Πείτε πως ο Τούρκος είναι Ρώσος.

.

Η Ελλάδα του Μητσοτάκη όλοι ξέρουμε από ποια γνωρίσματα χαρακτηρίζεται. Είναι μεταξύ άλλων η ανάπτυξη, η διαφάνεια και οπωσδήποτε η άσκηση ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής. Για αυτήν την τελευταία υπάρχουν πάμπολλες αποδείξεις, όπως η μυστική αποστολή όπλων στην Ουκρανία, οι απελάσεις των 12 Ρώσων από τις διπλωματικές αποστολές στη χώρα μας, η πρωτόδικη δικαστική απόφαση για το ρωσικό τάνκερ με το ιρανικό πετρέλαιο κτλ κτλ.

Βεβαίως όλα αυτά έχουν αποδέκτη μόνο τη Ρωσία αλλά θα το χαρακτήριζα αναμενόμενο αφού, όπως μας πληροφορούν διάφοροι σελέμπριτις, η Μόσχα ήταν πάντα ο μοχθηρός εχθρός του ελληνισμού – κι όχι οι καλοκάγαθοι Αγγλοαμερικανοί, οι ειρηνόφιλοι Γερμανοί ή οι ευγενείς γείτονές μας. Επιτέλους ας δούμε λίγο πίσω από τα επιφαινόμενα στις σχέσεις μας με τους συμμάχους (εισβολές, κατοχές, δηώσεις, εξανδραποδισμοί, ναυτικοί αποκλεισμοί, διπλωματικές παγίδες…) την πραγματική αιτία της εθνικής μας κακοδαιμονίας: το απωθημένο περί Τρίτης Ρώμης στη ρώσικη ψυχή.

Και ξαφνικά, όλως απροόπτως, μας προέκυψε διεκδίκηση της (συμμάχου μας στο ΝΑΤΟ) Τουρκίας στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου. Θα συμφωνήσω με την εκτίμηση πως αυτό συμβαίνει επειδή ο Πούτιν μπήκε στην Ουκρανία, κάτι το οποίο διακηρύσσει urbi et orbi κάθε καθεστωτικός κολαούζος που σέβεται το ψωμί που τρώει. Ποιος άλλος μπορεί να ευθύνεται για το παραστράτημα ενός καθόλα έντιμου κράτους από τις κακές παρέες του; Καθώς λοιπόν τα μάτια όλων είναι στραμμένα στο Αιγαίο, επισημαίνω ένα ρήγμα στις προσπάθειες του αντιπάλου στο δεύτερο μέτωπο, αυτό της Θράκης.

Δεν μας πτοούν οι Αγαρηνοί, αλλά…

.

«Να ξέρουν καλά ότι εμείς θα πράξουμε τα απαραίτητα απέναντι σε αυτούς που μας βλέπουν ως εχθρό». (Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν)

«Η Ελλάδα πρέπει να αφοπλίσει αυτά τα νησιά, διαφορετικά αρχίζει η συζήτηση για την κυριαρχία». (Μεβλούτ Τσαβούσογλου)

«Είτε οικειοθελώς είτε διά της βίας, θα απονεμηθεί δικαιοσύνη». (Ντ. Μπαχτσελί)

Όσο κι αν σήμερα ηχεί αδιανόητο, πριν μισό μόλις αιώνα δεν υπήρχαν ελληνοτουρκικές “διαφορές”. Υπήρχε το πρόβλημα της τουρκανταρσίας στην Κύπρο, αλλά ώς εκεί. Δεν αμφισβητείτο ο ελλαδικός εναέριος χώρος, ούτε η υφαλοκρηπίδα των νησιών μας, ούτε η κυριαρχία μας επί νήσων και βραχονησίδων, τίποτε. Κάπου εκεί, το 1973, έγινε η πρώτη τουρκική διεκδίκηση επί του Αιγαίου (με υπόδειξη του… Χένρι Κίσσιγκερ) και ξεκίνησε ένας σχεδόν γραμμικός κατήφορος που οδήγησε τη χώρα μας, μέσω των αλλεπάλληλων υποχωρήσεων, στο ναδίρ που βιώνουμε σήμερα: Να απειλούν οι καλοί μας σύμμαχοι ανοιχτά και επίσημα με κατάληψη των νησιών μας!

