Νοοτροπίες υποψηφίων…

.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Είμαστε κοντά στην 21^η Μαΐου και ο αγώνας των υποψηφίων για την εκλογή τους εντείνεται. Στον πολύ ανταγωνιστικό αυτόν αγώνα τους χρησιμοποιούν τις γνωστές κλασσικές μεθόδους, όπως συγκεντρώσεις σε σπίτια, κεντρικές ομιλίες σε ξενοδοχεία, φυλλάδια, λιγότεροι – ευτυχώς – αφίσες, τηλεφωνήματα. Κλασικός τρόπος είναι και η τηλεόραση. Όσοι την χρησιμοποιούν δίνουν κάτι σα μία παράσταση, όχι πάντοτε πετυχημένη, έστω και αν ανεβάσουν τους τόνους για να ξεχωρίσουν… Βεβαίως οι περισσότεροι χρησιμοποιούν τους σύγχρονους τρόπους, όπως το ιντερνέτ, το βίντεο και γενικά όλα τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης….

Μέσα στους κλασικούς τρόπους προβολής ορισμένων υποψηφίων είναι και η φωτογράφησή τους με τον Αρχηγό του Κόμματος και με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Αν δει κάποιος τις συναντήσεις του Μακαριωτάτου τις τελευταίες ημέρες εύκολα το διαπιστώνει. Επίσης αρκετοί κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε πανηγύρεις ναών, όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος. Πολλοί τώρα πηγαίνουν να προσκυνήσουν την εικόνα «Άξιον Εστί», όπου αναμένει πλήθος πιστών…        Κατά την άποψή μου οι επισκέψεις των πολιτευτών στον Αρχιεπίσκοπο και σε ναούς δεν ασκούν πλέον την αναμενόμενη  επιρροή. Οι φιλακόλουθοι ψηφοφόροι έχουν αντιληφθεί ότι η «ευσέβεια» των περισσοτέρων είναι προεκλογική και ψηφοθηρική. Η πικρή τους εμπειρία είναι πως υποψήφιοι, προεκλογικώς «πιστοί», εκλεγέντες βουλευτές λησμονούν τις αρχές, τις οποίες έδειξαν ότι ακολουθούσαν και όταν έρχεται προς ψήφιση  νομοσχέδιο, λ.χ. θέματος βιοηθικής, αντίθετο προς τη χριστιανική διδασκαλία, ακολουθούν τους άθεους «προοδευτικούς» κύκλους…

Το Σκοπιανό, η Μακεδονία και η Συμφωνία των Πρεσπών

.

Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου*

Συνέντευξη του Ιωάννη Αμπατζόγλου στον Ησαΐα Κωνσταντινίδη στο πλαίσιο της βιβλιοπαρουσίασης της τριλογίας «Η Συμφωνία των Πρεσπών και ο αγώνας για τη Μακεδονία», η οποία δημοσιεύθηκε στο e-Μυστράς στις 19 Απριλίου 2023 (https://www.emystras.com/post/η-τριλογία-του-ιωάννη-αμπατζόγλου-για-το-μακεδονικό-ζήτημα-ως-εθνική-προσφορά).

 ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιες είναι, κατά τη γνώμη σας κ. Αμπατζόγλου, οι πραγματικές ιστορικές ρίζες του σύγχρονου «Μακεδονικού» ζητήματος, από πού δηλ. εκκινεί το μείζον αυτό πρόβλημα; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατ’ αρχάς κ. Κωνσταντινίδη σας ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη και για την βιβλιοπαρουσίαση της τριλογίας μου που με δική σας πρωτοβουλία ετοιμάσατε.

Τα περί μακεδονικότητος των Σλάβων επινοήθηκαν από την Ρωσία στα τέλη του 19^ου αιώνα στο πλαίσιο του πανσλαβισμού προκειμένου αυτή να καταφέρει να έχει πρόσβαση μέσω της Βουλγαρίας στο Αιγαίο Πέλαγος. Διακαής πόθος των Ρώσων ήταν η πρόσβαση στις «θερμές θάλασσες». Στη συνέχεια η μακεδονικότητα των Σλάβων υποστηρίχτηκε και προωθήθηκε από τον κομμουνισμό.

