβλέπει τα εξής. « Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του έθνους και ασκούνται κατά τον τρόπο που ορίζει το Σύνταγμα».
Βλέπουμε εδώ ότι ο συνταγματικός νομοθέτης θέλει όλες τις εξουσίες να υπάρχουν και να ασκούνται, όχι μόνον υπέρ του λαού, αλλά και του έθνους. Διαφοροποιεί σκοπίμως αυτές τις έννοιες, διότι λαός είναι οι πολίτες του κράτους τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ το έθνος είναι μία έννοια με ευρύτερες διαστάσεις και στο χρόνο και το χώρο.
ΑΒΕΡΩΦ 