Στη συγκυρία αυτή είναι δύσκολο να αντιληφθείς το πώς ακόμα συνεχίζει η Αθήνα την αναξιοπρεπή και αναποτελεσματική τακτική της που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού. Υπάρχει βεβαίως η ερμηνεία για μια θλιβερή ελίτ που ενδιαφέρεται αποκλειστικά για τα στενά της συμφέροντα, αδιαφορώντας και για την ίδια την ύπαρξη του ελληνικού έθνους/κράτους, αλλά δυσκολεύεται κανείς να την αποδεχθεί. Παρά τις αμέτρητες διαψεύσεις από διαδοχικές κυβερνήσεις, παρά τις καθημερινές προδοσίες ελπίδων, παρά την πάνδημη αίσθηση μιας καθολικής ξεθεμελίωσης, επιβιώνει μια ακαθόριστη προσδοκία πως “δεν μπορεί, κάτι κάποιος θα έχει στο μυαλό του” για όσα απίστευτα – λόγια και πράξεις – εκτοξεύει εναντίον μας η εξ’ ανατολών γείτων.

Πρίν 23 ἀκριβῶς χρόνια…

.

…Ξεκινοῦσε ἡ τελευταία φάση τοῦ ΝΑΤΟϊκοῦ ἐγκλήματος στή Γιουγκοσλαβία.

Οἱ κτηνώδεις βομβαρδισμοί κατά τῶν Σέρβων πού κράτησαν 78 μέρες, δῆθεν γιά νά σώσουν τούς Ἀλβανούς τοῦ Κοσσυφοπεδίου ἀπό “γενοκτονία”. Στήν πραγματικότητα γιά νά διαλύσουν ἕνα κυρίαρχο κράτος καί νά τό ὑποδουλώσουν οἰκονομικά καί γεωπολιτικά.

Ἡ σημερινή Σερβία δείχνει ὅτι ἡ τότε ἡρωική ἀντίστασή της, ἄσχετα πού δέν ὑπερίσχυσε τῶν ἐπιδρομέων, ἔφερε καρπούς. Ἡ χώρα δέν συνετρίβη, δέν ὑποτάχτηκε κι ἐξακολουθεῖ νά παλεύει γιά τό μέλλον της μέ ἀξιοπρέπεια.

Γιά μᾶς τί νά πεῖ κανείς; Τότε πραγματικά σταθήκαμε (ὡς ἔθνος πρῶτα καί ὡς κράτος ἔπειτα) στό πλευρό τῶν Σέρβων μέ ἄπειρους τρόπους, κόντρα σέ ὅ,τι γινόταν στήν Εὐρώπη, κι ἄς εἴχαμε πρωθυπουργό ἐκεῖνο τό θλιβερό καί μοιραῖο ἀνθρωπάριο. Οἱ δημοσκοπήσεις ἔδιναν 95-97% ποσοστά κατά τῆς ΝΑΤΟϊκῆς προστυχιᾶς καί οἱ πράκτορες τῆς Δύσης δέν τολμοῦσαν νά γράψουν δημοσίως τή γραμμή τῶν ἀφεντικῶν τους.

Γιατί ἡ Θράκη δέν εἶναι Κριμαία…

.

Ζώντας τόν νέο Ψυχρό Πόλεμο, πού δέν εἶναι καί βέβαιο ὅτι θά …παραμείνει Ψυχρός, πολλοί στόν τόπο μας πασχίζουν νά στηρίξουν μέ ἐπιχειρήματα τόν ρωσοφάγο μακαρθισμό τῶν ἡμερῶν. Στό ὁπλοστάσιό τους ξεχωριστή θέση κατέχει μιά ἀνιστόρητη καί ἀδόκιμη σύγκριση πού κάνουν μέ τό δημοψήφισμα στήν Κριμαία (διά τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχαία Ταυρική ἐπέστρεψε πρό ὀκταετίας στήν μητέρα Ρωσία) καί στήν περίσταση τῆς ἑλληνικῆς Θράκης. «Φαντάζεστε», λέει, «νά γινόταν κάτι τέτοιο καί στή Θράκη, μέ ἀποτέλεσμα αὐτή νά προσαρτηθεῖ ἀπό τήν Τουρκία;».

Ἐνώπιον λοιπόν αὐτοῦ τοῦ ἐνδεχομένου κι ἐφόσον ὀφείλουμε θεσμικά νά εἴμαστε συνεπεῖς στή λατρεία τῶν διεθνῶν συνθηκῶν καί τῆς διεθνοῦς νομιμότητας, ἡ θέση τῆς Ἑλλάδος εἶναι δίπλα στήν Οὐκρανία. Κι ὅσοι ὑπερασπιζόμαστε τήν ἑλληνικότητα τῆς περιοχῆς χωρίς νά χειροκροτοῦμε τά τάγματα τῶν νεοναζί, θά πρέπει, λένε, νά μαζέψουμε ντροπιασμένοι τά …ρώσικα λάβαρα πού μᾶς ἔστειλε ὁ Βλαδίμηρος.

Ἄς δοῦμε λοιπόν ἄν ἔχει βάση ἡ σύγκριση. Στήν Κριμαία πότε ἔγινε τό δημοψήφισμα; Ὅταν ὁ νόμιμος πρόεδρος τῆς Οὐκρανίας, πού εἶχε ὑπερψηφιστεῖ στήν χερσόνησο μέ συντριπτικά ποσοστά, ἀνατράπηκε ἀπό ἐξτρεμιστικές κι ἐξωχώριες δυνάμεις οἱ ὁποῖες στρίψανε τό καράβι τῆς χώρας ὁριστικά πρός τή Δύση. Ποιό ἦταν τό ἀποτέλεσμα τοῦ δημοψηφίσματος; Μέ συμμετοχή στήν κάλπη ἄνω τοῦ 82%, ἡ πρόταση γιά Ἕνωση μέ τή Ρωσία ξεπέρασε τό 96%. Χωρίς κανένα βίαιο ἐπεισόδιο καί χωρίς καμμία παρατήρηση γιά πιθανή νοθεία ἀπό τήν ὁμάδα τῶν διεθνῶν παρατηρητῶν (ὄχι τοῦ ΟΑΣΕ). Τί σημασία ἔχει τό ὅτι ἡ Δύση καί ὁ ΟΗΕ ἔκριναν «παράνομο» τό δημοψήφισμα ὅταν ἐπί τῆς οὐσίας οἱ ἀριθμοί μιλᾶνε τόσο καθαρά;

5 κοινοί τόποι τῶν ἑλληνορωσικῶν σχέσεων

.

Ἡ τρέχουσα συγκυρία μέ τή ρωσική στρατιωτική ἐπέμβαση στήν Οὐκρανία ἴσως δέν προσφέρεται γιά νηφάλιες προσεγγίσεις στό θέμα τῶν ἑλληνορωσικῶν σχέσεων. Ὅμως ἀκριβῶς γιαυτό εἶναι ἀναγκαῖο νά καταφύγουμε στήν κοινή λογική καί στίς θεμέλιες γνώσεις πού θά παραμερίσουν τό ἀποπλανητικό συναίσθημα τῶν πολλῶν καί τήν ἐλεεινή προπαγάνδα τῶν λίγων. Πάντοτε, βεβαίως, μέ πρῶτο κινοῦν τήν ἀνάγκη τῆς συλλογικῆς μας ἐπιβίωσης (γιατί αὐτό εἶναι πλέον πού διακυβεύεται) καί μέ γνώμονα τήν ἀλήθεια – ὅσο μποροῦμε νά τήν προσεγγίσουμε.

Εἶναι σαφές σέ καθέναν καλόπιστο καί ἐνεργό πολίτη ὅτι διάγουμε μέρες ἀνατροπῆς ὅλων τῶν σταθερῶν πού τίς τελευταῖες τρεῖς δεκαετίες νομίσαμε ὅτι θά ὁρίζουν στό ἑξῆς τόν ἰδιωτικό καί δημόσιο βίο μας. Προφανῶς τό πείραμα τῆς «πανδημίας» πῆγε καλά γιά τούς σχεδιαστές του καί ἔχουμε πλέον τήν μεταφορά του ἀπό τό ὑγειονομικό στό διεθνοπολιτικό πεδίο, μέ τά ἴδια ἀκριβῶς βήματα. Βασική προϋπόθεση γιά τήν ἐπιτυχία του εἶναι ἡ ἀποδόμηση κάθε στέρεης γνώσης πού προφυλάσσει τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν μεθοδευμένη σύγχυση, τόν παράλογο φόβο καί τήν τελική χειραγώγηση. Καθώς λοιπόν βλέπουμε στόν λόγο τῶν ἀφεντικῶν ὅτι τή θέση τοῦ χθεσινοῦ «ἀόρατου ἐχθροῦ» τήν ἔχει πάρει ἡ χώρα τοῦ Πούτιν, ἄλλοι συνειδητά κι ἄλλοι ἀσυνείδητα ἔχουν ἀναλάβει τήν κατεδάφιση τῆς εἰκόνας τῆς Ρωσίας.

Παρακολουθοῦμε φιλότιμες προσπάθειες νά μήν γίνει καμμία συσχέτιση («συμφηφισμό» τό λένε) εἴτε μέ τά προηγηθέντα, ἀπείρως εἰδεχθέστερα, ἐγκλήματα τοῦ ΝΑΤΟ εἴτε μέ ὅσα ἔγιναν στήν ἴδια τήν Οὐκρανία μετά τό 2008 καί ἰδίως μετά τό 2014. Παράλληλα ὁρισμένοι μεριμνοῦν γιά τήν «κατάλληλη» παρουσίαση τῶν χιλιόχρονων ἑλληνορωσικῶν σχέσεων μά στήν προσπάθεια αὐτήν ἀντιστέκονται σθεναρά πέντε ἀναμφισβήτητες ἀλήθειες πού ἀξίζει νά θυμόμαστε. Τίποτε πιά δέν εἶναι αὐτονόητο καί (ὅπως εἴδαμε τήν τελευταία διετία) τό νά ἀποδεικνύεις ὅτι δέν εἶσαι ἐλέφαντας εἶναι κρίσιμο – ἰδίως ὅταν ἔχει ἐξαπολυθεῖ κυνήγι ἐλεφάντων.

Όψεις της εθνικής μας υποτέλειας στη Θράκη

.

Κώστας Καραΐσκος

Προσπαθώντας να μιλήσει κανείς πειστικά για το πώς εκδηλώνεται η υποτέλεια του εθνικού μας κράτους στη Θράκη αλλά και γενικότερα, συναντά ένα σοβαρό πρόβλημα. Αυτά που εντοπίζονται στην τρέχουσα ή την λίγο παλαιότερη ιστορία μας ως αποδείξεις μιας τέτοιας παθολογίας μπορούν να ερμηνευτούν από κάποιον διαφορετικά: ως αποτελέσματα εσφαλμένων αποφάσεων, ως αναγκαιότητες που επέβαλε η εκάστοτε συγκυρία κτλ. Χωρίς να θεωρώ άμοιρες αλήθειας αυτές τις οπτικές σε ορισμένες περιπτώσεις, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι θεωρώ την συνθήκη υποτέλειας του ελλαδικού κράτους στον δυτικό παράγοντα τουλάχιστον καθοριστική και πλήρως αποδεδειγμένη.

Τα πλαίσια εντός των οποίων κινείται η πολιτική μας, γενικά αλλά και ειδικότερα στη Θράκη, οριοθετούνται αποφασιστικά από τους δυτικούς εντολείς και από τη γειτονική Τουρκία. Μάλιστα η πρόσφατη «καραμπόλα» που ξεκίνησε με το AUKUS και κατέληξε κατά τρόπο αίσιο πλην τυχαίο στην ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία έδειξε πέραν πάσης αμφιβολίας την ντροπιαστική ανεπάρκεια του πολιτικού μας συστήματος που διαχειρίζεται τις τύχες της πατρίδας μας. Για όσα έχουν γίνει κι ακόμα γίνονται στη Θράκη έχουν γραφτεί πολλά, ενίοτε επιπόλαια ή υπερβολικά, αλλά η δυσάρεστη πραγματικότητα μιας διαχρονικά μειωμένης ελληνικής κυριαρχίας είναι πασιφανής. Θα αναφερθώ σε δύο ιστορικά παραδείγματα χωρίς να μπω σε πολλές λεπτομέρειες και θα κάνω στο τέλος μία αναφορά στα τελευταία χρόνια.

1930

Είναι γεγονός πως η Καταστροφή του μικρασιατικού ελληνισμού άλλαξε ριζικά τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή αλλά και την εθνική μας αυτοεικόνα, κάτι που είναι ευδιάκριτο και στον ίδιο τον Βενιζέλο πριν τό ’22 και στον Βενιζέλο μετά από αυτό. Όσα είχαν απομείνει άλλωστε εκτός ελλαδικών συνόρων προς διεκδίκηση μετά τη Λωζάνη ήταν ενδεχομένως τα Δωδεκάνησα από την Ιταλία, η Κύπρος από την Αγγλία, η Βόρεια Ήπειρος από την Αλβανία – και σίγουρα χωρίς στρατιωτικά μέσα, τουλάχιστον  για τις δύο πρώτες περιπτώσεις. Η 100χρονη διαδικασία εθνικής ολοκλήρωσης είχε κοπεί δραματικά και οριστικά στο εδαφικό επίπεδο και πλέον η αποκατάσταση των σχέσεων με τους γείτονες ήταν επιβεβλημένη ώστε να προχωρήσουν τα έργα ειρήνης στο εσωτερικό της χώρας.

Η τουρκική αριθμητική ψεύδεται (και) στη Θράκη

αναδημοσίευση από τον Αντιφωνητή

.

Πριν δύο εβδομάδες, μεταξύ άλλων προκλητικών του δηλώσεων, ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ Χαμί Ακσόι αναφέρθηκε και στα «εκπαιδευτικά προβλήματα» του μειονοτικού στοιχείου στην ελληνική Θράκη. Μάλιστα αναφέρθηκε στον υποδιπλασιασμό των μειονοτικών σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, αντιπαραβάλλοντάς τον με την «γαλαντομία» της Τουρκίας που άνοιξε το σχολείο της Ίμβρου με …4 μαθητές! Επειδή αυτά ηχούν ενδεχομένως βάσιμα στα αυτιά κάποιου που αγνοεί την τρέχουσα κατάσταση, θα εξηγήσω παρακάτω την απάτη που κατασκευάζει μια μαγική εικόνα σε βάρος της ελληνικής πολιτείας.

