Έτσι ηττήθηκε ο πατριωτισμός από τα προσωπικά συμφέροντα

Η περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου. Φωτογραφία Τζουμχουριετ

αναδημοσίευση από τις Απόψεις
άρθρο του Σενέρ Λεβέντ

.

Ρώτησα έναν φίλο μου ο οποίος ζει στον νότο: «Υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι που θέλουν να επιστρέψουν στο Βαρώσι κάτω από τουρκική διοίκηση;» «Πολλοί», είπε. Άρα δεν φοβούνται όπως παλιά να ζήσουν στα κατεχόμενα εδάφη. Λέω όπως παλιά, επειδή κάποτε φοβόντουσαν. Εκπλήσσονταν ακόμα και για το πώς ζούμε εμείς εδώ. Θυμάμαι τι συζητήσαμε εκείνο βράδυ στο Χίλτον στις αρχές της δεκαετίας του 1980 που συμμετείχαμε κατόπιν ομαδικής πρόσκλησης. Με είχαν ρωτήσει το εξής οι Ελληνοκύπριοι δημοσιογράφοι φίλοι με τους οποίους καθόμασταν στο ίδιο τραπέζι: «Πού μένεις;»

«Στην Αμμόχωστο», είπα. «Δηλαδή, θα επιστρέψεις στην Αμμόχωστο μετά που θα τελειώσει η βραδιά;» «Ναι». «Θα περάσεις από την Άσσια;» «Ναι». «Δεν φοβάσαι;» «Τι να φοβηθώ;» «Δηλαδή θα περάσεις μέσα από ένα τουρκικό στρατόπεδο και δεν θα σε πειράξει ο στρατός, έτσι δεν είναι;».

Είχα εκπλαγεί πολύ με αυτή την ερώτηση. Άρα, δεν ήξεραν απολύτως τίποτα. Δεν είχαν καθόλου ιδέα για τη ζωή στην κατεχόμενη περιοχή. Νόμιζαν ότι όλοι ζούσαμε κάτω από αυστηρό στρατιωτικό έλεγχο και ότι μας ερευνούσε ο στρατός σε κάθε σοκάκι. Και δεν ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι εκείνοι που μου υπέβαλαν αυτή την ερώτηση. Ήταν δημοσιογράφοι. Ήμασταν στον πρωτοχρονιάτικο χορό που διοργάνωσε η Ένωση Συντακτών. Πώς γίνεται να μην αντιλαμβάνονταν καθόλου τη ζωή στον βορρά. Τι είδους προπαγάνδας προϊόν ήταν αυτό. Ήξερα ότι όταν κοίμιζαν τα παιδιά στα πρώτα χρόνια μετά το 1974 τα φόβιζαν για να κοιμηθούν λέγοντας «κοιμήσου, αλλιώς θα έρθουν οι Τούρκοι στρατιώτες», αλλά για να πω την αλήθεια αυτό δεν το ήξερα.

Η πολιτική του κατευνασμού απέτυχε. Κατεπειγόντως νέα στρατηγική

αναδημοσίευση από τις Απόψεις
άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη

.

Τα σχέδια των Τούρκων για την Αμμόχωστο ήταν γνωστά εδώ και χρόνια. Γιατί, συνεπώς, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία ολοφύρονται ως μωρές Ιερεμιάδες; Ο Τούρκος Πρόεδρος ήταν ξεκάθαρος από πέρσι τον Οκτώβρη-Νιόβρη. Οι προθέσεις της Άγκυρας ήταν εξίσου ξεκάθαρες και τις διαμήνυσαν κατ’ επανάληψη.

Οι Τούρκοι έχουν ένα… «καλό» για τους τρεμαλέους ηγέτες του Ελληνισμού: Βροντοφωνάζουν δημόσια τις απαιτήσεις και διεκδικήσεις τους.

Και επειδή γνωρίζουν σαν τον παρά τον κάλπικο τις τουρκοφοβικές ηγεσίες του ελληνισμού, οι οποίες ασκούνται μόνο σε φλυαρίες και λήρους, προχωρούν ανεμπόδιστα την υλοποίηση των σχεδίων τους.

