«Εθελόθυτον» ή «Σφαγιασμός»;

Ένα μάθημα γραμματικής ως μάθημα πολιτικής
(Γλωσσικές σοφιστικές διαστρεβλώσεις νοημάτων)

Του Αντωνίου Α. Αντωνάκου,
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου

Θεωρώ ότι οι κοσμοεξουσιαστές κάπου έχουν χάσει τον λογαριασμό προκειμένου να δικαιολογήσουν τάχα σαν σωστές, τις αναγκαίες κατ’ αυτούς αλλά κυρίως τις μη αποδεκτές από τον λαό δικές τους άφρονες πράξεις και ενέργειες. Όχι ότι τους ενδιαφέρει η γνώμη των αναλωσίμων για την εξουσία τους υπηκόων, εφ’ όσον οι ίδιοι μεθόδευσαν την καταστροφή τού έθνους μέσω της διαστρεβλώσεως της ιστορίας, της εκλύσεως των ηθών, της αλλοιώσεως των παραδόσεων και κυρίως της καταστροφής τής γλώσσας, της απλοποιήσεως των λέξεων και των νοημάτων, με αποτέλεσμα τον ακρωτηριασμό τού νου. Ας αναλύσουμε μια τέτοια παράμετρο για να καταλάβουμε όχι μόνο το μέγεθος της γλωσσικής καταστροφής αλλά και την παραπλάνηση των ελλήνων λόγω τής μη κατανοήσεως αυτών των παραμέτρων.

Επειδή τα τελευταία τέσσερα χρόνια πολλά ακούμε τάχα για θυσίες τού ελληνικού λαού, ας πάρουμε να αναλύσουμε την λέξη «θυσία», την οποία τα λεξικά… (στην συγκεκριμένη περίπτωση χρησιμοποιήθηκε το Μείζον Ελληνικό Λεξικό Τεγόπουλου -Φυτράκη) ερμηνεύουν ως «τελετουργική, αιματηρή ή αναίμακτη προσφορά σε θεότητα | (μτφ.) θεληματική στέρηση υλικού ή ηθικού αγαθού, προκειμένου να επιτευχθεί κάποιος σκοπός ή να ευεργετηθεί κάποιο πρόσωπο». Το ουσιαστικό αυτό, βεβαίως, λαμβάνει άλλη έννοια αναλόγως του αριθμού (θυσίες ή θυσία) και κυρίως αναλόγως τού υποκειμένου. Π.χ. η φράση «οι θυσίες τού ελληνικού λαού» δηλώνει ότι ο ελληνικός λαός κάνει τις θυσίες (η γενική «του λαού» είναι γενική υποκειμενική = ο λαός κάνει θυσίες, δρα, δηλαδή, ως υποκείμενο). Ενώ η φράση «η θυσία τού ελληνικού λαού» δηλώνει ότι ο ελληνικός λαός θυσιάζεται (η γενική «του λαού» είναι γενική αντικειμενική = ο λαός θυσιάζεται, δέχεται δηλαδή την ενέργεια της θυσίας)! Θα μου πείτε λεπτά γράμματα. Κι όμως από κάτι τέτοια «λεπτά γράμματα», τα οποία τώρα πια δεν διδάσκονται και τα παλαιότερα χρόνια εδιδάσκοντο με λανθασμένο τρόπο, οι γνώστες τής ελληνικής χαρακτηρίζονται «ευφυείς» ή «ανόητοι»!

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

άρθρο του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού – Κλασσικού Φιλολόγου Ιστορικού – Συγγραφέως
αναδημοσιευμένο από το ιστολόγιο του Δημήτρη Συμεωνίδη
που μας απέστειλε η foteini4

.

«Προβοκάτσια», κατά τα λεξικά, είναι μία λέξη, η οποία δηλώνει την οργανωμένη υποκίνηση ενεργειών για την πρόκληση αντιποίνων. Αυτή η πρακτική είναι πολύ συνηθισμένη σε περιπτώσεις που έχουμε τεταμένη πολιτική κατάσταση με απρόβλεπτες συνέπειες.Μία τέτοια περίπτωση αντιμετωπίζουμε κατά τις ιστορικές στιγμές που ζούμε σήμερα!