Έρχονται οι Πρέσπες του Αιγαίου.

.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Σταχυολόγηση ορισμένων πρόσφατων γεγονότων και δηλώσεων με παράθεση των σχετικών πηγών. Πράγματα που ευθέως παραπέμπουν στο ότι διανύνουμε ένα μονοπάτι που οδηγεί σε μία επώδυνη συμφωνία «Πρεσπών του Αιγαίου» πολύ σύντομα/

16 Δεκεμβρίου 2022 – Συνάντηση της Διευθύντριας του Διπλωματικού Γραφείου του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη (Άννα-Μαρία Μπούρα) με τον Εκπρόσωπο του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν (Ιμπραχίμ Καλίν) στις Βρυξέλλες και ειδικότερα στα γραφεία της Γεμανικής αντιπροσωπείας. Η συνάντηση έγινε παρουσία του διπλωματικού συμβούλου του Γερμανου Καγλεκαρίου Όλαφ Σόλτς (Γενς Πλέτνερ). Πηγή [1]

27 Δεκεμβρίου 2022 – Συνέντευξη του Αμερικανού υφυπουργού εξωτερικών Τζέφρι Πάιατ (και πρώην πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα) στην Real News όπου ξεκάθαρα καλεί την Ελλάδα και Τουρκία σε συνεργασία και συνεκμετάλλευση. Αντιγράφω μία φράση του: «οι ΗΠΑ εστιάζουν στο πώς θα δημιουργήσουν μια εταιρική δυναμική για να αποφύγουμε τις διαμάχες που συνοδεύονται με ένα οικονομικό κόστος». [πηγή 2]

Σημείωση: η «εταιρική δυναμική» πιθανώς αναφέρεται σε κάποια εταιρεία στην οποία θα συμμετέχουν οι εμπλεκόμενες χώρες, δηλαδή η Ελλάδα, η Τουρκία, πιθανώς η Κύπρος, το Ισραήλ, και – προφανώς – και οι ίδιες οι ΗΠΑ. Όποιος καταλαβαίνει κάτι άλλο, ας το πει.

Η Εθνοσυνέλευση του Άστρους και το σήμερα

.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Διακόσια χρόνια συμπληρώνονται στις 29 Μαρτίου από την έναρξη της Β΄ Εθνοσυνέλευσης στο Άστρος της Κυνουρίας. Διήρκεσε 21 ημέρες, έως τις 18 Απριλίου 1823, ημέρα Μεγάλη Τετάρτη. Προφανώς κοινή θέληση των συμμετασχόντων ήταν να κάνουν Πάσχα στα σπίτια τους. Όπως κάθε ιστορικό γεγονός, έτσι και η Β΄ Εθνοσυνέλευση διδάσκει και το σήμερα, έστω και αν οι σύγχρονοι Έλληνες είμαστε σε μερικά θέματα ανεπίδεκτοι μαθήσεως…

Στην Α΄ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου η Επανάσταση ήταν στο ξεκίνημά της και είχαν επιτευχθεί οι πρώτες σημαντικές και στρατηγικής σημασίας νίκες, χάρη κυρίως στον Κολοκοτρώνη. Έτσι η Διακήρυξη και το Σύνταγμα της Επιδαύρου ήσαν αποτέλεσμα του ενθουσιασμού που είχαν δημιουργήσει αυτές και της κηρύξεως της «Πολιτικής Ύπαρξης και Ανεξαρτησίας του Ελληνικού Έθνους».