Δεν θα αναφερθώ στο περίπλοκο και απαρχαιωμένο νομικό πλαίσιο που ορίζει την λειτουργία των σχολείων αυτών, τα οποία προσομοιάζουν με εκπαιδευτικό απαρτχάιντ. Ένα σύστημα που παράγει ελάχιστη μόρφωση, περιορισμένη κοινωνικότητα και μηδαμινή ελληνομάθεια αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί απλώς και μόνο γιατί η Ελλάδα δεν θέλει να αντιπαρατεθεί με την τουρκική κακοπιστία και προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα που δυστυχώς βρίσκει αποδέκτες και συνεργούς στο εσωτερικό της μουσουλμανικής κοινωνίας, κάποτε μεταξύ γονέων ή εκπαιδευτικών και συχνά μεταξύ των πολιτικών κεφαλών της. Θα μείνω στους αριθμούς που τόσο προβάλουν οι διάφοροι αγκιτάτορες του αλυτρωτισμού των τουρκοφρόνων αλλά και σε κάποια χαρακτηριστικά συμβάντα που δείχνουν το κλίμα που επικρατεί.

Είναι όντως αλήθεια ότι σήμερα οι μουσουλμάνοι μαθητές της Θράκης στην πρωτοβάθμια μειονοτική εκπαίδευση είναι κάτω από 5.000, ενώ πριν 30 χρόνια ήταν διπλάσιοι και πριν 50 χρόνια τριπλάσιοι. Προφανώς αυτό το στοιχείο δικαιολογεί και την μείωση σχολείων και διδασκόντων, μείωση που δεν είναι βέβαια αναλογικά ίση. Αντιθέτως, σε κάθε μειονοτικό σχολείο αντιστοιχούν 37 μαθητές, ενώ στα δημόσια αντιστοιχούν 153! Τι συνέβη λοιπόν τα τελευταία δέκα κυρίως χρόνια; Αφενός τέθηκε για όλα τα σχολεία της χώρας το ελάχιστο όριο των 9 μαθητών προκειμένου να παραμείνει σε λειτουργία ένα σχολείο κι αφετέρου η οικονομική κρίση είχε δραματικές επιπτώσεις στην δημογραφία και στον τρόπο ζωής όλων. Σημειωτέον πως ακόμα και το όριο των 9 μαθητών δεν ανέστειλε την λειτουργία σχολείων σε περιπτώσεις απομακρυσμένων οικισμών (Ρεύμα, Κερασιά, Τέμενος, Πετρόλοφος…) αλλά η ελληνική διοίκηση επέτρεψε την συνέχιση για χάρη των παιδιών.

Η Διαχειριστική Διδυμοτείχου λειτουργεί και …ενοχλεί (Τουρκία και τουρκόψυχους)

.

Το ποιός είναι ο Σουλεϊμάν Ματζήρ και ποιόν ρόλο παίζει στο Διδυμότειχο δεν είναι εύκολο να το πούμε, αν και πολύ καλά το γνωρίζουμε, καθότι ο νόμος περί Τύπου μας δεσμεύει.

Ας πούμε όμως ευγενικά, πως η δραστηριοποίησή του στα κοινά συνάδει με τη λογική του προξενικού μηχανισμού στον βόρειο Έβρο: υπονομεύεται η λειτουργία της Ελληνικής Πολιτείας και των νομίμων θεσμών της, ενώ οι ντόπιοι μουσουλμάνοι «βαφτίζονται» Τούρκοι (όπως γίνεται αλλού και με τους Πομάκους). Επίσης η ίδια φιλοσοφία και μεθοδολογία εξάγεται όχι μόνο προς τον νότιο Έβρο αλλά και εκτός Θράκης, όπως για παράδειγμα στην κεντρική Μακεδονία, στην Ημαθία, όπου ο Ματζήρ επεκτείνει τις «δραστηριότητές» του.

Η οικογένεια του Ματζήρ έχει ιδρύσει από το 2008, κατά τα λεγόμενά του, το Μορφωτικό Πολιτιστικό Σύλλογο Μουσουλμάνων Έβρου, προκειμένου –λέει- να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ομοφύλων και ομοθρήσκων του. Θα είχε πράγματι ενδιαφέρον να μαθαίναμε κάποιες δράσεις του συλλόγου μετά από 12 χρόνια ύπαρξης, ώστε να εκτιμήσουμε κατά πόσον εξυπηρετεί όντως τους σκοπούς που αναφέρει το καταστατικό του.

Ας πούμε, θυμάμαι το εορταστικό δείπνο (ιφτάρ) που διοργάνωσε το 2016 καλώντας τον Τούρκο Γενικό Πρόξενο Κομοτηνής Ακιντζί με την κομπανία του, αλλά και με Τούρκους αξιωματούχους από την Αδριανούπολη. Θυμόμαστε το χάτιμ και το σουνέτ που διοργάνωσε το 2018 καλώντας τον Τούρκο υποπρόξενο Ιμπραήμ Σακλί.

Εκπαιδευτικός στο Πειθαρχικό Συμβούλιο γιατί αρνήθηκε το πιλοτικό πρόγραμμα σε νηπιαγωγεία της Θράκης

.

Ανοιχτή επιστολή της εκπαιδευτικού Παρτσαλίδου Δέσποινας

Ξάνθη,15-6-2020

Προς
1.Υπουργο Παιδείας κα Νίκη Κεραμέως
2.Υπουργο Δικαιοσύνης, κο Κώστα Τσιάρα
3.Προεδρο της Δημοκρατίας ,κα Σακελλαροπούλου

Αξιότιμη Πρόεδρε της Δημοκρατίας και αξιότιμοι υπουργοί

Ονομάζομαι Παρτσαλίδου Δέσποινα και υπηρετώ ως νηπιαγωγός στο 2/θεσιο Νηπιαγωγείο Σελέρου Ν. Ξανθής .Στα μέσα Αυγούστου του 2019 παρέλαβα έγγραφο με ΥΠ.ΑΡΙΘΜ.ΠΡΩΤ ΕΠ132 Α του Περιφερειακού Διευθυντή Αν. Μακεδονίας και Θράκης κου Μπαντίκου Κωνσταντίνου, ότι παραπέμπομαι στο πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία της άρνησης εκτέλεσης υπηρεσίας σε παράνομη και καταχρηστική εντολή του κου Τσαχαλά Κωνσταντίνου, προϊσταμένου της γενικής διεύθυνσης σπουδών του Υπουργείου Παιδείας, να επιτρέψω την είσοδο στους γλωσσικούς διαμεσολαβητές του προγράμματος “Πιλοτικές παρεμβατικές δράσεις Υποστήριξης Μουσουλμανοπαίδων στα Νηπιαγωγεία της Θράκης” ενώ οι εκπαιδευτικοί του Νηπιαγωγείου Σελέρου δηλώσαμε εγγράφως με το ΥΠ.ΑΡΙΘΜ.ΠΡΩΤ. 41/5-11-2018 έγγραφο κατά λέξη τα ακόλουθα..

Δεν δυνάμεθα και επιπλέον δεν επιθυμούμε να συμμετάσχουμε στην υλοποίηση του προγράμματος που συμφωνήθηκε μεταξύ Υπουργείου Παιδείας και ΙΕΠ με ΑΔΑ 9 ΡΙΜ4653ΠΣ432 για τους παρακάτω λόγους

Ὑγειονομική Ἀλκάιντα

.

Δέν μποροῦσα ποτέ νά φανταστῶ ὅτι ἤμασταν τόσο ἕτοιμοι γιά τή Φάρμα τῶν Ζώων πού μᾶς ἑτοίμασαν. Τόσο ὡς δυτικός κόσμος, ὅσο καί ὡς Ἕλληνες εἰδικότερα. Ξαφνικά ἔχουμε ὅλοι παραιτηθεῖ ἀπό τήν διεκδίκηση ὁποιουδήποτε δικαιώματός μας, ἀκόμη κι ὅσων ἀναγνωρίζουμε στούς λαθρομετανάστες (!), λόγῳ ἑνός κορωνοϊοῦ!

Τό ἔργο τό εἴδαμε καί τό 2001 μέ τήν “κατασκευή” τῆς Ἀλκάιντα ἀπό τά καθεστωτικά ΜΜΕ. Ὄχι πώς δέν ὑπῆρχε ἡ ὀργάνωση, ἁπλῶς δέν εἶχε καμμία σχέση μέ τίς ἐπιθέσεις στίς ΗΠΑ (Δίδυμοι Πῦργοι, Πεντάγωνο) καί δέν εἶχε βεβαίως καμμία σχέση μέ τίς τρομακτικές δυνατότητες πού τῆς ἀπέδιδε ὁ διεθνής Τῦπος.

Ἕνα ἀσύλληπτα γελοῖο παραμύθι πού, σέ συνδυασμό μέ ἄλλα παράλληλα ψέμματα (ὅπλα μαζικῆς καταστροφῆς τοῦ Σαντάμ, σχέση Ἰράκ μέ 9-11…), κόστισε μερικές χιλιάδες ζωές στή Δύση καί κάποια ἑκατομμύρια ζωές στόν ἰσλαμοαραβικό κόσμο.

Σήμερα ζοῦμε μέρες πολύ χειρότερες. Ἄν τότε τήν πλήρωσαν βασικά οἱ πολίτες συγκεκριμένων χωρῶν καί σέ ὅλους τούς ὑπόλοιπους ἐπιβλήθηκαν μόνο οἱ περιορισμοί μέ τίς ταυτότητες, τούς ἐλέγχους, τά σκαναρίσματα κτλ στά ἀεροδρόμια, τώρα πᾶμε σέ ἀπείρως ταπεινωτικότερους ὅρους.