Ο λαός, ο οποίος έχει υποστεί μία εκτός λογικής μείωση τού εισοδήματός του, σε συνδυασμό με την άρνηση των κυβερνώντων να διαχειριστούν το πραγματικό χρέος και να τιμωρήσουν τους πραγματικούς ένοχους κλέφτες, που «έφαγαν» κυριολεκτικά τα χρήματα του ελληνικού λαού, μέσω του χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων, των εξοπλισμών, και της κομματοκρατίας, βγήκε στον δρόμο και διεκδικεί το δίκιο του.

Βεβαίως, τόσα χρόνια που ήταν «βολεμένος» δεν βγήκε στον δρόμο να διαδηλώσει για τα εθνικά θέματα, για την γλώσσα, για την ιστορία, για την διαφθορά, για την αξιοκρατία, να διεκδικήσει να αξιοποιήσουμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, να απαιτήσει να πάψουν οι διοικήσεις ανικάνων και ουτιδανών διευθυντικών κομματόσκυλων!

Είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι, ενώ η Ελλάς διαθέτει εκπληκτικά μυαλά, τα οποία διαπρέπουν σε κάθε διεθνή διαγωνισμό και αξιολόγηση, τα εξαναγκάζει λόγω ελλείψεως εργασίας, να φύγουν στο εξωτερικό, να τα εκμεταλλευθούν οι κυβερνήσεις των ξένων χωρών για λογαριασμό τους και ίδιον όφελος, να τα χάσει οριστικά η Ελλάδα, και να μείνουν σε αυτή την χώρα μόνο εργάτες των 300 € και λαθρομετανάστες.

ΕΘΝΙΣΜΟΣ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ, ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΘΟΛΟΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του κ. Δημήτρη Συμεωνίδη
που αλίευσε η foteini4

άρθρο του Αντωνίου Α. Αντωνάκου
Καθηγητού Φιλολόγου – Ιστορικού Συγγραφέως

.

Στην εποχή μας όταν πρόκειται να αναλύσουμε έναν όρο, μία λέξη, ένα νόημα, το οποίο αναφέρεται στις σχέσεις με συστήματα εξουσίας, πρέπει να έχουμε πάντα υπ’ όψιν μας όσα έγραφε ο Θουκυδίδης στο τρίτο βιβλίο της ιστορίας του «του Πελοποννησιακού πολέμου» (Γ,82,4), σχετικά με την δράση των τότε ισχυρών: «Και την ειωθυίαν αξίωσιν των ονομάτων ες τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει», που σε νεοελληνική απόδοση σημαίνει: «Για να δικαιολογούν τις πράξεις τους άλλαζαν ακόμα και την σημασία των λέξεων» (ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Γ,82,4).

Όπως τότε δηλαδή οι διάφορες πόλεις με την πολυμήχανη υπουλότητα των επιθέσεών τους κατήντησαν να μεταβάλουν αυθαιρέτως την σημασία των λέξεων, δια των οποίων δηλούνται τα πράγματα, έτσι και σήμερα οι σύγχρονοι κοσμοεξουσιαστές εφαρμόζουν την ανωτέρω «θουκυδίδειον ρήσιν», για την αλλαγή της σημασίας των λέξεων.

Έτσι λοιπόν, σήμερα, πολλοί είναι οι παίζοντες το παιχνίδι των κοσμοεξουσιαστών. Για να το πετύχουν όμως πρέπει να αφαιρέσουν μέσα από κάθε λαό το στοιχείο, που τον χαρακτηρίζει και τον διαφοροποιεί ως έθνος. Να αλλάξουν την σημασία των λέξεων, να κάνουν τους λαούς να μισούν ο,τι έπρεπε να αγαπούν και το αντίθετο.
Έτσι δυστυχώς γίνεται… Έχουμε ξαναγράψει ότι όποιος σήμερα αγαπά την πατρίδα του, όποιος σκέπτεται εθνικά, δηλαδή όποιος φρονεί εθνικά, λέγεται ορθώς «εθνικόφρων». Κι όμως, για να δικαιολογούν οι κοσμοεξουσιαστές τις πράξεις τους έχουν αλλάξει την σημασία της λέξεων, παρασύροντας και άλλους λεξικογράφους. Ξέρετε για παράδειγμα τι γράφει το ηλεκτρονικό «Μείζον Ελληνικό Λεξικό» Τεγόπουλου – Φυτράκη για την λέξη «εθνικόφρων», που σήμερα έχει γίνει «εθνικόφρονας»; Γράφει τα ακόλουθα μονοτονικά: