Η πραγματική κόκκινη γραμμή που χρειαζόμαστε

.

Η παρούσα κρίση στο Αιγαίο, με τις γηπεδικές άμφω αντεγκλήσεις και με τις σπασμωδικές αντιδράσεις μας (που μόλις πρόσφατα ξέφυγαν από το επίπεδο της κενής ρητορείας) στον πάγιο τουρκικό σχεδιασμό για κατακερματισμό της ελληνικής επικράτειας δεν προοιωνίζονται κάτι καλό για το αύριο. Μάλλον βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο όπου η απόσταση ειρήνης και πολέμου είναι επικίνδυνα μικρή.

Η εκτίμησή μας είναι πως αυτή τη στιγμή που οι γείτονες απασχολούνται κυρίως με το Κουρδικό και την συριακή του πτυχή αλλά και δεν έχουν ακόμη ξεπεράσει το εσωτερικό πρόβλημα των γκιουλενιστών, δεν επιθυμούν σύρραξη με τη χώρα μας. Συνεχίζουν όμως την τραμπούκικη τακτική σε βάρος μας που καλά γνωρίζουν και των μικρών βημάτων στις διεκδικήσεις τους, ξέροντας ότι δύσκολα η Αθήνα θα αντιδρούσε με κάτι παραπάνω από φωνές. Κάθε μέρα έχουμε δείγματα αυτής της στάσης που δεν είναι καθόλου καινούργια, κλιμακώνεται όμως με βάση αφενός την ελληνική διστακτικότητα και αφετέρου το παραλήρημα μεγαλείου του Ταγίπ.

Αυτά σε ένα περιβάλλον όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο από (αιχμηρά, έστω) λόγια και το ΝΑΤΟ δια επισήμων χειλέων μιλά για τους δυο συμμάχους που καλούνται «να τα βρούνε»! Παρακολουθώ αντιδράσεις του τελευταίου τριημέρου: το ΥΠΕΞ μας καλεί την Τουρκία να συνετιστεί και να κοιτάξει τα διπλωματικά κιτάπια που ορίζουν τα σύνορα, η ΝΔ ψάχνει αγωνιωδώς – και ανεπιτυχώς – να πει κάτι διαφορετικό, το Πασόκ δια στόματος Λοβέρδου εξορκίζει τις σημαίες θυμίζοντάς μας τα αιγαία άθλα του επί Σημίτη, ενώ ο Σταύρος από το Ποτάμι θεωρεί πως όλα είναι προεκλογικές φούσκες της Άγκυρας (προφανώς κρίνοντας εξ ιδίων).

Αλλά και οι απειλές του Καμμένου είναι εξίσου κούφιες^. θα είχαν αποτέλεσμα αν έπειθαν τον αντίπαλο ότι πράγματι τις εννοούμε. Τι είδους απειλές είναι όμως αυτές όταν δεν τολμάς να ρίξεις ούτε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος που πετά πάνω από το κεφάλι σου; Στο Ισραήλ που εσχάτως πολλοί (επιλεκτικά) αναφέρουν υπάρχει η έκφραση «τρελλός σκύλος», την οποία ισραηλινοί ιθύνοντες αρέσκονταν να χρησιμοποιούν για το κράτος τους: ένας τρελλός σκύλος που ουδείς διανοείται να τον αγγίξει. Αν όμως εσύ δείχνεις ανέκαθεν ότι είσαι ένα κανίς σαλονίσιο, τα γαβγίσματά σου μόνο χαμόγελα προκαλούν.

Δύο συλλήψεις, μυριάδες αφυπνίσεις

.

Κώστας Καραΐσκος, 11-3-2018

Αγαπητοί συντοπίτες, Θρακιώτες συνέλληνες,

Η σύλληψη και κράτηση στις τουρκικές φυλακές των δύο στελεχών του Στρατού μας, του Άγγελου Μητρετώδη και του Δημήτρη Κούκλατζη, είναι από μόνο του ένα εξαιρετικά θλιβερό συμβάν, τόσο για τους οικείους τους όσο και για κάθε Έλληνα. Αν όμως συνδυαστεί με το σύνολο των πρόσφατων προκλήσεων του ερντογανικού καθεστώτος, αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και συσσωρεύει στην ψυχή του ελληνικού λαού δίκαιη αγανάκτηση και αίσθημα βαθειάς ταπείνωσης.

Δεν θα αναζητήσουμε σενάρια για τις συνθήκες της σύλληψής τους, σαν αυτά που διακινούνται με εγκληματική ανευθυνότητα και προσβάλλουν τις Ένοπλες Δυνάμεις μας. Θα δεχθούμε την επίσημη εκδοχή που και οι δύο συλληφθέντες επιβεβαίωσαν επανειλημμένως. Στη βάση λοιπόν αυτή θα καλέσουμε την ελληνική Κυβέρνηση να πράξει ό,τι είναι δυνατόν για την απελευθέρωσή τους ή για μια άμεση και δίκαιη δίκη τους (αν κάτι τέτοιο προβλέπεται όντως από το Διεθνές Δίκαιο), ώστε να επιστρέψουν το ταχύτερο δυνατόν στην πατρίδα. Δεν πρέπει να εξελιχθεί η υπόθεση σε ομηρία, είτε για κάποιαν ανταλλαγή που θα εξυπηρετούσε την γείτονα είτε για κάποιον άλλον εκβιασμό σε βάρος της χώρας μας. Αυτό ζητάμε από τους άρχοντές μας και βεβαίως θα τους κρίνουμε από το κατά πόσον θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Τι θα ζητούσαμε όμως από τον εαυτό μας, τι θα έπρεπε να κάνουμε εμείς ως ελληνική κοινωνία και μάλιστα ακριτική; Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το αφήσουμε αναπάντητο, φίλοι και φίλες, γιατί η περιπέτεια των δύο στρατιωτικών μας μάς προσφέρει την ευκαιρία να το δούμε καθαρά μπροστά μας.

H Πολωνία, το “Ολοκαύτωμα” και η χαμένη ελευθεροστομία

.

Με ψήφους  57 – 23  εχθές  ψηφίστηκε στην Πολωνία σχέδιο νόμου που ποινικοποιεί τη χρήση της φράσης «πολωνικά στρατόπεδα θανάτου», την απόδοση ευθύνης «στο πολωνικό έθνος ή το πολωνικό κράτος» για τα εγκλήματα των ναζί και ποινικοποιεί την άρνηση του ρόλου της Ουκρανίας στη σφαγή των Πολωνών (1943-1944) στο Βόλιν.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ (!) απείλησε με  συνέπειες για τα «συμφέροντα και τις στρατηγικές σχέσεις της Πολωνίας, συμπεριλαμβανομένων αυτών με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ». Το Ισραήλ διαμαρτυρήθηκε επισήμως, κατηγόρησε την Πολωνία πως προσπαθεί να «ξαναγράψει την ιστορία» κι απαίτησε να τροποποιηθεί το νομοσχέδιο, ενώ την ίδια μέρα η ισραηλινή Βουλή ενέκρινε σχέδιο νόμου το οποίο προβλέπει ποινή 5ετούς φυλάκισης σε όποιον «μειώνει ή αρνείται τον ρόλο εκείνων που βοήθησαν τους ναζί στα εγκλήματα που διέπραξαν εναντίον των Εβραίων».

Είναι πλέον και στον πιο αφελή αρίδηλη η κατάληξη αυτής της πρόστυχης ιεροεξεταστικής τακτικής. Όταν ο διεθνής σιωνισμός επέβαλε ως ποινικό αδίκημα την άρνηση του “Ολοκαυτώματος” βρήκε πρόθυμους συνεργάτες στα κλιμάκια της εξουσίας. Τώρα που ζητούν το ίδιο δικαίωμα κι άλλοι (Αρμένιοι, Πολωνοί, Έλληνες κτλ), μας λένε ότι η πόρτα έχει κλείσει! Την ίδια στιγμή η λογοκρισία για το ιεροποιημένο “Ολοκαύτωμα” όλο και απλώνεται, πιάνει δευτερεύουσες πτυχές και κάνει μετάσταση σε νέες χώρες. Δεν μπορεί όμως ο Πολωνός να ποινικοποιήσει την άρνηση της σφαγής στο Βόλιν, ούτε και δικαιούται να αρνηθεί την σύνδεση του εθνωνύμου του με τα κατορθώματα των ναζιστικών στρατευμάτων Κατοχής. Πού αρχίζει και πού τελειώνει επομένως η ποινικοποίηση;

Αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη!

.

Η σημαντικότερη είδηση που αφορά τη Θράκη (και όχι μόνο αυτήν) πέρασε σχεδόν …ανεπαίσθητα από την επικαιρότητα και ουδείς ασχολήθηκε. Φαίνεται ότι για τα κυρίαρχα ΜΜΕ η δημιουργία μιας αμερικανικής βάσης στον τόπο μας δεν έχει και τόση βαρύτητα όσο οι κοκκορομαχίες του πολιτικού μας προσωπικού σχετικά με το ποιος είναι χειρότερος από τον άλλον.

Προ εβδομάδων λοιπόν έσκασε η είδηση πως στην Αλεξανδρούπολη αποσυναρμολογήθηκαν δέκα ελικόπτερα «UH-60 Blackhawk» της Αεροπορίας του Αμερικανικού Στρατού, προκειμένου να μεταφερθούν μέσω Ισπανίας στις ΗΠΑ. Τα ελικόπτερα βρίσκονταν στη Ρουμανία για να συμμετάσχουν στη μεγάλη πολυεθνική άσκηση του ΝΑΤΟ με την επωνυμία «Carpathian Eagle ‘17». Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το Λιμενικό και η Ελληνική Ακτοφυλακή έλαβαν τα θερμά συγχαρητήρια τόσο της Ευρωπαϊκής Διοίκησης των ΗΠΑ (EUCOM), όσο και του Αμερικανού Πρέσβη Τζέφρι Πάιατ («Πρώτο Θέμα», 6/11/2017). Ήταν η δεύτερη χρήση της περιοχής του αεροδρομίου της Αλεξανδρούπολης για ΝΑΤΟϊκούς σκοπούς, και μάλλον κρίθηκε πως αυτό θα είναι το μέλλον του. Έτσι διαβάζουμε πως συμφωνήθηκε να δημιουργηθεί επί τόπου μια μόνιμη βάση συναρμολόγησης και αποσυναρμολόγησης ελικοπτέρων (υπάρχει στην Ευρώπη άλλη μία, στη Γερμανία), σχέδιο στο οποίο αναφέρθηκε και η εμπλοκή της κορυφαίας αμερικανικής εταιρείας TESLA.

Όλα γίνανε με ταχύτατες διαδικασίες που διευκολύνθηκαν από τις επιτόπιες επισκέψεις των στελεχών της Πρεσβείας των ΗΠΑ και μάλλον το θέμα πρέπει να έχει τελειώσει. Σχεδόν ταυτόχρονα ξεπήδησε και το θέμα για την δημιουργία στον χώρο του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης μιας μόνιμης βάσης των ΗΠΑ, όπως της Σούδας. Η είδηση διέρρευσε από δημοσιογράφους που συνόδευσαν τον Αλέξη Τσίπρα στο ταξίδι του στην Αμερική και την επιβεβαιώνουν όσα είπε ο Πρέσβης Τζέφρυ Πάιατ, στο 1ο Ενεργειακό Φόρουμ στην πρωτεύουσα του Έβρου αλλά και στο 7o συνέδριο «Navigator 2017, The Shipping Decision Makers Forum» (Πειραιάς, 3/11), για την στρατηγική αξία της περιοχής. Ο ίδιος ο Π. Καμμένος ερωτηθείς απάντησε πως γίνονται συζητήσεις για ένα «κέντρο εκπαίδευσης και συντήρησης ελικοπτέρων» για το οποίο ερευνώνται διάφορες θέσεις εγκατάστασης («Ριζοσπάστης», 3/11).

Μειονοτικοί “δημοσιογράφοι”

.

Ἀρκετές φορές ἔχουμε θίξει τό ζήτημα τῆς μειονοτικῆς δημοσιογραφίας (ἐντός πολλῶν εἰσαγωγικῶν) καί μέ δύο πρόσφατες ἀφορμές ἀναγκαζόμαστε νά ἐπανέλθουμε.

Τό θέμα μας δέν εἶναι μέ τίς ἀπόψεις πού ἐκφράζουν. Μπορεῖ νά εἶναι ἀνοιχτά φασιστικές καί ρατσιστικές, μπορεῖ καί νά κάνουν τούς δημοκράτες, αὐτό τό βλέπουμε ὡς δικαίωμά τους. Ὅμως τό νά ἔχουν τίς σχέσεις πού ὅλοι ξέρουμε μέ τόν παρακρατικό μηχανισμό τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου καί νά διαδίδουν μέσα στήν μουσουλμανική κοινωνία ἕνα πνεῦμα ἀνθελληνικό καί ἀλυτρωτικό, αὐτό εἶναι κάτι πού καί τήν ἑλληνική Δικαιοσύνη θά μποροῦσε νά ἀπασχολήσει, στά πλαίσια τοῦ (κατάπτυστου) “ἀντιρατσιστικοῦ” νόμου κι ὄχι μόνο.

