Τρία παιδάκια έγραψαν έκθεση για την Μακεδονία.

1/2/2019

Ο δάσκαλος έγραψε το θέμα «Μακεδονία» στον πίνακα βορειοελλαδίτικου Δημοτικού Σχολείου και χωρίς να δώσει καμία άλλη εξήγηση παρά τις επίμονες ερωτήσεις και εξηγήσεις που ζητούσαν οι μαθητές του, παρέμεινε «σφίγγα» και δεν τους είπε απολύτως τίποτα, αφήνοντάς τους επί 30 λεπτά να αναπτύξουν ελεύθερα τη σκέψη τους. Τα παιδιά, ούτε 12 ετών. 11 και κάτι. Παρατίθενται τρία κείμενά τους διατηρώντας την ορθογραφία των συντακτών τους. Ουδέν άλλο σχόλιον. Για την αντιγραφή, Α.Κ.Σ.

«1. (αγόρι, μέτριος μαθητής)
Η Μακεδονία μας, αυτή που η έλληνες άνθρωποι που στη πραγματικότητα δεν είναι έλληνες, δεν ενδιαφέρονται ούτε 1% για τη Μακεδονία τη ξακουστή του Αλεξάνδρου η χώρα.
Όχι αδέρφια δεν θα τους αφήσουμε να μας πάρουν την Μακεδονία μας. Πρέπει να πολεμήσουμε για αυτή και όχι να καθόμαστε να περιμένουμε να μας την πάρουν.
Το θέμα είναι γιατί κάποιοι έλληνες που δεν θεωρούνται πια έλληνες γιατί αλλιώς δεν θα πουλούσαν την υπέροχη Μακεδονία μας.
Αδέλφια μου πρέπει να λάβουμε τα μέτρα μας, δεν γίνεται να τους αφήσουμε να κάνουν αυτό το πράγμα. Πρέπει να δώσουμε και το τίμιο αίμα μας για αυτήν γιατί άμα μας την πάρουν αδέλφια όλη μας η ζωή θα αλάξει προς το χειρότερο. Ευχαριστώ δε όσους παρατήσαν τις δουλειές τους και ήρθαν εδώ αλλά σκεφτήτε το κάνουμε για να μη χάσουμε την αγαπημένη μας Μακεδονία. Εγώ κι εσείς δεν θα σταματήσουμε μέχρι να βεβαιωθούμε ότι έχουμε στα χέρια μας την Μακεδονία.
Αυτά έχω να πω εγώ τουλάχιστον. Θα κάνω ότι μπορώ και εσείς φυσικά για να μη μας την πάρουν.

Εκατόν πενήντα δεδηλωμένοι απάτριδες συν τρεις δηλωμένοι αλλού, ίσον «Τώρα αρχίζει».

 Απόστολος Σαραντίδης

Η επόμενη ημέρα της λεγόμενης υπερψήφισης του «Προσυμφώνου των Πρεσπών», βρίσκει τους νεοέλληνες όλους, καί αυτούς που είναι υπέρ καί τη συντριπτική πλειοψηφία που κατεβαίνει επί έναν ολόκληρο χρόνο και όχι μόνο, στους δρόμους διαδηλώνοντας ειρηνικά κατά, σίγουρα μουδιασμένους. Τα αισθήματα πικρά, κατά κανόνα οργισμένα αλλά ανίκανα προς στιγμήν να το περάσουν προς τις ηγεσίες που δεν ακούνε τίποτα και να προσπεράσουν την αιδώ στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Υπάρχει η γενικευμένη αίσθηση μιας ήττας βαριάς, μη αναστρέψιμης, που πρόδωσε τον ελληνικό λαό. Αυτό, είναι αλήθεια. Υπάρχουν και τα ψεύδη που διοχετεύθησαν από εξαρτημένα κέντρα εξουσίας, θεωρώντας ότι θα ξεγελούσαν. Κατ’ αρχάς, δεν γνωρίζουμε κατά πόσον οι ιθύνοντες της πράξης τους εγνώριζαν ότι θα επιτύγχαναν να αποσπάσουν την προσοχή και να περάσουν με τον ευκολότερο τρόπο αυτό που έκαναν. Το βέβαιον είναι ότι το ετόλμησαν, για την ώρα επιτυχώς. Ίσως να ήρθαν και για αυτό. Έτσι δείχνει. Η πρώτη αποτυχία τους όμως έγκειται στο ότι την πλειοψηφία όχι μόνο δεν την έπεισαν αλλά την είχαν συνεχώς απέναντί τους. Και θα την έχουν ες αεί.

Αποτείχιση, γελοιότητα και «πνευματικοί»

 Απόστολου Σαραντίδη

Ειλικρινά δεν ήθελα καθόλου να τελειώσω το 2018 με το παρόν άρθρο αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να το αποφύγω. Αφορμή στάθηκε μια ανάρτηση σε ιστολόγιο που ήλεγχε ορθώς επιφανή κληρικό και δη πανεπιστημιακό, καθ’ όλα σεβαστό με μεγάλη προσφορά και επιρροή, για δημοσιευμένες θέσεις του περί αποτειχίσεως. Η ανάρτηση αναδημοσιεύθηκε και από άλλους, σχολιάστηκε και ξανασχολιάστηκε διαδικτυακά και άναψε φωτιές δημιουργώντας αναταραχή μεταξύ όσων θέλουν να έχουν δημόσιο λόγο και παρακολουθούν την εκκλησιαστική επικαιρότητα. Το δυσάρεστο ή και ευχάριστο επειδή αναδείχθηκε, είναι ότι διαφάνηκε σχεδόν όλο το σώμα του προβλήματος που ναι μεν προεξείχε σαν κορυφή παγόβουνου και ήταν γνωστό, τώρα όμως είδαμε μέχρι τη βάση τι γίνεται και όλον τον όγκο του και επειδή γράφτηκαν και ειπώθηκαν λόγια σκληρά αλλά και γελοία τα οποία πολλά καταφέρονταν και εναντίον του γράφοντος και επειδή όσο το πρόβλημα το αφήνεις γίνεται χειρότερο με διογκούμενες εντυπώσεις, δεν είναι δυνατόν να μείνουν αναπάντητα. Και δεν τίθεται καν θέμα επί προσωπικού.

Για την Αποτείχιση και τη Διακοπή Μνημόνευσης έχουν γραφτεί πολλά, εξαιρετικές μελέτες και άρθρα από εξαιρετικές προσωπικότητες, προεξάρχοντος του πανεπιστημιακού πατρολόγου πρωτοπρεσβύτερου π. Θεοδώρου Ζήση. Στις 16 Ιουνίου 2018 πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία σε κεντρικό ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης με τη σύμπραξη τριών ορθόδοξων σωματείων, Ορθόδοξη Ημερίδα με τον γενικό τίτλο «Αίρεση – Καθαίρεση, Ορθόδοξη Αντίσταση» στο οποίο ο γράφων είχε την τιμή να αναπτύξει ως είς εκ των εισηγητών, το θέμα «Αποτείχιση, Ενότητα και Οικονομία». Τα πρακτικά έχουν δημοσιευθεί σε ειδικό τόμο της «Θεοδρομίας» και είναι γνωστά.

Το αληθές πλαίσιο.

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ
Καβάλα, Νοέμβριος 2018

Νεκταρίου επισκόπου Πενταπόλεως

ΤΟ ΑΛΗΘΕΣ ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΟΙ ΑΛΑΘΗΤΟΙ ΤΟΥ ΤΑΦΟΥ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Ίσως να είναι το μοναδικό δοκιμιακό κείμενο, έκθεση θα λέγαμε στα παλαιά μαθητικά μας χρόνια, στο οποίο ο πρόλογος είναι δυσανάλογα εκτενέστερος του κυρίου θέματος. Ποιητική αδεία σε λογοτεχνικά κείμενα μάλλον συγχωρείται. Ο επίλογος θα έρθει πιθανότατα λυτρωτικά καθάπερ πνεύματος δικαίου ώσπερ ώσις ιδιάζουσα, ωσαύτως ψιμύθιον αργυρόν και ωσάν να μην ψηφά τους σύγχρονους ψηφοσυνάχτες ψιμυθιολόγους αβδηρίτες και κανθάρους της δεκάρας.

