Το Σύμφωνο της Ελευθερίας

‘

’Οι απαντήσεις σε πολλά από τα πιεστικά κοινωνικά προβλήματα της εποχής μας βρίσκονται τελικά έξω από την τεχνική σφαίρα των οικονομικών ή οποιασδήποτε άλλης μεμονωμένης επιστήμης αλλά μέσα στις βασικές αρχές μίας φιλοσοφίας της ελευθερίας’’,είχε πει κατά τον προηγούμενο αιώνα ο F.A.Hayek.

Ακολουθώντας αυτή την αντίληψη ορισμένοι Έλληνες επιστήμονες και διανοητές διατύπωσαν, στις αρχές της δεκαετίας του 90, ένα Σύμφωνο Ελευθερίας, το οποίο περιλαμβάνει φιλελεύθερες αρχές και διακηρύξεις. Μερικές εξ αυτών παρατίθενται κατωτέρω.

Του Κώστα Χριστίδη*

Επιδιώκουμε έναν κόσμο ελευθερίας, έναν κόσμο στον οποίο το κάθε άτομο εξουσιάζει τη ζωή του και δεν θυσιάζεται ούτε χρησιμοποιείται ως πιόνι για την επίτευξη σκοπών τρίτων.

Πιστεύουμε ότι ο σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι η αναγκαία προϋπόθεση για έναν ελεύθερο και ευτυχισμένο κόσμο, ότι η βία και η εξαπάτηση πρέπει να εκδιωχθούν όσο το δυνατόν περισσότερο από τις ανθρώπινες σχέσεις και ότι μόνο μέσω της ελευθερίας μπορούν να πραγματοποιηθούν η ειρήνη και η ευημερία.

Άσε την αγάπη σου να ξεχειλίσει σήμερα!

.

π. Ανδρέας Κονάνος

Πες σήμερα όλα τα ωραία που θες.

Ζήσε σήμερα την ομορφιά της σχέσης.

Πες τώρα ¨σ’ αγαπώ¨, ¨σ’ ευχαριστώ¨, ¨σε θέλω¨, ¨μου είσαι πολύτιμη, πολύτιμος¨.

Σε λίγο δεν θα είμαστε μαζί.

Έρχεται αυτός που θα μας χωρίσει όλους: ο θάνατος.

Ας μας βρει αγαπημένους, ενωμένους, έχοντας ζήσει μια πληρότητα ζωής, με νόημα και σκοπό.

Μην αφήνεις για αύριο την όμορφη λέξη που θες να πεις στον άνθρωπό σου.

Γονείς, παιδιά, συγγενείς, φίλοι, γείτονες. Ας τα βρούμε με όλους αυτούς.

Συγνώμη απ’ την ζωή…

Κουράστηκες να υπολογίζεις τα πάντα στην ζωή σου ε;

Να νιώθεις ενοχές και ανασφάλειες για κάθε κίνηση ή συναίσθημα σου.

Κουράστηκες να περιμένεις την ζωή κι αυτή να αργεί πάντα μια μέρα..

Πες το.. μην φοβάσαι. Ομολόγησε το.

Μα όχι σε εμένα. Στον εαυτό σου να το πεις. Με εκείνον που χρόνια τώρα προσπαθείτε να αλληλοεξοντωθείτε.

Μίλα του, πες του, «με κούρασες ρε μπαγάσα, σε κούρασα κι εγώ καρδιά μου. Με πλήγωσες πολύ, σε λάβωσα. Με παίδεψες και εγώ σε τυράννησα ασύστολα και αυτοκαταστροφικά. Τα θέλω και τα όνειρα σου τα κατέστρεψα με αδιόρατη χαρά.

Δεν ξέρω πως έγιναν έτσι τα πράγματα, πως τα έφερε έτσι η ζωή και ζήσαμε σαν δυο μεγάλοι εχθροί. Σαν να μην είμαστε ένα, μα δυο, αντίπαλοι και διαφορετικοί.. Καθημερινά ο ένας πολεμούσε τον άλλο, προσπαθούσαμε με αβυσσαλέο μίσος να αλληλοεξοντωθούμε.

Ξέρεις τι λέω εαυτέ μου; Να.. τώρα που πέρασαν τόσα χρόνια σε μάχες και έριδες, σε ενοχικά κυνηγητά δίχως ανάσες και σε φόβους χωρίς ξημέρωμα, να δώσουμε τα χέρια. Να συμφιλιωθούμε, να πούμε φτάνει. Να μην είμαστε δυο, μα ένα. Όχι εχθροί μα φίλοι σε ένα κοινό δρόμο. Χέρι χέρι να πάμε στην νίκη του θανάτου.

“Με στεναχωρεί ο τρόπος ο κακός…”

 

Ερ: Με στεναχωρεί ο τρόπος ο κακός… Οι λέξεις οι λίγο χοντροκομμένες… Δεν ξέρω… Είμαι πολύ λεπτολόγος;

.

Γ.Γ.: Καταλαβαίνω το πρόβλημά σου, γιατί και εγώ υπήρξα έτσι. Σιγά- σιγά όμως κατάλαβα ότι ο άλλος δεν μπορεί  να σου δώσει περισσότερο  από αυτό που έχει. Έτσι;… Δεν έχει άλλο τρόπο εκφράσεως.

Έτσι μεγάλωσε στο σπίτι του, στο περιβάλλον του. πχ Αντί να σου πει: «Σε παρακαλώ, πήγαινε λίγο πιο εκεί να περάσω» σου λέει: «Ε, στάσου ντε να περάσω!»

Εσένα αυτό μπορεί να σε σοκάρει. Γι αυτόν όμως και το περιβάλλον του αυτό δεν είναι τίποτα και κανείς δεν πρόκειται να το παρεξηγήσει.

.

 Ερ: Επομένως, είναι κι αυτός ένας τρόπος να καταλάβεις τους ανθρώπους και να μην ζητάς περισσότερα…

Γ.Γ: …αλλά προπαντώς να μην παύσεις να αγαπάς αυτά τα πρόσωπα.. Γιατί μόνο με το παράδειγμά σου, σιγά – σιγά μόνοι τους θα καταλάβουν ή ότι ύψωσαν την φωνή τους παραπάνω απ΄ ό,τι έπρεπε ή ότι έκαναν κάτι που δεν έπρεπε. Με την σιωπή σου μόνο.