Η τηλεοπτική εισβολή της Τουρκικής Δειμοκρατίας*

.

Η προχθεσινή (18-4-20) απόφαση του δικαστηρίου της Άγκυρας με την οποία αναιτιολόγητα απορρίφθηκε το αίτημα απελευθέρωσης του Σελαχατίν Ντεμιρτάς, συμπροέδρου του HDP, έφερε και πάλι στην επιφάνεια τον βάναυσα δεσποτικό χαρακτήρα της λεγόμενης τουρκικής δημοκρατίας.

Παρότι ο Κούρδος πολιτικός ηγέτης κινδυνεύει από τον κορωνοϊό μέσα στη φυλακή, με αναπνευστικό πρόβλημα κι έχοντας υποστεί καρδιακό επεισόδιο τον περασμένο Δεκέμβρη, το τουρκικό καθεστώς (https://ahvalnews.com/turkey-politics/turkish-court-rejects-kurdish-politician-demirtass-appeal-release ) αρνήθηκε να τον συμπεριλάβει στους 90.000 (!!!) κρατούμενους που απελευθερώνει από τις 1000 περίπου φυλακές του λόγῳ covid19. Μεταξύ των απελευθερωθέντων ήταν και ο διαβόητος Αλαατίν Τσακιτζί, κατηγορούμενος για 41 δολοφονίες, καταδικασμένος σε 37 χρόνια φυλάκιση το 2004 και φημολογούμενος σύνδεσμος μεταξύ των Γκρίζων Λύκων και των μυστικών υπηρεσιών της Τουρκίας.

Ήταν κάποτε το HDP…

Θυμίζουμε ότι ο Ντεμιρτάς βρίσκεται στις φυλακές Αδριανούπολης προφυλακισμένος από τον Νοέμβριο του 2016 (!) με τις κατηγορίες της «τρομοκρατίας» να τον απειλούν με έως και 140 χρόνια φυλάκισης, μαζί με την συμπρόεδρό του Φιγιέν Γιουξεγντάγ, 12 βουλευτές του κόμματος και εκατοντάδες ακόμα στελέχη του.

Η μουσουλμανική μειονότητα δεν θέλει μετανάστες στην Θράκη

.

Ένα θέμα που αξίζει την προσεκτική μας παρατήρηση είναι αυτό της στάσης που τηρεί η μουσουλμανική μειονότητα στη Θράκη έναντι της παράνομης μετανάστευσης, μέρος της οποίας διέρχεται από τα χωριά και τις περιουσίες τους. Οι σχετικές ειδήσεις ακόμα και στον τοπικό Τύπο σπανίζουν, αλλά αν συνδεθούν παρουσιάζουν ενδιαφέρον.

Η πρώτη δημοσκόπηση δημοσιεύθηκε στο μακράν δημοφιλέστερο τουρκόφωνο μέσο της Θράκης, το Azinlikca, που τυγχάνει και το πιο αξιόπιστο και μετριοπαθές, μακρυά από προξενικές επιρροές. Εκεί βεβαιώθηκε πως, 2 στους 3 μουσουλμάνους είναι εναντίον της παράνομης μετανάστευσης, παρότι είναι γνωστό ότι συχνά σε διάφορα τεμένη χωριών φιλοξενούνται παράνομοι μετανάστες.

Καλός αγωγός – άριστος θα λέγαμε! – της προπαγάνδας αυτής, είναι τουρκόφωνα ΜΜΕ σαν την ξανθιώτικη “Μιλέτ”, όπου αναπαράγονται όλα τα λεγόμενα του ξεσαλωμένου νεοσουλτάνου, κατά λέξη. Δεν υπάρχει περίπτωση η παραμικρή φραστική βρωμιά εναντίον της χώρας μας, να μην δημοσιευθεί ασχολίαστη. Κάπως έτσι βρέθηκαν αντιμέτωποι στο διαδίκτυο με την μήνη των τουρκοφρόνων όσοι εξέφρασαν την στήριξη τους στις ελληνικές αρχές.

Στο στόχαστρο των ακραίων

Ο αντιδήμαρχος Σουφλίου Κοτζά Γιουσούφ, ο πρόεδρος της Κοινότητας Πρωτοκκλησίου Σαλίογλου Ἀλή, ο δημοτικός σύμβουλος Καμέρ Τζεμήλ, ο Πολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Μεγάλου Δερείου των Αλεβιτών, αλλά και απλοί κάτοικοι του χωριού Σιδηρώ στον Έβρο, προσέφεραν βοήθεια στον ελληνικό στρατό και στους ντόπιους αστυνομικούς και συνοριοφύλακες, αυτούς δηλαδή που οι ίδιοι καλούν για κάθε σχετικό πρόβλημα τους.