Στη Β΄ Εθνοσυνέλευση του Άστρους, με αναπτυσσόμενη σε κάποιο βαθμό την κρατική οντότητα της Ελλαδας, εκδηλώθηκαν από τη μερίδα των ολιγαρχικών (Μαυροκορδάτου, Κωλέττη, Κουντουριώτη κ.α.) οι αδυναμίες, που μας κατατρύχουν έως και σήμερα. Μικροσυμφέροντα, μικροψυχίες, φθόνος, οικογενειοκρατία, αναποδογύρισμα αξιών, εμπάθεια και με κάθε τρόπο αρπαγή της εξουσίας ήσαν τα ζιζάνια που σπάρθηκαν τότε και προκάλεσαν στη συνέχεια την εμφύλια διαμάχη. Η σοφία, η μετριοπάθεια, η ευστροφία και προ πάντων η φιλοπατρία του Κολοκοτρώνη συνετέλεσαν να μην άρχισει ο εμφύλιος στο Άστρος. Σημειώνεται ότι λόγω των επιτυχιών του ο Γέρος του Μοριά ήταν ο κύριος στόχος της φατρίας των ολιγαρχικών…

Διακοσίων ετών ο Ύμνος στην Ελευθερία

.

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Το 2023 ονομάσθηκε «Λογοτεχνικό Έτος Άλκης Ζέη», με την ευκαιρία των εκατό ετών από την γέννηση της εν λόγω συγγραφέως (1923-2020). Φέτος ο Ελληνισμός εορτάζει μια σημαντική επέτειο, τα διακόσια χρόνια από τη σύνθεση του Εθνικού μας Ύμνου από τον μεγάλο ποιητή μας Διονύσιο Σολωμό.

Στο λόφο του Στράνη, στη Ζάκυνθο, ο 23ετής μόλις ετών μεγαλοφυής Ποιητής, μέσα σε ένα μήνα, τον Μάιο του 1823, συνθέτει τον Ύμνο με τον οποίο «δίδει όχι μόνο τον λυρικό του ενθουσιασμό, τα κυριώτερα στάδια της Επαναστάσεως κατά τα δύο πρώτα έτη, κατά ξηρά και κατά θάλασσα, την εκπολιόρκησιν της Τριπολιτσάς… την πολιορκίαν του Μεσολογγίου…, την θανάτωσιν του Πατριάρχου, τον κοινόν αγώνα της Ελλάδος – Ελευθερίας και της Θρησκείας, αλλά και νουθετεί τους μαχομένους Έλληνας κατά της επαράτου Διχονοίας»,  όπως γράφει ο αείμνηστος καθηγητής Ν.Β. Τωμαδάκης στο βιβλίο «Σολωμού Άπαντα» (Εκδ. Γρηγόρη).

Ο Διονύσιος Σολωμός στον «Ύμνο εις την Ελευθερίαν» είναι ο πρώτος που τονίζει τη συνέχεια του Ελληνισμού, από τους αρχαίους χρόνους έως τις ημέρες του, πριν από τους ιστορικούς Ζαμπέλιο και Παπαρρηγόπουλο.

Σημειώνει ότι «εκφωνεί φιλελεύθερα τραγούδια σαν τον Πίνδαρο».

Επικαλείται τους τριακόσιους του Λεωνίδα και τονίζει στον 78ο στίχο: «Ω τρακόσιοι! Σηκωθήτε και ξανάλθετε σ΄ εμάς. Τα παιδιά σας θέλ’ ιδήτε πόσο μοιάζουνε με σας».

Τα φαντάσματα της Ιστορίας που μας στοιχειώνουν…

.

Του Θανάση Κ.

Από το «χαμό» που έγινε τις τελευταίες μέρες στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, μετά την αναγγελία θανάτου του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου, σταχυολογώ μόνο τρία: Και τα τρία από «αντιμοναρχικούς»!

Ο πρώτος έγραψε:
— Όποιος δεν δείχνει σεβασμό στους νεκρούς, φαίνεται πολύ “μικρός” απέναντι στους ζωντανούς…

Ο δεύτερος έγραψε:
— Πού με κατάντησαν; Να γράφω υπέρ του τέως βασιλιά, εμένα που ψήφισα εναντίον της Βασιλείας το 1974…

Και ο τρίτος συμπλήρωσε:
— Δεν μετανιώνω που ψήφισα κατά της Βασιλείας το Δεκέμβριο του 1974. Αλλά δεν περίμενα ότι θα αντικαθιστούσαμε μια δυναστεία με καμιά δεκαριά …μικρότερες “εγχώριες” δυναστείες. Που εξακολουθούν και μας ταλαιπωρούν αφόρητα…

Τα αναγράφω, όχι κατ’ ανάγκην γιατί συμφωνώ με αυτά, αλλά γιατί δείχνουν το κλίμα που επικράτησε (και ακόμα συνεχίζει να κυριαρχεί…)

Κι αυτό βέβαια κάτι δείχνει. Πολύ σοβαρό και πολύ άρρωστο…
Ακόμα παλεύουμε με “φαντάσματα” που μας στοιχειώνουν…

Η κυβέρνηση έχει ήδη αποδεχθεί μειωμένη επήρεια των νησιών του Αιγαίου! Έτοιμη για υποχωρήσεις έναντι της Τουρκίας.