Όπως τώρα με την Αμμόχωστο. Το Εθνικό Συμβούλιο συνήλθε την Τετάρτη (21.7.2021) για να ενημερωθεί από τον Πρόεδρο για τα διαβήματα και την τηλεφωνική-επιστολική διπλωματία του προς ξένους αποδέκτες και τις γονυπετείς εκκλήσεις του να αποτρέψουν την νέα τουρκική εκνομία.

Ο Ν. Αναστασιάδης και οι Εθνοσύμβουλοι επικαλέστηκαν τα ψηφίσματα 550 (1984) και 789 (1992), που αφορούν την Αμμόχωστο, για να απαιτήσουν από την κατοχική Τουρκία να τα σεβαστεί. Αλλά, τι; Ξεχνούν όλοι ότι ο Αναστασιάδης μετέτρεψε την όποια ισχύ αυτών των ψηφισμάτων σε ΜΟΕ, για να καλοπιάσει και να κατευνάσει το τουρκικό θηρίο.

Για ακόμα μια φορά, ο πρόεδρος Αναστασιάδης και η πολιτική ηγεσία επιβεβαιώνουν ότι δεν έχουν στρατηγική μακράς πνοής για απελευθέρωση και σωτηρία της Κύπρου. Δεν έχουν σχέδιο Β’. Δεν ξέρουν τι να κάνουν.

«Η φάμπρικα δεν σταματά, δουλεύει νύχτα μέρα…»* Οι Κύπριοι μετανάστες των πέτρινων χρόνων και οι νεοκύπριοι απέναντι στους μετανάστες

.

Του Κώστα Βενιζέλου

Η ιστορία των Κυπρίων ταυτίζεται διαχρονικά με τη μετανάστευση. Στα πέτρινα χρόνια πριν την ανεξαρτησία, τα χρόνια μετά, όπως και με την εισβολή της Τουρκίας το 1974, τα κύματα μεταναστών ήταν μαζικά. Άνθρωποι μέσα στα κοινωνικά τους αδιέξοδα, στα χρόνια της φτώχειας, αναζητούσαν ένα καλύτερο μέλλον. Μια αόριστη αναζήτηση, μια ελπίδα που μάλλον ήταν εκ των προτέρων δύσκολη μέχρι και ακατόρθωτη η υλοποίησή της.

Μετά το 1974, όταν «χάθηκαν όλα», σπίτια, περιουσίες, δουλειές, ο δρόμος για τη ξενιτιά έμοιαζε για πολλούς μονόδρομος. Εκεί γνώρισαν και την απαξίωση και την καταπίεση, την εκμετάλλευση. Ήταν σε κάποιες περιπτώσεις δακτυλοδεικτούμενοι από τον ντόπιο πληθυσμό. Ήταν οι εργάτες δεύτερης κατηγορίας, που έκαναν τις δουλειές που δεν «άγγιζαν» οι υπήκοοι της χώρας. Κάποιοι έμεναν σε δωμάτια με πολλούς άλλους συμπατριώτες μας. Η αρχή ήταν δύσκολη, σε κάποιες περιπτώσεις η συνέχεια δυσκολότερη.

• Οι περιγραφές από τους πατεράδες, τους παππούδες, τους θείους που αναγκάζονταν να δουλέψουν στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Βρετανία, στις… Αραπιές, όπως χαρακτηριστικάν έλεγαν, ήταν από έναν άλλον κόσμο. Μακρινό, αλλά πραγματικό.

Σπάζοντας την τουρκική επιχείρηση περικύκλωσης: Μόνο έτσι αποφεύγονται τα χειρότερα

.

