Ήταν 1η Φεβρουαρίου του 1944…

Ο Κίτσος Μακρυγιάννης Μαλτέζος.

.

αναδημοσίευση από τα Ιστορικά Χρονικά

άρθρο  του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου ιστορικού

Το πρωινό της Τρίτης 1ης Φεβρουαρίου του 1944 ο Κίτσος Μακρυγιάννης Μαλτέζος πέφτει νεκρός από χέρι ελληνικό μπροστά στο άγαλμα του Βύρωνα. Οι εκτελεστές της ΌΠΛΑ έβγαλαν από την μέση τον «προδότη». Ήταν η εποχή που ο κατοχικός εμφύλιος είχε ήδη φουντώσει.

Η ΟΠΛΑ υπαγόταν -όπως και το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ- στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδος. Εν μέσω κατοχής του Άξονα, είχε παρθεί η απόφαση στο Κόμμα όχι απλώς να μονοπωλήσει την αντίσταση ο ΕΛΑΣ αλλά να ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς του με την «αντίδραση» και όχι με τους Γερμανούς. Όπου «αντίδραση» βεβαίως όσοι πατριώτες αρνούνταν να εισχωρήσουν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ σαν πρόσωπα ή σαν αντιστασιακές οργανώσεις.

Η πολιτική αυτή της εξόντωσης αγωνιστών άλλων οργανώσεων μόνο και μόνο γιατι δεν δέχονταν να υποταχθούν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ανάγκασε τον Κίτσο Μαλτέζο να εγκαταλείψει ήδη από τον Ιανουάριο του 1943 την ΟΚΝΕ. Σημειωτέον δεν είχε αρχίσει ακόμη έντονα ο κατοχικός εμφύλιος στα βουνά. Οι εξελίξεις θα δικαιώσουν σε απόλυτο βαθμό τον εικοσιδιάχρονο τότε Κίτσο.

Ο ίδιος δεν ήταν ένα απλό στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Ήταν ηγετικό στέλεχος τόσο σημαντικό ώστε στους κόλπους της ΟΚΝΕ να τον ονομάσουν «Κόκκινο Τσάρο». Η φυγή του θα αποτελούσε σκάνδαλο καθώς γνώριζε πρόσωπα και πράγματα. Παρά τις προσπάθειες στελεχών του Κόμματος να τον μεταπείσουν, ο ίδιος είχε λάβει την οριστική του απόφαση. Έπρεπε όμως να δικαιολογηθεί στη βάση της νεολαίας και του φοιτητικού κόσμου η φυγή του Μαλτέζου. Διαδόθηκε μια φήμη πως οι Ιταλοί είχαν στα χέρια τους μια λίστα με ονόματα 25 στελεχών της Νεολαίας.

Ποντοκερασία 1946: Η επαίσχυντη ενέδρα και η καταστροφή ενός λόχου

.

Η Ποντοκερασιά είναι ένα μικρό ορεινό χωριό του νομού Κιλκίς στα όρια με τον νομό Σερρών.

Το 1946 στάθμευσε εκεί ο 4ος Λόχος του 567 Τάγματος Πεζικού της 37ης Ταξιαρχίας της Χ Μεραρχίας Πεζικού. Ο λόχος, υπό τον λοχαγό Μιχαήλ Στεφάνου, διέθετε 120 άνδρες και είχε στρατοπεδεύσει σε ύψωμα παρά το χωριό.

Ο λοχαγός εγκαταστάθηκε σε οίκημα στις παρυφές του χωριού. Αν και είχαν τοποθετηθεί τέσσερις διπλοσκοπιές δεν είχαν ληφθεί μέτρα κάλυψης των οδεύσεων προς τον καταυλισμό. Περιέργως, επίσης τα οπλοπολυβόλα του λόχου είχαν αποθηκευτεί σε οίκημα του χωριού.

Περί τις 03.15 τα ξημερώματα της 5ης Ιουλίου 1946 ομάδες γυναικόπαιδων από την Ποντοκερασιά και άλλα χωρία εμφανίστηκαν ξαφνικά ενώπιον του καταυλισμού του λόχου φωνάζοντας συνθήματα υπέρ του “λαού” και καλώντας τους στρατιώτες «να ενωθούν με τον λαό».

MNHMH EΘΝΙΚΗ «Ἐπὶ τῇ συμπληρώσει 56 (69) ἐτῶν ἀπὸ τῆς συντριβῆς τοῦ κομμουνιστοσυμμοριτισμοῦ»

.

Χρῆστος Α. Σαρτζετάκης- Πρώην Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας

1.-  Ἡ 30ὴ Αὐγούστου 1949 ἔχει δικαίως καταγραφῆ διὰ τοὺς σκεπτομένους καὶ μὲ ἀληθῆ δημοκρατικὴν συνείδησιν Ἕλληνας ὡς μία τῶν ἐνδοξοτέρων ἡμερῶν τῆς ἐθνικῆς μας Ἱστορίας, ὡς ἡ φωτεινοτέρα τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλλάδος. Διότι, μετὰ τὴν κατὰ τὰς προηγηθείσας ἡμέρας πτῶσιν τοῦ Γράμμου καὶ τοῦ Βιτσίου, ὑπέκυπτεν εἰς τὰς ἐθνικὰς δυνάμεις τὴν 10^ην πρωϊνὴν τῆς ἡμέρας αὐτῆς καὶ τὸ φοβερὸν Κάμενικ, ἡ τελευταία καὶ ἰσχυροτέρα θέσις-κλειδὶ τοῦ ἀντιπάλου ἐπὶ τῆς Ἑλληνοαλβανικῆς μεθορίου.