Γίνεται φανερό παλαιόθεν έως τα σήμερα για όσους έχουν τη στοιχειώδη αυτοσυνειδησιακή επάρκεια και δεν εμφορούνται από άμετρη κρήδεμνη ναρκισσιστική ερυγή ως άωρα μειράκια, ότι λόγω νοημοσύνης αλλά και πνεύματος, αν δεν υπάρχει κοινός κώδικας επικοινωνίας, αυτή καθίσταται αδύνατη. Τούτο δεν συμβαίνει μόνο σε γλωσσικό αλλά σε κάθε επίπεδο ανθρωπίνης δραστηριότητος, καίτοι οι αποβολιμαίοι ανερμάτιστοι θα ισχυριστούν με περίεργα συμπιλήματα οσονούπω τη μεθοδική αποδόμηση αβρότων αγαυών αξιών.

Μετά από 11 μήνες γιατί θα πρέπει να χαιρόμαστε;

 

 Απόστολου Σαραντίδη

Αντιμετωπίζοντας τελευταία σοβαρό πρόβλημα, είχα αποθέσει πρόσκαιρα την πένα μου αλλά βλέπω πως «δεν με αφήνετε», Σεβασμιώτατε Φιλίππων Νεαπόλεως και Θάσου, που ζείτε, όπως είπατε σε πρωινή εκπομπή πανελλήνιας εμβέλειας, μέσα στον κόσμο και ακούτε και Iron Maiden και έχετε πρόσβαση και στην τεχνολογία. Το τελευταίο με χαροποιεί ιδιαιτέρως διότι σημαίνει ότι έχετε διαβάσει την ανοικτή επιστολή που σας απέστειλα πέρυσι στις 19/11/2017 και τα ερωτήματα που σας έθετε, μία (1) ημέρα μετά από την ενθρόνισή σας. Συνεπώς, θα λάβετε γνώσιν εξ ιδίων και του παρόντος. Απάντηση βέβαια δεν πήρα εδώ και 11 μήνες. Σιγή. Είναι φαίνεται κι αυτό πρακτική του κόσμου στον οποίον ζείτε. Έστω κι έτσι, σας ευχαριστούμε για την Θεία Χάρη που κομίζετε εις την πόλιν μας διά της αρχιεροσύνης σας, είτε αξίως είτε αναξίως, Κύριος οίδε και Κύριος κρίνει, όχι εμείς οι τρίτοι. Τούτο ορθοδόξως είναι ξεκάθαρο.

Προσφάτως, απευθύνατε ανοικτή πρόσκληση δημοσίας συνάντησης με τους νεολαίους της Καβάλας, αμφοτέρων των φύλων φυσικά, η οποία τηρουμένων των αναλογιών του παρελθόντος είχε σχετική επιτυχία. Οι προοπτικές για το μέλλον είναι ευοίωνες για την επανάληψη του εγχειρήματος και ευόδωση του στόχου. Προς ποίαν κατεύθυνσιν όμως;

Δεν έχω λόγια. Δεν μπορώ. Δεν θέλω να γράψω. Το ανασύρω από το παρελθόν.

Τσουνάμι

«Ματαιότης ματαιοτήτων…»
Ι. Χρυσόστομος

του Απόστολου Σαραντίδη

Και η υδρόγειος δονήθηκε σαν πένθιμη καμπάνα σκορπώντας προς κάθε κατεύθυνση κύματα τρόμου, πανικού και απόγνωσης.

Και ο ωκεανός αναταράχθηκε δυνατά σηκώνοντας τεράστιες μάζες υγρού στοιχείου μαζί με ό,τι ζωντανό υπήρχε εκεί.

Προς Οικουμενικό.

 Σαν επιστολή

Απόστολος Κανδιανού Σαραντίδης

Καβάλα, 7/7/2018

Παναγιώτατε,

Δεν θα με ενθυμείσθε αλλά επειδή η νοημοσύνη σας είναι ακμαία και παρά την ηλικία σας τη χρησιμοποιείτε επιτυχώς – χάρισμα του Υψίστου – όπου παρευρίσκεσθε, ίσως και να σας θυμίσω κάτι.