Του Κώστα Βενιζέλου

Η Τουρκία επιχειρεί στην περικύκλωση του ελληνισμού, πολιτικά-νομικά αλλά και στρατιωτικά. Το γνωστό μνημόνιο με το καθεστώς της Τρίπολης, που ενεργεί ως προτεκτοράτο της Άγκυρας, αλλά και η στρατιωτική συμφωνία με την Αλβανία, το κατεχόμενο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, η εδραίωσή της στη Συρία, συμπληρώνουν σχεδόν την πλήρη περικύκλωση. Σημειώνεται συναφώς ότι με τη συμφωνία Τουρκίας-Αλβανίας, τουρκικά πολεμικά πλοία θα μπορούν να ελλιμενίζονται στη ναυτική βάση του Αυλώνα στη νότια Αλβανία.

• Μπορεί κανείς, βλέποντας τον χάρτη, να αντιληφθεί πώς κινείται η Άγκυρα, η οποία έχει ως στρατηγικό στόχο να καταστήσει την Ανατολική Μεσόγειο σε τουρκική λίμνη. Θα μπορεί διά της ισχύος, ενδεχομένως και χωρίς κόστος, προβάλλοντας τον φόβο, να επιβάλλει τους σχεδιασμούς της.

Είναι προφανές ότι η Τουρκία διαμορφώνει έναν κύκλο γύρω από την Κύπρο, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, τη Λιβύη και το Ισραήλ. Μεταξύ των στρατηγικών στόχων της κατοχικής Τουρκίας είναι, σύμφωνα με τον Γ. Χαραλαμπίδη (Σημερινή, 14.6.2020), η δημιουργία αεροναυτικής Βάσης κοντά στον κόλπο της Σύρτης για να εδραιωθεί και στη Βόρειο Αφρική και στα νότια της Κρήτης. Βάσεις έχει ήδη στο Κατάρ και στη Σομαλία.

Δεν θα έχει άνεμο να παρασύρει το «Φατίχ»: Δόγματα και επιβαλλόμενες κινήσεις ανάσχεσης

Το τουρκικό ερευνητικό πλοίο Μπαρμπαρός συνοδευόμενο από τουρκική φρεγατα Photo via Twitter, @fatih_donmez, Υπουργείο Ενέργειας Τουρκίας

.

Του Κώστα Βενιζέλου

Η γεωγραφία δεν αλλάζει. Το θέμα, μερικές φορές είναι πώς «διαβάζει» κανείς το χάρτη. Η Τουρκία προσπαθεί, για παράδειγμα, να καταστήσει προτεκτοράτο της την Λιβύη, να κάνει γεωτρήσεις νοτίως της Κύπρου, νοτιοδυτικά της Κρήτης. Το δικό της αφήγημα, αν και παράλογο, εξελίσσεται, υλοποιείται και φέρει τον κωδικό «Γαλάζια Πατρίδα».  Όταν δε αυτός ο σχεδιασμός αποτυπωθεί στο χάρτη, όλα γίνονται «τουρκικά». Μια τρομακτική εικόνα.

Το ζητούμενο είναι γιατί αυτό το επεκτατικό, παράνομο, παράλογο αφήγημα δεν αποτρέπεται, δεν ανατρέπεται. Γιατί, μεγάλες και μη δυνάμεις,  το ανέχονται;  Προφανώς είναι τα πολλά και διαφορετικά συμφέροντα αλλά προτεραιότητες.  Κάποια στιγμή, βέβαια, θα βρεθούν κι όλοι αυτοί που υποβαθμίζουν την επιθετικότητα της Τουρκίας, μέσα σε ένα σχέδιο, επέκτασης ενδεχομένως της «Γαλάζιας Πατρίδας». Και τότε;

Το θέμα δεν είναι να αναζητούνται οι λόγοι και να εξηγείται η συμπεριφορά άλλων χωρών στην περιοχή- που είναι χρήσιμο- αλλά ποια θα είναι η απάντηση που πρέπει να δοθεί από ελληνικής πλευράς, από Ελλάδα και Κύπρο.

Μια διπλωματική ήττα για την Ελλάδα την λάθος στιγμή

Με αεροπορικές επιδείξεις και παρελάσεις γιόρτασαν την επέτειο της εισβολής στα κατεχόμενα Φωτ.: Facebook / Türk Yıldızları

.