Ἔχουμε λοιπόν τούς “δημοσιογράφους” τῆς ξανθιώτικης τουρκοφυλλάδας “Μιλλέτ” νά τιμοῦνται (7/6/2012) ἀπό τήν τουρκική πρωθυπουργία γιά τίς …ὑπηρεσίες τους στό τουρκικό ἔθνος. Ἡ Διεύθυνση Τύπου καί Ἐνημέρωσης (BYEGM) τῆς τουρκικῆς πρωθυπουργίας μέ τό βραβεῖο «Προώθησης τῆς Τουρκίας στό ἐξωτερικό» εἶχε ἀπονείμει στήν Προύσσα, παρόντος καί τοῦ Τούρκου ἀντιπροέδρου Μπουλέντ Ἀρίντς, τό βραβεῖο (φωτό) στούς ἐκπροσώπους τῆς “Μιλλέτ”, Μπιλάλ Μπουντούρ καί Φεϊζουλλάχ Χασάνκαγια, Μπιλάλ Μπουντούρ καί Φεϊζουλλάχ Χασάνκαγια, ἐνῶ ἔλειπε ὁ διευθυντής της Τζενγκίζ Ὀμέρ. Γιά νά μήν μπερδευτεῖτε: μιλᾶμε γιά τήν φυλλάδα πού δημοσίευσε πρωτοσέλιδα (καί θυροκόλλησαν στά τεμένη), δίκην προγραφῶν, τά πλήρη στοιχεῖα τῶν ἀνθρώπων πού εἶχαν ἱδρύσει τόν Σύλλογο Πομάκων τό 2007.

Αποσυμφόρηση ή συμφορά;

.

Το πρόβλημα της εγκληματικότητας στη χώρα είναι τεράστιο και πρέπει να αντιμετωπιστεί με όρους ειλικρίνειας κι όχι αντιπολιτευτικής τακτικής ή συμπολιτευτικής ωραιολογίας. Σημείο τριβής στον σχετικό δημόσιο διάλογο είναι ο “νόμος Παρασκευόπουλου” για την αποσυμφόρηση των φυλακών, ο οποίος απέλυσε χιλιάδες κρατούμενους και κάποιοι εξ αυτών επανήλθαν στήν εγκληματική τους δράση.

Πρώτα πρώτα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η εγκληματικότητα έχει εκτοξευθεί στην Ελλάδα, με τα κρούσματα βαρειάς μορφής να έχουν καταστεί καθημερινότητα. Από την άλλη βλέπουμε ότι η Αστυνομία κάνει πολύ καλή δουλειά, διελευκάνοντας σχεδόν όλα τα κρούσματα που κάνουν τίτλους στα δελτία ειδήσεων.

Τι συμβαίνει όμως μετά τη σύλληψη; Πέρα από τον απελπιστικό ρυθμό απονομής της όποιας δικαιοσύνης, οι ποινές που ανακοινώνονται είναι ασυγκρίτως βαρύτερες από ό,τι ισχύει στην πραγματικότητα: πρακτικά κανείς δεν πάει φυλακή για πλημμέλημα, τα ισόβια σημαίνουν 20ετή φυλάκιση, η εργασία στη φυλακή υποδιπλασιάζει την όποια ποινή και ουδείς ανήλικος κρατείται για οποιοδήποτε έγκλημα πλήν του βιασμού ανηλίκου και της ανθρωποκτονίας.

Πεθαίνουν γιά τήν Τουρκία, λένε

.

Ἐπειδή τελευταίως ἔγινε πολύς λόγος γιά τήν “Τουρκική Ἕνωση Ξάνθης” καί τή νομιμότητα ἤ μή τῆς λειτουργίας της, ἄς πάρουμε ἄλλη μία γεύση ἀπό τό τί πουλάει αὐτό τό μαγαζάκι στήν περιοχή.