Αὐτὴ ὑπῆρξεν ἡ νικηφόρος κατακλεὶς τριετοῦς καὶ πλέον ἐνόπλου ἀγῶνος τοῦ Ἔθνους ἐναντίον συμμοριτοπολέμου, ἐπιβληθέντος εἰς τὴν Ελλάδα ἀπὸ τοὺς βορείους, ὑπὸ κομμουνιστικὸν τότε καθεστώς, γείτονάς της, οἱ ὁποῖοι καὶ τὸν ὠργάνωσαν, τὸν ἐξώπλισαν καὶ τὸν κατηύθυναν, ὅπως καὶ ἡ συσταθεῖσα ἀπὸ τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας τοῦ Ο.Η.Ε. Διεθνὴς Ἐξεταστικὴ Ἐπιτροπή, ὕστερα ἀπὸ ἐπιτόπιον ἔρευναν, διεπίστωσε καὶ διέλαβεν εἰς τὰ συμπεράσματα τῆς ἀπὸ 23.5.1947 ἐκθέσεώς της.

Συμμοριτοπολέμου, ἀποσκοποῦντος εἰς τὴν ὑλοποίησιν ἀφ’ ἑνὸς τοῦ παλαιοῦ, ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19^ου αίῶνος, πανσλαβιστικοῦ σχεδίου ἐπεκτατικῆς καθόδου εἰς τὸ Αἰγαῖον δι’ ἀποσπάσεως τῆς Μακεδονίας ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ( : ἐδαφικὸς τῆς Πατρίδος μας ἀκρωτηριασμός ), ἀνανεωθέντος δὲ ὑπὸ Σταλινικὴν ἐπίνευσιν καὶ Τιτοϊκὴν πρωτοβουλίαν ὑπὸ τὴν μορφὴν δημιουργίας, μετὰ τῶν λοιπῶν ἐκτὸς Ἑλλάδος τμημάτων τῆς γεωγραφικῆς Μακεδονίας, ξεχωριστοῦ κράτους (: ἐθνικὸς τοῦ Ἑλληνισμοῦ ἀκρωτηριασμὸς δι’ ἀποχωρισμοῦ ἀπὸ αὐτὸν τῶν Μακεδόνων καὶ διαγραφῆς ἔτσι ἕξη αἰώνων ἐνδόξου ἐθνικῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας, αὐτῆς τῶν λεγομένων Ἑλληνιστικῶν χρόνων, ἀπὸ τοῦ 3^ου π.Χ. μέχρι καὶ τοῦ 3^ου μ.Χ. αἰῶνος )∙ καὶ ἀφ’ ἑτέρου εἰς τὴν  κομμουνιστικοποίησιν καὶ τῆς ἀπομενούσης Ἑλλάδος. 

ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΑΠΗΛΕΙΑ

 Η προσπάθεια απαξίωσης της επετείου του «Όχι» από αυτούς που εκμεταλλεύονται την κοινωνική αφασία

Από τον Γιάννη Κουριαννίδη*

Ναι, πράγματι! Οι Ελληνες εορτάζουν την έναρξη και όχι τη λήξη των εθνικών αγώνων τους. Την 25η Μαρτίου, την 28η Οκτωβρίου… Διότι αυτές οι ημερομηνίες είναι ορόσημα μνήμης αλλά και δικαίωσής τους στην Ιστορία. Είναι οι στιγμές που η πίστη γίνεται βίωμα· που υπερασπίζονται τις αξίες τους με την ίδια τους τη ζωή. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία για τον Ελληνισμό από την υπεράσπιση της ελευθερίας του.

Αυτό ακριβώς τιμούμε αυτές τις ημέρες· ότι είμαστε δηλαδή άξιοι των ιδανικών μας· ότι και αυτά και εμείς αξίζουμε. Γι’ αυτό και η υπεράσπισή τους έχει αποτελέσματα νικηφόρα. Και στη μάχη, αλλά κυρίως στη διατήρηση των δεσμών μας με την Ιστορία και τον προορισμό μας. Γι’ αυτό και είναι διπλά ολέθριο αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας. Επειδή ξεχάσαμε αυτό το χρέος, της υπεράσπισης της ελευθερίας μας…

Γι’ αυτό κι αυτές τις μέρες βρήκαν κάποιοι την ευκαιρία για να προσπαθήσουν να απαξιώσουν την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940. Το προσπάθησαν και στο παρελθόν, όταν αποπειράθηκαν να μας πείσουν ότι την 25η Μαρτίου ξεκίνησε μία… ταξική επανάσταση! Γελοιοποιήθηκαν σύντομα…