Πέμπτη 11 Ιουνίου του 2015, στην ονομαστική σας εορτή, απόγευμα στο Μπαλουκλί στην Πόλη, ως μέλος της ομάδας και αποστολής του Δρ Νίκου Λυγερού, κατά τους τυπικούς χαιρετισμούς μετά το πέρας του Εσπερινού, στην ιστορική αυλή της Μονής, ανταλλάξαμε επί ένα πεντάλεπτο περίπου προσωπικά ευχές και συνομιλήσαμε για προβλήματα, κυρίως της Παιδείας και σχόλια για τα της Καβάλας, εγκάρδια και φιλικά.

Έκτοτε, πολλά άλλαξαν, πολλά έγιναν και προσωπικώς πήρα τον δρόμο μου.

Με όλο τον σεβασμό προς τον οικουμενικό θρόνο σας, της Νέας Ρώμης και Κωνσταντινουπόλεως, και επειδή γνωρίζω ότι οι συνεργάτες σας παρακολουθούν και σας ενημερώνουν ενίοτε για τις αναρτήσεις των ιστολογίων, με αφορμή την πρόσφατη συμπροσευχή στο Μπάρι και όχι μόνο, επιτρέψτε μου παρακαλώ να σας απευθύνω μία πολύ απλή ερώτηση, με διευκρινήσεις ως προς την κατανόηση:

Ο Χριστός της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, αυτής που είναι και Ορθόδοξη, την οποία σεις προσωπικά εκπροσωπείτε επισήμως στους ομολόγους κύκλους σας, με τον Χριστό του βασιλέα (κοσμικός βασιλεύς είναι) Πάπα (τώρα Φραγκίσκου), του Μονοφυσίτη αρχιεπισκόπου και των Προτεσταντών (όσοι είναι τελοσπάντων), είναι ο ίδιος;

Η εισήγηση του κ. Απόστολου Κ. Σαραντίδη στην ημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά.

 Ημερίδα 16ης Ιουνίου 2018

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ & Κολυμπάρι, 2 χρόνια μετά.
Αίρεση – Καθαίρεση, Ορθόδοξη Αντίσταση

Grand Hotel Palace, Θεσσαλονίκη

Εισήγηση
Απόστολου Κ. Σαραντίδη

ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ, ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Σεβαστοί πατέρες, αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Διακατέχομαι σήμερα από μεγάλη χαρά που βρίσκομαι ανάμεσά σας και μάλιστα εις την θέσιν εισηγητού ενός θέματος το οποίο κανονικά και υπό φυσιολογικές ορθόδοξες συνθήκες δεν θα έπρεπε να τυγχάνει διεξοδικής αναλύσεως, μιας και όσα αναφέρθηκαν και αναφέρονται, αποτελούν για τους υγιώς σκεπτομένους ορθοδόξους το αυτονόητο, το αναμφισβήτητο, την κανονική τάξη. Και η υγεία αυτή δεν είναι προϊόν φαντασιακών ενασχολήσεων του νου ούτε καν συμβολισμός νοησιαρχικός, αλλά πίστη, πεποίθηση, εμπιστοσύνη στις πράξεις, διδαχές και Παράδοση των αγίων ημών θεοφόρων θεοπτών Πατέρων, των εν ασκήσει λαμψάντων και αξιοθέντων της αρρήτου και ακτίστου Χάριτος και Ενεργείας του Παναγίου Πνεύματος. Με άλλα λόγια, αν δεν βρισκόμαστε εδώ ως «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι», θα ήτο προτιμότερο να διασκορπιστούμε στις καφετέριες και στα καλά στέκια της Θεσσαλονίκης καθ’ ομάδες και να αμπελοφιλοσοφούμε μέχρι πρωίας. Το αποτέλεσμα θα είναι μηδενικό αλλά θα γίνονταν ένας πολύ ωραίος νυκτερινός περίπατος.

ΤΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΔΙΣΘΕΩΡΗΜΑ

σ.σ. Το σύντομο μονόπρακτο που ακολουθεί περιγράφει πολύ ωραία το κυρίαρχο πνεύμα της εποχής μας, το οποίο συνοψίζεται στο λαϊκό ρητό «πετάει ο γάιδαρος, πετάει!». Η δε τελευταία γραμμή, με εκφράζει ΑΠΟΛΥΤΩΣ!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Κ. ΣΑΡΑΝΤΙΔΗ

(Μονόπρακτο. Σκηνή Α)

Πρόσωπα:

1. Θεόδωρος (Μαθηματικός)

2. Απόστολος (Μαθητής)

Μουσολίνι, Αρμενία, Ελλάς και «τούρκικες συμφωνίες»

 του Απόστολου Σαραντίδη*

Το 1940 ο ελληνικός λαός με μια σπάνια ενότητα βροντοφώναξε ένα δυνατό «ΟΧΙ» στον ξιπασμένο, σιδερόφρακτο και αλαζόνα κωμικό κατακτητή. Το πλήρωσε βέβαια πανάκριβα με αίμα, κέρδισε όμως τα μέγιστα για άλλη μια φορά στην ιστορική του πορεία.

Στις 10 Οκτωβρίου του 2009 η Αρμενία είχε υπογράψει στη Ζυρίχη μια «ιστορική» κατά τα πρακτορεία ειδήσεων συμφωνία επανέναρξης των διπλωματικών της σχέσεων με την Τουρκία, για την οποία ακούσαμε από τα δικά μας ΜΜΕ ελάχιστα αλλά μάλλον επαινετικά για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τέτοιου είδους ευφυολογήματα αλλά ούτε μια «στρογγυλή τράπεζα» ανάμεσα σε ειδικούς δεν είδαμε για να μας αναλύσουν έστω για λίγο τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα της διπλωματικής αυτής πράξης. Η Ελλάς κατέχεται τελευταία από άλλου είδους νταλγκάδες, με έμφυλα, τσάντες που παραμένουν στα σχολεία και αλλαγές φύλου στα 15.

Κάτω λοιπόν από την πίεση των ΗΠΑ και της Ρωσίας εν μέσω πετρελαιοαγωγών, η με χωρίς ουσιαστικά συμμάχους ηγεσία της Αρμενίας συμφώνησε τότε και τα παρέδωσε όλα στην Άγκυρα. Μάλιστα το ρεπορτάζ αναφέρει ότι η υπογραφή καθυστέρησε μερικές ώρες διότι ο υπουργός εξωτερικών κ. Νταβούτογλου (αλήθεια, τον θυμάται κανείς;) προέβαλε βέτο για μια απλή αναφορά που είχε η δήλωση του Ναλμπατιάν για τα «γεγονότα του 1915» – διάβαζε γενοκτονία των Αρμενίων. Αντίστοιχα ο Αρμένιος υπουργός εξωτερικών ζήτησε από τον Τούρκο ομόλογό του να μη γίνει αναφορά στο Ναγκόρνο Καραμπάχ, αρμενική περιοχή που διεκδικείται από την Τουρκία, πράγμα που «συμφωνήθηκε».

Κι ενώ υπό την πίεση της Χίλαρι Κλίντον υπογράφονταν η εξευτελιστική για τους Αρμένιους συμφωνία, από την Άγκυρα ο Ερντογάν πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι των υπογραφών – επίσημη συνθήκη γαρ και μάλιστα επί Ελβετικού εδάφους – γράφοντας στα παλαιότερα των οθωμανικών υποδημάτων του τη συμφωνία, έσπευσε να διαμηνύσει προς πάντες ότι αυτή δεν θα επικυρωθεί από την Τουρκική Βουλή προτού η Αρμενία αποχωρήσει από το Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Σύγχυση Αποτείχισης και Πατερικής Παράδοσης

 σ.σ. Εγώ προσωπικά θα πω ένα πράγμα, διότι έχω στενοχωρηθεί με την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Ειρήνη ημίν.