Στή φωτογραφία ὁ μουσικός τῆς ΤΕΞ (ἀριστερά μέ τήν κόκκινη μπλούζα) τραγουδάει – πάλι! – τό τραγούδι “Πεθαίνω γιά σένα Τουρκία μου”, ἐνώπιον τοῦ Τούρκου ὑποπροξένου ἐπί τῶν θρησκευτικῶν ὑποθέσεων καί μπροστά στό πομακικό κοινό τοῦ χωριοῦ Ὡραῖον στήν Ξάνθη (22/10/2017).

Εἶναι αὐτός λόγος γιά νά παρεξηγηθοῦμε ἐμεῖς πού ἀσκοῦμε κυριαρχία (…) στή Θράκη; Τί λέτε;

Την περασμένη Κυριακή έλαβε χώρα στο χωριό Ωραίον της ορεινής Ξάνθης μια εκδήλωση (Kermes) φιλανθρωπική, υποτίθεται, που είχε και το μουσικοχορευτικό της κομμάτι. Οργανώθηκε από τον Αθλητικό και πολιτιστικό σύλλογο Ωραίου αλλά ουσιαστικά ήταν μια εκδήλωση “καπελωμένη” από την Τουρκική Ένωση Ξάνθης (ΤΕΞ). Χορευτικό συγκρότημα της ΤΕΞ, χορωδία της ΤΕΞ, μουσικό σχήμα της ΤΕΞ κ.λ.π.

Στο κοινό διακρίναμε τον υποπρόξενο και αρμόδιο της Diyanet Οσμάν Σαχίν, τον πρόεδρο της ΤΕΞ Οζάν Αχμέτογλου, τον βοηθό του τουρκομουφτή Χράλογλου, τον αρχιφασίστα και ιμάμη στα Βαφέικα Χατζησαλή κ.α. Εντοπίσαμε όμως και κάτι που χρήζει της προσοχής μας. Μεταξύ των ασμάτων που ακούστηκαν ήταν και το “Μέσα στο Τσανάκκαλε” (Çanakkale içinde), γνωστό τόπο όπου εξυμνείται η γενναιότητα των Τούρκων αλλά και το γνωστό εθνικιστικό τραγούδι “Πεθαίνω για σένα Τουρκία μου”, που έχει τους εξής στίχους:

Καταλωνία καί Θράκη

.

Κ.Καραΐσκος

Δέν εἶναι λίγοι ὅσοι, μέ ἀφορμή τό δημοψήφισμα γιά τήν ἀνεξαρτησία τῆς Καταλωνίας, ἔκαναν συγκρίσεις μέ τήν ἑλληνική Θράκη καί ὑπερθεμάτισαν τήν καταστολή τῆς ἰσπανικῆς κυβέρνησης. Κάποιοι βέβαια τό κάνανε καί ἀπό μία ἰδεολογική ἀπέχθεια πρός ὁ,τιδήποτε φέρνει στόν ἀφρό τόν ἀληθινό λόγο τοῦ λαοῦ ἀλλά ὑπῆρξαν καί ἄλλοι (ὁρισμένοι καί φίλοι μας) πού προέβησαν σέ ἄστοχες συγκρίσεις.

Ἐμεῖς δέν θά πάρουμε θέση ὑπέρ ἤ κατά τοῦ αἰτήματος τῶν Καταλανῶν, ἑνός ἱστορικοῦ καί διακριτοῦ ἔθνους. Οὔτε μᾶς ρωτάει κανείς οὔτε κι ἔχει σημασία. Ὅμως εἴμαστε ὑπέρ τῆς λογικῆς ἱκανοποίησης τοῦ ἐθνοσυναισθήματος ὅλων τῶν λαῶν καί τῶν δημοκρατικῶν διαδικασιῶν πού πολλοί ἐπικαλοῦνται γιά νά μείνουν μόνο στά λόγια.