Του Γιώργου Κέντα

Οι Μόνιμοι Αντιπρόσωποι της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Αρμενίας στον ΟΗΕ, Μαυρογιάννης και Margaryan, αποφάσισαν να εκφράσουν τη διαφωνία τους με την υποψηφιότητα του Volkan Bozkir, ο οποίος είναι υποψήφιος για την Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών. Η κίνηση αυτή της αξίζει προσοχής.

Ο κ. Bozkir, πρώην διπλωμάτης και υπουργός, είναι σήμερα βουλευτής, μέλος του κόμματος AKP. Ανήκει στον πολύ στενό κύκλο του Ερντογάν. Είναι ο μόνος υποψήφιος για την Προεδρία της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, εκ μέρους της ομάδας της Δυτικής Ευρώπης, η οποία έχει την ευκαιρία να εκλέξει Πρόεδρο της ΓΣ για την περίοδο 2020-21.

Από τα 28 κράτη που συμμετέχουν στην ομάδα αυτή, υπήρξε συναίνεση για να εκλεγεί ο κ. Bozkir. Στην ομάδα αυτή συμμετέχουν η Ελλάδα και το Ισραήλ. Είναι πραγματικά ένα σοβαρό ερώτημα για τους λόγους για τους οποίους η ομάδα της Δυτικής Ευρώπης επέτρεψε στην Τουρκία να κερδίσει μία από τις πιο σημαντικές θέσεις διεθνούς κύρους, σε μια περίοδο όπου προβαίνει σε συστηματικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του κράτους δικαίου και του διεθνούς δικαίου.

Ρίχνει δόλωμα για επεισόδιο: Ο Ερντογάν προχωρεί σε ακραίες κινήσεις επιδιώκοντας την ελληνική αντίδραση

Turkish President Recep Tayyip Erdogan leaves after a press conference at the Presidential Complex in Ankara (Photo credit should read ADEM ALTAN/AFP/Getty Images)

.

Του Κώστα Βενιζέλου

Κινήσεις που δοκιμάζουν τις αντοχές και τα αντανακλαστικά της Αθήνας κάνει η κατοχική Τουρκία, επιλέγοντας ως μοναδικό πεδίο δράσης αυτό της έντασης και των ακραίων συμπεριφορών. Η Άγκυρα έχει περιορίσει τα κανάλια διπλωματικής συνεννόησης με την Αθήνα και σκοπίμως ασκείται μόνο στα πεδία της ισχύος. Με βάση τα σημερινά δεδομένα και την εν γένει συμπεριφορά του καθεστώτος Ερντογάν, ένα θερμό επεισόδιο δεν θα πρέπει να αποκλειστεί, αν και αυτός δεν ήταν ο αρχικός στόχος της Άγκυρας. Ενημερωμένες πηγές στην Αθήνα σημείωναν πως την τελευταία περίοδο η Τουρκία κινείται επικίνδυνα, με ενέργειες υψηλού ρίσκου.

Αν και τούτος δεν μπορεί να θεωρείται ο βασικός λόγος, ξένες διπλωματικές πηγές υποστηρίζουν πως ο Ερντογάν λειτουργεί πιεζόμενος λόγω των ασφυκτικών οικονομικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζει. Δεν θέλει να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν θέλει Μνημόνιο, αλλά τούτο όσο περνά ο καιρός φαντάζει ανέφικτο. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους για την επαναπροσέγγιση με τις ΗΠΑ.

Η ουσία είναι πως οι επεκτατικοί σχεδιασμοί της Άγκυρας προϋπήρχαν της οικονομικής κρίσης στην Τουρκία. Αυτό που διαπιστώνεται την τελευταία περίοδο είναι πως χωρίς διάθεση για συνεννόηση, επιλέγει το εργαλείο της έντασης, υποβαθμίζοντας τη διπλωματία.

Όταν θα σιγήσουν οι σειρήνες των ασθενοφόρων, οι πολίτες σε όλο τον κόσμο θα έχουν μια τεράστια ευθύνη απέναντι σε νεκρούς και ζωντανούς

.