***

Απόστολου Κ. Σαραντίδη

Πρόσφατο εκκλησιαστικό δοκίμιο παρ’ ημίν, περί ακρίβειας και οικονομίας στην αποτείχιση, προεκάλεσε από μειοψηφία αποτειχισμένων σφοδρή, ακόμη και οργίλη αρνητική κριτική, κάτι που δεν συνάδει καθόλου με ορθόδοξα φρονήματα, συνεπώς έχουμε να κάνουμε με άτομα που θεωρούν εαυτόν υπέρ ορθόδοξο και κατέχοντα με τους συν αυτοίς πνευματικούς τους ταγούς την απόλυτη αλήθεια, ενώ στην πραγματικότητα αν και ομολογητές της πίστεως συντεταγμένοι εις τον κοινόν της παναιρέσεως αγώνα, πλανώνται και πλανούν, επηρεάζουν και επηρεάζονται, αναθεματίζουν και ουσιαστικά αναθεματίζονται, αποκοπτόμενοι σχισματικά και αυτοχειριακά από την Εκκλησία.

Δεν είχαμε καμία πρόθεση να είμεθα σκληροί κατά κανενός. Άλλωστε εδηλώθη εξαρχής ότι πάντοτε όταν καταγίνεταί τις με τόσο σοβαρά θέματα υπάρχει περιθώριο σφάλματος, όχι όμως και να δεχόμεθα ύβρεις περί πλάνης και αιρέσεως! ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα στον ιερό αγώνα που δίνουμε, να καταφέρεται εναντίον αδελφού του συστρατευμένου και να τον λιθοβολεί ως αιρετικό και μολυσμένο και κοινωνούντα εμμέσως με την αίρεση. Διότι μέσα στα πολλά, ελέχθησαν και παρόμοια. Έφθασε στο σημείο αυτή η θλιβερή κατάσταση να καταγιγνώσκει και αίρεση του Οικονομισμού!

Ακρίβεια και Οικονομία στην Αποτείχιση

Εκκλησιαστικό Δοκίμιο

Απόστολου Κ. Σαραντίδη

Με αφορμή πρόσφατες αναρτήσεις στο διαδίκτυο από ορθόδοξο αρχιμανδρίτη αποτειχισμένο που όμως ακολουθεί μαζί και με άλλους δύσκολη στάση όχι μόνο προς τον εαυτό του αλλά και προς άλλους, δίνοντας μεγάλο αγώνα για την πίστη, στις οποίες αναφέρεται μεταξύ άλλων και στο φλέγον θέμα της ακρίβειας και οικονομίας που διχάζει τους ορθοδόξους αγωνιστές, αλλά και άλλα σχετικά κείμενα ή οπτικά που κυκλοφορούν, ας μου επιτραπεί με την επίγνωση ότι μπορεί και να λανθάνω, με όσο το δυνατόν λόγια απλά για ένα σύνθετο θέμα, να καταθέσω άποψη, με την πεποίθηση ότι όσοι Ορθόδοξοι (το αντιοικουμενιστές δεν είναι ο καλύτερος όρος), δεν δικαιούνται να έχουν την πολυτέλεια να διαιρούνται με ψευδεπίγραφα διλήμματα διότι από την άλλη έχουμε να κάνουμε με τη μεγαλύτερη παναίρεση, ήτοι με θάνατο.

Βασικό ένστικτο και μισή ντουζίνα Σειρήνες

 σ.σ. Ας μου επιτραπεί όμως να διαφωνήσω οριζοντίως και καθέτως με τη φράση «Συνταγματική νομιμοποίηση ουδείς αρνήθηκε ότι υπάρχει ως προς τη διακυβέρνηση του τόπου.» Το Σύνταγμα των Ελλήνων καταλύθηκε βιαίως με την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και τις συνοδευόμενες συμβάσεις. ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΚΚΡΕΜΕΙ η ποινή της ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ για όλους ανεξαιρέτως. Μην το κάνουμε σαν τις κυβερνήσεις που άφησαν το Σκοπιανό να εκκρεμεί με αποτέλεσμα να ‘νομιμοποιηθούν’ οι αυθαίρετες απαιτήσεις τους με το πέρασμα του χρόνου. Με τον ίδιο τρόπο είναι εγκληματικό να ‘νομιμοποιήσουμε ΄με το πέρασμα του χρόνου και την συνταγματική εκτροπή που επραγματώθη. Μην αφήνουμε σκουπίδια για τις επόμενες γενιές. Το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης, αν το θέλουμε, κατοχύρωσε σε λαϊκό επίπεδο και την ηθική απονομιμοποίηση του καθεστώτος.