Εἶναι ξεκάθαρο σέ ὅλους πιά ὅτι τό διεθνές καθεστώς, πού ἐκπροσωπεῖται ἀπό τήν ΕΕ στήν εὐρωπαϊκή ἤπειρο, ἀπεχθάνεται τά ζωντανά ἔθνη καί τήν πραγματική δημοκρατία. Στή θέση τους θέλει νά τοποθετήσει κάποια “ἀνθρώπινα δικαιώματα” καί ἕναν διακοσμητικό κοινοβουλευτισμό, ἐργαλεῖα μέ τά ὁποῖα θά συνεχίσει νά κυβερνάει. Στήν Καταλωνία εἴδαμε τί θά συμβεῖ ἄν ἕνας εὐρωπαϊκός λαός* διεκδικήσει πραγματική δημοκρατία (τί ἄλλο εἶναι τό αἴτημα τῆς ἀνεξαρτησίας;) καί λόγο γιά τό μέλλον του. Ἀστυνομοκρατία, κατασχέσεις ἐκλογικοῦ ὑλικοῦ, εἰσβολή σέ ἐκλογικά κέντρα, σφαῖρες μέ καουτσούκ γιά τούς διαδηλωτές, ἠλεκτρονικός πόλεμος…Ποιός μπορεῖ νά ὑπερασπιστεῖ μιά τέτοια στάση;

Ἀντίφα, τά Τάγματα Ἐφόδου τοῦ καθεστῶτος

Πάει καιρός πού ὁ ρόλος τῶν “ἀναρχοαυτόνομων” καί “ἀντεξουσιαστῶν” Ἀντιφάδων συζητεῖται εὐρέως καί ἔχουν ἀποκαλυφθεῖ οἱ χρηματοδότες καί ὑποβολεῖς τους. Ὅμως τίποτε δέν περιγράφει καλύτερα τήν βρώμικη ἀποστολή τους ἀπό τήν ἀβάντα πού τούς κάνει τελευταίως τό πιό βαθύ καθεστώς τῶν ΗΠΑ.

Ξεκίνησαν οἱ New York Times (18/8/17) μέ πρωτοσέλιδο ἄρθρο (“Antifa Grows as Left-Wing Faction Set to, Literally, Fight the Far Right”) τῶν Thomas Fuller, Alan Feuer καί Serge F. Kovaleski. Τό ἄρθρο παρουσιάζει τήν Antifa ὡς μιά σοβαρή δύναμη καταπολέμησης τοῦ φασισμοῦ, ἐπιδοκιμάζοντας καί τή χρήση βίας (γροθιές, ράβδοι, σπρέυ πιπεριοῦ…) κατά τῆς “φασιστικῆς ἀπειλῆς στήν ἀμερικανική δημοκρατία”. Περιλαμβάνει ἐπίσης συνεντεύξεις πού παρουσιάζονται εὐνοϊκά κι ὅταν ἀκόμα κάποιος Antifaς χαρακτηρίζει ἀπαραίτητη τήν «φυσική ἀντιπαράθεση» μέ τούς Ναζί καί τούς ὑπερασπιστές τῆς λευκῆς ὑπεροχῆς (πού ὁ ἴδιος κάπου ἐντοπίζει).

Η αριστεία στο Μ.Ι.Τ. και οι …απάτες στο ΔΠΘ

αναδημοσίευση από τον Αντιφωνητή
συνέντευξη μέ τον καθ. Βασίλη Τσαουσίδη

.

Πᾶνε 7 μῆνες πού ξεκίνησε μιά πρωτοφανής δίωξη στό ΔΠΘ ἐναντίον τοῦ καθηγητῆ τοῦ Τμήματος Ἠλεκτρολόγων Μηχανικῶν & Μηχανικῶν Ὑπολογιστῶν, Βασίλη Τσαουσίδη. Μιά δίωξη γιά …ἐξαπάτηση τῆς ΕΕ, μετά τήν μηνυτήρια ἀναφορά τοῦ πρύτανη Θ. Καραμπίνη, χωρίς κἄν στάδιο προανάκρισης! Πῶς ὑποτίθεται ὅτι συνέβη τό “ἔγκλημα”; Ὅλα ξεκινοῦν μέ τό πρόγραμμα «Spice: Space Internetworking Center» πού χρηματοδοτήθηκε ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Ἐπιτροπή μέ 1.300.000 εὐρώ καί εἶχε ἐπιστημονικό ὑπεύθυνο τόν κ. Τσαουσίδη. Σήμερα δέν θά μποῦμε στήν οὐσία τῶν κατηγοριῶν καί τῶν μεθοδεύσεων ἀλλά θά ποῦμε λίγα λόγια μέ τόν ἴδιο τόν καθηγητή γιά τήν ἀκαδημαϊκή του πορεία καί γιά τήν ἐπιστημονική ἀξία τοῦ προγράμματος.