Του Πανίκου Παναγιώτου

Ακούμε συνέχεια σειρήνες ασθενοφόρων και περιμένουμε αν ο ήχος απομακρυνθεί ή ακουστεί πιο δυνατά πλησιάζοντας τη γειτονιά μας.

Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των θυμάτων του κορωνοϊού, αλλά είναι και ένας πρωτόγνωρος φόβος μπροστά σε μια εφιαλτική πραγματικότητα.

Η Νέα Υόρκη έγινε το επίκεντρο και το νέο «σημείο μηδέν» της πανδημίας. Ο αριθμός των κλήσεων έκτακτης ανάγκης 911 υπερβαίνει πλέον σε καθημερινό επίπεδο τον αριθμό των κλήσεων που ελήφθησαν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001. Αυτές τις μέρες γίνονται τέσσερις με πέντε χιλιάδες περισσότερες κλίσεις σε σχέση με μια κανονική μέρα πριν την εμφάνιση του κορωνοϊού.

Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης, Άντριου Κουόμο, δήλωσε την Πέμπτη ότι στην πολιτεία του έχουν απομείνει περίπου 2.200 αναπνευστήρες και, με βάση τον τρέχοντα ρυθμό χρήσης τους σε ασθενείς, έχει επαρκές απόθεμα μόνο για άλλες έξι μέρες. Επίσης, ανέφερε ότι πιθανώς να χρειαστούν 70.000 έως 110.000 κρεβάτια για τους νοσούντες.

Όταν ρωτήθηκε τι πρέπει να γίνει για την απόκτηση περισσότερων αναπνευστήρων, ο Κουόμο τόνισε ότι «η πιο σκληρή ειρωνεία είναι ότι εξαρτόμαστε από την Κίνα».

Φτάσαμε σήμερα να καταβάλουμε 21 εκατομμύρια ευρώ (μόνο με πιστωτικές κάρτες, χώρια τα μετρητά) σε αγορές στα κατεχόμενα ετησίως

Με αεροπορικές επιδείξεις και παρελάσεις γιόρτασαν την επέτειο της εισβολής στα κατεχόμενα Φωτ.: Facebook / Türk Yıldızları

.

Της Τώνιας Σταυρινού

Η κοινωνική συνείδηση δεν ήταν ποτέ το δυνατό μας σημείο. Θα φέρουμε τον παράνομο μετανάστη να βάψει το σπίτι γιατί είναι φτηνός -στα όρια της εκμετάλλευσης- και δεν θα κοιτάξουμε τον επαγγελματία που χρεώνει κανονικά γιατί πληρώνει φόρους και κοινωνικές ασφαλίσεις.

Θα ψωνίσουμε από το φτηνό πολυκατάστημα που δεν καταβάλλει τους μισθούς στους υπαλλήλους του ή τους δίνει εξευτελιστικές αμοιβές για να εξοικονομήσουμε χρήματα και να επενδύσουμε περισσότερα σε κινέζικες πλαστικούρες.

Με το ίδιο σκεπτικό θα αφήσουμε όλο το σκουπιδαριό μας στο Τρόοδος φεύγοντας από την εκδρομή την Κυριακή, θα εγκαταλείψουμε το πάρκινγκ όπου χτυπήσαμε ένα άλλο αυτοκίνητο αν δεν μας είδε κανείς, θα πετάξουμε το κυνηγετικό σκυλί στα χωράφια αν δεν μας φέρνει αρκετούς λαγούς και θα αδειάσουμε τα μπάζα με τους παλιούς καναπέδες και τις σπασμένες τηλεοράσεις στο χωράφι.