Εκλεκτικές συγγένειες της ΝΔ με τον Οντέρ Μουμίν

.

Η παρουσία και κυρίως η ομιλία του δημάρχου Ιάσμου Ροδόπης, Οντέρ Μουμίν, στην Προύσσα αναδείχθηκε ως μέγα θέμα πανελληνίως και όχι αδίκως. Οι φράσεις του Οντέρ για το ανοιχτό όραμά του που «θα αγκαλιάζει τη μητέρα πατρίδα», οι διαβεβαιώσεις του πως παρότι τελείωσε ελληνικό Λύκειο και Πανεπιστήμιο δεν έχει χάσει τίποτε από «τον μουσουλμανισμό και τον τουρκισμό» του, η απαγγελία μιλιταριστικού ποιήματος, η μομφή του προς τον μειονοτικό ανθυποψήφιό του πως τον αντιπολιτεύεται «σε ενότητα μαζί με τον Έλληνα» και –το κυριότερο– η αναφορά του στον «γνωστό εχθρό απέναντι» (!) εξόργισαν όσους Έλληνες διαθέτουν ακόμη μιαν εθνική αξιοπρέπεια.

Ωστόσο θα ήταν καλό να βλέπαμε συνολικά το θέμα και να πηγαίναμε και πέρα από τα αρχικά αισθήματα. Πρώτα πρώτα ποιος είναι ο Οντέρ Μουμίν; Ποιος τον ανέδειξε αρχικά (2014) ως πολιτικό παράγοντα κατεβάζοντάς τον ως περιφερειακό σύμβουλο και χρίζοντάς τον μετά αντιπεριφερειάρχη μέχρι την ανεξαρτητοποίησή του;

Διότι όλοι θυμούνται ότι προεκλογικά καλούσε τη μειονοτική κοινωνία να ψηφίσει την παράταξή του, ώστε «να εκλεγούν περισσότεροι τουρκομουσουλμάνοι σύμβουλοι» και ότι μετεκλογικά απουσίασε επιδεικτικά μαζί με όλους τους άλλους μειονοτικούς συμβούλους όταν θα ψηφιζόταν κείμενο συμπαράστασης για τους δύο στρατιωτικούς μας που κρατούνταν στην Αδριανούπολη.

Κατά λαθροεποικισμού

.

Κώστας Καραΐσκος

Αδέρφια συνέλληνες,

Ευχαριστώ θερμά εσάς για την παρουσία σας και τους αγαπητούς διοργανωτές για την πρόσκληση και την συμπόρευση. Θέλω να πω ότι το κίτρινο αυτό γιλέκο δεν είναι ενδυματολογική παραξενιά αλλά φόρος τιμής στον γαλλικό λαό που 14 μήνες τώρα κατεβαίνει κάθε Σάββατο σε μαχητικές διαδηλώσεις κι έχει κερδίσει όχι μόνο οφέλη από τις κυβερνητικές υποχωρήσεις αλλά και τον σεβασμό όλων των ελεύθερων ανθρώπων. Με βαρύ, βεβαίως, τίμημα: χιλιάδες συλλήψεις, τραυματισμούς, ακρωτηριασμούς, βγαλμένα μάτια… Ας τα βλέπουμε πρώτα πρώτα εμείς που νομίζαμε ότι με 2-3 μαζικές κινητοποιήσεις θα αλλάζαμε τη μοίρα του Μακεδονικού, έτσι όπως το μεθόδευσαν οι ξένοι και το υπέγραψαν οι δήθεν δικοί μας.

Είμαστε λοιπόν σήμερα εδώ για μια πρώτη απάντηση και πρέπει να ακολουθήσουν κι άλλες, ν΄ απαντήσουμε ως απλός ελληνικός λαός σ΄ αυτή την απίστευτη πρόκληση που δεχόμαστε με την μαζική παράνομη μετανάστευση. Από το ανατολικό Αιγαίο μέχρι τη δυτική Μακεδονία και από τη Θράκη μέχρι τη Κρήτη ζούμε την μεθοδική και διακομματική αποσύνθεση του τόπου και του λαού μας, ένα έγκλημα κατά του υπαρκτού ελληνισμού, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας! Δράστης; Πρωτίστως η υπερεθνική ελίτ που φόρεσε σε όλο τον κόσμο τον στενό κορσέ της πολυπολιτισμικότητας και η οποία μιλάει στη χώρα μας αγγλικά και συνήθως γερμανικά. Βεβαίως έχει και διερμηνείς για τις διαταγές της, τα τσιράκια της που παριστάνουν την ντόπια άρχουσα τάξη στην οικονομία, στην πολιτική ζωή, στα Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας, στα πανεπιστήμια.