“Α”: – Κύριε Τσαουσίδη, να πούμε δυο λόγια για το πρόγραμμα SPICE που αποτέλεσε την αφορμή της δίωξης;

Β.Τ.: – Πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε ότι δεν πρόκειται για ένα πρόγραμμα – επιδότηση σαν αυτά του ΕΣΠΑ, το οποίο έρχεται ούτως ή άλλως στη χώρα μας και διανέμεται, αλλά για πρόγραμμα άκρως ανταγωνιστικό, στο οποίο μπαίνει μόνο το 3% των διεκδικητών από όλα τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Έρχεται απευθείας από την ΕΕ και ελέγχεται επίσης από αυτήν, ανήκει δε στο 7ο Πρόγραμμα – Πλαίσιο (FP7 Research Potential). Δίνει την δυνατότητα στους ερευνητές που έχουν αποδείξει αριστεία να αναπτύξουν την έρευνά τους σε οποιοδήποτε πεδίο κατά βούληση.

Το SPICE ήταν το μεγαλύτερο ανταγωνιστικό ερευνητικό έργο στην ιστορία του Δημοκριτείου και από την άποψη αυτή είναι τραγικό να το καταγγέλλει το ίδιο το Πανεπιστήμιο. Αφορά την Διαστημική Διαδικτύωση, όπου θέλαμε να δώσουμε το θεωρητικό πλαίσιο για την εφαρμογή της Διαδικτύωσης στο Διάστημα. Αυτό που προσπαθούμε, σε συνεργασία με την ESA και την NASA είναι να επικοινωνείς στο Διάστημα όχι μόνο σε ευθεία γραμμή (line of sight) όπως σήμερα αλλά και μέσω τεθλασμένης, όπως γίνεται στο Διαδίκτυο. Μάλιστα το ΔΠΘ υλοποίησε 3 πρότυπα επικοινωνίας και αυτή τη στιγμή τρέχουν τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

4ο συνέδριο DEB και …Turko Pride

Όσα ακούστηκαν στο 4ο συνέδριο του κόμματος DEB δεν μας ξένισαν. Κάποια κανονικά πρέπει να στείλουν ορισμένους στο εδώλιο του κατηγορουμένου, όλα πάντως τεκμηριώνουν πως η Τουρκία ανεβάζει τους τόνους και στη Θράκη. Ξεχωρίσαμε μερικά από τα λόγια των πρωταγωνιστών του συνεδρίου, όπου επανεξελέγη πρόεδρος ο μοναδικός υποψήφιος Αλή Τσαβούς, και τα παραθέτουμε κατωτέρω σε δική μας μετάφραση (www.tourkikanea.gr) κι αποκλειστικά όπως πάντα.

Ισίκ Αχμέτ, χήρα του βουλευτή Σαδίκ και επίτιμη πρόεδρος του DEB: Εγώ ζητάω εκείνο το κλεμμένο αυτοκίνητο το οποίο έχει το αίμα του συζύγου και της κόρης μου. Εκείνο είναι περιουσία μου. To κράτος αυτό που φορολογεί για να προστατεύει την ζωή και την περιουσία μου, έχει την υποχρέωση να το βρει”. Ο Αντιπεριφερειάρχης Μουσταφά Κατραντζί είπε: “Κανένας μας δεν διαφέρει από τον άλλο, ο αγώνας είναι κοινός. Προς το παρόν έχουμε φίλους στην ενεργό πολιτική που βρίσκονται σε διαφορετικά κόμματα αλλά οι καρδιές μας βρίσκονται εδώ”. Ο τουρκομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, είπε: “Εγώ παρομοιάζω τον Αλή Τσαβούς με τον αείμνηστο Ντεντκάς. Μακάρι να γίνει ο Ντενκτάς της Θράκης”.

Μπαγκλαντές, ἡ Μέκκα τῶν ΜΚΟ

Εικόνα από:www.bhcanberra.com

Νομίζουμε πώς ἔχει μιάν ἀξία νά δεῖ κανείς μερικά στοιχεῖα γιά τό Μπαγκλαντές καί τόν πρόστυχο ρόλο τῶν ΜΚΟ ἐκεῖ. Σημειώνουμε ὅτι τό Μπαγκλαντές ἔχει περισσότερους ἐργάτες ἐκτός τῶν συνόρων παρά ἐντός, τά ἐμβάσματα τῶν μεταναστῶν εἶναι ἡ μεγαλύτερη πηγή συναλλάγματος γιά τή χώρα καί συνεχίζει νά ἐπιβιώνει μόνο χάρη στήν θηριώδη παραοικονομία.