Η Καθημερινή «ντρέπεται», φαίνεται, να προεκτείνει τη μέση γραμμή κάτω από την περιοχή οριοθέτησης της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου, ώστε να μην φανεί στους αναγνώστες της ότι η Ελλάδα αποδέχθηκε μειωμένη επήρεια στα ελληνικά νησιά! Αυτήν την παραχώρηση, κυβερνητικά στελέχη την θεωρούν ως προθάλαμο υποχωρήσεων έναντι της Τουρκίας σε σχέση με την ΑΟΖ του συμπλέγματος των νησιών του Καστελλορίζου.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Είναι γνωστό ότι ο χρίστηκε ως σύμβουλος του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στα ενεργειακά. Μάλιστα, ήρθε με περγαμηνές «γεφυροποιού» με τις ΗΠΑ αφού ήρθε ως «άνθρωπος των ειδικών αποστολών με διαπιστευτήρια από το περιβάλλον του Λευκού Οίκου». Με αυτές τις λέξεις τον υποδέχθηκε ο ελληνικός τύπος, «ώστε να επιτευχθεί κοινός βηματισμός».

Τον Δεκέμβριο του 2020 έκανε μία σειρά αναρτήσεων στο τουήτερ στην οποία αναλύει την ελληνική θέση ως προς τις θαλάσσιες ζώνες στο Αιγαίο. Λογικότατο λοιπόν ο αναγνώστης να θεωρεί ότι τα γραπτά του εκφράζουν απ΄ ευθείας τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την πολιτική της κυβέρνησης.

Οι μύγες της ευρωπαϊκής Αγοράς…

.

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός.

Κάποτε υπήρχε το ηθικό δίλημμα: Να κλέψω ή να μην κλέψω; Από την «μαύρη δεκαετία» του ’80 και εντεύθεν ο Ρωμιός, ο Έλληνας, ο Γραικός-και τα τρία εθνωνύμια καλά και τιμημένα είναι-υποκορίστηκε σε… «γραικύλο της σήμερον, που θα έλεγε και ο Παπαδιαμάντης, το δίλημμα πλέον περιορίστηκε στο εξής: Θα με πιάσουν ή δεν θα με πιάσουν; Κάποιοι «νοσούντες βαρύτατα εξ ελαφρότητος και ρεκλαμομανίας», οι ανόητα αλαζόνες και μεγαλαυχείς, πιάνονται από το δίχτυ το νόμου. Το ζήσαμε.

Ένα σύνθημα δονούσε τας ψυχάς των φρουρών της εξουσίας. Τα λίγα βγαίνουν με κόπο, τα πολλά βγαίνουν με… κόλπο. Μπήκαν στο πολιτικό παιχνίδι φτωχοί γιατί ονειρεύονταν πλούτη και μεγαλεία και βγαίνουν (ή διαβαίνουν της φυλακής τα σίδερα), δυο φορές φτωχότεροι: και κατά το όνειρο και κατά τα πλούτη. Και με την υπόληψη τσαλακωμένη, διά βίου. Μάλλον είχε κατά νου τον Αίσωπο ο Ελύτης, όταν έγραφε «σιμά η μέρα όπου το κάλλος θα παραδοθεί στις μύγες της Αγοράς». (Άξιον Εστί, προφητικόν). Σε έναν ωραίο του μύθο με τίτλο «μυίαι», αφηγείται ο Αίσωπός το πάθημα του κακοποιού και ρυπαρού εντόμου, της μύγας. Τον παραθέτω:

«Εν τινι ταμιείω μέλιτος εκχυθέντος μυίαι προσπτάσαι κατήσθιον, διά δε την γλυκύτητα του καρπού ουκ αφίσταντο. Εμπαγέντων δε αυτών των ποδών ως ουκ ηδύναντο αναπτήναι, αποπνιγόμεναι έφασαν: Άθλιαι ημείς, αι (στο μονοτονικό είναι αγνώριστη η αναφορική αντωνυμία «αι». Στολιζόταν με δασεία και οξεία και είχε ταυτότητα. Χωρίς τα τονικά κάλλη της μοιάζει με βέλασμα), διά βραχεία ηδονήν απολλύμεθα». Βρήκαν μέλι χυμένο σε ένα κελάρι οι μύγες, το απολαμβάνουν, αλλά κόλλησαν τα πόδια τους. Καθώς πνίγονταν, φώναζαν. Είμαστε άθλιες, διότι χανόμαστε για μια σύντομη ηδονή. Έτσι είναι.

Ὁ λόγος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει μιὰ ʺΜακεδονικὴ Ἐκκλησίαʺ.

.

Toῦ Βασίλειου Εὐσταθίου
Δρ. Φυσικοῦ, Θεολόγου

1. Ἀπὸ τὴν «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» στὴν «Βόρεια Μακεδονία».

Στὴν περιοχὴ τῆς γείτονος χώρας μὲ πρωτεύουσα τὰ Σκόπια ζοῦσαν στὴν ἀρχαιότητα διαδοχικὰ Ἕλληνες καὶ Ρωμαίοι, ἐνῶ ἐπὶ Ρωμανίας (Βυζαντίου) ἄρχισε ἀπὸ τὸν 6^ο αἰώνα νὰ ἐποικίζεται ἀπὸ Σλαβικὰ φύλα. Στὰ τέλη τοῦ 19^ου αἰῶνα μὲ ἀρχὲς τοῦ 20^ου ἀνάμεσα στοὺς Σλάβους τῆς εὐρύτερης περιοχῆς κάνει τὴν ἐμφάνισή του ὁ σλαβομακεδονικὸς ἐθνικισμὸς, ὁ ὁποῖος στὴν συνέχεια, μὲ τὴν γεωγραφικὴ διάσπαση τῆς περιοχῆς τῆς Μακεδονίας ἀνάμεσα σὲ Ἑλλάδα, Σερβία καὶ Βουλγαρία κατὰ τοὺς Βαλκανικοὺς πολέμους, ὑποστηρίχθηκε ἀπὸ τὴν κομμουνιστικὴ κίνηση τῆς περιοχῆς. Ἀπὸ τὸ 1929 ἔως τὸ 1941 ἡ περιοχὴ ἀποτελοῦσε μιὰ ἀπὸ τὶς ἐπαρχίες τῆς Γιουγκοσλαβίας μὲ τὸ ὄνομα «ἐπαρχία τοῦ Βαρδάρη» (Μπανόβινα Βαρντάρσκα).

Μετὰ τὸν Β΄ΠΠ, ὡς καρπὸς τοῦ σλαβομακεδονικοῦ ἐθνικισμοῦ, ἡ ὁμόσπονδη δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας ποὺ ἱδρύθηκε στὴν περιοχὴ ἔφερε τὸ ὄνομα «Σοσιαλιστικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας», ποὺ περιείχε γιὰ πρώτη φορὰ τὸ ὄνομα τῆς Μακεδονίας.  Μὲ τὴν διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας τὸ 1991 ἡ δημοκρατία στὴν περιοχὴ αὐτὴ μετατράπηκε σὲ ἀνεξάρτητο κρατίδιο ποὺ διεκδικοῦσε πλέον στὸ σύνταγμά του τὸ ὄνομα Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας, ἄν καὶ στὸν ΟΗΕ ἔφερε τὸ ὄνομα Πρώην Γιουγκοσλαβικὴ Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας.

Το σπίτι του Καπετάν Κώττα καταστρέφεται και το κράτος αγρόν αγοράζει

.

Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου*

Στις 18 Ιουνίου επισκεφθήκαμε το χωριό Κώτας (πρώην Ρούλια). Από αυτό το χωριό καταγόταν ο ήρωας μακεδονομάχος Καπετάν Κώττας και προς τιμήν του το χωριό μετονομάστηκε σε Κώτας.

Εκεί συναντήσαμε την κ. Αλίκη Ράμμου, εγγονή του Βασίλειου Ράμμου συναγωνιστή του Κώττα. Η κ. Αλίκη είναι η υπεύθυνη για το σπίτι του Καπετάν Κώττα, το οποίο λειτουργεί ως μουσείο και μας ενημέρωσε ότι το κτίριο δεν είναι πλέον επισκέψιμο λόγω ζημιών που έχει υποστεί από τον σεισμό του Ιανουαρίου.

Μας είπε συγκεκριμένα τα εξής: «Ήρθε μία επιτροπή, το κρίνανε ακατάλληλο προσωρινά και είπανε ότι θα ξανάρθουν αλλά δεν έχει έρθει κανένας. Μία κυρία από την επιτροπή, η οποία ενδιαφέρεται για το μουσείο μου είπε να μην δέχομαι κόσμο, να μη γίνει τίποτα γιατί έχουν πέσει σοβάδες. Είναι χαρακτηρισμένο κίτρινο και δεν μπορώ να σας ανοίξω για να μπείτε. Ο κόσμος έρχεται να δει το σπίτι του Κώττα και δεν μπορώ να τους ανοίξω για να μπούνε μέσα. Έρχονται και φεύγουν.

Μέχρι την αυλή μπορώ να δεχθώ τον κόσμο να τους εξηγήσω δύο-τρία πράγματα αλλά δεν μπορώ να ανοίξω να μπούνε μέσα. Δεν μου επιτρέπεται. Αν μπορεί κάτι να γίνει, να διορθωθεί, να μπορούμε να δεχόμαστε κόσμο ώστε να μην χαθεί η ιστορία του Μακεδονικού Αγώνα και του Καπετάν Κώττα γιατί εμείς είμαστε από αυτό το χωριό, εμείς το αγαπάμε το χωριό, άλλοι ίσως δεν το αγαπάνε. Σε αυτό το μουσείο έχουν έρθει τρεις πρόεδροι της Δημοκρατίας. Τα εγκαίνια τα έκανε το 1995 ως μουσείο ο Κωστής Στεφανόπουλος στις 11-11-1995, το 2005 ήρθε ο Παπούλιας για τα εκατό χρόνια από τον θάνατο του Κώττα και στο ενδιάμεσο είχε έρθει ο Σαρτζετάκης ανεπίσημα με 5-6 αυτοκίνητα απλά για να τιμήσουν τον Καπετάν. Αν θέλει να μας τιμήσει να έρθει και η κ. Σακελλαροπούλου αλλά να επιδιορθωθεί πρώτα το κτίριο και μετά».

«Γενοκτονία των Ποντίων» και »«Σφαγή της Τριπολιτσάς: Αλήθειες και ψέματα

“Η Σφαγή της Χίου: πίνακας ζωγραφικής του Γάλλου ζωγράφου Ευγένιου Ντελακρουά”

.

Πέτρος Γρουμπός, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών

Μόλις πριν λίγες μέρες, και αφού η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία της χώρας με μηνύματα και με ειδική συνεδρίαση της Εθνικής Αντιπροσωπείας τίμησε την Ημέρα Μνήμης (19 Μάιου)  της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ακούσαμε  ένα Τουρκικό παραλήρημα: “Μιλάει για τους Πόντιους η Ελλάδα που έσφαξε Τούρκους στην Τριπολιτσά το 1821”.

Είχε το θράσος το Τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών να κάνει αυτήν την  ανιστόρητη και παραληρηματική ανακοίνωση. Επιμένει να μην αναγνωρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων (και όχι Μόνο) και υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν πρέπει να μιλά γιατί διέπραξε “φρικαλεότητες” κατά των Τούρκων στην “σφαγή της Τρίπολης το 1821”. Το Τουρκικό ΥΠΕΞ μιλά για «σφαγές δεκάδων χιλιάδων Τούρκων στην Τριπολιτσά στις 23 Σεπτεμβρίου 1821», με σκοπό να μην επιζήσει ούτε ένας Τούρκος στην Πελοπόννησο και το ρεπορτάζ του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου TRT  χαρακτήρισε «γενοκτονία» τα γεγονότα της Τριπολιτσάς.

Να δούμε όμως τι ακριβώς έγινε στη Τριπολιτσά το 1821;  Τι γράφουν Έλληνες αγωνιστές στα απομνημονεύματά τους, τι γράφουν οι ιστορικοί, οι Ευρωπαίοι φιλέλληνες, καθώς και για πρώτη φορά γνώμες Τούρκων ιστορικών που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας.

Έτσι για τις σφαγές της Τριπολιτσάς έχουμε:

Σπυρίδων Τρικούπης(1788-1873), «Ένας λαός που αποτινάζει πολύχρονο και βαρύ ζυγό ενεργεί με μεγάλη σκληρότητα κατά των πρώην δυναστών του. Οι οπλοφόροι Έλληνες υπήρξαν ασυγκράτητοι εκείνες τις μέρες και έδειχναν σαν να ήθελαν να εκδικηθούν σε μια μέρα για τα βάσανα τεσσάρων αιώνων.  Οι κάθε ηλικίας Οθωμανοί, Οθωμανίδες και Εβραίοι ξεπερνούσαν μόλις τις 10.000».

“Συνεκμετάλλευση”, “Συνδιαχείριση” κι άλλα… παραμύθια!

.

Γράφει ο Θανάσης Κ.

Κάποιοι στην Ελλάδα διακινούν, τον τελευταίο καιρό, την “ιδέα”, ότι ήλθε η ώρα να λύσουμε τα ελληνοτουρκικά προβλήματα συνολικά.
“Μοιράζοντας” τα κυριαρχικά μας δικαιώματα με την Τουρκία! Ώστε να βγούμε όλοι “ωφελημένοι” – κατά την λογική του περιβόητου τουρκικού “καζάν-καζάν” – ή win-win επί το…νεο-ελληνικότερο.

Καλύτερα να συνεργαστούμε στην εκμετάλλευση του πλούτου που βρίσκεται μέσα στα κυριαρχικά μας δικαιώματα (στη θάλασσα), παρά να τσακωνόμαστε εσαεί με την Τουρκία, για το σε ποιόν ανήκουν – με αποτέλεσμα να μην τα εκμεταλλεύεται κανείς και να φτάνουμε συχνά στο κατώφλι της σύγκρουσης με τους γείτονες…

Στο κάτω-κάτω η Τουρκία έχει αναβαθμιστεί πολύ γεωπολιτικά μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, λέει…
Καλύτερα, λοιπόν, να πάρουμε λιγότερα από όσα “δικαιούμαστε”, παρά να τσακωνόμαστε συνεχώς και τελικά, να ρισκάρουμε πολλά και να μην κερδίζουμε τίποτε…
Αυτή η απλοϊκή λογική μοιάζει “ακαταμάχητη”!
Αλλά είναι λάθος. Χοντρό λάθος. Και αντιφατική. Και αδιέξοδη…

* Πρώτον είναι λάθος από πλευράς Διεθνούς Δικαίου. Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) προβλέπει με σαφήνεια ποια είναι τα κυριαρχικά δικαιώματα κάθε χώρας. Μπορεί στη διαπραγμάτευση για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών να υπάρξουν μικρο-τροποιήσεις, λόγω γεωγραφικών “ιδιαιτεροτήτων”, διαφορών σε “γραμμές βάσης” κλπ. Μπορεί ακόμα να υπάρξει και “συνεκμετάλλευση” κοιτασμάτων που βρίσκονται κάτω από το βυθό και εκτείνονται εκατέρωθεν της οριοθέτησης μεταξύ δύο παράκτιων χωρών.

Οι Πρέσπες του Αιγαίου: Η «Γαλάζια Πατρίδα» ήταν εδώ από την δεκαετία του ’70!

.