Με την ίδια ασυνειδησία θα γεμίσουμε το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μας από τα κατεχόμενα για να πληρώσουμε τα μισά. Κι αν μας επικρίνει κανείς -για τα ψώνια, τις διαμονές σε ξενοδοχεία, τα αεροπορικά εισιτήρια- θα ξεσπάσουμε με επιχειρήματα τετράχρονου παιδιού: «Να πάρουν ένα μάθημα οι κλέφτες οι δικοί μας». Επειδή ενισχύοντας οικονομικά τους κατακτητές σου πιστεύεις ότι τιμωρείς το πολιτικό κατεστημένο της πατρίδας σου. Συλλογιστική ανθρώπου που έχει κόψει πίσω από αρκετά στάδια της εξέλιξης…

Ο Καυκασιανός ληστής, ο Τούρκος πειρατής και οι ψευδαισθήσεις μιας αφελούς ηγεσίας

 

.

Του Σάββα Ιακωβίδη

Έχει μείνει στην Ιστορία ο διάλογος του Αμερικανού προέδρου, Ρούζβελτ, με τον σύμβουλό του Μπούλιτ. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στη Διάσκεψη της Γιάλτας (4-11/2/1945) ο Ρούζβελτ προσπαθούσε να εξηγήσει γιατί έπρεπε να υποχωρήσει στις αξιώσεις του αιμοσταγούς δικτάτορα της τότε Σοβιετικής Ένωσης, Στάλιν. 

«Η ευγένεια υποχρεώνει! Αν του δώσουμε ό,τι μας ζητεί, θα μας δώσει και αυτός κατόπιν, ό,τι του ζητήσουμε». Ιδού τι απάντησε ο Μπούλιτ: «Αλλ΄ αυτός δεν είναι ο Δούκας του Νόρφολκ! Είναι ένας Καυκασιανός ληστής!».

Από το 1974 και εντεύθεν, εφτά Πρόεδροι της Κυπριακής Δημοκρατίας έχουν καλλιεργήσει, με την ανοχή ή και υποστήριξη πολιτικών δυνάμεων, μιαν ολέθρια πολιτική πρακτική:

• Πιστεύουν αφελέστατα πως, αν υποχωρούν στις αδίστακτες τουρκικές αξιώσεις, θα κατευνάσουν το τουρκικό θηρίο το οποίο, με τη σειρά του, θα συναινέσει, δήθεν, σε μια λειτουργική και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό.

Η Κύπρος είναι το τελευταίο φυλάκιο άμυνας της Ελλάδας

.

Του Γιώργου Συλλούρη*

Υπό τις παρούσες συνθήκες  και προκλήσεις της Τουρκίας στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και εν γένει στην Ανατολική Μεσόγειο,  το κρισιμότερο ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι οι μεθοδεύσεις, αλλά και απειλές, με στρατιωτικά μέσα, της Τουρκίας κατά των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Επίσης, η μεθοδευμένη από την Τουρκία εισροή παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα είναι ένα άλλο σημαντικό πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Οι διεκδικήσεις της Τουρκίας εκφράζονται με έμπρακτες, επικίνδυνες και προκλητικές ενέργειες. Με την τρίτη εισβολή στην ΑΟΖ της Κύπρου με ερευνητικά και πολεμικά πλοία, με τις συνεχείας παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου, με την νομικά ανυπόστατη συμφωνία με την Λιβύη, με τις δημοσιεύσεις χαρτών που εξαφανίζουν την Κρήτη και το Καστελόριζο, τις συνεχείς δηλώσεις για την γαλάζια πατρίδα και την περιφρόνηση των συνόρων που οριοθετήθηκαν με την συνθήκη της Λωζάνης.

Εμείς ως λαός και ως έθνος, οφείλουμε να απαντήσουμε και να αποκρούσουμε αποτελεσματικά τις παράλογες και παράνομες διεκδικήσεις και απειλές της Τουρκίας. Είναι σε όλους γνωστό ότι δεν υπάρχει διεθνές όργανο που να μπορεί να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία όταν παραβιάζει το Διεθνές Δίκαιο. Η τήρηση του Διεθνούς Δικαίου δυστυχώς είναι ευθύνη των κρατών. Γι’ αυτό αν θέλουμε η Τουρκία να μην περιφρονεί αλλά να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο, ο μόνος τρόπος είναι  να οργανώσουμε τον στρατό  μας, τον εξοπλισμό μας, τις διπλωματικές μας υπηρεσίες και τον απόδημο ελληνισμό.