Θυμίζουμε ἐπίσης ὅτι τό 2006 εἶχε πάρει Νόμπελ Εἰρήνης ὁ «τραπεζίτης τῶν φτωχῶν» Μωχάμεντ Γιουνούς καί ἡ Grameen, ἡ Τράπεζα πού εἶχε ἱδρύσει καί στηριζόταν ἀπό μεγάλες ΜΚΟ ὡς ἐναλλακτική, ὑποτίθεται, τῶν νεοφιλελεύθερων πολιτικῶν τῆς Παγκόσμιας Τράπεζας ἡ ὁποία ἁλώνιζε.

Συνεργάτης – πάντοτε – τῆς Π.Τ. ἡ τοπική μαφία καί κάποιοι βαρῶνοι πού καταλήστευσαν τόν δημόσιο πλοῦτο, ὅπως ὁ μεγαλύτερος ἐπιχειρηματικός ὅμιλος τῆς χώρας, πού παρότι φαλήρισε τήν μεγαλύτερη τράπεζά της, ὁ ἰδιοκτήτης του παραμένει οἰκονομικός σύμβουλος τοῦ πρωθυπουργοῦ!

Ἕνα ἄλλο πολυπροβεβλημένο παράδειγμα τοπικῆς ΜΚΟ (πού ὅμως ἔγινε ἤδη παγκόσμια, μέ δράση σέ 10 χῶρες τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἀφρικῆς) εἶναι ἡ ἀναπτυξιακή BRAC τοῦ Fazle Hasan Abed πού ἀπασχολεῖ 100.000 ἐργαζόμενους στήν Ὑγεία, στήν ἐκπαίδευση, στήν παραγωγή κτλ. Νεότερη ΜΚΟ εἶναι ἡ ΦΙΛΙΑ, πού παρέχει βασική ἐκπαίδευση καί ὑγεία ἀλλά καί ἐμπλέκεται σέ κάθε «ἀναπτυξιακό» θέμα.

Το μοναδικό ντοκουμέντο για ό,τι παίζεται στη Θράκη – Ο άθλιος ρόλος του τουρκικού Προξενείου!

αναδημοσίευση από το Αντιφωνητής online

.

Ἀποκάλυψη τώρα!

 Χρόνια τώρα γράφουµε στόν «Ἀντιφωνητή» γιά τήν ἀνάγκη νά ξηλωθεῖ τό τουρκικό Προξενεῖο ἀπό τήν Κοµοτηνή, ὡς µηχανισµός ἐκτουρκισµοῦ τῆς µειονότητας, ὑπονόµευσης τῆς ἑλληνικῆς κυριαρχίας καί ἀποσταθεροποίησης τῆς περιοχῆς γενικότερα. Σήµερα φέρνουµε στό φῶς ἕνα φοβερό γεγονός πού ἀποδεικνύει ὅλα τοῦτα, χάρη στήν ἀπίστευτη τόλµη καί γενναιότητα ἑνός Ποµάκου ἰµάµη. Ἕνας ἄνθρωπος πού στάθηκε ἐµπόδιο στά σχέδια τῆς Ἄγκυρας καί τῶν πρακτόρων της καί ἔµεινε ὄρθιος µέχρι τέλους, περιφρονώντας ἀπειλές, κινδύνους καί τό ὅποιο κόστος.

 Γράφω αὐτές τίς ἀράδες µέ ἀπέραντο σεβασµό γιά τόν ἄνθρωπο αὐτόν. Γιά ἕναν ἔντιµο Ἄνθρωπο, µέ ἄλφα κεφαλαῖο, πού ἄν εἴχαµε 10 τέτοιους στή Θράκη, πέντε στήν χριστιανική καί πέντε στήν µουσουλµανική κοινωνία, ὅλα θά ἦταν πολύ διαφορετικά. Δυστυχῶς δέν ὑπάρχουν σέ καµµία ἀπό τίς δύο πλευρές, ἐξ οὗ καί τό χάλι µας. Προσέξτε λοιπόν τήν κάτωθι ἐξωφρενική ἱστορία πού βρίσκεται ἀκόµη κι αὐτή τή στιγµή σέ ἐξέλιξη.