Γράφει ο Κωνσταντίνος-Απόστολος Κατσαρός

Το επιθετικό και ρεβιζιονιστικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» είναι εν πολλοίς γνωστό. Αυτό όμως που δεν είναι ευρύτερα διαδεδομένο είναι το γεγονός ότι η Τουρκία είχε χαράξει τη «Γαλάζια Πατρίδα» από τη δεκαετία του ’70.

«Η Τουρκία ποτέ δεν θα επιτρέψει να γίνει το Αιγαίο μια ελληνική θάλασσα ούτε και σε άλλους να σφετεριστούν τα τουρκικά δικαιώματα στην περιοχή αυτή», δήλωνε ο Τούρκος ΥΠΑΜ Χασάν Ισίκ στις 1 Ιουνίου το 1974.

«Δεν θα εκχωρήσω το Αιγαίο σε κανένα. Το μισό Αιγαίο ανήκει σε μας. Αυτό θα πρέπει να το μάθει όλος ο κόσμος. Δεν έχομε την πρόθεση να νεωτερίσουμε σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Εάν η τιμή και τα ενδιαφέροντα του τουρκικού έθνους γίνουν αντικείμενο επιθέσεως θα συντρίψουμε το κεφάλι του εχθρού», προσέθετε ο Τούρκος υπηρεσιακός πρωθυπουργός Σαντί Ιρμάκ στις 18 Ιανουαρίου το 1975 (εφημερίδα Χουριέτ).

Τα αποδεσμευμένα έγγραφα

Σύμφωνα με μια αποκαλυπτική έρευνα της δημοσιογράφου Φανούλας Αργυρού στα αποδεσμευμένα έγγραφα του Βρετανικού Εθνικού Αρχείου, οι τουρκικές διεκδικήσεις αποτυπώθηκαν και σε χάρτη (αντίγραφο του οποίου παραθέτουμε) τον οποίο γνωστοποίησαν στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την διευθέτηση του ζητήματος της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου.

Ποιοι επέβαλαν τη Συμφωνία των Πρεσπών

.

Γράφει ο Ιωάννης Αμπατζόγλου*

Τη Συμφωνία των Πρεσπών δεν την ήθελε ούτε ο ελληνικός ούτε ο σκοπιανός λαός. Για τους δικούς του λόγους ο κάθε ένας. Ωστόσο, αυτή επιβλήθηκε από τις μεγάλες δυνάμεις –ΗΠΑ και Γερμανία^{1, 2, 3}– προς εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων, φυσικά με την απαραίτητη συνδρομή των αχυρανθρώπων τους σε Ελλάδα και Σκόπια. Οι ίδιες μεγάλες δυνάμεις ακόμα και τώρα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν στη ζωή αυτή την ουσιαστικά νεκρή συμφωνία. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Τον Μάιο του 2017 ο Ζόραν Ζάεφ (κόμμα SDSM) αναλαμβάνει πρωθυπουργός των Σκοπίων μετά από σχεδόν 10 χρόνια πρωθυπουργίας του Νίκολα Γκρουέφσκι (κόμμα VMRO-DPMNE). Στους επόμενους δεκατρείς μήνες θα υπογραφεί η Συμφωνία των Πρεσπών. Εντωμεταξύ, o Γκρουέφσκι κρίνεται ένοχος για την παράνομη αγορά μιας λιμουζίνας και καταδικάζεται σε δύο χρόνια φυλάκιση⁴.

Ήδη από τον Ιανουάριο του 2015, στην Ελλάδα, έχει σχηματιστεί η κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα. Στη θέση του υπουργού εξωτερικών τοποθετείται ως εξωκοινοβουλευτικός ο Νικόλαος Κοτζιάς, ο οποίος ως γνωστόν αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο ρόλος της Γερμανίας στην πτώση της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμαρά –προκειμένου να τον διαδεχθεί ο Αλέξης Τσίπρας– είναι γνωστός. Όπως ανέφερε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης σε δηλώσεις του τον Σεπτέμβριο του 2021 «η Μέρκελ έριξε τον Σαμαρά γιατί δεν της έδινε το υπερταμείο και τον συμβιβασμό με τα Σκόπια»⁵.