Το «γλωσσάρι» δεν είναι αθώο παιδικό παιγνιδάκι

Στην ελληνική, τουρκική και αγγλική κυκλοφόρησε το γλωσσάρι του ΟΑΣΕ. Φωτογραφία philenews

.

Του Χρήστου Μαυρή*  

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, όπως Ανθρωπολόγους, Γλωσσολόγους κ.ά., αν από το λεξιλόγιο κάποιου ατόμου αφαιρέσεις μία συγκεκριμένη λέξη με ουσία, στα μετέπειτα χρόνια της ζωης-του είναι επόμενο να χάσει απο το μυαλο-του και την έννοια αυτης της λέξης. Για παράδειγμα, αν απαγορεύσεις σε κάποιο άτομο να λέει και να χρησιμοποιεί τη λέξη «ελευθερία», το αργότερο σε 30 χρόνια θα αρχίσει να ξεχνάει και την έννοια της λέξης «ελευθερία», ως ιδέα και πράξη, σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο.

Τα γράφω αυτα για ν’ αποδείξω πως το λεγόμενο «γλωσσάρι» που μας ετοίμασαν, με τέχνη και σπουδή, οι «φίλοι»-μας, δεν ήταν ένα αθώο παιδικό παιγνιδάκι. Αντιθέτως, ήταν μία καλοστημένη παγίδα, που προέκυψε ασφαλως απο τις ύπουλες προθέσεις και το σαθρό μυαλό εκείνων που το ετοίμασαν. Εννοώ τον ΟΑΣΕ με τους εδώ συνεργάτες-του, τους οποίους σε τελικη ανάλυση χρησιμοποίησε σαν τα εξιλαστήρια θύματα της υποχθόνιας ενέργειάς-του.

Με δύο λόγια, το λεγόμενο «γλωσσάρι» είχε σαν απώτερο στόχο την αλλοίωση του φρονήματος των Ελληνοκυπρίων, που παραμένει αταλάντευτο εδω και 44 χρόνια, εμμένοντας σε απελευθέρωση των κατεχόμενων εδαφων-μας και επιστροφη στις πατρογονικές εστίες-μας. Και όταν είδαν, λοιπον, αυτοι οι «φίλοι»-μας πως δεν κάμπτεται με απειλες, εκβιασμους ή με την πρόστυχη διπλωματία-τους αυτο φρόνημά-μας, στάφηκαν προς άλλες επαίσχυντες μεθοδεύσεις. Η περίπτωσή-τους, για την ακρίβεια, θυμίζει ιμπεριαλιστικές μεθοδεύσεις. Δηλαδή, όταν οι Αμερικάνοι είδαν και αποείδαν πως ο οικονομικός ιμπεριαλισμος αποτύγχανε σταδιακά στην εφαρμογή-του, αποφάσισαν να προωθήσουν τον πολιτιστικο ιμπεριαλισμο ανάμεσα σε διάφορους ανίσχυρους λαους, που αποδέχθηκε τελικά πιο ύπουλος αλλα και πιο δραστικός.

Η Ρωσία χτυπά “ασύμμετρα” και πάντα δύο φορές: Βαθιά τραύματα και εκατέρωθεν καχυποψία

Russia’s President Vladimir Putin lights a candle as he visits St. Vladimir Cathedral at the Tauric Chersonesus Museum Reserve in Sevastopol, Crimea, late 04 August 2018 (issued 05 August 2018). EPA, MIKHAEL KLIMENTYEV, SPUTNIK, KREMLIN POOL

.

Του Νίκου Μελέτη

Η «Ρωσική Αρκούδα» αργεί αλλά δεν ξεχνά. Η Μόσχα με καθυστέρηση μερικών εβδομάδων αντέδρασε με τρόπο αναμενόμενο, παρά το γεγονός ότι το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών τον χαρακτήρισε «ασύμμετρο», στέλνοντας συγχρόνως συμβολικά «προσωπικό μήνυμα” στον Νίκο Κοτζιά, απαγορεύοντας την είσοδο στην Ρωσία σε στενό συνεργάτη του.