***

του Απόστολου Σαραντίδη

Παρά την επιτυχή έκβαση του συλλαλητηρίου στη Θεσσαλονίκη για τη Μακεδονία, δεν έλειψαν φωνές που προσπάθησαν και προσπαθούν με επιμονή να το υποβαθμίσουν. Συνταγματική νομιμοποίηση ουδείς αρνήθηκε ότι υπάρχει ως προς τη διακυβέρνηση του τόπου. Την ευθύνη των απαράδεκτων και ανιστόρητων ισχυρισμών τους, δεν την έχει βέβαια μόνο το κυβερνών κόμμα ή καλύτερα ασύμμετρο μωσαϊκό κομματιδίων αλλά όλο το λεγόμενο συνταγματικό τόξο πλην ελαχίστων, και αυτών δημοκρατικών φρονημάτων υπό αμφισβήτηση, αλλά η δημοκρατία, τι είναι δημοκρατία και πώς ασκείται είναι άλλο ένα ζητούμενο μετά από την πλήρη διαστρέβλωση αρχών και κυρίως χριστιανικών αξιών, από τον λεγόμενο ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και εντεύθεν.

Μακεδονία μόνο Ελληνική – Που Γου Δου του Μου: Σημειώσατε 1.

 του Απόστολου Σαραντίδη

Ήμασταν όλοι εκεί. Κι έχανε η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Κυριολεκτικά και καθόλου μεταφορικά. Όσοι βρίσκονταν εκεί, γνωρίζουν τι λέμε. Ήσαν και οι ομιλητές εκεί οι οποίοι είπαν αυτά που είπαν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας. Ήσαν και επίσκοποι με Παναγιώτατο, με την ουρά στα σκέλια, που την τελευταία στιγμή από την κατακραυγή του κόσμου, το ‘σωσαν. Εξυπακούεται το θετικό. Ήσαν και εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες από την Κρήτη μέχρι τα βόρεια σύνορα, από τον Έβρο μέχρι την Κέρκυρα και την Κύπρο. Και νεολαίοι πολλοί. Πάρα πολλοί! Ο Δήμαρχος όχι, δεν ήτανε. Θα συνέτασσε τους όρους των οίκων ανοχής. «Πλην Λακεδαιμονίων. Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται». Ήταν κι ο Κώστας Ζουράρις που τον έκαναν «καροτσάκι» ακριβώς για τους ίδιους λόγους που δίδασκε ότι αποβάλλονταν οι αρχαίοι. Οποία ειρωνεία για τον συγκεκριμένο Δάσκαλο!

Οι αναγνωρίσεις, οι αναγνωρίσεις… και τα πάντα τα προαποφασισμένα! Για όποιον γνωρίζει στοιχειώδες Διεθνές Δίκαιο, είναι άνευ αξίας αυτές οι εκατοντάδες αναγνωρίσεις που έγιναν σε διμερές επίπεδο αν δεν αναγνωριστούν από τον ΟΗΕ, τη ελληνική συναινέσει. Και αυτό δεν έχει γίνει ακόμη και δεν μπορεί να γίνει χωρίς την ελληνική αποδοχή. Υπάρχει μεγάλη παραπληροφόρηση. Το γνωρίζουν πολύ καλά τα Σκοπιανά, διαφορετικά θα το έκαναν. Το γνωρίζουν όμως και οι μεγάλοι. Κανένας λοιπόν ως τώρα δεν τους αναγνώρισε επί της ουσίας ως «Μακεδονία» και αυτό είναι που μας ζητούν να κάνουμε. Τον επιζητούν διακαώς αυτόν τον τύπο οι μεγάλοι για να προωθήσουν με νομική επικάλυψη τα σχέδιά τους. Διαφορετικά, δεν τολμούν. Η αναταραχή που θα δημιουργούνταν αν το έκαναν, τεράστια. Συνεπώς, θα το παν προσεκτικά με τα Ηνωμένα Έθνη, θα πιέζουν για γονάτισμα αλλά αν δεν σκύψεις δεν μπορούν.