Η απέλαση από την Ρωσία δυο μελών της ελληνικής διπλωματικής Αρχής στην χώρα, του εμπορικού ακολούθου και του υπευθύνου επικοινωνιών και η απαγόρευση εισόδου στην χώρα του Γιώργου Σακελαρίου, διευθυντή του πολιτικου Γραφείου του Νίκου Κοτζιά, ήταν η απάντηση στην απέλαση δυο Ρώσων διπλωμάτων και απαγόρευση εισόδου σε δυο ακόμη στην Ελλάδα. Μια υπόθεση η οποία οδήγησε σε βαθιά κρίση τις ελληνορωσικές σχέσεις.

Κι όμως η Μόσχα αν και είχε αναγγείλει από τα μέσα Ιουλίου όταν έγινε γνωστή η υπόθεση, ότι θα απαντήσει με τον ίδιο τρόπο, φαίνεται ότι έδινε την ευκαιρία μέσα στο διάστημα που μεσολάβησε να υπάρξουν κινήσεις αποκατάστασης διαύλων επικοινωνίας και αντιμετώπισης των παρεξηγήσεων. Κάτι τέτοιο τελικά δεν συνέβη ούτε επιδιώχθηκε από τις δυο πλευρές, ενώ αντιθέτως συνεχίσθηκαν οξύτατες δηλώσεις και από ελληνικής πλευράς και από ρωσικής, με αποτέλεσμα το χάσμα να βαθαίνει.

Γιατί σκοτώνουν τους υπερασπιστές του περιβάλλοντος και των αυτοχθόνων πληθυσμών;

.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Τι κοινό μπορεί να έχει ένα σαμπουάν, ένα κραγιόν, ένα παιδικό γάλα, μια ζύμη για πίτσα, ένα παγωτό, η μαργαρίνη, πολλά απορρυπαντικά, πολλές σοκολάτες και μπισκότα, βιοκαύσιμα, σαπούνια και αρτοσκευάσματα, όπως και εκατοντάδες άλλα προϊόντα που αγοράζετε από το σούπερ μάρκετ, τον φούρνο ή ένα ζαχαροπλαστείο στη γειτονιά σας;

Είτε το ξέρετε, είτε όχι, τα περισσότερα από αυτά περιέχουν φοινικέλαιο και παράγωγά του. Συχνά δεν το γράφουν καν, και πρέπει να το φανταστείτε κάτω από ονομασίες όπως φυτικό Έλαιο, φυτικά λιπαρά, φοινικοπυρηνέλαιο, παλμιτικό οξύ, παλμολείνη, γλυκερύλιο, στεατικό Οξύ, Elaeis Guineensis Palm, κ.α. Το πιθανότερο είναι επίσης ότι δεν γνωρίζετε ότι, τον Μάιο του 2016, η EFSA (Ευρωπαϊκή Yπηρεσία Aσφάλειας Tροφίμων) έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για δυνητικά καρκινογόνες ουσίες που παράγονται κατά την επεξεργασία τέτοιων ελαίων σε υψηλές θερμοκρασίες και τους πιθανούς κινδύνους υγείας, μετά από σχετικά πειράματα σε ζώα.

Με την ισχύ που έχουν πλέον αποκτήσει στις Βρυξέλλες τα λόμπυ των βιομηχανιών, είναι απορίας άξιον ακόμα και πως έγινε δυνατή η σύνταξη της έκθεσης αυτής. (Πολλοί ειδικοί άλλωστε επί της διατροφής αμφισβητούν, πέραν των αποτελεσμάτων της επεξεργασίας του σε υψηλές θερμοκρασίες, και την ποιοτική αξία προ επεξεργασίας του φοινικέλαιου, δεδομένων των πολυκορεσμένων και ενός μονοκορεσμένου φυτικού ελαίου που περιέχει).